I'm not what you think I am...

Hij schudde zijn hoofd 'geen denken aan melody, ik laat je hier niet achter.' HIj dacht snel na. Toen pakte hij haar in zijn handen en stond met haar op, de vleugels zaten in de weg ze kon ze niet meer bewegen ze was te versuft. hij nergeerde het en begon te rennen richting het bos, hij moest nu snel handelen anders was het goed mis, gelukkig had hij een hutje niet ver vandaan. Melody zag allemaal wazige vlekken en ze hing echt in zijn gespierde armen zoals een pop zou doen. toen ze daar aankwamen legde hij haar neer op zijn bed en begon haar vleugel te verzoorgen, Ze kreunde een paar keer en zweet glinsterde op haar hoofd. hij was misschien diep in de nacht klaar en ging op en stoel zitten afwachten. Ze keek hem aan ze verlichtte nog steeds de hele kamer. Wa...waarom help je me? Vroeg ze verward ze snapte er niets meer van ze kon hem onmogelijk nog iets geven en zo'n groot risico zou hij toch niet nemen voor nog een zoen?

Ze keek hem aan ze verlichtte nog steeds de hele kamer. Wa...waarom help je me? Vroeg ze verward, hi jhaalde zijn schouders op 'Ik heb geen idee, maar ga jij maar slapen melody.' Zei hij rustig en veranderde zich zelf i neen kat. HIj ging naast haar op de kusen liggen om de negatieve enrgie i nzich op te nemen, ja hij was soms raar maar dat was hi jal sinds kindheid. Hij likte soms haar voorhoofd en spinde zachtjes.

hi jhaalde zijn schouders op 'Ik heb geen idee, maar ga jij maar slapen melody.' Zei hij rustig en veranderde zich zelf i neen kat. HIj ging naast haar op de kusen liggen. Hij likte soms haar voorhoofd en spinde zachtjes. Ze keek hem aan en streelde hem. Dankje... Fluisterde ze ze drukte een kus tussen zijn oren en viel in slaap het was geen prettige droom ze zag de dood van haar ouders weer opnieuw en opnieuw. Ze schoot wakker nog voor de zon op was ze drukte haar hoofd in haar kussen om de schreeuw te onderdrukken die ze maakte toen ze haar vleugels weer terug trok haar jurk was weer zwart alles aan haar was weer duister en triest zoals haar ziel ook was door het verdriet om haar familie. Cassel lag nog te slapen en ze sloop uit het bed ze vond wat eten en ze had zelfs een paar eieren gaan zoeken het hutje vulde zich met de heerlijkste geuren. Ze zette het bord voor hem neer en kwam op het bed zitten haar handen tegen haar slapen gedrukt om alles op een rijtje te zetten.

Ze keek hem aan en streelde hem. Dankje... Fluisterde ze ze drukte een kus tussen zijn oren en viel in slaap, hij merkte dat ze onrustig sliep en probeerde haar steeds te kalmeren om steeds haar even aan te raken maar het lukte niet echt, ergens in de ochtend viel hij pas in slaap en hoorde zelfs niet hoe Melody opstonden eieren begon te zoeken. pas toen heerlijke geuren door zijn hutje vulde maakte hij één oog open en keek naar de bord, toen keek hij naar Melody die tegen haar slaap drukte, Hij stond op en veranderde zich terug naar een mens en sloeg een arm om haar heen 'gaat het een beetje.' Vroeg hi jzachtjes en pakte de bord en begon te eten. Het was heerlijk, hi jhad al jaren niet meer zo gegeten. toen de helft op was zette hi jde bord op de tafeltje en ging toen weer naast mel zitten 'Wil je er over praten.' vroeg hij zachtjes.

Hij stond op en veranderde zich terug naar een mens en sloeg een arm om haar heen 'gaat het een beetje.' Vroeg hi jzachtjes en pakte de bord en begon te eten. Ze knikte alleen maar lichtjes. toen de helft op was zette hi jde bord op de tafeltje en ging toen weer naast mel zitten 'Wil je er over praten.' vroeg hij zachtjes. Ze keek hem aan ze werd nog steeds gepijnigd en ze kon het niet meer alleen aan ze stortte zich in zijn armen en begon te huilen ze moest alles eruit krijgen. Ik voel me zo verloren Cassel ik weet niet wat ik moet doen ik voel me nergens thuis sinds de dood van mijn ouders ik ben helemaal op ik heb geen zin meer om te leven..... Ze zuchtte ze begroef haar gezicht in zijn borst.

