very sneaky....

Melody was onsnapt aan Cassels ongerustheid ze had het oproep medaillon meegenomen en hem door een spreuk laten slapen. Ja het was vals maar ze kon niet anders ze moest weten waar de koning mee bezig was. verkleed als dienstmeisje kon ze prima in het kasteel infultreren. haar gloed verborgen ze moest alleen zorgen dat ze niet in de buurt van mensen was als het donker werd want dan zou het licht dat ze uitstraalde wel zichtbaar worden. ze negeerde de oneerbare voorstellen van de wachters wanneer ze hen eten kwam brengen. ja daar had Melody over gehoord cassel ahd verteld wat voor onzedelijke praktijken in dit kasteel gebeurde. Ze moest eten naar de koning gaan brengen die druk bezig was in zijn studeer kamer. Ze klopte zachtjes op de deur en wachtte tot ze binnen mocht. Ze zette het zilveren dienblad neer op tafel ze probeerde neit op de koning te letten en ze hoopte dat hij haar ook niet zou zien. Dat was het probleem met engelen ze waren het toonbeeld van schoonheid en nu ze haar donkere make-up niet mocht dragen van de hoofddienstmeid viel haar gebeeldhoude gezicht extra op. haar bijna witte ogen haar zachtte bleke huid haar blonde lange haar en de lichtte gloed die nu bijna niet waar te nemen was. Eet smakelijk heer zei ze met haar melodieuze stem. Ja Melody wist wat goede manieren waren en niet opvallen was de boodschap als ze de shifters wilde helpen moest ze voorzichtig en goed gepland te werk gaaan....

Charles pakte zijn veer en doopte die in het inkt en begon wat bevelen te schrijven, hij werd hier zo moe van, hij had ook wat nieuwe mensen binne ngekregen, een paar nieuwe bewakers en een nieuwe dienstmeid, die meost hij snel eens tegen komen, is zien of ze het wel waard was om in de kasteel te werken, niet alle dienstmeiden mochten heir werken, ze meosten schoonheden zijn en ook wel slim maar ook trouw aan de koning. Hij hoorde iemand kloppen en zei dat diegene binnen mocht komen en hij werd verrast, een prachtige dame stapte naar binnen en hij slikte, ze was ee nschoonheid met har lichte haar, haar gezicht die perfect leek. Toen hij in haar ogen keek slikte hij, ze waren bijna wit, zo mooi was zij, dan pas merkte hij dat ze hem zijn ontbijt bracht. Eet smakelijk heer zei ze met haar melodieuze stem. Hij knikte en herstelde zich 'bedankt juffrouw...' Hij wachte tot ze haar naam zou zeggen.

Natuurlijk kon ze niet onopgemerkt blijven, en zeker niet voor een man de koning zat haar letterlijk aan te gapen. Ze liet niet merken dat ze dat ongemakkelijk vond haar gezicht bleef sereen en kalm. Toen ze het eten had neergezet kruistte hun blikken elkaar en ze hoorde hem slikken toen hij in haar ogen keek. Ja mensen verdronken vaak in haar ogen. omdat de ogen de ziel weerspiegelde. Haar ziel was zo puur en onschuldig dat haar ogen ook zeer bleek waren en een warmte uitstraalden. Hij knikte en herstelde zich 'bedankt juffrouw...' Melody heer. Zei ze op een eerbiedige wijze en een buiging. ze ging weer rechtstaan haar handen voor haar lichaam gevouwen. Kan ik u met nog iets van dienst zijn heer? Vroeg ze haar ogen op de grond gericht om nederig over te komen. Ze wilde hier het liefste weg de kamer werd nu nog verlicht door de zon maar dat zou niet meer lang duren en het was zeer belangrijk dat hij het licht dat uit haar kwam niet zag.

