You're maby stobborn, But we will crack you!

De ochtend brak aan en Amy werd alleen wakker. ze had Mani gisteren vrij af gegevn omdat Ze zo diep in gedachten was geweest dat ze even niet aan eengemeenschapelijke nacht toen wilde denken. Een duif kwam de kamer binnen gevlogen en had een briefje aan zijn poot. Amy haalde het briefje eraf en begon hem te lezen. Ze kon vandaaag meteen komen om haar probleem geval de Arena in te sturen. Een valse grijns speelde zich af op haar lippen en ze stond op en waste zich eerst voor ze zich afdroogdeen aankleden. Daarna liep ze naar de keker met twee sterke shifters en Mani aan haar zijde. De celdeur ging open en ze zag Tristan. 'Eens zien of je na vandaag nog steeds zo koppig bent.' zei Amy niet onvriendelijk en liet de twee shifters hem oppakken en mee nemen. Voor alle zekerheid zetten ze hem buiten in een kooi, maar eigenlijk deed Amy dat zodt hij uitgerust in de arena binnen zou komen en niet al moe zou zijn van de reis erheen. Amy stapte op Remi en Mani nam zijn shape vorm aan om naast haar mee te rennen. Dat mocht hij wel vaker en dus had Mani een goede conditie opgebouwt. ze reden naar de arena en Amy kek soms even naar de kooi waar haar koppige ezel in zat. Ze grijnsde even bij de gedachten dat hij straks misschien toch terug zou veranderen en vroeg zich af of hij knap zou zijn of juist niet? amy was ook niet echt een lelijk meisje, maar dat wistz e zelf ook wel. Toen ze de Arena berijkte kwamen en een stel Bloodhunters naar buiten en namen de kooi waar tristan in zat van de shifters over. Amy lsteeg af en liep mee naar binnen. Mani rilde even maar liep gewoon naast haar mee. 'Is dit je probleempje? Die krijgen we wel klein.' zei Manuel en hij keek Amy van top tot teen aan. Hij vond haar aantrekkelijk, maar Mauel was dik en lelijk. amy moest niks van hem hebben, maar dat liet ze nooit merken. 'Hij wil zijn menselijke kant niet laten zien, houd hem hier maar tot hij bereid is dat te tonen.' zei amy droogjes en liep Manuel voorbij die moeite moest doen zijn handen thuis te houden. Amy liep samen met Mani naar de tribune en keek toe hoe ze Tristan de ring binnen brachten en een andere shifter aan de andere kant voor ze begonnen te vechten.

(Tristan eerst.)

Hij werd de kerkers uitgehaald en buiten in een kooi gezet, hij stribbelde niet tegen en rolde zich op in de koude ijzeren kooi. Hij rustte uit en probeerde zijn hoofd leeg te maken. Hij voelde hoe de kar stopte en hoorde de interactie tussen twee personen maar het leek verweg te gebeuren. Hij werd afgevoerd en voor hij het wist stond hij weer achter het hek in de Arena, als het weer omhoog zou gaan, zou de hel weer beginnen. Het hek schoof piepend omhoog en je kon het gejuich van de mensen horen. Hij staarde naar de Shapeshifter aan de andere kant, zijn hek was nog niet helemaal omhoog en hij liep onrustig heen en weer. Tristan bewoog zich niet, hij zou niet vechten. Maar de SHapehsifter tegenover hem duidelijk wel. Zodra zijn hek omhoog was spronh de wilde kat naar voren en rende op hem af. Tristan bekeek hem, het beest was sloom, zijn gave was Beast. Tristan had ervaring met de gave, zijn oudste broers hadden die ook. Hij voelde hoe de klauw van de kat in zijn huid wegzonk en hij spong weg en kromp ineen. Een tijdje danste hij rond en wist de kat enkele malen te ontwijken, want hij was sloom, door zijn Beast krachten. De kat sloeg opnieuw, maar nu met vele malen meer kracht. Tristan voelde zich opgeschept worden en tegen de muur gesmeten. Hij piepte en viel levenlos op de grond neer, de arena verdween, de pijn nam het over. Hij had zeker iets gebroken, waaronder ook een aantal ribben, het deed pijn. De wereld was wzig en hij trilde. Toen verloor hij het bewustzijn.

