New born...

Vanuit haar lekkere warme plekje die steeds kleiner werd begon ze hevig te schoppen. Ze wilde meer ruimte want ze voelde zich in gesloten door de buikwand van haar moeder. De baby wiebbelde hevig tot ze iets voelde wat haar angstig maakte. De wanden begonnen tegen haar aan te duwen en duwde haar in een positie dat naar een nauwe doorgang ging. Ze probeerde uit alle macht weg te blijven bij die vreselijke vernauwing, maar ze kon het niet remmen, want het vocht waar ze in zat was voor een groot deel ineens verdwenen en de baarmoederwand duwde haar onverbiddelijk naar die kleine ruimte iets waar ze niet op zat te wachten! Wat zou zich daar buiten bevinden en zou het er net zo warm zijn als waar ze negen maanden in had vertoeft? De baarmoeder drukte door en ze voelde hoe ze door een soort van tunnel geduwt werd. Het duurde even voor ze buiten was, maar het was koud en voelde helemaal niet prettig vooral niet met al die drukte en gegil om haar heen. Ze gilde zelf mee, want het was hier veel kouder dan waar ze veilig had gezeten! De baby rilde van de kou en probeerde haar weg te vinden, maar verschillende handen grepen haar vast en stopte haar na een vreemd snippend geluid in een andere vochtige plek, maar daar zat ze niet helemaal in zoals eerder, maar voor een deel alsof ze gewassen werd, maar daar had ze nog geen ervaring mee. Daarna werd ze in een soort van doek gestopt die na even lekker warm aanvoelde. Ze trok even haar neusje op en voelde vermoeide handen haar vast pakken en hoorde vaag dat er iets gesproken werd, maar ze kon niet verstaan wat er gezegd werd. Ze voelde haar maagje knorren en voelde dat iets haar aangeboden werd. Ze hapte er meteen in en zoog even, maar eerst leek er niks uit te komen tot ze heerlijke melk proefte die warm haar keeltje in gleed. Gulzig begon ze te drinken tot ze genoeg had en haar maagje gevult was. Een kleine boer volgde en ze viel in slaap.

Little Sue is born!

Hopes buik werd stt-eeds dikker en dikker en ze begon steeds meer pijn te krijgen tot ze ineens de pijn niet meer kon houden en ze merkte dat alles nat was ze schreeuwde het uit en gelukkig kwamen een stel vrouwen gouw ze duwde Will letterlijk de kamer uit ze wilde hem terug halen maar de vrouwen bemoeide zich met haar eentje stak een grote spuit in haar zodat ze minder pijn zou hebben maar het hielp niet veel. Hope bleef schreeuwen een van de vrouwen gaf haar wat om in te knijpen. Hope hield het niet meer tot zeplots gehuil hoorde ze zuchtte opgelucht toen de vrouwen zeiden dat haar dochtertje gezond was. Nadat ze haar gewassen hadden en een doek om haar kleine spruit hadden ggewikkeld kreeg ze haar kleine schatje te zien. De vrouwen ruimde een beetje op en gaven haar andere lakens. Hope heeg erg hard en ze was zo verschrikkelijk moe. Ze zag dat haar kleintje honger had en ze liet haar aan haar borst zuigen. Hope zat in bed en haar kleine schopper was in slaap gevallen. Hope zag dat Will weer binnen kwam en ze stak een hand flauwtjes naar hem uit ze lachtte een klein beetje maar het zweet stond nog op haar voorhoofd en ze had nog steeds een beetje pijn. Heb ik erg veel aandacht getrokken met mijn geschreeuw? Vroeg ze een beetje beschaamd. Ze had zeker heel WOF geallarmeerd. Hope werd rood en ze hield haar Hester Sue stevig vast.