Melody heer. Zei ze op een eerbiedige wijze en een buiging. ze ging weer rechtstaan haar handen voor haar lichaam gevouwen. Kan ik u met nog iets van dienst zijn heer? Vroeg ze haar ogen op de grond gericht, Hij grinnikte en ging staan om beleeft te zijn 'jij moet zeker het nieuwe dienstmeisje zijn?' hij bewestigde het eerder dan hij het vroeg, hij liep wat rond haar en bekeek haar nog is goed 'Zo Melody, en waar heb je eerder gewerkt? Vertel is wat over jou.' vroeg hij en ging weer gemakkelijk zitten en wees haar op een stoel dat zij ook mocht zitten.

Hij grinnikte en ging staan om beleeft te zijn 'jij moet zeker het nieuwe dienstmeisje zijn?' hij bewestigde het eerder dan hij het vroeg. Ze knikte alleen maar. hij liep wat rond haar en bekeek haar nog is goed. ze volgde hem met haar ogen. Ze vertrouwde het niet en haar houding was gespannen. maar het leek meer alsof ze gewoon nerveus was omdat hij haar baas was. 'Zo Melody, en waar heb je eerder gewerkt? Vertel is wat over jou.' vroeg hij en ging weer gemakkelijk zitten en wees haar op een stoel dat zij ook mocht zitten. Ze wilde eigenlijk weg gaan maar ze kon hem beter niet tegen de haren instrijken als ze hier als dienstmeisje wilde blijven. Ze steek elegant neer op de fluwele stoel en ze keek naar haar handen. Dit is mijn eerste tewerkstelling heer. Zei ze rustig. Ja melody was een slechte leugenaar dus zei ze de waarheid maar hield ze grote details weg. Ze slikte even en ze hield haar schort vast. Ze keek even naar het raam de zon was al bijna aan het ondergaan veel tijd had ze niet meer!

Hij zag dat ze gespannen was mar dat was wel logisch, zo een hoog iemand die ze nu zag, dat was niet zomaar iets. Ze steek elegant neer op de fluwele stoel en ze keek naar haar handen. Dit is mijn eerste tewerkstelling heer. Zei ze rustig. Hij knikte en keek nog is naar haar 'Van welke familie kom je, welke familie naam heb je?' vroeg hij nieuwsgierig, hij kende vele mensen en als zij beweert dat dit haar eerst baan is zouden haar ouders rijk zijn want normaal moesten meisjes van vroeg af aan al werken net als de jongens als ze niet naar de blood hunters academy gingen.

Hij knikte en keek nog is naar haar 'Van welke familie kom je, welke familie naam heb je?' vroeg hij nieuwsgierig. Nu had ze een probleem een heel erg groot probleem als ze haar familie naam zou zeggen zou hij weten dat haar moeder een engel was. En dan zat ze flink in de nesten. Mijn familie is niet afkomstig van Doole. ik kom van over de zee, Mijn familie was rijk maar ze zijn gedood voor hun geld heer. Zei ze best geloofwaardig. ja dat kon nog wel eens gaan werken. Haar ogen schoten een paar keer paniekerig naa rhet raam waar de zon steeds verder weg zakte. Ze stond op Mischien kan ik u nu beter alleen laten heer ik heb u al te lang gestoord. Zei ze haar hoofd naar de grond gericht. Ze hoopte dat hij haar liet gaan en niet zo bezitterig was op vrouwen als ze had gehoord. Ze had gehoord dat hij geen enkle rok ongeroerd liet...

Mijn familie is niet afkomstig van Doole. ik kom van over de zee, Mijn familie was rijk maar ze zijn gedood voor hun geld heer. Zei ze best geloofwaardig. HIj knikte en liet het onderwerp rusten en keek naar buiten waar de zon begon te zakken. Ze stond op Mischien kan ik u nu beter alleen laten heer ik heb u al te lang gestoord. Zei ze haar hoofd naar de grond gericht. hij keek op en meende licht te zien afkomen va nhaar, ach joh het kwam vast door dat hij te veel had gewerkt 'je stoort me helemaal niet, ik vind het juist fijn om zo met iemand te praten.' Zei hij rustig en glimlachte 'je hoeft niet zo neer buigend te doen hoor.' Hi jstond op en liep naar haar toe. Ze was adembenemend en wou heel graag deze nacht met haar doorbrengen.