Ze keek hem aan ze werd nog steeds gepijnigd en ze kon het niet meer alleen aan ze stortte zich in zijn armen en begon te huilen ze moest alles eruit krijgen. Ik voel me zo verloren Cassel ik weet niet wat ik moet doen ik voel me nergens thuis sinds de dood van mijn ouders ik ben helemaal op ik heb geen zin meer om te leven..... Ze zuchtte ze begroef haar gezicht in zijn borst. Hij streelde zachtjes haar blond/wit haar en zei leive woordjes om haar gerust te stellen. 'Het gebeurt altijd wel in je leven, je weet niet wat je moet doen maar het heeft geen nut om je leven achter je te laten, na ee ntijdje zal je iets of iemand vinden die weer lcihtgeeft in je leven.' Zei hij zachtjes en bleef haar haar strelen.

Hij streelde zachtjes haar blond/wit haar en zei leive woordjes om haar gerust te stellen. 'Het gebeurt altijd wel in je leven, je weet niet wat je moet doen maar het heeft geen nut om je leven achter je te laten, na ee ntijdje zal je iets of iemand vinden die weer lcihtgeeft in je leven.' Zei hij zachtjes en bleef haar haar strelen. Ze gennoot van zijn steun en ze hield hem stevig vast haar vleugels brandde onder haar huid die wouden er altijd uit bij hevige emoties maar ze hield ze tegen anders zou de pijn ondregelijk worden. Haar hoofd was nog steeds verborgen tegen zijn gespierde lijf. Ik snap het niet Cassel...Ik snap niet wat je bedoelingen zijn... Zei ze zacht ze wist niet of ze hem kon vertrouwen ze wist niet wat ze moest denken.

Ze gennoot van zijn steun en ze hield hem stevig vast haar vleugels brandde onder haar huid die wouden er altijd uit bij hevige emoties maar ze hield ze tegen anders zou de pijn ondregelijk worden. Haar hoofd was nog steeds verborgen tegen zijn gespierde lijf. Ik snap het niet Cassel...Ik snap niet wat je bedoelingen zijn... Zei ze zacht ze wist niet of ze hem kon vertrouwen ze wist niet wat ze moest denken. Hij kreeg koppijn van al die emoties van haar, hij keek naar haar hoofd 'tot nu toe jou troosten want een van de vele vreselijke dinge ndie je hebt als je mijn gave hebt is dat je iedereen wil troosten of opvrolijke nals je zijn emotie voelt...Maar als we weer uitelkaar zijn hou jij je mond over dit gebeuren.' Hij lachte zachtjes 'Ik ben opgevoed als ee ncrimineel, ik begon met brood stelen, toen werd ik zakken roller. en nu ben ik een dief, zo zijn we opgevoed maar je moet me maar op woord geloven we kunnen ongeloofelijk lief zijn.' Zei hij zachtjes.

Ze voelde dat hij pijn kreeg door haar emoties en ze probeerde hem die pijn te ontnemen omdat ze zijn gaven nu ook had. hij keek naar haar hoofd 'tot nu toe jou troosten want een van de vele vreselijke dinge ndie je hebt als je mijn gave hebt is dat je iedereen wil troosten of opvrolijke nals je zijn emotie voelt...Maar als we weer uitelkaar zijn hou jij je mond over dit gebeuren.' Hij lachte zachtjes 'Ik ben opgevoed als ee ncrimineel, ik begon met brood stelen, toen werd ik zakken roller. en nu ben ik een dief, zo zijn we opgevoed maar je moet me maar op woord geloven we kunnen ongeloofelijk lief zijn.' Zei hij zachtjes. Haar tranen waren verdwenen en ze keek hem aan. Ik weet dat je lief kan zijn héél lief zelfs maar ik ben nooit zeker of het nu oprecht is of gewoon één van je trucjes...Het spijt me maar ik heb moeite met mensen vertrouwen sinds... Ze kreeg het niet eens over haar lippen.

