Fighting for Freedom the truth

Het gevecht duurde en duurde. Dregoe merkte dat iedereen moe en verwond was, ook hadden velen van zijn leger het loodje gelegt, maar ze dreven dhet leger van de koning de troonzaal in waar zj zich uit eindelijk over gaven. Dregoe letten er goed op dat alle bloodhunters stevig vast gebonden werden met hun handen op hun ruggen en bij de muur van de zaal in een rij gezet werden. Zijn blik verduisterde toen de kning binnen werd gebracht. Aan deze man hadden ze vele problemen te danken, maar hij hielt zich in om hem geen knal te verkopen. De shifters die een armband droegen werden ook binne gebracht en zijn woede groeide bij elke aan blik van hen. Ze waren sterk vermagerd door uithongering, maar er zaten ook een paar bij die volledig door gedraait waren en stevig door de beast shifters werden vast gehouden zodat ze nog andre nog zichzelf pijn konden doen. De shifters werden een voor een bevrijd van hun armbanden door een bloodhunter die door de koning daar toe bevoegd was. Een genoeg doening ging door Dregoe heen terwijl hij de stapel ,rarmbanden zag groeien. Na een tijdje kwamen Etricus, Bill, Razor, Lira, Hope, Eva en nog wat Shifters met de hunters de hen geholpen hadden binnen met Sue die kennelijk zelf te zwak was om te lopen, maar aan hun gespannen gezichten te zien was er iets mis? Sue werd na Lira en Eva bij de hunter gebracht die de armband af deed. Toen pas zag hij dat zijn klein dochter een opgezwollen buik had! Sue zwanger, maar daar had Etricus helemaal niks van gerapoteerd?! Lira wilde de koning aan vliegen tot de stem van Sue door de troonzaal galmde. Dregoe luisterde en keek even geschokt van Sue naar de koning en weer terug. Sue stelde voor dat ze hem een andere straf toe bedeelde, eentje die hem zou laten lijden. De koning zou verban worden samen met de hunters die de koning vandaag verdedigt hadden met de wetenschap dat hij zijn kind nooit zou zien. Dregoe werd misselijk, maar liet het niet merken en keerde zich naar Robin. “Wat vind jij?“ vroeg Dregoe net hard genog zodat hij hem kon horen.

Robin bleef steeds op de uitkijk staa nterwijl de shifters los werden gemaakt, veel kon hij niet doen, hij had niet zoveel eten gehad en de wonden deden vreselijk pijn, maar de helft van zijn gezicht voelde hij neit meer, hij kon wel met de oog kijken maar verder was alles zowat gevoel loos. Robin rende achter het groep aan met de shifters die net vrij waren en ze kwamen uiteindelijk aan bij het troonzaal, Robin zag Dregoe en liep er rustig naar hem toe maar bleef even staan en masseerde zijn slapen even, Alles draaide om hem heen maar al snel ging het beter en hij keek op toen hij een groep zag binnen komen, hij herkende Lira en Sue, maar er was iets mis met haar, ze was te zwak om te lopen en ze zag er niet echt gezond uit maar er was ook iets anders, al snel werd ze naar een hunter geleid die het armband afdeed en hij schrok er van want hij kon duidelijk haar opgezwolle buik zien! Hij zag ook dat Lria de koning wou aanvallen maar de stem van Sue die door de zaal galmde. hij bleef Sue aankijken en knikte bij haar woorden, ja de dood zou voor hem veel te simpel zijn, hij moest lijden zo als de andere hebben geleden. Sue stelde voor dat ze hem een andere straf toe bedeelde, eentje die hem zou laten lijden. De koning zou verban worden samen met de hunters die de koning vandaag verdedigt hadden met de wetenschap dat hij zijn kind nooit zou zien. Hij knikte, het zou hem leren. “Wat vind jij?“ vroeg Dregoe net hard genog zodat hij hem kon horen. Hij keek op naar Dregoe en knikte 'Dood is veel te simpel voro hem, hij moet lijden zo als de andere hebben geleden, hij moet nergens een plek kunnen vinden waar hij rustig zou kunnen leven.' Zei Robin tegen Dregoe.

