New born...

Mama begon vreemd te doen en Papa deed ook niet veel anders, maar Sue kon nog niet echt goed zien doordat alles nog wazig was, maar toen Papa haar over genomen had hoorde ze mama weg lopen, maar Sue bleef heerlijk tegen haar vader aan genestelt en viel al snel in slaap. Maar die was van korte duur doordat Mama vreselijk te keer tegen iemand ging die ze nog niet ontmoet had, maar die snel genoeg zou tegen komen zodra ze goed zou kunnen zien en horen? Na een tijdje kwam Mama weer terug en Sue voelde dat ze echt kwaad was, maar op wie? Sue begon te giebbelen en haar vader keek haar aan en wreef Sue nog even over haar wang. Haar Opa had de wieg waar haar vader nog in gelegen had naar het huisje van haar vader en moeder geteleporteert en haar papa legde Sue er in en dekte haar toe. Sue geeuwde en viel al snel in slaap.

Will voelde Hester Sue lekker tegen hem aan genestelt liggen, maar haar slaapje werd ruw verstoort door Hope die tegen Razor begon te schreeuwen. Will wilde niet in de schoenen staan van zijn broer die het al moeilijk genoeg had doordat hij problemen had met de alles vernietigende roes te over winnen! Will ging zitten en probeerde Sue rustig te houden. Gelukkig bleef Sue dat en kwam Hope al weer snel terug. Will liep met Sue naar de wieg die zijn vader naar hier geteleporteerd had en legde hun kindje erin waarna hij haar toe dekte. 'Ik weet wat je gaat zeggen hij is dom bezig en heeft het verdient, maar Razor heeft het ook niet gemakkelijk Hope. Hij wil die roes overwinnen en dan denkt hij dat hij Lily daar niet bij in de buurt kan hebben, maar ik denk dat het juist het tegen deel is. Net zo als jij en ik...' begon Will en ging naast Hope op bed zitten. Ze zag er moe uit en dat was zo gek nog niet. Will pakte haar vast en gaf Hope een knuffel.

Hope keek naar hoe hij hun dochtertje in de wieg legde Razor was eindelijk eg en daar was ze blij om. Hope ging op bed zitten en ze knuffelde mee met Will. Ik weet het will ik weet het maar ik wil niet dat hij haar op zo'n botte manier bij zich vandaan houd. Je weet hoe jij er aan toe was toen ik je alleen liet. En Lily lily is zo al erg on stabiel ik ben bang dat dit teveel voor haar is. Zei ze bezorgd terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder legde ze was zo uitgept van dit alles.

Hope had dan wel gelijk, maar Will ging er niet verder op in en zag dat ze slaap nodig had. Will wilde ook weer gaan slapen, maar bleef nog even wakker toen hij naast haar lag en dacht na. Ja hij en Hope hadden net zo iets mee gemaakt maar toen was het Hope en niet Razor die zich van de andere af zonderde! Will hoorde HesterSue nog even bewegen in haar wieg voor hij zijn ogen sloot.

Net voor de ochtend werd Will gewekt door het gehuil van Sue. Will schrok wakker en keek verwart naar de wieg. Maar die was leeg en Hope lag niet naast hem, maar waar waren die twee? Will hoorde een vreemde hard lachen en hij sprong uit bed, maar voor hij de kans kreeg op zijn voeten te komen voelde hij twee paar sterke handen hem vast grijpen. Het waren bloodhunters en ze hadden zowel zijn dochtertje als Hope. Beide hadden een armband om.

Will schrok wakker van het gehuil van Sue en keek eerst naast zich en zag Hope net opstaan en naar hun kindje toe gaan. Hij zuchten opgelucht en wreef met beide handen door zijn haar. Het had net echt geleken, maar de bezorgde blik van Hope zag hij niet doordat Will zich weer achterover in bed liet vallen.