Haar tranen waren verdwenen en ze keek hem aan. Ik weet dat je lief kan zijn héél lief zelfs maar ik ben nooit zeker of het nu oprecht is of gewoon één van je trucjes...Het spijt me maar ik heb moeite met mensen vertrouwen sinds... Ze kreeg het niet eens over haar lippen. Hij knikte, hij begreep het heel goed 'Ik begrijp wat je bedoelt, het liefst vertrouw ik ook nooit iemand heel snel maar soms moet het wel en nu moet je maar mij geloven, dit is geen truk om je daarna te verkopen zo als me vader paaar keer had gedaan bij andere shape shifters.' Hij haalde een paar plukken haar weg uit haar gezicht en glimlachte, hij wist nog hoe hij van slag was toen hij ontdekte dat zijn vader één van de blauwe fenixen had verkocht.

'Ik begrijp wat je bedoelt, het liefst vertrouw ik ook nooit iemand heel snel maar soms moet het wel en nu moet je maar mij geloven, dit is geen truk om je daarna te verkopen zo als me vader paaar keer had gedaan bij andere shape shifters.' Hij haalde een paar plukken haar weg uit haar gezicht en glimlachte. Ze moest licht blozen en automatisch ook glimlachen zijn lach was zo mooi en aanstekelijk. Ik geloof je Cassel, ik vertrouw je. Zei ze met een glimlach. Ze kon hem wel verrouwen dacht ze? Haar vleugels brandde gewoon in haar huid ze moesten eruit! Haar kleding werd weer wit en haar grote witte vleugels kwamen tevoorschijn de ene zag er al wat beter uit en haar vleugels sloten zich om Cassel als een groot pluizige waterval van de allerzachtste en mooiste zijde. Mel voelde zich al wat gelukkiger en dat gevoel reflecteerde haar vleugels ze gaf weer zacht licht en keek hem aan met een scheve glimlach.

Ze moest licht blozen en automatisch ook glimlachen zijn lach was zo mooi en aanstekelijk. Ik geloof je Cassel, ik vertrouw je. Zei ze met een glimlach. Haar kleding werd weer wit en haar grote witte vleugels kwamen tevoorschijn de ene zag er al wat beter uit en haar vleugels sloten zich om Cassel als een groot pluizige waterval van de allerzachtste en mooiste zijde. Hij keek naar haar scheve lach en voelde de verleiding om haar te zoenen, ze was ook zo mooi en zo puur, hij boog zich zachtjes naar haar toe en drukte voorzichtig zijn lippen op die van haar, het voelde zo goed om haar volle lippen te kussen.

hij boog zich zachtjes naar haar toe en drukte voorzichtig zijn lippen op die van haar. Ze verstjfde deze keer niet ze zoende rustig mee ze begon nog harder licht te geven ze legde rustig haar handen op zijn schouders haar lippen versmolten met de zijne ze proefde zijn zoete adem deze keer wilde ze de kus niet onderbreken ze kon het niet ze verlangde er teveel naar ze bleef de kus aansterken met nieuwe gevoelens van passie en verlangen zze hunkerde naar zijn lippen ze kon er niets aan doen ze moest hem gewoon blijven zoenen!

Ze verstjfde deze keer niet ze zoende rustig mee ze begon nog harder licht te geven ze legde rustig haar handen op zijn schouders haar lippen versmolten met de zijne, het voelde zo goed, hij had er lang naar verwacht en nu was het eindelijk zo ver en hij wist als hij iets te lang door ging Melody verslaafd aan werd en dat mocht niet gebeuren, na een tijdje brak hij af en duwde zich naar achter en haalde diep adem 'Sorry ik mocht het niet doen.' Zei hij zachtjes en stond op en liep weg naar buiten, wat gebeurde toch elke keer met hem?

Na een tijdje lostte hij hun kus ze keek hem verward aan wat had hij? Hij duwde zich naar achter en haalde diep adem 'Sorry ik mocht het niet doen.' Zei hij zachtjes en stond op en liep weg naar buiten. Ze was verward erg verward en zelfs wat gekwetst ze kon niet aan zijn emoties uit ze voelde ook verwarring bij hem. Ze liep achter hem aan en ze probeerde zelfs een beetje te zweven maar dat ging niet zo goed ze greep zijn pols beet ze straalde nog steeds erg fel en ze keek hem aan. "Wa..wat heb je ou ineens? Deed ik iets fout Vroeg ze angstig.

