They told me I look like my mother [Neko]

Lily had haar haar in een vlecht gebonden en het bloodhunter pakje van haar moeder aangetrokken. Ze had ook haar wapens aan en ze liep door de ruines ze had de kap op omdat het wat miezerde ze leek echt als 2 druppels water op haar moeder in dit pakje, iets wat ze best grappig vond. Lily huppelde een beetje en stond naar het water te kijken haar reflectie was troebel door de regendruppels en ze had niet echt door dat een oude bekende van haar moeder haar richting uitkwam.....

Neku was gewoon door het bos aan het wandelen als een mens. Hij was hier al een tijdje niet meer geweest door de rede dat de laatste keer dat hij hier was een bloodhunter er voor heeft gezorgd dat hij een bril moest dragen. Zijn ogen waren er zo slacht aan toe dat hij nu een grote bril met dikke glazen moest dragen. Hij vond de bril niet zo leuk, die gleed de hele tijd van zijn neus en werd ontzettend vaak vuil. Het was wel dat als hij in een vos shifte de bril weg was en dat hij dan wel kon zien. Het was raar en Neku wist niet hoe het kwam maar hij had zich er ondertussen bij neer gelegd dat hij nooit ging weten hoe het kwam. Voorlopig was het voor hem ook beter om als een mens rond te lopen dan als een vso, vooral in dit gebied. Hij had geen zin om een bloodhunter achter hem aan te krijgen als hij een vos was. Hij kon altijd zeggen dat hij verloren was gelopen en door de bril kon je zijn vossen ogen ook niet zien. Alleen een shapeshifter zou nog door kunnen hebben dat hij er een was, door zijn geur dan wel. Uiteindelijk bereikte hij de ruïnes. Ze zagen er nog altijd zo uit als de eerste keer dat hij hier was geweest. Ondertussen was het ook een beetje aan het regen. Neku had het niet door tot dat de regen op zijn bril belande. Pissig ^pakte hij de af en maakte die even weer zuiver. Dit haatte hij ook aan een bril. Hij zette zijn bril weer op en dacht dat hij even aan het hallucineren was. Het leek net of daar iemand stond waar Neku niet zo een goede herinneringen aan had. Zonder dat hij het wist was hij weer beginnen te grommen.

Lily hoorde plots een grom en ze draaide zich een beetje geschrokken om ze zag een jongen naar haar grommen. Hij had een grote bril op zijn neus die er nogal vreemd uitzag. Met dit miezer weer kon je haar en haar moeder bijna niet onderscheiden. Ze keek de jongen wat verward aan. "Heb ik jouw iets misdaan ofzo brillenkas?" Zei ze pissig hoe durfde hij zo maar op haar te grommen?! Niemand gromde zomaar naar haar behalve haar vader dan maar hem rekende ze niet echt als persoon.

Verward keek het meisje hem aan en zei pissig “Heb ik jouw iets misdaan ofzo brillenkas?” Neku gromde nog wat meer, niemand noemde hem brillenkas en zei zeker niet! Hij kon niet veel meer zien want zijn bril was opnieuw enorm nat geworden dus moest hij die opnieuw afvegen. Hij kon ook niks ruiken met dir weer maar het uiterlijk zegt genoeg. “Waag me niet brillenkas te noemen!” zei hij pissig terug. Als ze van plan was hem aan te vallen maakte hij zich wel uit de voeten maar tot dan bleef hij hier koppig staan.

(ik schrijf uit ervaring bij de bril ^^)

Hij gromde nog harder en ze keek hem aan. Ze begon nu echt pissig te worden. Ze zag hoe hij zijn bril weer moest afvegen. “Waag me niet brillenkas te noemen!” zei hij pissig terug. Ze keek hem minachtend aan. "Wat dan?....Brillekas!" Zei ze spottend haar huid begon heter te worden en de regendruppels verdampte op haar huid. "Ik weet niet wat jouw probleem is kerel maar normale mensen doen niet zo op een eerste ontmoeting." Zei ze boos. Die jongen was onbeschoft en zeer irritant!