Tristan ontweek de andere shifter die duidelijk de beast gaven had, maar na een kort gevecht sloeg de kat hem tegen de arena-muur aan en viel buiten bewustzijn. Amy rolde met haar ogen. had die wolf dan echt nisk anders te doen dan weg vluchten? toen zij tegen hem vocht deed hij echt niet zo! De katachtige shifter werd weg gehaald uit de arena en Mani siste boos. Amy keek hem even streng aan, maar ze snaptewaarom hij dat deed. nu konden ze wachten tot hij weer wakker zou worden. Misschien was een andere manier beter? Maar ze wilde het eerst nog eens proberen, maar dan met een andere shifter dan die de beast gaven had! Met stevige tred liep ze de gangen weer in en ging meteen naar Manuel. 'De volgende keer eentje die geen beast gaven heeft graag. Het was de bedoeling hem te dwingen niet om hem bijna dood te laten slaan!' riep ze kwaad en sloeg Manuel tegen zijn kaak met volle vuist. Het mocht wat dat de andere het zagen daar keek ze echt niet van op. Maar ze wist heel goed dat de meeste vrouwen liefjes deden tegen de mannen, nou zij dus echt niet! manuel keek haar even verschrikt aan terwijl hij zijn evenwicht probeerde te hervinden. Amy keek kwaad en was ook kwaad zelfs Mani sprong haar bij. met hoge rug en haren opgezet. 'Sorry ik wist niet dat je kwaad werd!' gromde Manuel bits, maar Amy liet zich niet op die toon toe spreken. 'Als je weer een knal wilt kun je die krijgen manuel! ik wil info geen dode!' gromde Amy en ze werd alleen maar kwaaier en keek manuel zelfs dodelijk aan. Als haar blik kon doden dan was Mauel nu zeker neer gezakt. Ze vond Shifters het grootste soort afval dat er was, maar ze probeerde tenminste nog vriendelijk tegen ze te doen, maar dan vooral bij de mannelijke verse dan. Amy liep naar de kooi waar ze Tristan in gelegd hadden en beval Mani er bij te blijven om hem warm te houden! Mani gromde binnensmonds en vond het maar niks om tegen die hondachtige aan te moeten liggen, maar deed het toch zonder echt een weer woord te hebben gesproken. Daarna liep ze weg naar een cafetje om daar wat te gaan drinken. Ze schoof op een kruk en vroeg naar cola met een beetje rum. Ze keek even opzij, maar keek nergens in het bijzonders, maar ze begreep niet echt waarom ze Tristan zo in bescherming had genomen in de gang daar net?

Natuurlijk ahd ze hem uit de Arena laten halen en rillend werd Tristan wakker en merkte dat er iets tegen hem aanlag, het gaf misschien aangenamen warmte, maar het rook naar kat. Woest gromde Tristan en probeerde op te staan, hij zakte meteen weer ineen maar gromde nogmaals naar de kat. Het wad dat beest van de Huntress die als een schoothondje achter haar aanliep. 'Verrader' dacht Tristan terwijl hij zijn ogen sloot en de pijn probeerde weg te stoppen.