Dregoe lag lekker te slapen op bed naast Mistake tot er een ijzelijk gegil door Old Home heen galmde. Hij schrok wakker en keek rond, maar er was niemand die in hun huis stond om hen aan te vallen? Dregoe wekte Mistake door haar even wakker te schudden. Hij herkende het geluid ergens an dit had hij eerder gehoord. Het geluid had hij ook gehoort toen Mistake van Will beviel! Meteen stond hij op uit bed, want Dregoe had alleen zijn broek aan en liep zo naar buiten. Zijn blik was op het huisje van Will en Hope gericht en daar kwam het geluid ook vandaan! Amely en nog wat oudere vrouwen renden naar het huisje en Will werd hard handig naar buiten geduwt. Even bleef hij op de deur staan bonken, maar al snel hielt hij op toen Amely hem een boze repliek toe diende. Dregoe liep naar hem toe en legde zijn hand op de schouder van zijn zoon. 'Rustig maar Will ze weten wat ze doen. Amely heeft jouw en de andere oudste van de vrouwen op de wereld gezet.' zei Dregoe gerustellent, maar zelf was hij ook benieuwd naar wat het zou worden?

Will lag heerlijk naast zijn lieve Hope te slapen ze werd de laatste dagen steeds dikker en Will maakte ruimte voor haar en hun ongeboren kleintje. Maar ineens begon ze te gillen van de pijn en Will schrok wakker en keek haar verward aan. Hij wist niet wat ze had en ineens stonden Amely en nog wat oudere vrouwen in hun huis. Will wilde bij Hope blijven, maar de vrouwen duwde hem hard handig het huis uit omdat Will steeds weer naar binnen wilde komen kreeg hij een boze repliek na Amely. Will bleef stilletjes maar toch nerveus voor de deur staan en voelde de hand van zijn vader op zijn schouder rusten en luisterde naar wat hij zei. Will keek zijn vader aan en glimlachte flauwtjes, maar kon aan de ogen van zijn vader zien dat hij ook heel benieuwd was wat het worden zou? Nadat ze het gehuil van de baby hoorde kwam Amely naar buiten en kwam Will halen. Will liep meteen naar binnen en zag Hope hun kleintje vast houden. Amely zei dat ze een gezonde dochter hadden gekregen en Will glimlachte dankbaar naar Amely. 'Bedankt Amely, sorry dat ik zo net deed.' zei Will dankbaar en verontschuldigde zich bij de oudtse voor ze naar buiten gingen. Een gebrul steeg op onder de leden en Will moest terug denken aan wat zijn vader gezegd had. Zo hadden ze ook gereageert toen hij geboren werd. 'Kennelijk zijn ze blij dat jij ze gewekt hebt Hope?' zei Will en drukte een zoen op haar bezweten voorhoofd. 'Hoe zullen we haar noemen? Ik vind Hester wel een leuke naam?' vroeg Will en dacht na voor hij hun kleintje even over haar wangetje wreef.

Ze voelde iets kribbelen aan haar wangetje en opende haar oogjes even. Wat was dat toch allemaal voor lawaai? Ze begon rond te kijken, maar zag niets bijzonders. De geuren die ze rook waren vertrouwt, maar ze wist nog niet presies dat dit haar ouders waren die ze voor de rest van haar leven zou hebben? Haar blik viel op de persoon die het dichstebij haar was en keek haar met haar heldere blauwe kijkertjes aan. Voor een mensen kind was dit normaal, maar voor een Shifter niet die zou zijn ogen nog een paar dagen dicht houden.

Toen Will binnenkwam zag ze Dregoe ook aan de deur staan Hope kreeg een zoen op haar voorhoofd. Hope was blij dat hij er eindelijk weer was en dat Amely eindelijk weg was ze had het niet leuk gevonden hoe ze will had weggewerkt maar ergens was ze ook wel blij dat Will het niet had moeten zien. Hope hoorde een hoop gejuich en gebrul buiten en ze keek will aan met een flauwe grijns. Blijkbaar wel maar ik hoop maar dat ze niet allemaal binnenkomen ik zie er namelijk echt niet uit. Grapte ze Hope kon het niet laten ze was zo blij dat hun dochtertje gezond was. Will stelde een prachtige naam voor maar Hope wilde er nog iets aan toevoegen. Kunnen we haar niet hester Sue nomen? Vroeg ze ze zag hoe hij hun kleintje over haar wang streelde en Hope zuchtte even. Ik ben blij dat ze eruit is nu is ze veiliger. Zei Hope opgelucht. Ineens opende Hester haar oogjes helder blauw. Hope zag haar rondkijken haar glimlach verdween ze hapte naar adem en ze schermde Hesters sue's gezichtje af met het deken Dregoe mocht het niet zien ze wilde niet dayt hij het zag!