Minachtig keek het meisje hem aan en zei toen spottend terug “Wat dan?....Brillekas!” Neku wou juist harder gaan grommen toen hem opviel dat alle regendruppels die de huid van het meisje raakte verdampte. Hij keek een beetje verbaasd dat niet zo goed te zien was door de bril maar werd nog erger verward toen ze boos zei “Ik weet niet wat jouw probleem is kerel maar normale mensen doen niet zo op een eerste ontmoeting.” “Eerste ontmoeting?” Neku keek nog eens goed en zag nu dat ze niet was wie hij dacht dat hij was. “Wacht, sorry. Ik dacht dat je iemand anders was.” zei hij toen een beetje beschaamd.

“Eerste ontmoeting?” Neku keek nog eens goed en zag nu dat ze niet was wie hij dacht dat hij was. “Wacht, sorry. Ik dacht dat je iemand anders was.” zei hij toen een beetje beschaamd. Ze schoot in haar lach en deed even de bloodhunter jas uit en haar haar los. "Jij zag me waarschijnlijk aan voor mijn moeder...Liliana het zijn haar kleren." Ze keek hem aan met een grijns en ging wat dichter naar hem toe. Mijn naam is Lily aangenaam. Zei ze nu met een vriendelijke lach. De regendruppels siste als ze haar huid aanraakte.

Het meisje moest hard lachen en deed daarna haar jas uit en haar haar los. Nu zag hij dat ze inderdaad Liliana niet was en moest nu zelf ook even lachen. “Jij zag me waarschijnlijk aan voor mijn moeder...Liliana het zijn haar kleren.” Met een grijns keek het meisje hem aan en ze deed een stap dichterbij. “Mijn naam is Lily aangenaam.” zei Lily met een vriendelijke lach terwijl de regendruppels die haar huid raakte verdampte. “Mijn naam is Neku, aangenaam kennis te maken Lily. Sorry voor het grommen, ik heb niet zo een goede herinneringen met je moeder.” Helemaal geen goede. Hij had geen jojo meer aangeraakt voor maanden.

“Mijn naam is Neku, aangenaam kennis te maken Lily. Sorry voor het grommen, ik heb niet zo een goede herinneringen met je moeder.” Ze keek hem verbaasd aan. Dat is vreemd mijn moeder is altijd zo aardig. Wat heeft ze dan gedaan? Zei ze wat verward. En sorry dat ik je brillenkas noemde Neku dat was niet netjes. Zei ze met een veronschuldigende stem. Wat een vergissing was dat geweest zeg!

Verbaasd keek Lily hem aan zei verward “Dat is vreemd mijn moeder is altijd zo aardig. Wat heeft ze dan gedaan?” “Uhm, waar moet ik beginnen.” Zei hij maar wachtte toen Lily nog verontschuldigend zei “En sorry dat ik je brillenkas noemde Neku dat was niet netjes.” “Dat was niet zo erg en waar was ik?” zei hij even en begon toen met opsommen “Me in mijn buik gestoken, me tegen een boom laten lopen tot ik flauwviel, een halsband omgedaan en dat is niet leuk, me geslagen en gestampt, gedreigd me uit een raam te gooien, me als een reuze jojo gebruiken, mijn nek bijna door snijden en dat was het wel denk ik. ” Per ding dat hij had gezegd had hij een vinger opgestoken alsof hij aan het tellen was. Het waren ongeveer 8 dingen en hij had een klein litteken van het in zijn buik steken.

“Uhm, waar moet ik beginnen.” Zei hij ze bleef verbaasd kijken. “Dat was niet zo erg en waar was ik?” zei hij even en begon toen met opsommen “Me in mijn buik gestoken, me tegen een boom laten lopen tot ik flauwviel, een halsband omgedaan en dat is niet leuk, me geslagen en gestampt, gedreigd me uit een raam te gooien, me als een reuze jojo gebruiken, mijn nek bijna door snijden en dat was het wel denk ik. ” Per ding dat hij had gezegd had hij een vinger opgestoken alsof hij aan het tellen was. Ze keek hem met grote ogen aan maar schoot toen in haar lach. Mijn moeder?! Serieus?! Mijn moeder heeft dat allemaal gedaan?! Hoe is het mogelijk ze kon mij als kleuter nog niet eens aan! Zei ze lachend dat had ze nooit verwacht maar het was eigenlijk best grapppig. Ze vond het zo grappig dat haar huid in brand vloog!

