The pain!

Tristan had zijn ogen even gesloten en doezelde zachtjes even weg totdat hij Hope's stem weer hoorde. Hij keek op en zacht het jonge stel. Will was al snel aangesterkt, vooral doordat Hope was gekomen. Het had zijn jonge neefje gelukkig gemaakt. Tristan stond op 'Willen jullie wat te eten?' vroeg hij aan de tieners. Hij had alweer behoorlijk honger gekregen.

~Faal-

Hope vroeg of hij lekker geslaapen had en Will knikte bij haar vraag. Zijn stem klonknog veel te schor dus gebruikte hij die liever nog niet. zijn helende gaven was aal wataangesterkt door dde soep van net en zijn maag gromde luid nadat Tristan had gevraagd of iemandvan hun nog wat te eten wilde. will grijnsde alleen maar daar door en keek beide even aan..

Flut!

Hope was ook even in slaap gevallen en ze werd wakker toen Tristan vroeg of ze nog wat wilde eten Hope keek naar Will wiens maag als antwoord begon te grommen ze lachtte even en gaf hem een zoen op zijn grommende buik. Ze keek naar Tristan. "Dat zou fijn zijn dank u." Zei ze met een vriendelijke glimlach. Ze draaide zich weer naar Will en ze aaide over zijn bol. "Ik laat je echt nooit meer alleen lieve Will teminste...als je me nog wilt zien...." Vroeg ze nu wat angstig.

Hope zei dat het fijn zou zijn en will kon daar alleen maar op knikken. Razor hield zich opvallend stil, maar dat was zo gek ook niet, omdat will nog niet goed ter been was sloeg dat effect ook op hem over. Toen Hope zei dat ze hem nooit meer zou verlaten voelde hij een golf van opluchting door hem heen stromen, maar toen ze vroeg of hij dat nog wilde keek hij haar gemaakt streng aan. 'Natuurlijk wil ik bij je zijn. Jij bent mijn licht in de duisternis Hope!' De woorden kwamen er gelukkig niet meer met tussen poses uit en daar was Will heel blij mee. Hij tilde zijn arm op en legde die na wat voor hem nog wat moeite kosten zijn hand op haar kaak en wreef zachtjes met zijn vingers erover heen. 'Het spijt me dat ik me zo verwaarloost heb, Ik had beter moeten weten.' zei Will streng, meer tegen zichzelf dan tegen haar.

Beide tieners stemden in om nog wat te eten en Tristan verliet met zijn geld de kamer en liep de trap af naar de gelagkamer. Hij bestelde drie kommen soep en wat broodjes, hij hoopte dat dat genoeg zou zijn voor de jongelingen. De herbergier knikte en zei eht tegen een meisje die het dienblad na een tijdje naar de bar kwam brengen waar Tristan het van haar overnam. Rustig liep hij naar boven terwijl de geur van de verse broodjes zijn neus in steeg en zijn mag zacht knorde. Mat zijn schouder duwde Tristan de kamerdeur open en glimlachte. 'Aan tafel, kids.' zei hij.

Hij keek haar gemaakt streng aan en ze toonde een mistroostige glimlach. Hij zei wat waarddor ze moest blozen zijn stem klonk weer normaal en daar was ze blij om. Hij tilde zijn arm met moeite op en hij wreef over haar kaak en ze legde haar hand bovenop de zijne. Ze gaf hem een kus op zijn lippen om hem het zwijgen op te leggen. "Ssst niet zeggen Will het is mijn schuld ik had je niet achter mogen laten. Maar volgende keer als ik je appels geef niet gebruiken om naar Razor te gooien oké?" Zei ze met een grijns. Ze hoorde de deur open gaan en daar zag ze Tristan staan. Ze hielp Will recht en bracht hem naar het tafeltje zelf nam ze ook plaats en ze nam een kom soep voor haar en Will en 2 broodjes voor hun beide. Ze glimlachte vrendelijk naar Tristan. "Bedankt Tristan ik hoop dat het niet te duur was?" Vroeg ze.

Tristan verliet de kamer, maar Will had alleen nog oog voor Hope Zijn Hope en ze legde haar hand op de zijne en kuste ijn lippen met haar zachte naar framboos smakende lippen. Will kuste haar terug en hoorde wat ze zei. Will moest grijnzen toen ze het oer de appels had waarvan hij er eentje naar Razor had gegooit omdat hij toen had gedacht dat die van Razor af komstig waren. 'Als jij belooft niet meer stiekum ze voor mijn neus te plaatsten.' zei Will en hij hoorde Tristan weer binnen komen en liet zich samen met zichzelfop te duwen en mee te laten trekken door Hope en naar de tafel te laten brengen. Daar ging Will zitten en zag hope naast hem plaatst te nemen. Ze nam twee komen soep en twee broodjes aan en zetten er eentje voor Will neer en eentje voor haar eigen. Will pakte het broodje en glimlachte even naar zijn oom. 'Smakelijk.'zei Will zacht n doopte zijn broodje in de soep stukje voor stukje tot beide op waren. De soep was weer lekker als voor heen en Will voelde een warme gloed door hem heen trekken. Daarna keek hij rustig even rond de kamer waar ze op zaten was groot genoeg voor hun drieén, maar toch stond er maar een bed en wat stoelen. met de tafel waar ze nu aan zaten.

