So hello there

Zephyr stapte in een slome tempo tussen de bomen door. Zijn zwarte haren lagen wat warrig door elkaar dankzij de wind die erdoor heen waaide. Hij nam trouwens toch niet echt de moeite om die meteen weer in model te leggen. Want op dit moment had hij er niet echt veel zin in. Hij had honger gekregen, of beter gezegt zijn transformatie had honger. En gewoon eten zou het alleen wat stillen maar dat is ook al. Hij zal er straks wel voor kijken. Met zijn donkerblauwe ogen keek hij strak naar de omgeving en nam alles goed in zich op. Een grote boom trok zijn aandacht hij stapte erop af en ging er toen tegen gaan zitten terwijl hij met zijn handschoenen aan in zijn zakken stak. zijn hoofd was tegen de boom gedrukt en hij keek tussen de bladeren door naar de nog heldere lucht. Na een tijdje sloot hij zijn ogen dicht. En genoot van de stilte en rust dat hier in het bos heerste.



-Melody-

Ze wandelde door het bos en ineens voelde ze een golf door haar heen gaan ze nam weer een gave over! Haar handen trilde en ze wist welke gaven dit was! Het was die vervloekte emotiegaven ze werd overspoelt door alle emoties om haar heen en ze kromp in elkaar haar shapeshifter kwam naar buiten en ze schermde zichzelf af met haar vleugels af om de pijn in haar hoofd te verminderen ze had geen handschoenen bij iets waar ze nu spijt van had! Ze kreunde door de mentale pijn die ze nu voelde.

Hij was nog niet helemaal ingedommelt doen hij oppeens slagen hoorde van vleugels. Door die uiterst sterke zintuigen hoorde hij dat heel goed. Verbaasd stond hij nog wat slaperig recht en zag wat verderop een shifter. Hij keek haar met zijn donkerblauwe samen geknepen ogen strak aan. Ze leek pijn te voelen maar toch wist hij dat ze niet bloede, het klopte neit dat ze zijn gave had want anders had ze allang dat op de een of andere manier kunnen beheersen. Dus misschien had ze het over genomen? Hij zuchtte. Zephyr was hier alleen maar heen gekomen omdat hij rust wou maar dat is zo te zien toch maar tevergeefs geweest. Hij stapte op de jonge dame af."Handschoenen nodig dame?" Vroeg hij rustig en nam een extra paar zwarte handschoenen vanuit zijn zakken en bood het haar aan.

Ineens hoorde ze een stem en ze keek omhoog naar een jongeman die haar handschoenen aan gaf ze trok de te grote handschoenen aan maar het verzachtte echt enorm. Ze keek hem dankbaar aan ze straalde een beetje. Ze was hem dankbaar maar ook een beetje boos hij was namelijk degene die de pijn veroorzaakt had natuurlijk kon hij er niets aan deon maar toch...Ze stond op en keek hem aan met haar wit/blauwe ogen ze stond hier nu als engel haar vleugels ontplooit op haar rug ze keek hem emotieloos aan en zo voelde ze zich ook ze wist niet wat ze precies moest doen.

Zephyr keek haar ontspannen aan. Met zijn handen nog steeds in zijn zakken wachtte hij rustig op zijn gemakjes af. Het is niet dat hij ergens naartoe moet gaan. Al snel nam ze zijn handschoenen over en keek hem toen dankbaar aan maar ook wat boos. Hij negeerde dat gewoon zoals hij altijd doet. Het was wel prachtig die vleugels die ontpooid waren op haar rug, het stond haar goed. Hij stak zijn gehandschoende hand uit."Ik ben Zephyr, en sorry voor mijn gaven en graag gedaan." Sprak hij verontschuldigend en haalde zijn schouders even kort op.

Ze zag dat hij haar aan het bekijken was en ze moest licht blozen. Ze schudde zijn hand even. "Aangenaam mijn naam is Melody Mac Bloody" Zei ze rustig haar familie was bekend ze waren rijk en overlaatst uitgemoord door bloodhunters. "Jij kan niets aan je gaven doen en ik kan het niet helpen dat ik het overneem." Zei ze met een kleine glimlach. Ze liet haar vleugels zich intrekken en haar jurk en make-up werden weer zwart haar lippen waren rood en ze keek hem aan haar bleke ogen vielen extra op met de donkere make-up eromheen.