Bill liep door de Abbys toen hij een ijzing wekkende gil tussen de bomen door hoorde galmen. Het kwam van Old Home en iemand moest veel pijn lijden! Bill begon te rennen en kwam al snel in Old Home aan, maar toen was het net rustig tot Dregoe en de andere leden begonnen te brulen van vreugde. 'Wat is er loos?' vroeg Bill, maar grijnsde toen hij te horen kreeg dat Will en Hope een gezonde dochter ter wereld hadden gezet!

Mistake werd midden in de nacht gewekt door Dregoe en een serie gillen ze kende dat en ze volgde dregoe naar Will's huisje daar stonden ze voor een gesloten deur Will was erg nerveus en Mistake grinnikte hij was net zijn vader. Na een tijd ging de deur open en amely kwam naar buiten met de vroedvrouwen. Misytake wachtte even met Dregoe ze gven will even tijd met de moeder van hun kleinkind. Het gekuich begon en mistake had een lach op haar gezicht ze bleef dicht bij Dregoe ze glunderde. Tot ze plots Hope zag schrikken en haar dochter afschermen. Mistake keek even verward naar Dregoe en vroeg toen aan Will. Wat is er? Is ze niet gezond? Vroeg ze bezorgd.

Will hoorde Hope een grapje maken en hij grijnsde daarbij, maar toen ze de kleine afschermde zag hij ook meteen waarom. Hester Sue had haar ogen open, want hij had van zijn ouders gehoort dat zijn ogen de eerste paar dagen dicht bleven. Angst over viel hem toch wel, want hij wist wat zijn moeder gezegd had. Sommige leden zouden hun kindje misschien niet accepteren doordat ze mogelijk als mens geboren zou worden en dit waren de eerste tekenen daarvan. Hij schrok op uit zijn gedachten toen hij de stem van zijn moeder vlakbij hoorde en keek haar bezorgd aan. Daarna keek hij even naar de juichende menigte. 'Ma Ons kindje is mogelijk toch als mens geboren, maar dat weten we nog niet zeker?' zei Will met een lichte bezorgde klank in zijn stem en hij zag de blik van zijn vader even verharden, maar daarna veranderen en Will knikte bij zijn woorden.

Dregoe juichte mee toen hij het goede nieuw hoorde, maar die stemmig sloeg meteen om toen hij Mistake bezorgd hoorde spreken net als Will. Zijn blik verharden even, maar veranderde daarna weer. 'We wisten dat die kans er was Will, maar jullie kleintje zal met open armen worden ontvangen daar zal ik zeker voor zorgen! De andere zullen haar net zo gaan behandelen als ieder ander kind en lid!' zei Dregoe en Will knikte bij de woorden die hij tegen zijn zoon zei. Dregoe draaide zich naar Hope om en streelde haar wang even voor hij met een flauwe glimlach zich omdraaide en naar buiten liep. 'Ik wil dat iedereen even naar mij luisterd!' riep Dregoe luid genoeg om over de vreugde kreten van de leden te komen. Toen het stil werd keken ze hem vol verwachting aan en kreeg nog even snel de naam via Mistake te horen die het kindje van Will en Hope had gekregen. 'Will en Hope hebben dan wel een prachtige dochter gekregen, maar ze is geboren als mens. Ik eis van jullie haar normaal te bepandelen zoals we iedereen hier behandelen. Ik weet dat we veel te stellen hebben gehad met het menselijke ras, maar Hester Sue mijn klein dochter zal onder ons opgroeien en leven naar onze normen en waarden. Dus ik wil niet dat ze als een buitenbeentje zal worden behandelt!' sprak Dregoe terwijl zijn blik waarschuwen de leden aankeek. Hij vond hetzelf dan wel niet leuk dat Sue een geboren mens was, maar wat ze nog niet wisten was dat ze wel degelijk een geboren shifter was, maar dat nog niet liet merken en ze had die instinktieve drang nog niet ontwikkelt!