Robin was het er ook mee eens, maar Lira dacht er kennelijk anders over. Razor was niet snel het type dat snel zulke beslissingen aan nam, maar hij weigerde ook geen enkel bevel die Dregoe uit deelde. Dregoe keek nog even rond en zag dat de koning buiten zinnen van woede was. Niet alleen over het feit dat zich een spion onder zijn hunters was geweest, maar ook dat Sue hem had voor gehouden een kind van hem te krijgen! “Namens iedereen hier verbannen wij de tiran uit Doole! Laat zijn pad vol met leed en smart zijn!“ Dregoe‘s stem trok door de hele troonzaal, waarna hij een grote groep van shifters en blood hunters de koning en zijn trouwe onderdanen in een stevige koets liet stoppen zodat die tot over de grens zou gaan om de bannelingen daar er weer uit te laten. Dregoe richten zich tot de rest van de shifters en de hunters die zowel gevangen gezeten hadden als die mee gevochten hadden. “laat het nieuws van de gevalle en verbanne koing door heel Doole trekken! Alle shifters en hunters staan vrij van het gezag van zijn tiranie. Laten we vreedzaam naast elkaar leven, en dat kunnen we! Vandaag begint een nieuw tijdperk. Een ieder die nu gevangen zal worden zal zwaar bestraft worden! Ik dult geen shifters meer die een armband dragen, dat behoorde aan de oude tijd toe, nu staan we gelijktegenover elkaar zonder dat ze ons als beesten zien. Robin heeft gelijk en daar heb ik heel heel lang over gedaan om dat te zien. Zonder hem en Widow zou er vandaag geen verandering zijn geweest. Natuurlijk zit er altijd een rotte appel tussen de goede, maar als we die samen de kop indrukken komen we er altijd uit!“ zijn woorden waren voor iedereen in de zaal, maar ook voor een ieder die nog niks hadden mee gekregen van deze veldslag voor vrijheid en de waarheid, want de shifters hoefte niet in angst te leven zodat ze hun dierlijke indentiteit geheim te hoeven houden. Ook veryelde Dregoe zijn bevinding over de samenleving voor beide rassen erbij. Overal in de troonzaal werd hard gejuicht en hun bijval klonk op. Dregoe was zeer te vrede over wat ze vandaag hadden weten te berijken!

Etricus zei dat ze voorzichtig moest zijn en Sue knikte toen een grote minotaurus achtige shifter haar opgetilt had. Op weg naar d troonzaal begon Sue steeds meer angst te krijgen voor wat er komen ging. Ze zag Lira en de rest van deWOF en de BFP waaronder Opa Robin die met een half verbrand gezicht bij haar andere opa stond. Beiden waren ze geschrokken van haar opgezwollen buik, maar ook de koning leek verrast te zijn. Dit was nu juist de reden dat ze aan Melisa en Etricus had gevraagd niks te zeggen Ze moest hetzelf doen hoe moeilijk ze het ook vond. Toen Lira de koning aan wilde vallen rechten Sue haar rug wat, niet it oude plichts gevoel. Nee ze wilde de koning laten lijden op een van de meest verschrikkelijkste manieren die er waren. “Stop Lira!Er is een andere manier. we moeten hem verbannen met zijn trouwe volgelingen zo.. zodat hij nooit zal weten... dat zijn kind hier veilig in Doole zal opgroeien!“ haar stem galmde door de troonzaal en ale ogen waren op haar gericht. Sue voelde hun blikken prikken, maar ze hielt zich groot. Ondanks dat ze haar zelf weer was had de koning Sue geleert starende blikken te negeren. Hoe moeilijk ze het ook vond om niet te gaan schreeuwen dat ze dar mee op moesten houden! Een volgende wee kwam opzetten deze was nog erger dan al die keren daarvoor! Sue kromp ineen van de pijn terwijl Opa Drwgoe het vonnes over de afgezette koning velde en ze meteen op pad stuurde met een grote groep Shifters en bloodhuunters die geholpen hadden om het kasteel in te nemen. Sue zag Lira‘s furieuze blik op haar gericht. Waar was die nu weer zo kwaad over? Sue kon daar niet lang over na denken, want een volgende wee brak haar water. Dit keer kon ze een pijnlijke kreet niet onderdrukken. Doordat ze de laatste drugs spuit nog niet had gehad esamen met de geboorte wee‘en gierde en hele reeks pijngolven door har toch al verzwakte lichaam. Sue haar ijzelijke gil galmde door het hele kasteel heen. Haar baby kwam en dan nog wel op deze plek!!!

Zwijgend keek Etricus toe hoe de Shifters werden ontdaan van de Armbanden. Het gaf hem een goed gevoel dat de tiran eindelijk op zijn nummer werd gezet, al was Etricus het er niet mee eens dat de koning verbannen zou worden. Eigenlijk moest hij opgesloten worden, zoals hij ook bij de Shifters had gedaan. Toch was het wel weer zo dat ze dan niet met hem opgescheept zaten, en hij zijn kind nooit te zien zou krijgen. De arme Sue kreeg steeds meer weeën, en zodra de koning en zijn dienaars in koetsen werden gedaan om het land uit gezet te worden brak haar water. Ze schreeuwde hartverscheurend, en een groep Shifters verzamelden om haar heen. Etricus baande zich een weg, en tilde Sue voorzichtig op. 'Sta haar niet zo aan te gapen grote haar ballen! Ga eens opzij!' gromde Etricus, terwijl even een pijnscheut door zijn gewonde arm trok. De Shifters maakten plaats, en Etricus bracht Sue naar haar kamer, met zo min mogelijk prikkels. Melissa kwam er ook aan gehaast, die Etricus wegstuurde zodra hij Sue op bed had gelegd. Zwijgend liep hij de kamer uit, en deed de deur achter zich dicht. Met zijn armen over elkaar bewaakte hij de deur, terwijl zich steeds meer Shifters en mensen om hem heen kwamen.