Zephyr zag haar blozen waardoor hij een warm en geruststellende glimlach aan haar schonk. De mooie jonge dame schudde zijn hand even. "Aangenaam mijn naam is Melody Mac Bloody" Zephyr glimlachte even kort."Ah een van de Mac Bloody, aangenaam" Sprak hij rustig. Hij vertelde natuurlijk niet zijn achternaam want die was nog beroemd geworden door de vloek dat over zijn familie ruste. Rijk waren ze natuurlijk niet allemaal. "Jij kan niets aan je gaven doen en ik kan het niet helpen dat ik het overneem." Zei ze met een kleine glimlach. Al grinnikend schudde hij met zijn hoofd."Jammer genoeg kan er ook niets aan veranderd worden" Sprak hij al schouder ophalend. Met zijn donkerblauwe ogen keek hij toe hoe ze haar vleugels introk en haar make-up weer zwart werd zodat haar ogen extra opvielen. Hij grijnsde vriendelijk."Je ogen zijn mooi" Sprak hij ontspannen. Zephyr keek nog even naar die prachtige ogen maar keek haar toen niet meer rechtaan om haar geen ongemakkelijk gevoel te geven.

Hij probeerde haar gerust te stellen met een mooie glimlach. Ze moest er zelf ook door glimlachen. Zephyr glimlachte even kort."Ah een van de Mac Bloody, aangenaam" Sprak hij rustig. Al grinnikend schudde hij met zijn hoofd."Jammer genoeg kan er ook niets aan veranderd worden" Sprak hij al schouder ophalend. Ze knikte best vervelend soms. Hij grijnsde vriendelijk."Je ogen zijn mooi" Sprak hij ontspannen. Hij keek haar nog even aan maar na een tijd lostte hij zijn blik zodat ze zich niet ongemakkelijk ging voelen. Ze grinnikte even en bracht zijn hoofd terug ze streelde het haar uit zijn gezicht en keek even naar zijn blauwe ogen ze bloosde weer. Jij hebt anders ook een mooi stel kijkers.

Ze grinnikte even en bracht zijn hoofd terug ze streelde het haar uit zijn gezicht en keek even naar zijn blauwe ogen ze bloosde weer. Jij hebt anders ook een mooi stel kijkers. Zephyr moest om haar woorden grijnzen."Ah die zijn nogal gewoontjes" Grinnikte hij luidop en streek automatich even kort door zijn haren. "Die van jou heb ik nog niet gezien, die van mij zijn gewoon simpel weg blauw, niets speciaals aan zoals die van jou" zei hij rustig en keek haar helemaal ontspannen aan. "Blijf je mijn gave hebben tot ik weg van je ben?" vroeg hij rustig.

Zephyr moest om haar woorden grijnzen."Ah die zijn nogal gewoontjes" Grinnikte hij luidop en streek automatich even kort door zijn haren. "Die van jou heb ik nog niet gezien, die van mij zijn gewoon simpel weg blauw, niets speciaals aan zoals die van jou" zei hij rustig en keek haar helemaal ontspannen aan. Ze schudde haar hoofd. Je ogen zijn wel speciaal joh ze zijn zo mooi helde de mijne zijn vervaagd door de pijn die ik geleden heb. "Blijf je mijn gave hebben tot ik weg van je ben?" vroeg hij rustig. Ze knikte. Ja helaas wel maar zo erg is het niet hoor. Je bent he wel waard. Zei ze met een grijns.

Ze schudde haar hoofd. Je ogen zijn wel speciaal joh ze zijn zo mooi helde de mijne zijn vervaagd door de pijn die ik geleden heb. Zei ze. Zephyr keek haar rustig aan en streelde teder haar wang."Het spijt me daarvoor" Zei hij kalmerend. Ze knikte. Ja helaas wel maar zo erg is het niet hoor. Je bent he wel waard. Zei ze met een grijns. HIj schudde al grijnzend zijn hoofd."Nou, als je het zegt dan vind ik het goed" Grinnikte hij en ging gaan zitten. En klopte op een plaats naast hem."Kom erbij zitten zou ik zeggen"

Zephyr keek haar rustig aan en streelde teder haar wang."Het spijt me daarvoor" Zei hij kalmerend. Ze haalde haar schouders op. Jij kan er niets aan doen...niemand kan er nu nog wat aan doen. Zei ze met een trieste glimlach. HIj schudde al grijnzend zijn hoofd."Nou, als je het zegt dan vind ik het goed" Grinnikte hij en ging gaan zitten. En klopte op een plaats naast hem."Kom erbij zitten zou ik zeggen" Ze keek hem aan en kwam langs hem zitten. Zo wat doe jij hier zoal? Vroeg ze rustig.