Eerst keek Lily hem verbaasd aan en daarna schoot ze in de lach waarna ze lachend zei “Mijn moeder?! Serieus?! Mijn moeder heeft dat allemaal gedaan?! Hoe is het mogelijk ze kon mij als kleuter nog niet eens aan!” Blijkbaar vond Lily het erg grappig want haar huid vloog gewoon in brand. Neku nam even een stap naar achter om geen geschroeide haren te krijgen. “Tja, ik kan mijn huid ook niet echt in de fik zetten. Het gevaarlijkste dat je als vos kan doen is bijten.” zei hij wat grijnzend.

Neku nam even een stap naar achter om geen geschroeide haren te krijgen. “Tja, ik kan mijn huid ook niet echt in de fik zetten. Het gevaarlijkste dat je als vos kan doen is bijten.” zei hij wat grijnzend. Ze grinnikte. en haar huid doofde weer ze ging naar hem toe en tikte even op zijn bril. "Is dat ding niet irritant?" Vroeg ze zich af ze keek hem aan die grote bril zag er nogal onhandig uit.

Lily grinnikte wat en haar huid doofde. Ze liep naar Neku toe en tikte op zijn bril en vroeg “Is dat ding niet irritant?” Neku zuchtte en zei toen zelf “Zeer irritant is deze bril maar jammer genoeg heb ik hem nodig. Zonder bril kan ik nauwelijks iets zien, alleen wat vage kleuren. En mijn bril word zeer vlug erg vuil waardoor ik alles wee vaag zie en dat ik ook niet leuk maar het rare is dat die verdwijnt als ik in mijn shift ben.” Hij pakte zijn bril weer af en maakte die opnieuw zuiver want nu zaten er vinger afdrukken op en dat was erg vervelend. Hij bleef zich afvragen waar wat er nu gebeurde met zijn bril als hij shifte maar daar zou hij wel nooit achter komen.

Liliana was nog niet zo lang terug en ze was opzoek naar haar dochter ze hoorde haar stem al snel en zag een oude bekende staan Neku! Ze kreeg een grijns op haar gezicht ze sloop achter de jongen en legde toen een hand op zijn schouder en liet een jojo voor zijn neus op en neer gaan. "Hallo Nekuutje lange tijd niet gezien jongen hoe gaat het met je?" Vroeg ze met een grijns terwijl ze zich langs Lily zette en Neku met pretlichtjes aankeek ze zou hem niets doen maar ze wilde wel eens zien of hij nog steeds bang voor haar was.

Neku keek even op toen een vaag bekende geur zijn neus binnendrong. Vervolgens Voelde hij een hand op zijn schouder en zag hij voor zijn neus eden jojo neerkomen. "Hallo Nekuutje lange tijd niet gezien jongen hoe gaat het met je?" hoorde hij iemand zeggen die hij jammer genoeg kende en je zou kunnen zeggen dat hij wel een meter in de lucht sprong toen. Vervolgens ging Liliana zich naast Lily neer en Neku begon nu hard te grommen, hij had er alle rede voor. "Het kon niet beter tot jíj verscheen." zei hij grommend terwijl hij de neiging onderdrukte een paar tanden in haar te zetten.

Ze zag haar moeder aankomen die Neku natuurlijk weer even moest plagen. Ze grinnikte even maar ze zag ook wel dat hij het blijkbaar niet zo grappig vond. Hij gromde naar haar moeder en ze deed een paar stappen naar voren ze legde haar dunne handen op zijn schouders en gaf hem een zoen op zijn voorhoofd ze keek naar zijn ogen door de dikke brilglazen. "Relax een beetje Neku mam maakte maar een grapje ze gaat je echt geen pijn meer doen joh." Zei ze met een geruststellende glimlach.

