If you know pain!

De dagen na de aanval van de struikrovers waren zwaar. Maar de dagen regen zich aan een en werken weken, maar ook de weken regen zich aan elkaar en werden maanden. Drie maanden terug kon hij nog terug naar zijn lieve vrouw haar liefde vol in zijn armen sluiten en wist ze wie hij was wat hij deen en alles over zijn verleden. Het dorpje waar nog niemand naar terug was geweest lang nog in puin en dreigde een van vele vergeten ruins te worden die Doole rijk was? Razor slenterde wezeloos, maar scherp en alert tussen de vervallen gebouwen door tot hij langs de kerk op liep waar hij naar zelf gezien te hebben tijdens de demonen plaag dat Lira hier haar hoofdkwatier had gehad! Razor liep door en kwam uit eindelijk bij het Citadel uit waar de toren behoorlijk scheen van was gezakt op zijn vondering. Het zag er allemaal troosteloos uit, maar Razor branden gewoon van verlangen dat Lily zich alles weer zou kunnen herinneren! Hoewel God haar terug had laten komen mocht hij haar op geen enkel beding beinvloeden dat ze weer van hem zou gaan houden. Razor was blij dat ze terug was, maar hij had zo nu en dan even tijd voor zichzelf nodig om zich weer te herpakken zodat hij haar geen enkele invloed van zichzelf op haar overdroeg! Het was niet gemakkelijk en gelukkig hielp zijn dochter mee als hij het niet meer zag zitten. Ze waren nu op het punt van praten aan gekomen en moesten Lily af leren papa tegen hem en mama tegen Jenny en Lira te zeggen. Razor had eem foto van Lilianna en Kiba bij haar wiegje gezet en steeds erop gehamert met woorden dat, dat haar vader en moeder waren. Razor was echt kapot, maar zulke dingen bemerkte alleen zijn dierbaren omdat Razor het nooit liet zien. Hij was zowel ,ichamelijk als geestelijk aan het instorten en was blij met zulke rust pauzes. Wel was hij vele malen feller tegen de demonen en misdadigers geworden. Toen Razor iets achter zich hoorde draaide hij zichom en zag een schimmig figuur in de verte en in de schaduw staan!