Razor had zich de laatste dagen erg veel terug getrokken en wilde niet dat iemand ook maar in zijn woning binnen kwam! Toen hij terug kwam had Razor een waterval aan vragen moeten beantwoorden toen Mistake hem ontdekt had. Razor had haar zo goed en kwaad mogelijk beantwoord maar de blik in zijn ogen stond toen niet langer meer op de gebruikelijke manier, maar juist verdrietig. Hij had mistake vertelt dat hij de relatie met Lily verbroken had door dat hij eerst wilde weten hoe hij die roes kon tegen houden. Mistake had kwaad gereageert en dat had hem geprikeert. Razor had pissig terug gesproken en zich daarna kwaad terug getrokken naar zijn huis. De taken die hij had deed hij zonder klagen en het leiden hem wat af om het verlies van Lily. Razor zat er echt mee, maar had het Hope niet verteld doordat hij wist hoe ze zou reageren. Gelukkig had mIstake het haar ook nog niet verteld en daar was hij haar dankbaar voor. Toen het gegil van Hope door de nacht klonk stond hij geerger op en keek nog al knorrig door de deur opening toen hij iedereen voor het huisje van Will en Hope zag staan begreep hij dat de baby geboren werd. Dregoe sprak hen toe en Razor knikte alleen maar. Hope kreeg hem in het oog, maar Razor draaide zich om hij was niet bepaald in een feest stemming en liep terug naar zijn huis. Onderweg prikte tranen opnieuw in zijn ogen en Razor vloekte even hard toen hij met zijn rug tegen de voordeur stond. Hij wilde niks liever dan weer samen zijn met Lily, maar hij durfde het niet omdat hij bang was haar tijdens die vernietigende roes te vermoorden? Razor liep weer naar zijn bed en plofte voorover erop en bleef liggen. Zijn uiterlijk was erg onverzorgd zijn raven zwarte haren zaten vreselijk in de klit en de wallen onder zijn rode ogen maakte het ook alleen maar erger!

Will schrok ook en daar werd Hope alleen nog maar banger van. Zijn moeder vroeg wat er aan de hand was en Will vertelde dat Hester Sue waarschijnlijk een mens was Hope kromp ineen toen ze Dregoes geschokte gezicht zag. Maar Dregoe verdidigde hun kindje iets wat ze niet verwacht had. Dregoe draaide zich naar Hope om en streelde haar wang even. Hope kromp eerst even ineen maar glimlachtte toen ook flauwtjes.Toen hij met een flauwe glimlach zich omdraaide en naar buiten liep. Hope bleef liggen en ze hoorde Dregoes woorden tegenover de groep. Toen zag Hope Razor ook naar buiten komen maar hij was niet blij zoals de rest hij kwam zelfs niet eens naar hen toe om Hester sue te bekijken. Hope snapte er niets van Razor was zelfs helemaal niet lang buiten hij ging weer naar zijn huis.. Ze snapte het niet en hij deed al een paar dagen zo vreemd. Hope keek naar Will met een vragende blik. Wat is er met Razor? Is hij niet blij? Vroeg ze een beetje gekwetst. Ze wist dat hij vaak met haar gevochten had maar de laatste keer dat ze hem gezien had was hij zo lief geweest en had hij Hester Sue ook aangeraakt toen ze nog in haar buik zat.

Eva zat rustig te mediteren in de buurt van old Home toen ze plotseling gegil horde, het deed pijn aan haar oren maar ze ging zo sne lmogelijk terug naar het dorp, wat was er egbeurd? werden ze aangevallen? Toen ze Will en Dregoe bij de deur zag staan glimlachte ze onwillekeurig, Blijkbaar was Hope aan het bevallen, ze ging ook bij de andere in een groep staan en toen ze hoorde dat Hope een docher heeft gekregen die gezond was was ze super blij mee, maar al snel kwam Dregoe naar buiten en vertelde dat Hope's kind mogelijk een mens was en Eva knikte begrijpend je kon het wel verwachten omdat hope zelf een halfbloodje was. Eva voelde dat er iets mis was met Razor en zocht door de groep toen ze hem naar zijn huis zag lopen volgde zij hem stil, sinds zij de lichaam had gemaakt kon ze vele dingen voelen wat hi jvoelde, Toen Razor zijn huis in kwam stond Eva voor de deur en haalde diep adem, Ze klopte voorzichtig op de deur, ze wou weten wat hij uithaalde, maar als hij haar niet binnen liet kon ze dat begrijpen.