Hij voelde verwarring bij haar en haar gezicht toen hij hun kus onderbrook bleef nog steeds i nzijn geheugen zweven. HIj voelde dat ze lichtjes gekwetst was, Melody greep zijn pols vast en keek hem aan. "Wa..wat heb je ou ineens? Deed ik iets fout Vroeg ze angstig. Hij schdude zijn hoofd en glimlachte triest 'Het ligtt niet aan jou, en het ligt meer aan mij.' Hij vond dit onderwerp niet fijn en wou eigenlijk voer iets anders hebben, hij keek naar de lucht waar de zon hoog in de lucht stond 'KOm ik breng je wel naar Kiba. ' zei hij rustig en begon de bos in te lopen, het was niet ver meer.

Hij schdude zijn hoofd en glimlachte triest 'Het ligtt niet aan jou, en het ligt meer aan mij.' Hij vond dit onderwerp niet fijn en wou eigenlijk voer iets anders hebben, Dat zag ze duidelijk maar ze wilde weten wat er mis was. hij keek naar de lucht waar de zon hoog in de lucht stond 'KOm ik breng je wel naar Kiba. ' zei hij rustig en begon de bos in te lopen, het was niet ver meer. Ze volgde hem en liet haar vleugels even verdwijnen ze kreunde wat kon dat toch pijn doen! Ze wilde zijn hand vasthouden maar ze durfde niet ze hield de hele reis haar hoofd naar de grond. Er was één en al verwarring in haar hoofd. Ze snapte er niets van ze zocht in haar hoofd en haar herinneringen naar iets wat ze fout had gedaan maar ze kon niets bedenken....

Ze volgde hem en liet haar vleugels even verdwijnen ze kreunde wat kon dat toch pijn doen! Ze wilde zijn hand vasthouden maar ze durfde niet ze hield de hele reis haar hoofd naar de grond. Er was één en al verwarring in haar hoofd. Hij kuchte toen hij genoeg had van al die stilte en stopte, pakte haar hand en hief haar kin omhoog en glimlachte 'Het ligt helemaal niet aan jou, ik kan gewoon neit laten dat een meisje dat zo mooi is als jij te dicht bij mijn wereld komt.' Zei hij zachtjes.

Hij kuchte toen hij genoeg had van al die stilte en stopte, pakte haar hand en hief haar kin omhoog en glimlachte 'Het ligt helemaal niet aan jou, ik kan gewoon neit laten dat een meisje dat zo mooi is als jij te dicht bij mijn wereld komt.' Zei hij zachtjes. Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Zo mooi ben ik niet en mijn ziel al helemaal niet." Ze wendde haar blik af. Ik ben geen gewone engel weet je? Ik ben een gevalle engel ik hoor nergens bij ze strijden om me een kant te laten kiezen.... Zei ze terwijl ze met haar blik op oneindig stond ze kneep lichtjes in zijn handen en keek hem toen weer recht aan. Cassel ik heb de dood al vaker meegemaakt ik heb mijn eigen dood zelfs al meegemaakt...ik ben niet bang voor jouw wereld. Mijn wereld zou net degene moeten zijn die jouw beangstigde. Zei ze.

Ze keek hem aan en schudde haar hoofd. "Zo mooi ben ik niet en mijn ziel al helemaal niet." Ze wendde haar blik af. HIj schudde zin hofd 'Zo mooi ben je wel.' Zei hij zachtjes Ik ben geen gewone engel weet je? Ik ben een gevalle engel ik hoor nergens bij ze strijden om me een kant te laten kiezen.... Zei ze terwijl ze met haar blik op oneindig stond, 'het maakt niet uit wat voor engel je bent,' Zei hij zachtjes ze kneep lichtjes in zijn handen en keek hem toen weer recht aan. Cassel ik heb de dood al vaker meegemaakt ik heb mijn eigen dood zelfs al meegemaakt...ik ben niet bang voor jouw wereld. Mijn wereld zou net degene moeten zijn die jouw beangstigde. Zei ze. Hij grinnikte 'Dat zal lastig gaan, maar lieve Mel, ik wil niet dat jij bij ons komt, mijn vader zal de drang neit kunne nweerstaan om jou te verkopen dat weet i kzeker en ik kan jou lieve handjes niet laten stelen of zo iets dergelijks.' Alle vrouwen die bij hun in de familie komen moeten of iets doen wat hun mannen doen of thuis gaan zitten en huishouden.