Tristan werd wakker en gromde woest. Meteen sprong Mani op en met een hoge rug bleef hij naar hem staan kijken. Mocht hij aanvallen dan zetten hij zijn klauwen meteen in de huid van deze wolf!, maar zijn lichaam wijgerde dienst en hij gromde nog eens naar hem, maar Mani was opgedragen om hem warm te houden en dat zou hij doen ook of Tristan het nu leuk vond of niet. 'Als je niet zo koppig zou doen behandelt ze je heel anders dan nu.' zei mani op droge toon en ging weer tegen Tristan aan liggen. Hij wilde het ook liever niet, maar als hij luisterde zou hij geen slaag krijgen of gedwongen te worden zonder voesdel de nacht door te brengen! Ondertussen was Amy terug aan het lopen naar de gang waar de kooi van Tristan in lag. Ze ving net vlak achter manuel iets op waar ze niet van gedient was. 'Het is wel jammer dat ze dit misbakel in leven wilt houden! Als het aan mij lag en iemand anders had hem hier heen gebracht doden ik hem het liefste zelf!' gromde manuel en de andere bloodhunters naast hem grinnikte vals. Amy werd kwaad en begreep maar al te goed dat ze hier niet verder mee zou komen. 'Dus je wilt nog steeds je eigen plan door trekken is het niet Mauel?' vroeg Amy laaiend van woede en toen manuel zijn dikke pens omdraaide of te zien wie dat zei ramde ze een volle vuist recht in zijn smoel. Amy was echt pist en keek kwaad naar de rest die om Manuel heen gestaan hadden en zich nu tot een veilige afstand tussen haar en Manuel namen. mani spon te vreden toen hij het zag, maar zo was Amy ook geweest toen ze hem gekregen had en een stel Bloodhunters hem hadden lopen klieren. Manuel was op zijn achterwerk gevallen en Amy tilde hem weer op zijn voeten door zijn hemt vast te pakken en hem op te trekken. Nee ze was geen zielig vrouwtje die krachteloos was en kon prima voor zichzelf op komen en de mannen van zich afslaan. Vooral wanneer ze kwaad was. 'het enige stuk vuil dat ik hier nu zie ben jij en die vriendjes van je manuel!' sneerde Amy vol woede en gooide hem weer tegen de grond. Manuel gromde kwaad naar haar en wilde Amy een repliek toe dienen, maar Amy was sneller dan hij verwachten en een van haar assassin blade's stak onder haar pols uit en vlakbij zijn keel. 'Een woord je je zult niets meer te vertellen hebben! ik zoek wel een andere weg om hem te dwingen!' zei Amy kil en rechten haar rug. Manuel's trots was gekrengt, maar hij kon geen woord meer uitbrengen. Amy keek neidig naar de man met de sleutels en die wist al presies wat ze wilde en liep naar de kooideur toe en opende het slot. daarna kwamen twee andere shifters die Tristan op tilde en hem naar de wagen brachten met de kooi erop waarmee ze Tristan naar hier had laten brengen. Amy liep nog steeds kwaad achter hen aan en stapte weer op Remi en liet de wagen terug brengen naar het kasteel waar ze Tristan in haar kamer liet op sluiten. Mani liep met haar mee en ze zochten in wat boeken van de bied in het katseel. Ze zocht naar metodes die ze op hem kon gebruiken om Tristan toch van gedachten te laten veranderen. Maar ze vond niks wat zonder pijn zou kunnen worden volbracht. Moe en gefrustreet schoof ze het laatste boek dat ze doorgebladert had van zich af. Mani liep naar haar toe en ruimde de boeken weer weg. 'Weet jij niks mani?' vroeg Amy vermoeit en ze wreef even in haar ogen. 'Misschien kun je hem net zo behandelen als u mij behandelt?' opperde mani voorzichtig en ze keek hem even aan terwijl Mani achter haar ging staan en zachtjes haar schouders bewerkte. Het was ontspannend, maar ze moest haar hoofd erbij houden! Misschien had Mani gelijk en was dat misschien het beste? Amy stond op en liep weer met Mani achter zich aan naar haar kamer en ze ging aan tafel zitten met haar ellebogen op tafel en haar vingers tegen elkaar. Mani ging in zijn Shape vorm naast de tafel zitten en waste zichzelf even.

'Als je niet zo koppig zou doen behandelt ze je heel anders dan nu.' had Mani gezegd en Tristan had slecht aggressief gegromt maar verder niet meer op hem gereageerd en zijn ogen gesloten. De verdomde kat was weer tegen hem aan komen liggen. Tristan opende zijn ogen toen en een gevecht klonk, het was de Huntress die de dikke Arena medewerking een flinke oplawaai gaf. Hij glimlachte, waarom deed ze zo haar best om hem in leven te houden? Hij zou nooit toegeven, en al helemaal niet als ze hem probeerde te dwingen.
Maar een ding had hij nu waarschijnlijk wel bereikt, hij zou niet lnger in de arena hoeven blijven, en dat was genoeg voor hem. Hij werd in een andere kooi getild en ze gingen terug naar het kasteel van de Hood's. Hij werd in haar kamer opgesloten en gromde naar tralies, iniedergavl had hij nu niet meer de stinkende kat naast zich. Hij sliep een tijd rustig totdat de deur openging en de kat en zijn baasje naar binnenkwamen, hij opende zijn ogen, maar zei of deed verder niks. De Huntress ging aan tafel zitten en dacht duidelijk na. 'We zouden kunnen praten.' zei Trista vermoeid terwijl hij overeind krabbelde en ging zitten, het deed pijn, maar hij liet het niet merken. 'Als je dat weg zou sturen.' hij mocht de kat gewoon niet.