(een beetje kort, ik moet zo weer weg.)

De wee‘en leken haar los te scheuren, maar dat was niet zo. Verschillende shifters kwamen geschrokken om haar heen staan tot Etricus tussen hen door kwam en Sue o tilde. Wat hij zei ontging haar compleet, mar ze was blij van het slagveld weg te zijn. Melisa was dan wel in haar eentje, maar ze stuurde Etricus weg zodat ze alleen met Sue wa. Ze wist niet wat haar opa‘s zouden doen nu of haar Oma‘s en of haar moeder erbij wilde zijn? Sue uiten een nieuwe kreet die door merg en ben sneed! Melisa sprak ferm, maar straalde een zekere rust uit die haar goed deed. Sue moest persen en ze voelde iets, maar begreep zelf nog niet wat het was dat ze voelde. Weer schoot er een pijnlijke wee door haar heen en Sue greep het matras zo stevog vast dat haar vingers er door heen boorden. Ze moest nog eens persen en nog eens. Toen dook Melis naar beneden en ving de Baby op die luidkeels begon te huilen. Snel knipte ze de navelstreng door en gooide de moederkek weg. Melisa waste de kleine even voor ze terug naar Sue ging die compleet uit geput was. ‘Sue u heeft een gezonde jongen op de wereld gezet.‘ zei Melisa met een brok in haar keel. Sue keek haar aan en glimlacht flauwtjes voor ze haar zoontje aan pakte en hem goed bekeek. Van alles wat ze van haar ouders gehoord had, was dat Sue na een paar minuten haar ogen had geopend en ze telde die in stilte af terwijl zyluid en zwaar heeg, maar haar zoontje hielt zijn oogjes dicht en ze wist zeker dat hij een shifter zou zijn net als zijzlf. “Hij hij is prachtig, laat mijn Opa‘s, mijn moeder en Etricus maar binnen.“ zei Sue en ze streelde haar zoontje over zijn hoofdje. Hoe zou ze hem gaan noemen? Charles de 3de in iedergeval niet, want ze wilde niet dat hij een link naar zijn vader zou hebben! “mijn kleine Syrax!“ zei ze zacht tegen haar zoontje en keek op toen ze hen binnen zag komen en glimlachte flauwtjes, want Melisa had nog voor ze eg was gelopen een dunne deken over Sue haar schoot gelegd zodat ze het bloed niet zo zouden zien. Want dat hoorde niet!

Nadat de koning weg was met de koets om uit Doole gezet te worden begon Sue hard te gillen! Die pijn kreten herkende hij maar al te goed. Ze zou haar baby hier en nu krijgen? Dregoe was blij dat ze op tijd waren om zowel de andere shifters als zijn klein dochters te bevrijden en het kind van Sue mocht dan een bastaart zijn het kind kon er niks aan doen dat zijn vader zo'n zak was. Etricus was de eerste die Sue naar een kamer bracht waaran hij niet wist dat ze daar ook gezeten had en liep achter hem aan. Sue was zo verzwakt dat hij hoopte dat ze het zou redden? Goed draken waren sterke shifters, maar ook zij hadden hun grenzen die oerschreden konden worden! Dregoe zag Etricus weer naar buiten komen en wenste dat Amely hier ook was, maar de oude vrouw zou vast een hart aanval krijgen als hij haar uit der bed zou teleporteren en hier heen zou halen... "Etricus waarom heb je niet geschreven dat Sue zwanger was!" gromde Dregoe en schudden zijn hoofd van ergernis. Amely zou het hem nooit vergeven haar om te laten schrikken dat hij het dus ook niet deed. Hij maakte zich grote zorgen om Sue n begon te ijsberen. Normaal werd hij er rustiger van, maar zins Mistake dood was gegaan kon bijna nisk hem meer rustig krijgen. Het was vreemd maar Dregoe haalde de meest vreemde dingen nu in zijn gedachten en dat was niet goed helemaal niet goed. Vooral toen het gegil ineens op hielt keek hij even zorgelijk naar de deur en kon zich nog net bedwingen de deur niet open te breken. Toen de oudere rouw die Sue geholpen had naar buiten kwam werd zijn blik even duister, maar zei niks tot ze zei dat hij, Robin, Widow en Etricus binnen mochten komen. "Gaat het Sue?" vroeg Dregoe en hij liep naar haar toe en gaf haar een kusje op haar voorhoofd en zijn oog viel op de baby die ze in haar armen hielt. "Hoe ga je de kleine noemen?" vroeg Dregoe zachtjes en hij glimlachte zacht om haar niet het gevoel te geven dat ze iets had gedaan wat ze zelf had kunnen voorkomen. Natuurlijk had ze dat gekunt, maar door de drugs rekende Dregoe haar dat niet aan.