HIj knikte en liet het onderwerp rusten en keek naar buiten waar de zon begon te zakken. Ze was blij dat hij nie verder vroeg anders zou ze echt moeten gaan liegen en dat werd lastig. 'je stoort me helemaal niet, ik vind het juist fijn om zo met iemand te praten.' Zei hij rustig en glimlachte 'je hoeft niet zo neer buigend te doen hoor.' Hi jstond op en liep naar haar toe. ze keek hem nu recht in zijn ogen ze moest haar hoofd licht omhoog doen omdat hij groter was. Dit was echt heel slecht aan het uitdraaien! Wat kan ik dan voor u betekenen heer? Vroeg ze rustig haar kalme ogen boorden in de zijne.

ze keek hem nu recht in zijn ogen ze moest haar hoofd licht omhoog doen omdat hij groter was. Dit was echt heel slecht aan het uitdraaien! Wat kan ik dan voor u betekenen heer? Vroeg ze rustig haar kalme ogen boorden in de zijne. Hij glimlachte en pakte een plukje haar en draaide het om zijn vingers 'vergezel mij deze nacht.' Zei hij zachtjes en keek haar charmant aan.

Hij glimlachte en pakte een plukje haar en draaide het om zijn vingers 'vergezel mij deze nacht.' Zei hij zachtjes en keek haar charmant aan. Haar ogen werden groter en ze beet op haar lip ook zette ze een stap achteruit. Maar ik heb u net ontmoet en...en u bent de koning. Opperde ze. Wat moest ze doen?! En haar tijd was bijna op de zon kon ieder moment oder gaan en dan zou haar licht opvallen zelfs nog harder beginnen gloeien! Nee nee nee ze wilde neit bij hem blijven hoe lief zijn trucjes ook klonken ze vertrouwde het niet ze hield haar bovenarmen vast en ze keek naar de grond. maar hoe kon je de koning iets weigeren? Hij kwam overal mee weg hij kon haar meesleuren zonder er problemen mee te krijgen!

Haar ogen werden groter en ze beet op haar lip ook zette ze een stap achteruit. Maar ik heb u net ontmoet en...en u bent de koning. Opperde ze. Hij grinnikte en zette een stap bij haar dichterbij. 'Je hoeft niet zo verlegen te zijn.' Zei hij en pakte haar hand en herinerde zic htoen het gesprek met Sue, Hij glimlachte en trok zich naar haar toe 'Zo mijn engeltje, zeg eens heb jij Lira een zegel gegeven.' Zei hij zachtjes en nog steeds op een lieve toon.

Hij grinnikte en zette een stap bij haar dichterbij. 'Je hoeft niet zo verlegen te zijn.' Zei hij en pakte haar hand, Hij glimlachte en trok zich naar haar toe. Ze vond het niet prettig en haar spieren spande zich op. Ze kon met moeite haar vleugels in haar huid houden. 'Zo mijn engeltje, zeg eens heb jij Lira een zegel gegeven.' Zei hij zachtjes en nog steeds op een lieve toon. Ze keek hem vol verbazing aan. Hoe komt u erbij dat ik een engel zou zijn? Vroeg ze behoedzaam terwijl ze zich van hem af probeerde te duwen maar het ging niet. De zon ging onder en haar licht werd duidelijk zichtbaar. Ja ik heb de demoon in haar verzegelt. Zei ze met een kalme blik.

Melody keek hhem verbaasd aan en vroeg hoe hij erbij kwam dat ze een engel was. “Ik heb zo mijn bronnen, die me af en toe dingen toe fluisteren.“ zei hij vriendelijk en streelde door haar lichte haren. Toen de zon was verdwenen straalde ze een zacht licht uit dat de donkere ruimte van zijn kantoor verlichten. Toen ze zei dat ze het zegel op Lira had aangebracht glimlachte hij scheef. “Je zou me een grote dienst bewijzen als je dat zegel weg zou kunnen halen en de demon in haar onder controle zou kunnen krijgen, anders zullen de tot nu toe gevangen shifters samen met mij sterven.“ zei Charles en voelde haar spieren ospannen. Hij had nog nooit een engel van zo dichtbij mee mogen maken of misschien nog wel van meer dan dichterbij.