Dregoe liep naar het huisje van hem en MItake en liep naar de wieg waar ze Will in hadden neer gelegd toen hij nog maar klein was. Het stof eraf teleporterend zodat Hester Sue er geen last van zou hebben bekeek hij het ding nog eens goed of er geen scherpe stukken aan zaten ze dat hun klein kind zich niet zou bezeren. Sue mocht dan mogelijk een mensenkind zijn, maar toch voelde het niet zo. Hij was trots op Hope en Will dat ze het toch wilde proberen ook al zat de kans erin dat Sue nooit zou kunnen shiften? Dregoe teleporteerde de wieg naar het huisje van Will en Hope zodat ze de kleine daar straks in konden leggen. Hij had het net gedaan toen hij gebekvecht hoorde. Vronsend liep hij naar buiten en bleef op de veranda staan kijken. Mocht het op vechten uitbreken zou hij niks doen tot het te ver ging natuurlijk, maar Razor deed niks om Hope te verwonden. Mogelijk uit respect dat ze net een kind gebaart had en dan toch nog meteen op de been was? Maar Dregoe bemoeide zich er niet mee. Dat waren zaken tussen die twee. Mistake en hij hadden heel in het begin toen Will geboren was ook ruzie gehad, maar dat ging om de WOF en niet over persoonlijke dingen. Dregoe haten ruzie, maar soms zat er het nu eenmaal bij daar kon je weining aan doen. Toen Hope en Razor uit elkaar gingen slaakte hij toch een lichte zucht van verlichting en hij keek even naar de sterrenhemel die bijna niet te zien was door het dikke wolkendek dat er voor dreef. Twee armen sloten zich rond zijn middel en Dregoe keek glimlachend over zijn schouder voor hij zich naar haar omdraaide. 'Het was me de nacht wel he?' vroeg Dregoe met een brok in zijn keel. Hij had niet verwacht dat het leven zo snel voorbij zou gaan, maar toch was het zeer zeker bevredigend dat hij zijn klein kind nog zag voor hij mogelijk binnen een bepaalde tijd weer zichzelf voor de groep op offerde om die te beschermen voor de Bloodhunters. maar dat zou Mistake hoogst waarschijnlijk ook doen als hij er niet meer zou zijn? Dregoe schudden die gedachten van zich af en begon Mistake langzaam en vol passie te zoenen.

Hope zag dat hij nadacht maar ze was te moe en ze viel langs hem in slaap ze hield zijn hand vast als bewijs dat hij er wel was ze hield hem altijd vast als ze ging slapen hij was haar dromenvanger die nachtmerries verdreef. Hope was zo fel tegen Razor omdat ze haar eigen fout herkende hij deed hetzelfde als zij ook bij will had gedaan en dat was een domme keus! Ze wilde het hem uitleggen maar ze wist niet hoe Razor wist toch ook hoe will zich had laten gaan toen ze weg was had hij dan echt niet door dat hij Lily zo ook alleen maar naar de vaantjes hielp?! Hope werd wakker door het gehuil van hun kleine meid. Hope nam haar uit de wieg en ging op bed zitten ze zag dat Will nogal geschrokken was en zekeek hem bezorgd aan. Hope gaf hun kleine meisje eten en ze glimlachtte en beet even op haar tanden toen Hester Sue nogal hard in haar tepel kneep met haar kleine lipjes. Hope keek naar Will. Wat is er Will? Jij lijkt nogal geschrokken... Zei ze ongerust.

Mistake zag Razor en Hope bekvechten maar ze bleef erbuiten ze waren oud genoeg om het zelf op te lossen. Mistake ging bij Dregoe staan en toen de 2 eindelijk ophielden met vechten en weer naar hun eigen huisjes gingen zuchtte ze net als Dregoe. Ze had haar armen om zijn middel geslagen en ze keek hem aan met een glimlach. Dat kun je wel zeggen ja. Kun je het geloven? Gisteren pastte Will nog in onze armen en nu is hij zelf al vader. Zei ze ontroerd. Mistake had er moeite mee dat Hester mogelijk een mens was maar toch had het kleintje haar hart gestolen. Dregoe begon haar te zoenen en haar armen gingen langzaam om zijn nek heen en ze zoende met hem mee lang en passioneel Mistake was gelukkig in zijn armen en dat zou ze altijd blijven niemand anders zou hem kunnen vervangen.

Sue hielt op met huilen en dronk bij Hope die glimlachte en vroeg wat er was. Will kreunde even voor hij weer recht ging zitten en naar Hope toe kroop. 'Ik had een nachtmerrie. Bloodhunters hadden jouw en Hester Sue gevangen en een armband om gedaan.' zei Will en kek toe hoe hun kleintje lekker zat te sabbelen, maar zo jaloers als zijn vader bij hem was wanneer Will aan de tepel van zijn moeder had gehangen was hij niet. Will vond het leuk om te zien hoe ze dronk. Will zochten even n gaf Hope een kus op haar wang. 'Gelukkig was het maar een droom.' zei Will nog voor Hope het kon doen, want hij wist hoe ze dan zou reageren en dat was soms bet leuk om haar de woorden uit der mond te nemen. Will grijnsde speels en wreef weer met zijn vinger langs de wang van hun kindje.