Mani hoorde Tristan overeind krabbelen in de kooi waar hij in zat. zodat hij geen info kon versturen naar de WOF leden. Toen hij hoorde hoe hij sprak begon Mani boos te blazen en zetten een hoge rug op. 'Je kunt weer wat slaag krijgen hoor!' siste Mani kwaad en sloeg zijn klauwen alvast uit als zijn meesteres het bevel zou geven zou hij hem weer slaan! Amy keek van Mani naar Tristan en het kon nooit kwaad om gewoon te praten, maar hij had een eerdere contact geweigerd dus waarom zou hij dat nu wel willen? 'Het is goed mani hij kan er toch niet uit. Ga maar wat voor jezelf doen.' zei Amy op rustige toon en ze zag hoe de shifter haar even verbaasd aan keek, maar knikte toen en vertrok uit de kamer. Amy keek hem even na, maar richten toen een strenge blik op de kooi. 'Waar wil je over praten?' vroeg amy op droge toon en ze wachten af op wat hij zou zeggen, maar ze bleef aan de tafel zitten.

'Je kunt weer wat slaag krijgen hoor!' de kat kwaad en minachtend keek Tristan op hem neer, een gemene glimlach speelde om zijn lippen toen het beest weggestuurd werd. 'Waar wil je over praten?' vroeg de Bloodhuntress en Tristan haalde zijn schouders op 'Waarom doe je zoveel moeite?' vroeg hij 'Waarom heb je me niet gewoon laten sterven?' in zijn hart wist hij dat het levensvuur van hem en zijn wilskracht nooit uitgepud zou zijn, maar zij kon dat niet weten, hij wou niet sterfen, hij wou slechts vrij zijn, maar als de dood de enige oplossing zou zijn, dan zou hij die accepteren. Vanuit zijn inelkaar gedoken positie keek hij naar haar.

Tristan vroeg waarom ze zo veel moeite deed en waarom ze hem niet had laten sterven. Ze grinnikte en ging verzitten zodat haar handen op tafel kwamen te liggen en ze haar rug recht tegen de stoelleuning had. 'Elke Shifter die in vang benin nieuwschierig na en probeer zo veel als ikkan van te begrijpenen te ontdekken. Ik ben niet zo als de rest die je gewoon had laten rotten in dat krot daar.' zei Amy half lachend en ze had er plezier in. Hij mocht dan nog in zijn kooi zitten, maar ze begon hem te mogen door hoe hij deed. Mani mocht dan niks van hem hebben, maar dat was nu even niet van belang. 'Waarom vocht jij eigenlijk niet terug daar in de ring? Heb ik je trots gekrengt?' vroeg Amy half geamuseerd half met een verleidelijke stem terwijl ze naar hem keek.

'Elke Shifter die in vang benin nieuwschierig na en probeer zo veel als ikkan van te begrijpenen te ontdekken. Ik ben niet zo als de rest die je gewoon had laten rotten in dat krot daar.' zei de Huntress half lachend en Tristan glimlachte zacht, ze was misschien een Bloodhunter, maar misschien was ze ook wel beter dan sommigen anderen van haar soort. 'Waarom vocht jij eigenlijk niet terug daar in de ring? Heb ik je trots gekrengt?' vroeg ze daarna en Tristan glimlachte 'Het was de snelste manier op eruit te komen, en daarnaast hadik toch geen kans gemaakt. Ik mag misschien ervaring hebben met beast-gaven en ik ken de zwakkeplekken, maar jij had me al te zwaar laten toetakelen om een kans te hebben. En daarnaast stok hij naar kat en daar ben ik ook neit graag bij in de buurt, meestal.' Hij kende niet veel kat-shifters maar de twee waarmee hij kort geleden in aanraking was gekomen, de een had hem op bevel verminkt en liep als een schootkat achter een hunteress aan en de ander had hem bijna gedood in de arena, waren neit aardig en ze stonken naar kat. 'Waarom wil je mijn menselijke vorm hebben?' vroeg Tristan weer op zijn beurt.