Ze haalde haar schouders op. Jij kan er niets aan doen...niemand kan er nu nog wat aan doen. Zei ze met een trieste glimlach. Zephyr keek haar rustig aan. Hij zou er neit achter vragen, want dat waren zijn zaken niet. Ze keek hem aan en kwam langs hem zitten. Zo wat doe jij hier zoal? Vroeg ze rustig. Zephyr glimlachte."Wat stoom uitblazen" Bekende hij grijnzend. "En ik had honger." Legde hij schouder ophalend."En jij?" Vroeg hij nu.

Zephyr glimlachte."Wat stoom uitblazen" Bekende hij grijnzend. "En ik had honger." Legde hij schouder ophalend."En jij?" Vroeg hij nu. Ze haalde ook haar schouders op. Ik? Ik probeer de moed te verzamelen om bij mijn totaal onbekende familie aan te kloppen en ze te vragen of ik bij hen mag intrekken. Een doodnormale bezigheid dus. Zei ze met een grijns ze mocht deze jongen wel hij was rustgevend.

Zephyr keek haar glimlachend aan."Als jij dat doodnormaal noemt" Grinnikte hij."Waarom zijn ze wel al die tijd nog onbekend voor je?" Vroeg hij en keek haar weer rustig aan. Ze keek hem even aan. T ligt nogal ingewikkeld maar het komt hier op neer. Mijn vader de oudste broer van mijn oom woonde in een ander dorp hij was iets van een tien jaar ouder dan mijn oom. Het dorp waar mijn oom en grootouders woonde werd aangevallen mijn grootouders en de helft van mijn familie werd vermoord mijn tante vermist en mijn oom waar ik dus nu naartoe ga heeft jaren in de arena gezeten. Mijn vader is nog maar pas erachter gekomen dat zijn jongere zus en broer nog leven hij wilde ze komen opzoeken maar dat gaat nu niet meer.... Zei ze rustig ze keek hem aan met een schuine glimlach. Triest is het niet? Zei ze met een grijns.

T ligt nogal ingewikkeld maar het komt hier op neer. Mijn vader de oudste broer van mijn oom woonde in een ander dorp hij was iets van een tien jaar ouder dan mijn oom. Het dorp waar mijn oom en grootouders woonde werd aangevallen mijn grootouders en de helft van mijn familie werd vermoord mijn tante vermist en mijn oom waar ik dus nu naartoe ga heeft jaren in de arena gezeten. Mijn vader is nog maar pas erachter gekomen dat zijn jongere zus en broer nog leven hij wilde ze komen opzoeken maar dat gaat nu niet meer.... Zei ze rustig ze keek hem aan met een schuine glimlach. Triest is het niet? Zei ze met een grijns. Hij keek haar medelevend aan."Maar ik zie dat je je staande houd, dat is goed. Ik heb niemand meer en ik hou me ook staande" Grinnikte hij luchtig. "Wie is die oom van jou wel?" Vroeg hij en keek ondertussen even naar de lucht

Hij keek haar medelevend aan."Maar ik zie dat je je staande houd, dat is goed. Ik heb niemand meer en ik hou me ook staande" Grinnikte hij luchtig. "Wie is die oom van jou wel?" Vroeg hij en keek ondertussen even naar de lucht. Ze grinnikte en kroop naar hem toe ze duwde hem omver en ging bovenop hem zitten. Haar vleugels kwamen weer tevoorschijn en ze gaf een spookachtig licht. Ik zal het je laten zien goed? Zei ze met een mysterieuse stem. Ze maakte lichtbollletes en liet daar de vorm van een enge draak uitkomen. Ze begon te spreken met een spookachtig stemmetje. Ze noemen mijn oom Kiba, letterlijk vertalld hoektand. Ze zeggen dat hij kwadaardig is en het vreselijkste monster dat je ooit gezien hebt namelijk de gevreesde draak! Zei ze terwijl de lichtdraak rond Zephyr zweefde en toen omploftte ze schoot in haar lach en donderde van hem af haar vleugels namen meer den 5 meter in beslag op de grond en ze bleef maar lachen.