“Namens iedereen hier verbannen wij de tiran uit Doole! Laat zijn pad vol met leed en smart zijn!“ Dregoe‘s stem trok door de hele troonzaal, waarna hij een grote groep van shifters en blood hunters de koning en zijn trouwe onderdanen in een stevige koets liet stoppen zodat die tot over de grens zou gaan om de bannelingen daar er weer uit te laten. Dregoe richten zich tot de rest van de shifters en de hunters die zowel gevangen gezeten hadden als die mee gevochten hadden. “laat het nieuws van de gevalle en verbanne koing door heel Doole trekken! Alle shifters en hunters staan vrij van het gezag van zijn tiranie. Laten we vreedzaam naast elkaar leven, en dat kunnen we! Vandaag begint een nieuw tijdperk. Een ieder die nu gevangen zal worden zal zwaar bestraft worden! Ik dult geen shifters meer die een armband dragen, dat behoorde aan de oude tijd toe, nu staan we gelijktegenover elkaar zonder dat ze ons als beesten zien. Robin heeft gelijk en daar heb ik heel heel lang over gedaan om dat te zien. Zonder hem en Widow zou er vandaag geen verandering zijn geweest. Natuurlijk zit er altijd een rotte appel tussen de goede, maar als we die samen de kop indrukken komen we er altijd uit!“ zijn woorden waren voor iedereen in de zaal, Robin keek iedereen aan en grijnsde naar Dregoe en gaf een klap op zijn schouders 'ik had gedacht dat ik dit nooit mee zal maken.' Zei hi jzacht zodat Dregoe hem alleen kon horen, Robin keek geschrokken op toen hij een pijnkreet hoorde, hij draaide met zijn hoofd richting het geluid, het geluid, ieder man kende het als hij getrouwd was. hIj slikte, hij had vaak genoeg meegemaakt hoe vrouwen bevielen maar hij had het bevallen van Widow net gemist. Hij zag verschillende Shifters rond Sue maar Etricus bracht haar weg naar haar kamer, Robin liep achter hem aan, hij voelde zich ongerust, zou alles wel goed gaan? zou haar kind gezond zijn? Van buiten zag Robin er heel kalm en beheerst uit. HIj zag Etricus alweer naar buiten komen en voor de deur staan als een bewaker en zag ook Dregoe ijsberen, Robin keek hem na en toen Sue gilde kromp hij in een van binnen maar al snel zag hij een oud vrouwtje te voorschijn komen uit het kamer die zei dat hij, Dregoe, Hope en Etricus naar binnen konden komen, Robin liep achter Hope naar binnen en ging naar Sue die een klein verschrompelt kind in haar armen had, HIj glimlachte en kuste Sue's voor hoofd 'Gefeliciteerd lieverd.' Zei hij zachtjes.

Opa Dregoe was de eerste die binnen kwam en haar een kus op haar oorhoofd gaf voor hij vroeg hoe de kleine zou gaan heten. Haar moeder kwam ook binnen en Opa Robin feliciteerde haar net zo. 'Hij zal Syrax gaan heten. Ik wil niet dat mijn zoon ook maar iets van zijn ader's naam mee krijgt.' zei Sue en ze keek van Syrax naar de andere. Ze voelde zich echt schuldig vooral tegen over haar moeder die ze flink toe getakeld had voor ze hier heen gebracht was geweest. 'Ik wilde niet dat je hier kwam mam, maar hij liet me geen keuze. Ik hoop dat je dat begrijpt ik was mezelf toen ook niet.' haar stem was zacht en bewust over het feit dat ze vreselijk verwart was geweest diie verschillende dingen, aar ze hoopte dat haar moeder het zou begrijpen. 'Wat gaat er nu met Doole gebeuren nu jullie de tiran hebben af gezet?' wilde Sue weten en keek van haar opa Dregoe naar opa Robin. ze wilde wel eens weten wat ze van plan waren?

Nadat Sue nog een paar keer had geschreeuwd bleef het even stil. Dregoe kwam naar Etricus toe om te vragen waarom hij niets over Sue's zwangerschap had verteld. 'Omdat ze het niet wou. En ik wist dat je al genoeg moeilijkheden had over..-' Zei Etricus, maar bleef toch maar zwijgen toen hij een gevoelig onderwerp naderde. Een tweede schreeuw klonk door de deur, en de Shifters keken elkaar aan met bezorgde blikken, maar dat maakte al gauw plaats voor opluchting toen ze gehuil van een baby door de deur hoorden komen. Etricus opende de deur op een kiertje toen Melissa een deken over Sue had gelegd, die met een kindje in haar armen lag. Dregoe, de moeder van Sue en Robin waren de eerste die naar binnen gingen, en Etricus kwam er zwijgend achteraan. Hij sloot de deur achter zich om de loerende blikken af te schermen en het geroezemoes te dempen. Etricus knikte slechts even goedkeurend bij het horen van de naam, maar bleef voor de rest zwijgen en dacht na over hoe en wat. Als eerst moest het nieuws het land door, en vele regels moesten veranderd worden. Oudere mensen en daklozen moesten hulp nodig hebben, en zo kon Etricus nog wel tientallen dingen opsommen. Maar het was niet het goede moment om het allemaal te discussiëren, maar Etricus wachtte af op het antwoord van Robin of Dregoe.