Mistake zei nog wat en daar was hij het helemaal mee eens en genoot van haar zoenen. Ze was niet te vervangen dat kon gewoon niet anders. Dregoe vond het al laat genoeg en tilde Mistake op voor hij hun huisje weer in ging en haar op bed legde. Daar gaf hij haar nog wat kleine kusjes en streelde door haar haren heen. 'Misschien en dan eg ik heel misschien komt het wel goed en is ze gewoon snel met haar ogen te openen? Toch blijf ik hopen dat ze shifter is?' zei Dregoe half vragend en keek Mistake nog even aan. Het zou hopelijk wel goed komen... Dregoe bleef naast Mistake liggen en gaf haar opnieuw kusjes.

Will kreunde even voor hij weer recht ging zitten en naar Hope toe kroop. Ze keek hem vanuit haar ooghoeken aan en ze wachtte op zijn verklaring. Ze trok even een wenkbrauw op hoe kwam hij nu weer met dat soort dromen. Ze zag hoe hij ernaar keek hoe ze hun dochtertje te eten gaf en ze wilde net wat zeggen toen hij een zoen op haar wang drukte en haar de woorden uit haar mond haalde.Hé dat was mijn tekst! Pruttelde ze tegen met een grijns. Ze werd verwarmd door liefde om te zien hoe Will hesters sues wangetje streelde. Ze keek hem aan. Wat dacht je ervan om vandaag met Hesje (OHJA BIJNAAM!) naar het meer te gaan? Het is toch warm weer en dan moeten we niet de hele tijd blijven binnenzitten. Vroeg ze met een smekend stemmetje terwijl ze hem zoentjes op zijn kaaklijn drukte.

Ineens tilde hij haar op en ze slaakte een gilletje. Met mijn benen is niets mis hoor meneer moonus! Zei ze lachend ze liet zich op het bed neerleggen en ze gennoot van zijn kussjes. Ze luisterde naar zijn vraag en ze keek hem in zijn ogen. Ik zou het niet weten Dregoe maar laten we hopen dat je gelijk hebt dat zou alles veel mekkelijker maken. Zei ze serieus. Dregoe bleef naast Mistake liggen en gaf haar opnieuw kusjes. Door zijn kusjes ontspande ze weer en ze begon hem terug kusjes te geven. Zo meteen is er geen plek meer over waar je lippen niet zijn geweest! Zei ze lachend. Na al die jaren die ze samen waren was hun liefde alleen nog maar sterker geworden!

(Lachen!) Hope sputterde tegen toen hij haar de woorden benam, maar Will kon alleen maar grijnzen. Toen ze vroeg of ze naar het meer gingen wilde hij eerst meteen ja zeggen, maar keek daarna bedenkelijk. "Als er geen bloodhunters lang komen? Of we gaan even bij jouw ouders langs..." zei Will met daarachteraan een tegen voorstel. Gelukkig had hij nog niet de verantwoordelijkheden van zijn vader die alles moest regelen voor de groep, maar toch wilde hij even bij Widow langs voor bepaalde uit leg van sommige kruiden die hij voor ziektes moest gebruiken.

(Dregoe)
Mistake murmelde dat ze niks aan haar benen had, maar hij kon daar alleen maar even om lachen voor ze hem ook begon metkusjes te geven. "Heerlijk toch, je hebt er anders ook nooit over geklaagt?" zei Dregoe speels en ondeugend begonnen zijn ogen te twinkelen. Zijn liefde voor haar was niet te meten, maar zelfs in de dagen dat hij gevangen had gezeten in de arena had die liefdesband hem op de been gehouden om door te gaan ookal was het toen erg zwaar geweest. "Jij bent een vrouw die altijd gekust mag worden elke dag elke minuut." zei hij voor Dregoe zijn lippen op de hare drukte en liefde vol begon te kussen.