Ze grinnikte en kroop naar hem toe ze duwde hem omver omdat het nogal onverwacht kwam. en ze ging bovenop hem zitten. Haar vleugels kwamen weer tevoorschijn en ze gaf een spookachtig licht. Ik zal het je laten zien goed? Zei ze met een mysterieuse stem. Ze maakte lichtbollletes en liet daar de vorm van een enge draak uitkomen. Ze begon te spreken met een spookachtig stemmetje. Ze noemen mijn oom Kiba, letterlijk vertalld hoektand. Ze zeggen dat hij kwadaardig is en het vreselijkste monster dat je ooit gezien hebt namelijk de gevreesde draak! Zei ze terwijl de lichtdraak rond Zephyr zweefde en toen omploftte ze schoot in haar lach en donderde van hem af haar vleugels namen meer den 5 meter in beslag op de grond en ze bleef maar lachen. Zephyr schudde al lachend zijn hoofd."Ik was niet geschrokken meisie, heb al veel ergere dingen gezien, maar als die echt zo erg is als je zegt, moet je maar roepen en ik ben je back-up." Hij knipoogde en keek haar, hij lag nog redelijk goed. en zoveel woog ze nu ook weer niet.

Zephyr schudde al lachend zijn hoofd."Ik was niet geschrokken meisie, heb al veel ergere dingen gezien, maar als die echt zo erg is als je zegt, moet je maar roepen en ik ben je back-up." Hij knipoogde en keek haar, hij lag nog redelijk goed. Ze grinnikte. Ik zorg wel voor mijn eigen back-up als ik dood ga word ik opnieuw geboren. Tot ik kies aan welke kant ik sta hemel of hel." Zei ze rustig. Ze grinnikte en keek hem even aan haar vleugel punte streelde zijn gezicht even en ze grinnikte nog steeds.

Ze grinnikte. Ik zorg wel voor mijn eigen back-up als ik dood ga word ik opnieuw geboren. Tot ik kies aan welke kant ik sta hemel of hel." Zei ze rustig. Ze grinnikte en keek hem even aan haar vleugel punte streelde zijn gezicht even en ze grinnikte nog steeds."Wou wat een klus, en weet je al voor wat je kiest?" Vroeg hij lachend en pakte een plukje van haar en legde het achter haar oor.

Wou wat een klus, en weet je al voor wat je kiest?" Vroeg hij lachend en pakte een plukje van haar en legde het achter haar oor. Ze schudde haar hoofd. Nee dat is dus het probleem iedereen blijft er maar om zeuren alsof dat gaat helpen. Zei ze met een zucht. Ze liet haar vingers over zijn borst wandelen en ze neuriëde een beetje hij liet haar relaxen dat was een fijn gevoel.

Ze schudde haar hoofd. Nee dat is dus het probleem iedereen blijft er maar om zeuren alsof dat gaat helpen. Zei ze met een zucht. Ze liet haar vingers over zijn borst wandelen en ze neuriëde een beetje hij liet haar relaxen dat was een fijn gevoel. Hij glimlachte."Ah maak je maar geen zorgen, je hebt nog tijd." Zei hij geruststellend."Wanneer het zo ver komt zal je wel het antwoord hebben." Zephyr wist dat hij niet voor de hemel kon kiezen. Vooral niet door wat er met zijn familie is gebeurd, en vooral met hem. Hij nam haar hand vast en gaf er een korte tedere kus op maar liet die toen wel weer op zijn borstkas liggen. "Je moet gewoon niet luisteren naar wat anderen je zeggen dat je moet kiezen, volg gewoon je hart" Legde hij uit.



-sorry laatheid-

Hij glimlachte."Ah maak je maar geen zorgen, je hebt nog tijd." Zei hij geruststellend."Wanneer het zo ver komt zal je wel het antwoord hebben." Hij nam haar hand vast en gaf er een korte tedere kus op maar liet die toen wel weer op zijn borstkas liggen. Ze bloosde even en streelde zijn kaak even. Wat was hij toch een lieverdje. "Je moet gewoon niet luisteren naar wat anderen je zeggen dat je moet kiezen, volg gewoon je hart" Legde hij uit. Ze knikte en keek hem in zijn ogen. Wat zou jij kiezen als je in mijn plaats was? Vroeg ze rustig met een glimlach ze kroop van hem af ze legde haar hoofd op zijn borst en keek hem zo aan.

Ze knikte en keek hem in zijn ogen. Wat zou jij kiezen als je in mijn plaats was? Vroeg ze rustig met een glimlach ze kroop van hem af ze legde haar hoofd op zijn borst en keek hem zo aan. Zephyr keek haar even kort aan en zuchtte lichtjes."Dat kan ik niet" Zei hij simpelweg."Ik ga je niet op ideeën brengen" grinnikte hij. Als hij kon zou hij voor de hemel kiezen...maar dat kon hij helemaal niet.