Duisternis net als voorgaande maanden. De ruimte werd kleiner en kleine na maten hij groeide. Opeens begonnen krampen van de baarmoeder hem naar een kant te duwen. Dit was vreemd. Zijn ruimte we was al beperkt, maar waar hij nu heen ging was niet fijn. Een nauwe knijpende tunnel sloot zich om zijn hele lichaampje. Angstt over viel hem, maar hij kon nergens hee nog kon ie zich ergens aan vast klemmen! Waar zou hij terecht komen? Het gegil an zijn moeder kwam heel erg dof over en toen hij die vreselijke doorgang ut was hapte hij naar lucht, vulde zijn longen en begon luid keels te huilen. Het was er kouder dan waar hij eerst gezeten had. Toen ie vast werd gepakt voelde hij dat ie werd gedragen. De waterstralen spoelde hem schoon, maar echt weten waarom dit gebeurde wist d kleine nogvniet. Nadat zijn moeder hem in haar armen had hoorde hij haar zachtjes zijn naam noemen. “Syrax!“ Syrax wiebbelde in het bundeltje waarna hij de borst van zijn moeder kreeg. De stemmen om zich heen compleet negerent, dit gng hem toch niet aan! De warme melk gleed door zijn keeltje waarna het in zijn maag zakte en die vulde. Syrax liet de tepel van zijn moeder los en geeuwde luid voor hij zich tegen haar aan nestelde.

Sue zei dat hij Syrax ging heten en dat ze niet wilde dat hij ook mar een deel van de afgezetten koning zijn naam zou dragen. Dregoe merkte dat wat Etricus had gezegd voor ze hier naar binnen gingen dat Sue wel meer dingen niet vertelde, maar toen de jonge vampier bij het punt kwam over Mistake had hij alleen zijn blik af gedraait. Hij zou haar nooit vergeten! Ze was lief, slim soms wat ongeduldig, maar da mocht Dregoe nu eenmaal zo graag aan haar. Sue en Hope leken in veel opzichten o Mistake het zij dat ze elleen nog wat andere trekjez erop na hielden. Toen Sue vroeg wat r nu van Doole zou gaan worden dacht hij even na. Ze moesten veel veranderen. alle armbanden zouden ze inbeslag kunnen nemen en omsmelten zodat ze dat metaal zouden kunnen gebruiken voor huisraad en gereedschappen! Dregoe schudden zijn hoofd. “Laat dat maar aan ons over Sue, jij heb al veel te veel zorgen voor jouw leeftijd. Je zult net als vele andere eerst moeten afkicken.“ zei Dregoe en pakte een stoel die hij robin toe schoof. Zelf was Dregoe ook moe, maar Robin zag er nog afgematter uit, zijn blik gleed nog eens over zijn klein zoon. Kinderen waren de ontschuld zelve. Ze konden er niks aan doen waar de uders voor verantwoordelijk voor waren!

Hij zal Syrax gaan heten. Ik wil niet dat mijn zoon ook maar iets van zijn ader's naam mee krijgt.' zei Sue en ze keek van Syrax naar de andere. Hij knikte begrijpend, het was natuurlijk zo dat ze onder drugs zat en dan kon je niet meer helder denken en tja de koning heeft haar op een mooie manier misbruikt. Robin zag alweer alles voor zich draaien en Robin greep even de tafel vast, al zijn wonden deden pijn en hij voelde zich vreselijk opgelucht dat hij zijn gezichtswond niet meer voelde, want hij kon zich voorstellen hoe pijnlijk dat was. 'Wat gaat er nu met Doole gebeuren nu jullie de tiran hebben af gezet?' wilde Sue weten, Robin keek Sue aan, er meost heel vel gaan gebeuren, het zou niet 1 van de makkelijkste taken hier zijn om alles weer recht te zetten. “Laat dat maar aan ons over Sue, jij heb al veel te veel zorgen voor jouw leeftijd. Je zult net als vele andere eerst moeten afkicken.“ zei Dregoe, Robin zag dat Dregoe hem een stoel toe schoof en knikte dankbaar en ging er op zitten 'Jij moet nu om je eigengezondheid en om die van Syrax zorgen.' Zei Robin kalm.

Haar beide Opa‘s waren het er over eens dat zij zich eerst zorgen moest maken over haar verslavings probleem. Sue knikte begrip vol, maar ze wist zeer zeker dat ze er nog een zware dopper aan zouden krijgen om alle shifters te bevrijden van de bloodhunters die de afgezette koning nog steeds trouw waren. Sue voelde haar oogleden zakken tot Syrax begon te wiebbelen. Hij had honger en ze gaf haar kleine ventje de borst. Ze wilde graag nog meer praten, maar Sue was zo moe dat ze bijna nik meer hoorde nog wat merkte Syrax liet weer los en Sue verborg haar grote heuvels weer op. Melisa wilde niet brutaal zijn, maar Sue had rust nodig. ‘Het lijkt me beter dat u nu gaat, Sue heeft rust nodig.‘ zei Melisa met een vragende stem en keek een ieder even aan, voor ze Syrax in een kleine wieg legde die ze dor wat Shiftes en bloodhunters hier heen had laten halen. Sue ging verliggen en ze glimlachte nog even voor ze in slaap weg zakte.