Tristan vertlde dat het de snelste manier was om daar weg te komen ene datze hem al had verwond voor hij naar de Arena toe werd gebacht. 'Wat een softie?' zei Amy zacht,maarf hard genoeg. Ze had zo vele Shifters naar de arena toe gestuurtgehad om hendaar te laten vechten endie streden meteen zonder terug houding zoals hij gedaan had. Amy keek op toen hij vroeg waarom ze zijn menselijke kant wilde zien. Dat was een vraag waar ze op grijnsde. Stond op en liep naar het raam om even naar buiten te kijken. 'Nog niemand heeft die vraag geweigerd het is ewoon standaard om die te weten.'zei Amy op neutrale toon en zag net wat gesppierde Bloodhunters voorbij lopen en giggellde even zachtjes, maar draaide zich daarna om. Ze bloosde een beetjeen kon de verleiding niet weer staan om nog even een blik naar buiten te weeerpen. Knappe gespierdeen charmante mannen daar was ze gek op!

'Nog niemand heeft die vraag geweigerd het is ewoon standaard om die te weten.' zei ze als antwoord op zijn vraag en hij knike 'Maar dat is nog geen antwoord op mijn vraag.' Hij snoof en ging weer liggen, het zitten zelf al vroeg helse kracht inspanningen en het deed zeer aan zijn ribben. Dit zou waarschijnlijk toch nergens toe leiden, hij zou haar gedachten gang toch nooit kunnen begrijpen. Plotseling giechelde ze en Tristan kwam weer overeind, er liep een stel jonge Bloodhunters voor haar aam voorbij, ze waren nog jong, onervaren en ongeschonden, ze bloosde een beetje maar wierp toch weer een blik naar buiten. Tristan lachte zelf genoegzaam, ze had dus wel een zwakte 'Je wil weten of ik knap ben.' zei hij neutraal.

Nee het was niet echt het antwoord op zijn vraag, maar ze hoorde hem ook zacht lachen toenze gegieggeld had. Ze schrok op van zijn stem en draaide zich naar hem toe. ['En wat dan nog?' vroeg ze scherp, maar het liet ook meteen doorschemeren dat Tristan gelijk had. door de reactie de ze gegeven had. ze had nog geen partner gevonden dus waarom ocht ze dan niet naar andere mannen kijken vooral als ze knap warenspeelde ze graag de onschuld zelve, maar hier in het kasteel kende ze haar veel te goed als een harde tante die nooit maar dan ook nooit met zich liet sollen. Amy ging weer aan tafel zitten en keek Tristan weer aan. 'Misschien, maar dat neemt nietweg dat het gewoon standaard is te weten welke twee gezichtende Shifter heeft die we vangen!' bekende ze een beetje.

'En wat dan nog?' antwoorde ze scherp en Tristan glimlachte minzaam, hij had gelijk. 'Misschien, maar dat neemt nietweg dat het gewoon standaard is te weten welke twee gezichtende Shifter heeft die we vangen!' 'Niet standaard' antwoorde Tristan fel 'Alleen standaard als je je nieuwe vangst als huissloof wil gebruiken. Als je ze de arena in wil gooien kan het je een worst wezen. Er is een rede waarom mijn gezichten niet op de adviezen staan.' In zijn tijd in de arena was hij te bang geweest om te shiften, hij was slechts jong geweest en een aantal jaren had hij als wolf geleefd, totdat het ontsnappingplan was gekomen en ze letterlijk door de muur heen gebroken waren. 'Je zal een jaar of zeventien zijn, is het niet?' zei hij 'Dan zal je je de ontsnapping van een aantal jaren geleden wel herrineren. Zijn de renovaties van de muur al voltooid?' Hij wist dat hij uitdagend was en hij speelde een gevaarlijk spel. 'Pas als je me overtuigd heb dat ik hier nooit weg kom zal ik me overgeven.' Zijn lippen krulden zich op in een gevaarlijke glimlach.