Razor lag nog steeds languit op zijn buik met tranen in zijn ogen toen erop de deur werd geklopt. Hij had geen zin in bezoek, maar geheel onbeleeft blijven ging ook weer niet. Verontwaardigt werkte hij zich op en liep naar de voordeur toe. Razor was de laatste tijd al om de meest simpele dingen snel geirriteert en reageerde dan veel feller dan hij normaal deed. "Wat?!" snauwde hij boos toen hij de deur open rukte. Hij zag Eva staan, maar liet geen enkele begroeting over zijn lippen gaan. Ondertussen had Will aan Hope verteld dat Razor had gebroken met Lily, maar de specise reden wist hij nog zijn moeder die het hem vertelt had. "Ik heb geen zin in bezoek dus als je het niet erg vind Eva, wil ik voorlopig alleen zijn!" mopperde Razor, maar zijn ogen stonden vol verdriet dat hij het niet verbergen kon. Nog voor hij de deur dicht wilde maken hoorde hij een andere kreet.

"Wat?!" Snauwde Razor en Eva snoof boos 'je zou eens wat vriendelijker kunnen zijn of heeft Charlie jou niet geleerd om beleefd te zijn.' Weergalmde haar stem i nzijn hoofd. "Ik heb geen zin in bezoek dus als je het niet erg vind Eva, wil ik voorlopig alleen zijn!" mopperde Razor, maar zijn ogen stonden vol verdriet dat hij het niet verbergen kon, Ze keek hem onderzoekend aan 'Kijk dat jij alleen wilt zijn vidn ik best maar wat er met jou gebeurd vind ik niet...' Ze wou verder iets zegen amar ze werd onderbroken door een kreet van iemand anders, haar oegn gloeide rood en Ager kwam naar haar toe rennen.

Will was blij te horen dat zijn vader voor hun kleintje op kwam en dat Razor even zich liet zien, maar ook hij wist wat er gespeelt had tussen hem en Lily, maar had zijn moeder eigenlijk belooft niks tegen Hope te zeggen, maar toen ze vroeg wat er met hem loos was verlede hij het toch. Will wist dat ze boos zou zijn doordat Razor normaal vroeger vrouwen had verslonden op dat gebied. Will wilde net zijn dochtertje van Hope oer nemen toen hij zich rot schrok van haar kreet.

Hopje zal wel heel erg boos zijn?

Will vertelde haar alles en Hope kookte gewoon van woede. Ze gromde en gaf toen Hester Sue aan Will ze had de lkens fijngeknepen en ze zat zelfs door de matras met haar vingers. Hope gooide ze aan de kant en ze probeerde op te staan maar het ging heel moeilijk ze was doodmoe en ze had pijn maar ze peinsde er niet over om Razor heel te laten. Ze keek Will even aan. Will wil je zo lief zijn om even op onze dochter te letten? Ik moet nog een hardhandig woordje met iemand gaan spreken... Zei ze terwijl ze haar knokels liet kraken ze wilde nu meteen naar Razor toegaan. Ze balde haar vuisten en ze strompelde een beetje ze zakte zelfs even door haar knie omdat de bevalling zoveel energie had gekost. Haar nu naar Razor aten gaan was roekeloos en gevaarlijk maar wie had het lef om een razende Hope tegen te spreken? Welke dappere idioot zou het durven? Om een pissige draak die zonet ook nog eens een moeder/verdedigings gevoel heeft aangesterkt gekregen tegenspreken?

Hope's woede was niet meer dan normaal maar Will probeerde haar toch te kalmeren terwijl hij Sue van haar over nam en Hope na keek. Zelf wist hij heel goed dat ze niet tegen te houden was, maar hij hoopte maar dat ze niet te ver zou door drammen.

Razor zag Ager naast Eva komen en hij grimaste even. "Sorry Eva ik weet niet wat je van me wilt, maar als je het niet erg vind ga ik naar bed." zijn woorden klonken vermoeit, maar hij had die kreet van Hope wel gehoord en zag haar al aankomen. Hij had geen zin om twee vrouwen uit zijn huis te zetten ookal stonden er weinig glazen in zijn woning staan die stuk konden, maar goed. Razor wilde net de deur dicht doen toen hij er iets hards tegen aankomen en de deur met redelijke kracht open duwen. "Hope ik vind het fijn dat je een kind hebt, maar ik ben niet bepaalt in en feest stemming..." de rest kreeg hij er niet uit doordat ze hem naar zijn keel greep!