Lira wist niet precies wat er aan de hand was ze was maar half bij bewustzijn toen ze ineens een hoop geschreeuw hoorde en nog iets was dat donder? nee nee dat was geen donder er waren geen wolken aan de lucht. Nee dat waren de klanken van een gevecht! Lira hees zichzelf omhoog en al gauw kwamen er shifters die de cellen opende Lira ging mee naar buiten ze keek naar de gevechten ze kon niet mee vechten het was te gevaarlijk die demoon was oncontroleerbaar. Lira keek toe vanuit de schaduwen al gauw zag ze Sue weggedragen worden en de koning hij kon vluchten ze lieten hem lopen! Maar waarom?! Waarom deden ze dat?! Lira volgde het hele groepje en kwam er zo achter dat haar nichtje dus zwanger was van die kwal. Lira's woede groeide met ieder moment ze stormde voorbij Robin en haar opa ze opende de deuren met een knal haar ogen gloeide feller dan ze ooit hadden gedaan. Ze negeerde de oude vrouw die riep dat ze weg moest dat Sue rust nodig had. Lira greep de oude vrouw bij haar keel en brak haar nek met een simpele beweging van haar vingers. haar blik rustte op het kleine kind de nakomeling van die kwal eerst lieten ze hem ontkomen en nu mocht zijn kind ook nog eens blijven leven. "Dat mormel moet dood net als zijn vader...." Zei ze met een dubbele dreigende stem. de demooon was aan het wakker worden en wilde bloed bloed van dát kind....

Ineens kwam Lira binnen zetten en dode Melisa met een enkele hand beweging. Dit was niet goed! 'Lira Kappen dat kind kan er niks aan doen dat de koning zo'n tiran was!' gromde Dregoe en trok Lira weg bij de wieg. Hij kende de demon van Lira niet maar dat maakte hem niks uit

Ineens werd ze weg getrokken door haar opa haar hoofd draaide zich met een ruk om en ze rukte zich los. "Hou u mond!" Gromde ze met een dubbele stem. "Dat kind heeft net zo min bestaans recht als zijn vader!" Gromde ze ze greep naar haar hoofd ze moest weg ze moest weg! Ze duwde haar opa ruw aan de kant en ze sprong door het glas van het raam de scherven vielen op de grond terwijl de demoon eruit kwam het beest was groot echt heel groot en vulde de lucht met een rood licht je hoorde de grom en het schreeuwen van hunters die waren aan het vluchten maar ten plooi vielen aan de woede van deze oude demoon de demoon die in lira was geplaatst door de duivel hemzelf.

Razor liet alles langs zich heen gaan, want hij wilde hier zo snel mogelijk weg, maar Sue haar baby wilde nu uit haar buik, maar Lira draaide door en hij wilde haar hier we hebben voor die demon uit haar los kon komen, maar hij was al te laat en had gehoort dat ze haar demon met engele tranen stil hadden gekregen. Razor had via via gehoort dat die in een medicijnkastje een flesje zou moeten staan. Razor zocht snel snel de gangen af tot hij zo'n kastje vond en zat dat er nog maar voor een spuitje in zou zitten! Razor trok het spuitje los en goot de tranen erin voor hij de spuit weer dichten en het flesje mee nam, want dat beest moest het toch kennen? Razor rende niet naar buiten dat zou te lang duren, maar sprong via het raam van Sue haar kamer naar buiten en ontweek net een van de vossenstaarten door op de rug van de demon te landen en naar voren te rennen. 'Kop op Lira hier heb ik je niet voor getraint! Laat dat ding je niet over nemen vecht verdomme!' riep Razor luid voor hij van de vos af sprong n zich in zijn sprong omdraaide en landen. Dit kon nog gevaarlijk voor hem gaan worden, maar Razor gooide het lege flesje tegen de zijkant van de vossen kop om diens aandacht te trekken. 'Of jij houd je koest en gaat terug of ik laat jouw en Lira lijden door dit in je donder te spuiten!' zijn worden waren luid en Razor was hard kei hard in zijn methodes, maar nu moest hij wel nog harder zijn dan anders het ging niet om Lira alleen, maar om de andere die hen geholpen hadden die de vos demon anders zou vernietigen en daar zat Razor niet op te wachten. God had zijn engelen al niet laten helpen dus moest hij dit zelf op lossen!