Ze kreeg de kriebels van zijn aanraking. Cassel was normaaln de enige die haar mocht aanraken die haar door haar haar mocht strelen. Hij glimlachtte scheef toen ze hem vertelde dat zij inderdaad degene was die het zegel had aangebracht . ze keek hem geschokt aan bij zijn vraag. Wilde hij dat ze een demoon ging ontzegelen? Wist hij dan helemaal niet hoe gevaarlijk die demoon in lira was? En wat baatte hij erbij? Maar ze moest er wel op ingaan anders zouden die shifters sterven. Ze keek hem twijfelend aan. Als ik het zegel weglaat beloofd u dan de shifters vrij te laten? Vroeg ze haar ogen op hem gericht. het vervelende aan engelen was natuurlijk dat ze veel vertrouwen hadden in anderen. Ze zou het niet doorhebben als hij loog...

Kennelijk had ze er veel vertrouwen in dat hij de shifters vrij zou laten nadat ze Lira‘s zegel zou hebben gebroken? “Dat zal ik doen.“ beloofde Charles plechtig, maar hij loog dat ie barste! Charles glimlachte vriendeijk en wees naar de deur. Ze zouden dit beter meteen kunnen oplossen dan voelde hij zich niet zo moe meer hopelijk... “Zullen we dan maar?“ zijn stem bleef in de plooi en hij zag hoe prachtig haar licht wel niet was. Toen ze door de deur liepen gaf hij onzienbare tekens met zijn handen aan de wachters die bij zijn deur stonden. Melody zou het niet zien, maar de twee wachter begreepen zwijgzaam wat hun forst bedoelde. Ze volgden hen op de voet en een van hen verdween even een kamer in die bestemt was voor de opslag voor de drugs en de armbanden, maar dat wisten alleen het hoofdpersoneel. Toen de wachter zich weer bij hen voegde kwamen ze net aan bij de cel van Lira. “Open de deur!“ zei Charles en de wachter die hier zat opendee de deur zodat Melody naar binnen kon. Lira zag er nog slechter uit dan dat Sue eraan toe was, maar dit meisje had dan ook de ijzer sterke wil van Razor! Charles keek toe en zou breide van een armband voor zien, zodat wanneer Melody het zegel gebroken had de demoon hem niks meer kon maken dan zelf ook te sterven als die hem doden! Ook Melody zou hem dan alleen kunnen verwonden, maar niet dodn. Soms was het gewoon heerlijk om Koning te zijn!

Ze zuchtte even opgelucht. "maar ik moet u waarschuwen de demoon die in haar geest zit opgesloten is niet zoas andere. Het is eigenlijk meer een beest een puur demonisch wezen dat alles op zijn pad het liefst wilt vernietigen." Melody wist dat het geen slim plan was om die demoon vrij spel te geven het beest was gevaarlijk en listig maar als ze daarmee die shifters kon helpen deed ze dat. Ze volgde de koning naar een cellenblok. Ze bleef even in de deuropening staan die lijdende shifters deed haar zoveel pijn en verdriet. Ze kwamen al snel bij Lira's cel. Het meisje zag er echt niet goed uit. Toen de deur geopend was ging meldoy naar binnen ze legde lira's hoofd op haar schoot en ze heelde het meisje een beetje maar iets in haar geest was fout alsof er met haar was geknoeid haar blik stond glazig en verokken van pijn. Melody rolde Lira's bloes wat op en plaatste haar hand op het zegel ze begon dingen te mompelen en het zegel begon op te lossen. van het moment dat het zegel weg was ging Melody een stap achteruit ze wist niet hoelang het zou duren voor het beest zich toonde maar als het dat deed was dat foute boel! Melody stond nog met haar rug naar de koning haar zijdezachtte prachhtige grote wtte vleugels waren opgevouwd op haar rug. "Het zegel is verwijderd en het beest kan er nu uitkomen...Ik heb gedaan wat u vroeg laat alle shifters nu gaan" Zei ze met een zachtte stem haar blik gericht op het kronkelende meisje voor haar.