Hij keek bedenkelijk en ze zette een pruillipje op. Ze schrok even toen hij bij haar ouders langs wilde. Ze was bang voor hun reactie maar ze probeerde die angst te verbergen. Je gaat me toch niet vertellen dat ik en Hesje nu ineens super kwetsbaar zijn volgens jouw? Komaan Will we hebben ons nooit laten tegenhouden door mogelijk gevaar en wat kunnen ze ons doen? Een draak met moedergevoelens en een overbeschermende weerwolf daar kunnen ze niet tegen op jongen! Zei ze met een grijns. Ze hield Hester Sue nog steeds vast die vrolijk kirde.

Toen Hope hem overtuigde moest Will erkennend grijnzen. "Goed, goed jij wint lieverd en zo te horen is onze kleine Sue er ook mee ingestemt aan haar vrolijkheid te horen." zei Will met een glimlach en stond op waarna hij zich uitrekte.

Ze was blij dat ze gewonnen had en ze stond op ze legde Hester Sue heel even in haar wiegje en ze trok comfortable kleding aan. Ook had ze een jas voor Hester Sue. Ze trok hem bij haar aan en hield haar dochtertje in haar armen terwijl ze hun huis uitstapte. Kom op sloompy! Zei ze met een lach. Hope werd draak en ze hield Hester Sue heel stevig vast in haar klauwen terwijl ze over de grond zweefde ze kwamen al gauw bij het meer aan waar Hope op een rots ging zitten Met haar Hesje (in mensenvorm) Ze wachtte tot de meest slome vader ter wereld eindelijk uit de struiken zou komen en zich bij hen zou voegen.



MUHAHHAHA!

Hope legde Sue in haar wiegje en kleden zich met gemakkelijke kleding aan. Will trok een soepel vallende broek aan met een iets wat lossere T-shirt. Hij hoorde Hope hem roepen en ze zweefde laag bij de grond met hun dochtertje in haar klauwen naar het meer. Will gromde beledigt en rende in zijn shape vorm achter hen aan. Draken waren zelfs in hun zweefstand niet te volgen! Vlakbij het meer veranderde Will terug in zijn menselijke vorm en zag haar al zitten met Sue op schoot. "Ooit al eens van lopen gehoort?" riep Will lichtjes hijgend en plofte naast Hope neer. Sue giebbelde vrolijk en trok aan zijn haar. "Ja kleine deugniet dat vind jij leuk he?" grapte Will en kiettelde haar even in haar zij. Sue giebbielde nog harder en door haar vrolijke lach vergat hij bijna zijn vermoeitheid door het rennen.

Ze zag Will hijgend aankomen en ze grinnikte. Mischien...ik weet het niet t is wel vaag bekend maar ik verkies vliegen da's zoveel leuker. Zei ze met een grijns. Hij kwam langs haar zitten en Sue trok aan zijn haar Hope barstte in lachen uit en gaf Will een zoen op zijn lippen. Van wie zou ze die deugenieterij toch hebben? Zei ze grijnzend terwijl ze met haar ogen naar hem wees. Hope kon het niet laten om hem aventoe eens lekker te plagen!

"Vaag? Maar goed ik mag dan soms ondeugend zijn maar jij trok bijna de baard van je vader uit." gooide Will er grijnzend er tegen in. Toch bleef hij van haar houden ook al kon ze hem soms plagen daar kon Will wel tegen. Verschillende vogels floten hun liedjes en soms leek het alsof ze samen een refrein floten. "Zoals altijd is het hier lekker rustig! Eigenlijk is het een van de mooiste plekken in Doole." zei Will rustig en zag hoe Sue naar eennvlinder keek die voorbij vloog. Het was er eentje met veel kleurtjes, maar ook met best veel zwart. "Dat is nou een Dagpauwoog Hester Sue." zei Will terwijl hij naar de vlinder wees. Sue begon te brabbelen en probeerde de vlinder te vangen, maar het insekt vloog te ver weg voor haar.

Hope grinnikte bij zijn woorden ze was blij dat hij niet zo'n zuurpruim was maar dat hij ook tegen wat geplaag en een grapje kon net zoals zij tegen zijn humor kon. Vogels floten en Hope luisterde naar hun muziek Hope gennoot van muziek en zeker als die van de natuur kwam. Hope knikte bij zijn woorden. Ja en zeker als jij er bent. Zei ze met een glimlach voor ze een zoen op zijn lippen drukte en even door zijn haar streelde toen vloog er een vlinder voorbij en Will vertelde hoe ie heette Hester Sue. Hope was wel onder de indruk en ze grinnikte. Zie je dat hesje je papa kan slim zijn als hij het wilt... Zei ze met een grijns. Ze gaf Hester Sue even aan Will en ze liep naar het water. en ze liet haar voeten erin bungelen.