De demoon voelde iets vervelends tegen zijn hoofd en draaide zich met een ruk om hij zag Razor staan en gromde. Laat dat mens! Ik wil het bloed van de koning en zijn nabestaande. Hij heeft mij vernederd en onderdrukt nu moet hij boeten! Sprak hij met een duistere stem. hij zag al gauw de spuit die hij vast hield en de vos gromde nog eens voor hij kromp en Lira schokkend op de grond lag. Ze hapte een paar keer naar adem en ze trilde. Ze hief zich op haar ellebogen omhoog en ze keek haar vader aan met een verwarde blik. Waarom laten jullie hem gaan?! Waarom mag dat kind blijven leven?! Het is zijn kind! Zei ze radeloos. Ze snapte er niets van en tranen stonden in haar ogen.

De vos draaide zijn blik naar hem om en zei dat die de koning en het bloed van diens nabestaande wilde hebben. 'Dat kan ik brgrijpen!' stemde Razor er mee in, maar hij was blij dat het dreigenment gewerkt had, maar hielt de spuit bij zich voor het geval de demon weer terug zou komen en liep snel naar Lira toe die hij dichtbij zich trok. 'Eerst moet je rustig worden Lira, dit hebben we al besproken gehad op het eiland. Laat je niet door je woede leiden dat is geen goede raadgever. We hebben de koning laten lopen zodat hij ook eens kan voelen hoe het is iets te verliezen wat ie graag bij zich zou willen hebben en dat kind draagt niet zijn lasten nog de verantwoording die de koning heeft gehad. Dus laat het rusten Lira of ik ga je echt slaan en dat voor de eerste keer. Luister goed naar me meisje ik ben het er ook niet mee eens, maar Dregoe en Robin vinden dit de beste manier dus luister ik naar ze. Zij hebben langer met de koning te maken gehad dan jij, ik heb nooit geweten wie het Doole regeerde tot ik met Will in aanraking kwam dus ben ik daar net zo min in betrokkn geweest als jij lievert en die demon van je moest eens leren wat het heet om rust te bewaren!' legde Razor uit en keek Lira even streng aan toe hij het er over had te gaan slaan en Razor het ook even tegen haar demon had. Zijn ogen branden van verlangen om de koning zelf ook te doden, maar hij legde zich bij de beslissing neer. 'Kom we gaan naar huis, je moeder zal vast op zijn van de zenuwen en we gaan jouw en die vos van je eens leren wat rust bewaren is tijdens de training, maar niet hier op het eiland zodat we ongestoort kunnen trainen.' zijn stem klonk een stuk vriendelijker nu, maar de strenge toon bleef erin steken.

Ze hield haar vader stevig vast ze had hem zo gemist en hij was een van de weinige die ze nog durfde te vertrouwen. Ze schrok wel van zijn woorden. Zou hij haar echt slaan? Aan de blik in zijn ogen te zien meende hij het en ze kromp even ineeen. Ze vond het niet eerlijk ze wilde die man dood ze wilde dat Sues kind dood ging dat zij gestraft werd voor wat ze gedaan had. Maar vader dat kind verdient geen leven! En Sue verdient het niet om zo maar ongestraft haar gang te gaan! Een ader klopte in haar hals en ze liep rood aan haar blik gevuld met pure haat. Hun bloed moet vloeienSprak ze nu met dubbele stem. Ze trilde en haar ogen draaiden een paar keer wweg. Ze stond op samen met haar vader ze leunde tegen hem aan zodat ze niet omviel. Tranen rlde over haar wangen en ze maakte zichzelf een belofte ooit kreeg ze harles en zijn familie ongeacht de gevolgen...

Lira kromp even ineen en hij luisterde naar wat ze zei. 'Wat Sue deed was fout dat geef ik toe, maar ze deed het niet bij haar volle verstand zoals jij wel deed met die demon in je. Sue was net als jij gedrugeert en verwart onthoud dat Lira!' zei hij streng en luisterde naar die dubbele stem die hij vreselijk haten. Het was gebeurd voor Razor er zelf erg in had. Hij wilde die demon terug dringen op de meest efectieve manier, maar Lira had hij nog nooit geslagen ook al negeerde ze hem toen Charlie nog niet zijn lichaam had. Met een snelle hand beweging had hij Lira's wang rood gemaakt, hij schrok er zelf van, maar liet het niet merken. 'En nu is het af gelopen! Ik wil er niks meer over horen van allebij niet is dat begrepen!' gromde hij en keek doordringend naar Lira, maar ook naar de demon die in zijn dochter zat. Een beetje spijt had Razor toch wel maar het zou haar eens goed doen niet steeds aan wraak te moeten denken zonder de gevolgen ervan te krijgen.

:p

Ze keek hem aan ze wilde het niet vatten "iedereen was onder invloed maar zij was de enige die zo zwak was om eraan toe te geven!" Nee over lira's lippen zou je geen goed woord over ue horen. Ze keek hem met grote ogen aan toen hij haar een klap verkocht. Ze kon het niet geloven hij had haar echt geslagen! Hij had haar geslagen voor sue... Het maakte haar alleen maar kwader. Haar blik verharde en ze duwde hem van haar weg. "ga weg! Ga weg! Ga dan naar dregoe en Sue! Ga dan als je toch zo van hen houd! Ga dan Razor! " Gromde ze terwijl tranen in haar ogen vormde. Ze had hem nog nooit bij zijn voornaam genoemd maar ze weigerde hem nog langer met vader aan te spreken. "Je bent geen haar beter dan charlie!" Schreeuwde ze naar hem terwijl ze het op een lopen zette haar spieren brande en haar zicht was wazig door de tranen maar ze bleef rennen ze hadden haar allemaal veraden zelfs haar vader...