-Lira-

Lira voelde zich met de dag zwakker worden ze hield het niet lang meer vol dat vechten. maar ze wilde niet opgeven ze hoorde de eur opengaan en al gauw zag ze de koning en Melody! De engel die het zegel had geplaatst. Wat deed zij hier?! Ze kwam naar haar vcel toe en ze keek haar meelevend aan. Lira werd rustig van haar dat effect hadden engelen nu eenmaal. Lira kronkelde in haar armen toen ze het zegel begon te verwijderen. Het was best pijnlijk. Ze hoorde niet goed wat melody zei nee Lira lag op de grond vechtend tegen het beest dat nu uit haar lichaam wilde komen het beest dat charles vervloekt had. Hij mocht de demoon niet zien nee niemand mocht hem zien Lira wilde hem alleen laten zien wanneer ze hier uitbrook maar dat ging nu niet! Als ze het beest teminste ooit in bedwang zou kunnen houden!

Melody liep naar Lira en verbrak het zegel. op het moment dat ze zei dat ze klaar was en hij zijn bellofte na moest komen stroomde vier wachters naar binnen om zowel Melody als Lira van een armband te voor zien. Met beide hadden ze moeite, maar uiteindelijk sloot het metaal zich rond hun polzen. “Dat zou ik gedaan hebben als een eerlijk man was.“ zei Charles lachend en liet Melody naar een andere cel brengen. “Zo nu jij Lira, verhef je vervloeking of jij zult morgen tegen zonsopgang met mij mee sterven!“ zijn toon was wat hardernu hij met Lira alleen was. Als ze ooit hier levend vandaan wilde komen zou ze wel moeten.

(Ik stem met jouw voorstel voor Lira in Rani. )

Mel.
Melody schrok ziendelijk van de wending ze werd gegrepen door wachters die haar een armband omdeden haar licht flakkerde terwijl ze hevig tegenstribbelend naar een andere cel werd versleept. Ze kon het niet geloven dat ze erin getuimt was dat ze hem vertrouwt had. "U bent een vuile bedrieger!" Zei ze terwijl ze bleef tegenstribbelen. Iemand spoot haar wat in haar arm waardoor ze verdoofd was een wachter droeg haar nu maar weg.

Lira.

Lira kreeg al gauw een armband om en ze zat heigend met haar rug naar charles toe op de grond. De demoon in Lira was het aan het overnemen Lira kreeg een roodachtige gloed rond zich en ze begon te veranderen het beest vulde de hele cel zijn 9 staarten zwiepte rond hij was groter dan Charles veel groter met ontblootte tanden draaide het dier zich om. Grommend en hij sprak met een dubbele stem zonder zijn mond te hoeven bewegen het was telepatisch. " U bent een dwaas als u denkt dat u mij kunt temmen..." Zei het beest dreigend hij ging dichter naar charles toe zijn hoofd vlak voor hem. "Maar goed ik zal mijn vloek opheffen.." Zei het beest met een grijns. Hij blies zijn hete adem op Charles uit. De man zou nu inwendig een verschrikkelijke pijn voelen net alsof hij levend verbrand werd. Dat hield 5 minuten aan voor het beest weer terug trok in Lira's lichaam. Het meisje lag opgekruld op de grond ze beefde helemaal.

het beest :

Spoiler:

Lira heeg en Melody schold hem uit. Charles kon om haar reactie alleen maar lachen. Zijn aandacht werd getrokken door een enorme grote rode vos met 9staarten die zich naar hem al grommend omdraaide. Zijn stem klonk dubbel, maar Charles zag diens lippen niet bewegen. Het beest blies zijn hete adem over Charles uit dat 5 minuten aan hielt. De pijn was bijna onthoudbaar en Charles moest de deurpost van Lira‘s cel vast pakken om niet door zijn benen te zakken. De wachters kwamen aan rennen toen hun koning lid kreunde, maar Charles stelde hen gerust met een hand gebaar. De pijn vloeide langzaam weg en Lira was weer zichzelf. De demon die in haar zat was erg sterk, maar iedereen was te breken dat had hij vaak genoeg gezien zoook Sue. Hij was er erg trots op een draak als zijn bedmaat te hebben. “Laat haar voor vandaag maar verder met rust.“ heeg Charles en voelde zich slappjes worden door het helegebeuren en dat zagen twee van zijn wachters en onder steunde hem tot zijn vertrekken en viel in een onrustige slaap door Eva‘s vervloeking die hij ook wel weg zou kunnen krijgen.

Lira vond het geweldig om hem pijn te zien lijden en daar was ze de demoon wel dankbaar om. Maar toen het beest zich terg trok was Lira echt kompleet gesloopt. Lira lag trillend op de vloer van haar cel ze hoorde de koning tegen zijn wachter zeggen dat ze haar vandaag maar met rust moesten laten. Toch nog iets redelijks aan die man. Lira sliep onrustig op de harde vloer in haar dromen kwam de demoon steeds voor. Het beest was sterker dan zij hij kon haar overnemen en wilde alles vernietigen. Ze had nooit goed gesnapt waarom het zegel niet alleen de duivelse dingen bij haar vandaan hield maar ook haar eigen krachten onderdrukte. Nu snapte Lira dat wel die krachten waren gevaarlijk. Ze waren zo sterk omdat de duivel zelf ze erin had gestoken. De demoon wilde weg de koning meenemen en hem iin een grot stoppen. Lira vond het een idioot plan maar het beest was te sterk. De volgende ochten bij het ontbijt toen de wachter haar cel opende om haar eten te komen brengen barsste het beest los Lira's kleren sprongen kapot en het beest kwam tevoorschijn verscheurde de wachter en rende door de hallen het beest was snel en toen het in de troonzaal voor een leger wachters stond gromde het. Het zou niet stoppen en het zou alle wachters doden als het moest!

Charles had voor de verandering eens goed geslapen buiten de gruwelijke beelden die voorbij gekomen waren, maar hij raakte er aan gewent en na zich gewassen te hebben kleden hij zich in zijn dure kleding en zetten zijn kroon op. Charles wist niet waarom, maar hij ging eerst naar Sue die zich opmaakte om te gaan trainen. Ze kreeg het inmiddel voor elkaar om in haar draken vorm te verschijnen en zo zeker een uur vol te houden. De drugs waren een beetje aan gepast, maar niet veel zodat ze haar gaven nog niet kon gebruiken. Charles kuste haar en zij kuste hem terug. Daarna verezelde ze hem en Charles was zeer te vreden met zijn overwinning op Sue. Bij de troonzaal stond het beest dat in Lira huisde voor zijn mannen en hij vroeg zich af of er geen manier was om dit beest te temmen, want vuur leek zijn deel te zijn?

het beest, of te wel de nine tailed fox keek naar Charles toen hij binnenkwam. Een paar soldaten waren zo dom om naar hem toe te komen en hij zwiepte ze keihard door de ramen met zijn staarten. Toen eht beest Sue ook in het oog kreeg nam de woede alleen maar aan omdat Lira een grote haat jegens haar adoptie-nicht had. De vos ging zitten ijn hoofd botste bijna tegen de kroonluchters van de zaal. U gaat met mij mee... Zei het beest met een dubbele stem. ja deze demonische geest was bijna onverslaanbaar alleen engelen tranen konden het beest terug dringen in Lira's lichaam hem controleren omdat het hem pijn deed. Ja één traan was al genoeg om het beest op zijn knieën te dwingen. Maar gelukkig waren maar weinigen met dit weetje bekent. Het beest wachtte rustig. Kom rustig naar hier en mischien laat ik uw mannen en paleis heel. zei het beest in gedachten maar iedereen was in staat om zijn beangstigende stem te horen.