Lily kwam vlug met een paar stapjes naar voren en legde vervolgens haar handen op Neku zijn schouders en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Vervolgens keek ze in zijn ogen door de glazen van de bril. Wat ze te zien kreeg was eerder een pissige glans die in zijn ogen lag. Geruststellend glimlachte ze en Lily zei "Relax een beetje Neku mam maakte maar een grapje ze gaat je echt geen pijn meer doen joh." Dat kon hij maar moeilijk geloven. Hij trok zich los uit Lily haar handen en zei "Ik neem toch liever geen risico's en sommige mensen veranderen niet echt." Hij had die worden nog maar net uit gesproken en voor de zekerheid klom hij in een boom die geen twee meter of zo van hem verwijder stond. Neku vertrouwde niet echt zo vlug mensen die hem in het verleden al pijn hadden gedaan.

Ze moest even grinniken bij zijn reactie Neku was geen haar veranderd. Toen hij in een boom kroop zuchtte ze en ging ze vlak onder hem staan. Relax een beetje stresskip die je bent ik ga je echt niets doen ik jaag niet meer op shapeshifters en zeker niet op jouw. Jij was nooit echt nuttig voor mij alhoewel het wel leuk was om tegen je te praten. Maar ik ga je nu echt geen pijn doen Nekuutje moest je het nog niet door hebben maar ik woon samen met 2 shapeshifters die me beiden heel dierbaar zijn en zonder jouw en je mislukkte visioenen had ik hen nooit gehad dus eigenlijk ben ik je dankbaar. Zei ze met een oprechtte glimlach. Dus kom uit die boom jij en bied je excuses aan tegenover mijn dochter het was niet echt hoffelijk om je zomaar los te rukken weet je?" Lily grinnikte even en draaide met haar ogen.

Toen Neku in de boom zat kwam een zuchtende Liliana onder hem staan en zei "Relax een beetje stresskip die je bent ik ga je echt niets doen ik jaag niet meer op shapeshifters en zeker niet op jouw. Jij was nooit echt nuttig voor mij alhoewel het wel leuk was om tegen je te praten. Maar ik ga je nu echt geen pijn doen Nekuutje moest je het nog niet door hebben maar ik woon samen met 2 shapeshifters die me beiden heel dierbaar zijn en zonder jouw en je mislukkte visioenen had ik hen nooit gehad dus eigenlijk ben ik je dankbaar." en Liliana glimlachte daarna. "Aan die visioenen kan ik ook niet veel doen." mopperde hij er tussen door. Daarna zei Liliana "Dus kom uit die boom jij en bied je excuses aan tegenover mijn dochter het was niet echt hoffelijk om je zomaar los te rukken weet je?" waarna Lily even grinnikte. "Allee dan." Hij sprong uit de boom, liep straal langs Liliana door, en zei Tegen Lily "Het spijt me dat ik me zo 'onhoffelijk' heb losgerukt"

Lily moest echt lachen door het gesprek tussen haar moeder en Neku. "Aan die visioenen kan ik ook niet veel doen." mopperde hij er tussen door. Lily was nog steeds aan het grinniken en bij haar moeders laatste woorden gaf ze haar een elleboog stoot. "Mam alsjeblieft!" Zei ze terwijl ze met haar ogen draaide. "Allee dan." Hij sprong uit de boom, liep straal langs Liliana door, en zei Tegen Lily "Het spijt me dat ik me zo 'onhoffelijk' heb losgerukt" Lily grinnikte even en drukte een zoen op zijn wang. T zit al goed joh mam overdrijft een beetje. Ze ging even met haar mond naar zijn oor Geloof me in jouw plaats zou ik ook bang zijn Zei ze met een grijns.

Lily vond het gesprek blijkbaar weg grappig want toen haar moeder de laatste paar woorden zei grinnikte ze nog steeds. Toen Neku zij 'excuses' had aangeboden grinnikte Lily even en gaf hem toen een kus op zijn wang. Daarna zei ze "T zit al goed joh mam overdrijft een beetje." Vervolgens ging ze even met haar mond naar zijn oor en zei met een grijns "Geloof me in jouw plaats zou ik ook bang zijn" Neku grijnsde ook even en zei toen zachtjes "Dat denk ik wel." Neku ging nu tegen de boom die achter hem stond leunen. "Dus je jaagt echt niet meer op shapeshifters?" zei hij daarna, hij geloofde dat maar moeilijk.