Hope was opgelucht dat Will haar niet tegenwerkte en ze ging naar Razors huis toe waar Eva blijkbaar ook zat Razor zag haar al aankomen en hij wilde de deur dicht doen maar Hope hield het tegen en ze luisterde niet eens naar zijn uitleg Hope greep hem bij zijn keel en duwde hem toen naar buiten op het plein met een daverende kracht. Hopes woede gaf haar kracht en energie. Hope ging voor hem staan ze trilde helemaal van woede. Ik heb je vaak genoeg gewaarschuwt! Ik had het moeten weten ik had moeten weten dat jij lily zou kwetsen! Zei ze grommend.

Hope draaide hen beide om en duwde Razor met een daverende kracht naar buiten het plein op. Haar woorden kwamen er grommend uit, maar Razor deed niks om haar tegen te werken. Hij voelde de roes op zetten en deed zijn best om het tegen te houden. Zijn blik begon te veranderde langzaam, maar Razor hielt een hand voor zijn rechteroog. "Weet je ook waarom ik met haar gebroken heb? Eurgh... Je weet wel wat we een paar dagen... Eurh gedaan hebben? Hoe je me toen wekte? Ik...eu! wil niet dat zij daar slachtoffer van word!" sprak Razor zo goed mogelijk en toen hij het over Lily had zakte de roes weer iets, maar bleef opdringerig. Razor wilde niet dat haar pas geboren kindje moederloos zou worden dus bleef hij de roes wegduwen.

Ze zag dat Razor vreemd deed alweer hij leek weer ergens last van te hebben maar ze had er geen oren voor. Dat is onzin! Je hebt je er nooit wat van aan getrokken! Je was haar gewoon beu! Je hebt haar gewoon laten vallen als een kapot speeltje! Gromde ze kwaad. Maar ze bleef in haar mensen vorm ze liep naar hem te en greep hem weer bij zijn kraag. Ik walg echt van je Razor! Ik walg van je! Brulde ze in zijn gezicht voor ze hem weer op de grond liet vallen. Hij zou haar vertrouwen niet meer terug krijgen een hele tijd niet! Hope ijsbeerde voor hem ze was blind van woede haar spieren opgespannen en haar vuisten gebald!

Au! Dat stak hem vreselijk. Razor zag Lily niet als een speeltje, maar hij hielt heel veel van haar. Razor werd even door Hope weer in zijn kraag ggrepen en na boze brullende woorden liet ze hem weer los. Razor's ogen begonnen te prikken en hij stond op. "Zeg wat je wilt Hope! Als ik haar niet weg gestuurt had zou ze net zo geeindigt zijn als die lui die in gedood had bij de ruins!" gromde Razor op zijn beurt, maar er klonk geen kwaadheid in, maar verontwardeging en verdriet lagen er dik in. Razor had hier geen zin in en draaide zich van haar af. "Wees blij dat jij iemand hebt die je begrijpt Hope, Lily zou dat bij mij nooit kunnen begrijpen nog zou zij zich daar ooit aan kunnen wennen." Razor kon het niet meer opbrengen nog een kwaad woord tegen Hope te zeggen. Razor wreef over zijn rechterarm en dat deed hij alleen als hij het echt niet meer wist. Tranen vulde zijn ogen en hij stapte bij Hope vandaan. Hij had verder niks meer te zeggen tegen haar, maar Razor wist wel dat Hope nog lang niet klaar was. Het liefste zou hij gewoon weer op bed gaan liggen, maar een vreemd gevoel bekroop hem. Dat voelde hij alleen als Lily in gevaar verkeerde of in gezeldschap van gevaarlijke personen waren, maar hij wilde Lily beschermen en bleef dus uit haar buurt ookal bleef dat voorgevoel aan hem knagen!