Hope en Will kwamen naar het kleine tafeltje en Tristan zette het dienblad erop neer. "Bedankt Tristan ik hoop dat het niet te duur was?" zei Hope maar Tristan haalde zijn schouders op, het was ook niet al te duur geweest. Ze begonnen te eten, het grootste gedeelte in stilte totdat Tristan begon met praten. 'Ik wil jullie zo snel mogelijk weer terug op het WOF territorium hebben.Dus ik wil morgenochtend na tijdens de ochtendgloren al weg, dus het is misschien goed al jullie zo dadelijk al gaan slapen.' zei hij. Er stond in deze kamer maar een bed maar er lag een stromatras onder het ebd dat eronder vandaan getrokken kon worden 'Will, jij kan in het bed slapen,' Het was misschien niet hoffelijk een bed aan ene jongen te geven in plaats van aan een meisje, maar hij wist dat Hope het wel zou begrijpen dat Will goed moest slapen om weer op krachten te komen 'Hope, onder het bed licht een stromatras en in de kast liggen daar lakens voor, daar kan jij slapen.' Hijzelf zou rustig in een stoel gaan liggen, in zijn wolvenvorm want dat was hier veilig genoeg en alss Wolf kon je noueenmaal makkelijker op de grond of in een stoel slapen.

Ze aten in stilte tot Tristan wat zei hij wilde hen zo snel mogelijk teryg naar WOF brengen en hope liet haar lepen vallen door de schrik ze keek hem met grote ogen aan. "Ik denk niet dat ik daar nog welkom ben na wat ik Will heb aangedaan. Zijn moeder mag me zo al niet." Zei ze met een zucht. Ze knikte toen hij over de bedden sprak en toen Will klaar was met eten liet ze ecven draken klauwen naar voor komen om hem zo in bed te kunnen tillen. Ze gaf hem nog een zoen op zijn voorhoofd en trok toen het stromatrasje eronderuit en ze ging erop liggen ze keek naar Tristan en lachtte vriendelijk naar hem. Ze hd een deken over zichzelf gelegd nadat ze Will had ingestopt. "Maar waar gaat u dan slapen?" Vroeg ze aan Tristan.

Tristan sprak over dat ze snel weer terug moesten gaan naar het WOF terretorium en Will knikte daar bij, maar zag ook hoe bang Hope werd, Zijn moeder mocht haar niet vanwegen dat ze half bloed was, maar Will zou welvoor haar inspringen. "Laat ma maar aan mij over!' gromde Will vastberaden en zag het al helemaal voor zich, maar werd uit zijn gedachten gehaalt toen hope hem naar bed droeg. Even wilde hij protesteren, maar ze gaf hem een kus en stopte hem in. Will keek haar plagend aan en gaf haar ook nog een kus voor ze het stromatras onder het bed vandaan haalde en wat aan zijn oom vroeg.

Hope had even geprotesteerd toen Tristan gezegd had dat hij het tweetal zo snel als mogelijk weer terug op het WOF terrein wou hebben, maar Will had haar snel gerustgesteld. Tristan wist ook wel dat Mistake niet zo dol op Hope was, maar ze had nog altijd haar plicht als Shapeshifter en partner van de leider van WOF, en WOF stond voor het beschermen van de Shapeshifters, waar Hope, halfbloed of niet, ook bijhoorde. Hij keek toe hoe Hope Will in bed hielp en zelf op het stromatras ging liggen. Ze vroeg nog waar hij dan zou slapen maar hij had simpel geantwoord 'Komt wel goed, ga maar slapen.' en had vervolgens een deken uit de kast gehaald en die op de grond voor de deur gelegd, hij was in zijn wolvenvorm veranderd en was er opgerold op gaan liggen andat hij de deur op slot had gedaan, niemand zou ongemerkt binnen kunnen komen.

Die volgende ochtend werd Tristan al vroeg wakker en rekte zich uit. Hij keek even naar de tieners en veranderde weer in zijn mensen gedaante en schoof de gordijnen open. Het vroege ochtend licht tintelde op zijn huid en verlichtte de donkere stoffige kamer. Tristan gooide een plens water in zijn gezicht en haalde zijn handen door zijn haar, hij wou zou vroer mogelijk weg. 'Opstaan kids!' zei hij voordat hij de kamerdeur open deed en de trap af liep. Er stond een meisje achter de toonbank en Tristan bestelde drie kommen met havermoetpap en wat broodjes. De broodjes waren om mee te nemen. Binnen enkele seconden kreeg hij een dienblad met de kommen erop en een zak met de broodjes. Hij ging met dat alles weer naar boven en duwde de deur zachtjes open. Hij zette de spullen op tafel en ging kijken of de tieners al wakker waren.

Nadat Tristan zei dat het goed kwam was Will in slaap gevallen na nog even naar Hope gekeken te hebben. Hij droomde nergens bijzonders over tot de gordijnen opzij geschoven werden en het zonlicht hem in zijn gezicht scheen. Kreunend werd Will wakker en geeuwde luid genoeg. tristan was de kamer al uitvoor hij zijn ogen goed open had en rekte zich even uit. Will voelde zzich al beter dan gisteren en schoof uit bed en boog zich naar voren en kuste Hope even op haar zachte zoete lippen. Toen zijn oom weer terug kwam had hij een dienblad met havermout en een zak broodjes bij zich. Will mocht dan vegetarier zijn, maar havermout had hij nooit lekker gevonden, maar zonder tegen spreken at hij de pap toch op, ook al slikte hij het moeizaam weg. De smaak was zo flauw als wat dus geen wonder dat Will het eigenlijk nooit at.