Maanden waren verstreken sinds Cervius zijn gevangenschap, en de koning had hem uiteindelijk schoorvoetend een dagje vrij laten gaan op belofte dat hij niet in de stad zou komen, waar toch tientallen wachters rond liepen en het gelijk zouden rapporteren als ze hem daar zagen. Ook zou de koning Cervius zo weer bij zich kunnen roepen door de armband. Toen de portal werd gesloten was Cervius er niet, en was daar deels blij om omdat hij er anders ook in was gezogen. Sindsdien was hij ook niet meer bij de ruïnes geweest, en had de helm en het pantser die hij van Satan had gekregen nog laten liggen. Het was goed verborgen en bovendien zou niemand het passen door Cervius zijn grote formaat. Het vervallen dorp lag er krakkemikkig bij en de wind huilde door de gleuven van de ingestorte huizen. Het ironische was dat Cervius de helm en het pantser in de vervallen kerk had verstopt, wat ook wel ''het huis van god'' werd genoemd. Cervius vond het maar onzin. Het pantser had hij expres niet meegenomen op zijn reis omdat het toch behoorlijk zwaar was. De Imp Jenks, die op zijn gebruikelijke plekje in Cervius zijn nek zat, kwam hem regelmatig bezoeken via de schoorsteen in het paleis. De kleine Demon was slim in tegenstelling tot de meeste Demonen, en de twee vormden een vreemd paar. Toen ze bij de kerk kwamen zag Cervius dat de doorgang naar binnen ingestort was, en de enige doorgang was een oud venster bovenin bij het dak. Toch liet Cervius zich niet ontmoedigen door de grote hoogte, en sprong op een afgebrokkelde stukke muur, en had ondanks de lichte tinteling in zijn geest niet door dat Razor in de buurt was die hem al wel had opgemerkt? Cervius verwachtte dan ook niet dat iemand in dit verlaten oord zou komen, zeker niet na wat er gebeurd was. 'Jenks, kijk eens even waar ik het beste langs kan' zei Cervius, wiens stem door de ruïnes weergalmden. 'Aye' riep Jenks, en fladderde omhoog. 'Hmmh, je moet zo'n 3 meter omhoog, daar is een smal muurtje, maar pas op, hij lijkt wankel.' vervolgde Jenks. Cervius hurkte wat en zette zich af, waarna hij soepel op het muurtje kwam en balanceerde. De training die hij had gegeven aan de groep kwamen bij dit soort dingen goed van pas! Een paar stenen brokkelden af en vielen kletterend naar beneden, maar Cervius sprong snel naar binnen voor vervolgens de hele muur om denderde. Toen hij een krakende houten trap op liep kwam hij in een zoldertje, waar een grote kist stond. Er waren geen sleutel gaatjes of grendels te zien, maar Cervius was dan ook één van de weinige die wist hoe de kist wél open moest. Na in te hebben geademd blies hij een rookwolk uit, die in de kist trok die vervolgens krakend open ging. Grijnzend pakte Cervius de helm in zijn poot, maar toen hij hem op zette kwam er een rode gloed vanaf. Vervolgens dreunde een stem door zijn hoofd, die Jenks ook kon horen die fronsend op een oude kruk zat. 'Cerviussss.. Eindelijk! Je kunt je taak volbrengen, want het is nog niet verloren. Ik zal je nog een gift geven, al zal te procedure een langere tijd nodig hebben. Ga nu, en moge de schaduwen met je zijn..' zei de stem, die overduidelijk van Satan was. Voor Cervius kon vragen wat hij bedoelde schoot een pijnscheut door zijn lichaam. Kermend zakte hij in elkaar, terwijl het voelde alsof zijn spieren scheurden. Toen de pijn na enkele seconden weg was geëbd smeet hij het ding van zijn hoofd en deed het weer in de kist waarna hij het sloot 'Vervloekt! Wat denkt hij wel niet?! Ik kap er mee' snauwde Cervius, die van het zoldertje sprong en in de hal van de kerk lande. 'Dat kun je niet maken!' riep Jenks, die omlaag kwam gefladderd en voor hem bleef hangen met roterende vleugeltjes. 'Ooh, dat kan ik zeker wel! Zie je het dan niet? Het is verloren zaak! We zijn nog als een van de weinigen over, en bovendien ben ik het onderhand wel zat gecommandeerd te worden alsof ik een sloof ben' sneerde Cervius verhit, wiens tanden ontbloot waren en zijn ogen gevuld met pure woede. 'Maar Satan zei dat j..-' mijmerde Jenks die wat naar achter was gefladderd, maar werd onderbroken door Cervius. 'Ssh!' siste hij, wiens uitdrukking weer alert was na meende iets gehoord te hebben? Jenks spitste zijn grote rode oortjes, en lande bovenop het hoofd van een beeld.

Razor zag geen groot figuur, maar klein. Geweldig een Imp, net wat hij nu kon gebruiken! Die kleine demone waren snel en lastig, maar als hij zijn engelen magie gebruikte kon Razor ze wel van zich af houden. Met langzame maar alerte voetstappen liep Razor bij het Citadel weg en hoorde een muur omvallen. Dat kon die Imp niet gedaan hebben daar waren ze veel te licht voor! Razor vertrouwde het niet en kon voelen dat er meer dan eentje hier aanwezig was. Klaar om ee gevecht aan te gaan spreiden Razor dreigend zijn vleugels terwijl hij de kerk naderde. Ze waren binnen dat kon Razor voelen, maar die er nog meer bij was bemerkte Razor nog niet. Nog voor hij bij de vervallen kerk aan kwam verscheen een anddere soort demon en Razor zag hoe deze eerst verbaasd naar hem keek voor deze vluchten met een luide jank. Waarschijnlijk waren de demonen die niet het portaal in gezogen waren naar dit vervallen dorp gevlucht. Razor bleef even afwachten, maar ze hielden zich gedeist? Razor vertrouwde het niet en sloeg met zijn vleugels om op hoogte te komen, maar het dak van de kerk kwam nog hoog genoeg boven hem uit. De gevluchten demon stond aan de rand van het dorp met wat andere te smoesen, maar deden geen poging om hem aan te vallen? Nu snapte hij er niks meer van. Demonen hielden juist van hinderlagen, angst aanagen of personen te vermoorden! Maar nu leken ze te willen overleven en gingen ze hunters en engelen liever uit de weg... Ergens kon Razor ze wel begrijpen zo hadden hij en Lily net als welke andere shifter ook in angst geleefd om de volgende dag weer te halen. De gedachten aan Lily branden in zijn ziel wat Razor pijnlijk zijn hart doorboorde!