HIj schudde zin hofd 'Zo mooi ben je wel.' Zei hij zachtjes ze ging er niet meer op in hij zou haar toch maar tegenspreken. 'het maakt niet uit wat voor engel je bent,' Zei hij zachtjes. Ze keek hem aan. Dat maakt heel veel uit Cassel het is heel gevaarlijk om bij een gevallen engel te zijn. Hij grinnikte 'Dat zal lastig gaan, maar lieve Mel, ik wil niet dat jij bij ons komt, mijn vader zal de drang neit kunne nweerstaan om jou te verkopen dat weet i kzeker en ik kan jou lieve handjes niet laten stelen of zo iets dergelijks.' Ze keek hem even aan en rechtte haar rug. "Het is niet omdat ik één keer neergeschoten ben dat ik zwak ben hoor. Ze deed haar jurk een beetje omhoog zodat haar schouder blood was op haar schouder zaten tientalle krassen. één kras voor iedereen die ik gedood heb. Zei ze rustig. En ik vrees dat ik al in jouw wereld verzeild ben geraakt door mijn ouders te willen wreken. Zei ze met vuur in haar ogen.

Ze keek hem even aan en rechtte haar rug. "Het is niet omdat ik één keer neergeschoten ben dat ik zwak ben hoor. Ze deed haar jurk een beetje omhoog zodat haar schouder blood was op haar schouder zaten tientalle krassen. één kras voor iedereen die ik gedood heb. Zei ze rustig. En ik vrees dat ik al in jouw wereld verzeild ben geraakt door mijn ouders te willen wreken. Zei ze met vuur in haar ogen Hij keek haar diep in de ogen, wat moest hij zeggen, je bent veel te lief mijn wereld? Haar vuur in de ogen, het was zo aanstekelijk. Hij zuchten en wende zijn blik van haar af. 'KOm we zijn er bijna Mel.' Zei hij zachtjes en pakte haar hand vast en trok haar zachtjes mee...

Hij zuchten en wende zijn blik van haar af. 'KOm we zijn er bijna Mel.' Zei hij zachtjes en pakte haar hand vast en trok haar zachtjes mee. Ze liet zich meesleuren naar het huis van haar nu nog onbekende familieleden. Melody stond ondertussen wat te trillen op haar benen enkel zijn warme huid tegen de haarre hield haar op de been ze liep met hem mee. Toen ze voor het huis stopte keek ze hem aan.Zie ik je nog eens? Vroeg ze wat angstig.

Melody stond ondertussen wat te trillen op haar benen enkel zijn warme huid tegen de haarre hield haar op de been ze liep met hem mee. Toen ze voor het huis stopte keek ze hem aan.Zie ik je nog eens? Vroeg ze wat angstig. Hij keek haar twijvelend aan 'Ik weet het niet Melody.' Zei hij zachtjes en klopte paar keer op de deur, trok haar even naar zich toe en gaf een kus op haar voorhoofd, haalde een klein zilver kettinkje uit zijn jaszak en legde het in haar handpalm 'Ik zal je nooit vergeten.' En net voordat de deur werd opengedaan veranderde hij zich i neen kat en rende weg.


[Cassel Topic uit]

Hij keek haar twijvelend aan 'Ik weet het niet Melody.' Zei hij zachtjes en klopte paar keer op de deur, trok haar even naar zich toe en gaf een kus op haar voorhoofd, haalde een klein zilver kettinkje uit zijn jaszak en legde het in haar handpalm Er rolde een traan over haar wang. 'Ik zal je nooit vergeten.' En net voordat de deur werd opengedaan veranderde hij zich i neen kat en rende weg. Ze keek naar het kettinkje en drukte het tegen haar hart. "Ik zal je vinden Cassel Sharpe ik zal je weer zien...." Fluisterde ze ze wachtte tot ze haar oom zou zien maar haar nicht deed open en liet haar binnen ze tuurde nog een laatste keer in het bos waar de mysterieuse cassel in verdwenen was....