Hope stemde met zijn woorden in en gaf Sue nadat ze zei dat hij wel slim kon wezen. "En bedankt!" zei Will nep verontwaardigt en hobbelde Sue zachtjes op zijn been, alsof ze op de rug van het paard zat. " Mama heeft weer een lollige bui." grapte Will en grijnsde plagend. Hope had haar voeten in het water hangen en zijn aandacht werd getrokken door voetstappen die in normale tred dichterbij kwamen. Wie het waren kon hij nog niet ruiken doordat de wind niet van hun kant af blies.

Hope grinnikte. Sorry lieverd maar dat is de waarheid. Zei ze met een ondeugende grijns. Het was erg schattig om Sue op zijn been te zien hobbelen. Will was een goede vader dat had ze altijd al geweten maar zou zij het ook aan kunnen? Hopes aandacht werd ook getrokken door voetstappen ze sprong uit hat water en ze ging naar Will en Hester >Sue toe. Hope gebruikte haar gaven het kostte veel energie voor 3 mensen maar ze kon het wel even houden hopelijk lang genoeg om onzichtbaar te blijven voor de geheimzinnige voetstappen? Hope keek een beetje bezorgd naar Will en ze probeerde Hester Sue stil te houden haar baby lach zou zeker de aandacht trekken?

Hope sprong op en kwam naar hem en kleine Sue toe voor ze had gezegt dat het de waarheid was. Will had haar alleen even nepstreng aan gekeken, maar was toch wel blij dat ze hen ontzichtbaar maakte. Sue was zo onder de indruk van de verandering dat ze gelijk begon te lachen. Will bleef gespannen naar die voetstappen luisteren terwijl de geur uit bleef!

Hester Sue begon te lachen doord e verandering en dat hielp niet echt voor Hopes concentratie. Hope zag de bloodhunters komen en ze drukte een hand tegen Hester sues mond zodat haar lach gedempt werd. één van de mannen stopte bij het water om te drinken Hope telde hen het waren zeker 15 man. Ze wist niet of ze hen wel aankonden met hester Sue er ook nog bij Hope keek angstig naar Will. Wat moesten ze doen?!

(Will)
Er kwamen zeker 15 man tussen de struiken vandaan waarvan eentje wat water ging drinken. Will was blij dat Hope hun dochterje de hand voor haar mond hielt om haar gelach te dempen. Twee van de bloodhunters keken rond en hoorde het gesmoorde gelach van Sue nog tussen de vingers van Hope door komen. Will zag haar bezorgde gezicht en begreep waar zij zich zorgen om maakte. Nog voor die twee dichterbij konden komen werden ze terug geroepen en maseerde de stoet weer verder. "Misschien dat we beter stilletjes naar jouw ouders kunnen gaan voor de veiligheid van ons kindje? Ik ben niet bang om hen te doden mochten ze terug komen, maar ik ben bang dat ze haar grijpen terwijl wij haar aan het verdedigen zijn?" fluisterde Will zachtjes in Hope haar oor. Hij kon ze gemakkelijk aan daar was Will zeker van, maar hij ontweek de gevechten nu liever tot Hester Sue zelf zich zou kunnen verdedigen!

Nog voor die twee dichterbij konden komen werden ze terug geroepen en maseerde de stoet weer verder. Hope kon een opgeluchtte zucht niet onderdrukken en ze was blij dat Hester Sue stil was. Ze luisterde naar wat Will te zeggen had en ze knikte. Ze gaf Hester Sue aan hem en ze veranderde ze wachtte tot hij stevig op haar rug zat en ze zweefde in haar onzichtbare staat met hun naar BFP territory. Hope vond het veiliger om te zweven dat maakte minder geluid en toen ze veilig in het teritory waren landde ze en keek ze will een beetje angstig aan ze was erg zenuwwachtig om haar ouders te zien ze Nam haar Hesje weer over en ze wiegde haar heen en weer om wat te ontspannen