Kiba had verschrikkelijk veel pijn, maar merkte al gauw dat er hulp kwam. Dit gaf hem moed en hij vocht door. Toen al de wachters vermoord waren, bleef hij even uitrusten maar daarna vertrok hij. Alleen wist hij de weg niet naar de zaal. Hij dwaalde door de gangen en af en toe zag hij nog een verdwaalde wachter die hij meteen met de grond gelijk maakte. Uiteindelijk kwam hij in de zaal uit. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar hij wist dat hij Lira moest gaan kalmeren, haar ogen gloeiden. Hij kon wat opvangen over Sue die zwanger was van de koning en een kind gebaard had en Lira die het kind wilde vermoorden. Hij spoorde zijn paard aan en het galoppeerde als de wervelwind tot vlak voor Lira, daar bleef het stil staan. Kiba keek rond en zag dat het veilig was zijn kap af te doen. Niemand kon hem nu aan het leger gaan verraden. Hij deed zijn kap af. Zijn wenkbrauwen waren licht gefronst toen hij afstapte. Hij legde zijn hand op hij sdchouder zoals hij nog eens gedaan had. "Lira... Sue kon er niets aan doen." Begon hij. "Trouwens, iedereen maakt fouten, niemand is perfect en ik begrijp je. Het is ziek om met zo'n zieke persoon een kind te krijgen." Hij keek haar recht in haar ogen. Zijn ijsblauwe poelen stonden nu bezorgt. "Maar de koning zal hier voor boeten, het is goed als het kind blijft leven omdat het zijn reputatie naar beneden gaat halen. Trouwens, als jij een kind zou hebben, zou je dan ook willen dat ze het van je afpakken?" Hij wachtte enen paar seconden maar sprak toen op een kalme toon verder. "Ik heb ook ooit een fout begaan, een hele zieke fout. Toen je moeder geboren was, lag je grootmoeder in coma en ik gaf je moeder daar de schuld van. Ik heb haar mishandelt en haar de hele tijd de schuld gegeven. Zie je? Dat is net hetzelfde als jij nu gaat doen. Je gaat waarschijnlijk als je niet luisterd, het kind de hele tijd wat aandoen en verafschuwen. Je kunt beter naar me luisteren, ookal ken je me niet goed." Hij glimlachte bezorgt.

Lira rende nog steeds tot er ineens een ruiter aankwam en haar de weg blokeerde. Ze keek woest naar de ruiter, zelfs toen hij afstapte en zijn gezicht zichtbaar werd waren haar spieren gespannen en haar kaak verstijfd. Hij legde zijn hand op hij sdchouder zoals hij nog eens gedaan had. "Lira... Sue kon er niets aan doen." Begon hij. Ze gromde. Ze kan er álles aan doen. Zei ze bits. "Trouwens, iedereen maakt fouten, niemand is perfect en ik begrijp je. Het is ziek om met zo'n zieke persoon een kind te krijgen." Hij keek haar recht in haar ogen. Zijn ijsblauwe poelen stonden nu bezorgt. Haar rode ogen stonden nog steeds haatvol, haar kaak was rood op de plaats waar razor haar een klap had verkocht. "Maar de koning zal hier voor boeten, het is goed als het kind blijft leven omdat het zijn reputatie naar beneden gaat halen. Trouwens, als jij een kind zou hebben, zou je dan ook willen dat ze het van je afpakken?" Hij wachtte enen paar seconden maar sprak toen op een kalme toon verder. "Ik heb ook ooit een fout begaan, een hele zieke fout. Toen je moeder geboren was, lag je grootmoeder in coma en ik gaf je moeder daar de schuld van. Ik heb haar mishandelt en haar de hele tijd de schuld gegeven. Zie je? Dat is net hetzelfde als jij nu gaat doen. Je gaat waarschijnlijk als je niet luisterd, het kind de hele tijd wat aandoen en verafschuwen. Je kunt beter naar me luisteren, ookal ken je me niet goed." Hij glimlachte bezorgt. Lira dacht na over zijn woorden. Maar het hielp niet nee dat kind had geen bestaansrecht. Ze willen het niet zeggen dat hij de zoon van de koning is, ze willen het geheim houden Gromde Lira terwijl ze zijn hand van haar schouder schudde. En laat me met rust, ik krijg dat kind nog wel en zijn vader. Sue verdient dat geluk niet Gromde ze met dubbele stem de demoon in haar had ook zijn zegje hij was het eens met Lira hij stuurde haar zelfs aan.