You're maby stobborn, But we will crack you!

Langzaam kwam Tristan weer terug tot bewust zijn. Ze had een tegenmiddel togedient, dat moest wel. Hij zag haar naar de tafel lopen en eraan gaan zitten 'Ik was er niet aan gestorven hoor.' zei hij 'Alleen een paar dagen buitenwest zijn geweest.' hij wist dat niet zeker, hij zou eraan liggen hoeveel ze morgenroos ze erin had gestopt want iedere Bloodhunter had vaak zijn of haar eigen middeltje.

Tristan was weer wakker geworden en zei dat hij er niet aangestorven zou zijn, maar er alleen maar een paar dagen van buitenwesten zou zijn geweest. Amy keek hem nijdig aan. Hoe kreeg ze hem nu zo ver om zijn menselijke kant te laten zien? Er waren nog meer middelen die konden helpen, maar die werkte alleen in zijn menselijke vorm! Amy stond weer op en liep naar het raam. Zelfs de aanblik van een lekker ding vrolijkte haar nu even niet op. Ze zocht naar een antwoord, maar die kwam maar niet in haar op!

Amy keek hem neidig aan, maar Tristan staarde deze keer niet terug, hij boog zijn kop, bijna onderdanig. Hij was moe, gewond en hij voelde zich vooral opgesloten. 'Laat me gaan slapen.' zei hij tegen Amy 'Dan zal ik morgen antwoord geven op enkele van je vragen. Ik geef je mijn woord.' hij keek naar haar, ze stond met haar gezicht naar het raam, ze was behoorlijk geirriteerd door hem, dat wist hij best, maar dat was andersom ook het geval.

Amy hoorde wel wat hij zei, maar vertrouwde er niet helemaal op. De meeste shifters zieden dan wel dat ze antwoorden zouden geven, maar als het er op aan kwam kreeg je of foute info of ze hielden zich dicht zodat je het er niet uitkreeg! Amy gromde boos, maar niets betekenend ze wilde graag meer over hem te weten komen, maar dan moest hij wel de antwoorden geven die ze wilde horen? Amy liep weg van het raam en verdween haar slaapkamer in daar kleden zij zich uit en trok een babydoll aan voor de haar tanden poetsten en in bed kroop. Ze bleef liggen piekeren tot ze in slaap viel.

Bied The heaven of A RPG player!

Amy vertrouwde duidelijk niet op wat hij zei maar uieindelijk liep ze toch weg.Tristan rolde zich op en stak zijn kop weg tussen zijn warme vacht. Al snel viel hij door zijn vermoeidheid in een onrustige slaap.

-inspiloosheid heerst...