Razor stond op maar tot haar grote verbazing vloog hij haar niet in de haren. Hij riep wat naar haar maar hij was niet kwaad eerder verdrietig Hope was verbijsterd zelfs geshokt. Hope werd echt kwaad toen hij er over begon dat Lily hem niet begreep ze werd er zo razend van! Tranen vulde zijn ogen en hij stapte bij Hope vandaan. Hope ging voor hem staan en ze legde een hand op zijn borst om hem tegen te houden ze keek hem strak aan. Hoe kun je zeggen dat je van haar houd als je haar niet eens kent?! Als je haar manier van denken niet bbegrijpt?! Dat je ook maar durft te zeggen dat ze het niet begrijpt! Dacht je echt dat ze bij je was gebleven als ze je niet begreep?! Heb je ooit wel eens geluisterd of zelfs maar nagedacht over de dingen die ze tegen je zei?! Je denkt dat het goed is als je haar in de steek laat dat dat wat zou helpen?! Je weet niet waar toe ze in staat is als iemand haar laat vallen! Het is niet dat zíj jouw niet begrijpt jíj begrijpt haar niet! Hope gromde en ze draaide zich even om maar draaide zich toen weer terug naar hem ze duwde hem achteruit. Je bent echt een domme idioot! Lily kan het nooit aan wat je gedaan hebt! En ik heb het gezien je bent instaat om die roes te stoppen! Je beschermt Lily niet door dit te doen je maakt haar alleen kapot! Schreeuwde ze nu ook met tranen in haar ogen. Ik weet dat die brand veroorzaakt is door haar ik weet hoe ze denkt Lily heeft al vaker haar leven willen beïndigen! Je hebt geen idee wat je gedaan hebt! En daarom haat ik je daarom haat iedereeen je omdat je altijd denkt te weten wat andere voelen! Maar dat weet je niet Razor! Je weet net zo weinig van haar als je van Charlie wist! Riep ze ze kon er niet meer tegen dit was gewoon teveel. Als je haar toen gedood had was dat beter dan wat je nu hebt gedaan! Nu zorg je 2 keer voor haar dood! Zei ze terwijl ze zich van hem wegdraaide ze kon niet meer naar hem kijken ze wilde het niet meer. Ik had altijd gedacht dat zelfs jij iets goeds in je had maar je bent een monster een dom egowistisch monster! Zei ze terwijl ze naar haar eigen huis liep met betraande ogen. Dit moest een mooie avond worden maar Razor had alles verpest zoals gewoonlijk!

Hope hielt hem tegen, maar Razor draaide zijn blik van haar af en luisterde naar wat ze zei, misschien had Hope gelijk? Zelfs toen ze hem achteruit duwde deed hij nog niks terug tegen haar en voelde iets in hem groeien. Hij was woedend op die alles vernietigende roes en hij moest een manier zien te vinden om dat onder controllen te krijgen! Hope noemde hem domme egoist, maar dat wist hij al. Toen ze terug naar haar woning ging keek Razor har even na, maar liep haar niet na om zijn exuuses te gaan maken. Razor slenterde terug naar zijn huis en voelde van achteren verschillende ogen naar hem kijken, maar hij keek niet om of de leden hen gehoort hadden, want dat was niet moeilijk geweest door het over en weer geschreeuw tussen hem en Hope. Eenmaal binnen liet Razor zich weer op bed ploffen en dacht na over de woorden van zowel Lily als Hope. Lily had het risico willen nemen en ze had hem gezegd dat hij haarnooit meer pijn kon doen dat dat hij haar nu deed Razor had toen niet begrepen wat ze daarmee bedoelde, maar na de uitleg van Hope dat Lily haar leven al eens had willen beeindigen bleef hem steken alsof iemand steeds een stekende beweging herhaalde? Zijn woede jegens de roes werd ondragelijk en hij moets zijn woede kwijt of de roes zou er te veel macht over krijgen. Razor stond op en liep zijn woning weer uit om wat bloodhunters het leven zuur te maken, maar hij vergisten zich in de afstand en kwam in het terretorium van Hope's vader terecht.

(Topic uit voor Razor.)

Bill had staan luisteren toen Dregoe weer naar buiten kwam en ond het jammer dat zijn nichtje mogelijk toch een geboren mens zou zijn, maar goed Bill zou haar er niet op aan zien dat ze geen shifter was en zou Hester Sue als een gelijken gaan behandelen! Hope kwam opeens naar buiten en begon te bekvechten met Razor. Dat gesprek ging door en al snel pikte hij de naam van Hope's nichtje Lily op. Dus er was iets gaande tussen Razor en Lily waardoor Hope kwaad was, maar hij hielt zich erbuiten en zag Razor eerst zijn huis weer in gaan oor hij weer naar buiten kwam en verdween bij de struiken van de Abbys. Bill groeten de andere en liep zelf terug naar zijn woning waar hij zich op bed neer vleide en in slaap viel.

(Bill topic uit)