Daar zat wat in, maar normaal zoudeen ze tochproberen om de twee gez9chten vande shifters te ontdekken, maar al snelbegon Tristan ergens anders en vroeg of zij zich een ontsnapping van een paar jaar geleden nog wist? Ze had maar vaag al eens van gehoord toen zenog op schoolzat? Amyhoorde de dreiging in zijn stem doorklinken, maar ze gromde even en sprong op uit haar stoel. 'Je mag van geluk spreken daat ik je intressant vind, anders had ik je in de arena laten zitten en had ik Manuel geen pak voor zijn donder gegeven!' sneerde Amy woedenden ze zou het hem eens goed laten voelen! 'Als je zo doorgaat zal ik je terug sturen voor onbekende tijd!' gromde Amy kwaad.

'Je mag van geluk spreken daat ik je intressant vind, anders had ik je in de arena laten zitten en had ik Manuel geen pak voor zijn donder gegeven!' sneerde ze woedend en Tristan ging zitten terwijl hij de pijn probeerde te onderdrukken. 'Als je zo doorgaat zal ik je terug sturen voor onbekende tijd!' 'Dat doe je niet.' antwoorde Tristan kalm 'Omdat je me levend wil hebben, ik zal niet terug vechten. Ik zal daar sterven, met plezier, want alles is beter dan in gevangenschap doorleven.' hij glimlachte vriendelijk terwijl hij naar haar keek, ze werd echt boos, en stom genoeg vond hij het wel grappig.

Goedhij had haar door, maar dat betekende nog niet dat hem op andere manieren niet het leven zuur kon maken. Amy begon door de kamer heen te lopen en dachtna. Ze moest een manier zien te vinden om hem aan de praat te krijgen en hem zijn menselijke gezicht te laten zien! Amy gromde geererd, maar liepn naar een van de kasten en en zocht naar iets waar ze altijd succes mee had. Het middel moest je inspuiten zodat de persoon niet langer meer loog of lichte onwaarhedenkon vertellenen de persoon zeer gewillig werd en alles deed water van hem of haar gevraagd werd. Amy riep naar twee sterke shifters die aan kwamen en Tristan uit de kooi haalde. Amy trok een spuitje half vol en liep naar TRistan toe.'Missschien dat je nu wilt luisteren!' zei Amy boos en stak het spuitje in zijnachterwerk en rampde de inhoud naar binnen voor ze de spuit er weer uit trok toen hij begon te bewegen en Tristan weer in de kooi probeerde te duwen.

Hij was stom bezig geweest, hij had eigenlijk wel geweten maar het niet onderogen willen zien. De huntress riep twee shapeshifters en die haalden hem uit de kooi, Amy kwam op hem aflopen met een spuit. 'Missschien dat je nu wilt luisteren!' zei ze boos en stak het spuitje in zijnachterwerk en rampde de inhoud naar binnen voor ze de spuit er weer uit trok toen hij begon te bewegen en Tristan weer in de kooi probeerde te duwen. Tristan draaide zijn kop naar heer om en beet in haar arm waarna hij rustig de kooi in ging en er ging liggen. Als het was wat hij dacht dan was hij niet blij, maar als het iets anders was, waarmee hij ervaring had vanuit de Arena, dan was het geen probleem.

Gelukkig had ze haar armbeschermers niet af gedaan. De beet was fel en pijnlijk, maar zijn tanden kwamen er niet door heen. 'Over eenkwartiertje piep jewel anders!' zei Amy boos en gooide het spuitje in de afvalbak. Jammer genoeg kon je die dingen maar een keer gebruiken. Amy liep de kamer uit en wist hoe het in zijnwerk ging. Eerst zou de shifter zich slapjes gaan voelen en blijft dan het liefste liggen hoe sterk zij zichook voor deden tenzij je er eentje had die echt sterk in zijn schoenen stond! Daarna begonnen murmelende woorden gesproken te worden tot ergernis van de shifter zelve en dat was de beste tijd om ze te ondervragen. Amy nuttigde een lichte maaltijd en merkte dat Mani haar in de gaten hielt vanuit een hoekje van de eetzaal. Ze knikte vriendelijk naar hemen hoewel hij op dezelfde manier terug reageerde zg ze dat hij het nog steeds niet leuk vond dat hij er niet bij had mogen wezen. Tristan zou nu onder hand wel aan heet ijlen zijn, maar ze liep rustig terug ook al was ze zeer benieuwd naar het risultaat.

'Over eenkwartiertje piep jewel anders!' zei Amy boos en gooide het spuitje in de afvalbak. Tristan glimlachte vanuit zijn hoekje in zijn stalen kooi en legde zijn kop op zijn poten. Hij voelde zich lichtelijk dus en een beetje slaperig. Hij bleef rustig liggen terwijl er schimmen dor zijn hoofd vlogen. Hij had dit al eerder meegemaakt, en hopelijk klopte zijn theorie over hoe eraan te ontsnappen. Hij bleef nog steeds liggen toen de deur weer open ging.

Amy opende de deur van haar verblijf en zag dat Tristan in zijn kooi lag. Ze liep naar hem toe en ging ervoor op haar hurken zitten. Ze bekeek hem even, maar deed geen poging om haar hand door de trailes heen te teken. 'Ik zou graag je menselijke gezicht zien.' zei Amy rustig en hoopte dat hij door het waarheidserum meteen zou reaeren? Ze bleef op haar hurken zitten en roeg zich af of hij zou reageren, maar door het serum deden de meeste wel wat er van ze gevraagd werd...

een meisje, nog jong, ze glimlachte naar hem, maar hij kende haar niet.

Toen Tristan zijn ogen opende keek hij recht in het gezicht van AMy maar zijn gedachten bleven bij zijn visioen, wie was het meisje? Hij voelde wel een sterke drang om haar te beschermen, als een wolf die zijn pups probeerd te beschermen, een vaderlijke drang. 'Ik zou graag je menselijke gezicht zien.' zei Amy toen en Tristan glimlachte zwakjes terwijl hij bleef liggen 'Je toon is al een stuk vooruitgegaan.' zei hij terwijl hij tegen het gif in zijn aderen vocht 'Maar nee, dat kan ik niet doen zonder voorwaarden te stellen.' hij piepte van de pijn die het gif nu veroorzaakte in zijn hersenen 'Laat mijn dochter met rust.' hij keek Naar Amy en probeerde overeind te krabbelen maar viel trillend neer, hij kon dit gevecht winnen, dat wist hij zeker, maar het werd wel moeilijk.

Tristan baselde over enkele voorwaarden en ze was benieuwd naar wat die waren buiten hem vrij laten natuurlijk dat wa ze nog lang niet van plan! 'Mischien ligt eraan wat het is?' zei Amy en hoorde hem opeens over een of andere dochter die ze met rust moest laten. 'Ik geen dochter van je ik heb enkel jouw. dus doe maar rustig en verle me die oorwaarden?' zei Amy rustig en probeerde hem ook rustig tot de reden te brengen en of ze de dingen uit hem kon krijgen die zij wilde weten!

AMy woorden vervaagde ondertussen steeds meer, 'Ik geen dochter van je ik heb enkel jouw. dus doe maar rustig en verle me die oorwaarden?' klonk het vaag op de achtergrond en Tristan gomde 'Ik ook niet.' hij proeebrde het wzige beeld voor zijn ogen scherp te stellen 'Nog niet.' mompelde hij nog net voorat het beeld zwart voor zijn ogen werd. Hij was allergisch voor een van de planten die in het brouwsel, het waarheidserum, zoals ze dat noemden, allerrgisch en door zijn sterke wil ko hij zich meestal ook tegen het serum verzetten, maar niet tege zijn allergie.

Tristan gromde wat voor hij flauw viel. Kennelijk kon hij niet tegen de werking van het waarheidsserum en Amy stond snel op en liep naar de kast om het tegen middel te gaan pakken. Het was sterker dan het waarheidsserum, maar het zou ook alle neveneffecten te niet doen! Amy deed de kooideur open en trok Tristan aan zijn achterpoten de kooi uit. Ze kon er anders niet bij en spoot het tegengif in zijn achterwerk. Daarna duwde ze hem terug en sloot de deur weer. Amy gromde de ene verwensing na de andere binnensmonds en wenste dat hij eindelijk eens mee zou werken! ze liep naar de tafel en ging eraan zitten. Hoe kon zehem nu overtuigen zichzelf anders te laten zien?

(Ook hier geld even bijschaven en morgenavond ben ik er weer even tot negen uur!)