Ineens klonk er gejank, dat afkomstig was van een Banneling achtige demon, al had deze ook iets draak achtigs. De Demon was net als vele anderen doelloos rond gaan zwerven, in een poging te overleven door alles te eten wat ze vonden en zich te verstoppen. Hij liet Cervius met rust, al keek hij wel even hongerig naar Jenks, die naar beneden kwam gefladderd en in Cervius zijn nek ging zitten. 'Als je het maar laat, lelijkerd!' sneerde Jenks, en de Demon gromde nog even voor hij door een opening in de muur naar buiten glipte. 'Zegt de lelijkerd..' snoof Cervius, waarna hij weer op het zoldertje sprong onder boos gemompel van Jenks. Met behendige sprongen bewoog Cervius over de brokken steen van de ingestorte kerk, en vervolgde zijn weg weer richting de Citadel. 'Neem je het pantser en de helm niet mee?' vroeg Jenks. 'Zodat Satan weet waar ik ga en sta? Met dat ding heb ik een mentale band met hem. Ik heb je al verteld dat het verloren zaak is, en de anderen weten het ook.' Zei Cervius, doelend op de rest van de groep Hellewolven. 'Het is zelfmoord om me nog in deze gedaante te laten zien, ze zoud..-' vervolgde Cervius, maar ving een bekende geur op. Nogmaals snuffelde hij goed, en grijnsde toen hij wist dat het zeker was. 'Blijkbaar is Alucard hier ook..' zei Cervius gedempt, en Jenks vloog alert op. 'Waar is hij heen gegaan?' vroeg hij, terwijl Cervius zich weer om keerde en het spoor terug volgde. 'Hmmh, het spoor stopt hier.. Dus ik denk dat hij is gaan vliegen.' antwoordde Cervius, die Jenks vroeg om vooruit te vliegen. Toen de kleine Imp weg vloog vroeg Cervius zich af wat Razor hier zocht. Zijn aanwezigheid was licht schrijnend aan te voelen in zijn geest, maar sinds hun laatste ontmoeting leek het op een of andere manier minder duidelijk voelbaar. Al gauw kwam Jenks weer terug, waarna die Cervius de weg wees waar hij Razor had gezien. Op zijn hoede liep Cervius in de richting die Jenks aan gaf, en zag vervolgens een eenzame silhouet met de geur van Razor, maar leek ook de bekende geur van verlies en verdriet met zich mee te dragen. 'Alucard.. Wat brengt jou naar deze afgelegen plek?' vroeg Cervius gedempt, maar zette zich schrap voor een eventuele aanval.

De geur van verschillende demonen werden door de wind mee genomen en maskeert waardoor je ze niet op merken zou. Razor had het nog niet door, maar Cervius was er ook en Jenks! Razor had een van de nog resterende bomen op gezocht al hoewel die al flink kaal was door een brand die hier vlakbij gewoed had en door de herst. Zijn blik ging nog stteeds over het vervallen dorp en hij wenste dat het niiet zo had hoeven eindigen! Meer gedachten van Lily trokken ongevraagd door zijn gedachten en hij probeerde zich te vermannen maar het leek hem gewoon weg niet te lukken... Razor haalde zijn hand door zijn lange haren en bleef voor zich uit staren tot hij de stem van Cervius hoorde. Meteen veranderde zijn houding en blik, maar het verdriet en het verlies zat te diep om het te kunnen uitbannen. “Ik ga en sta waar ik wil, dus houd jij je maar met je eigen zaken bezich Cervius!“ beet Razor hem snauwend toe,,maar maakte nog geen aanstalte om zijn wapen te trekken nog engelen magie te gebruiken. Zijn blik bleef nog even o Cervius gericht voor hij hem weer op het oneinige zetten en Cervius links liet liggen. Misschien niet slim maar Razor had op het moment geen zin om te vechten niet dat hij zich zou inhouden als die er toch kwam. Een rollende geergere zucht ontsnapte uit zijn keel. Razor had gedacht hier alleen te kunnen zijn, maar hij had zich er dus mooi in vergist! Tocch behielt Razor ondanks dat hij niet naar hem keek Cervius en Jenks goed in de gaten door soms naar hen te kijken vanuit zijn ooghoek. “Wat dat betreft kan ik jullie diezelfde vraag stellen!“ zijn toon bleef kil en hard, maar als je goed echt goed luisterde kon je zijn verdriet horen hoewel Razor het zo goed mogelijk weg stopte. Wat er met Lily gebeurd was mocht niemand weten omdat die haar de waarheid dan konden vertellen en Lily zo de dood in gejagen worden!!!

Zoals Cervius ook niet anders had verwacht reageerde Razor snauwend en zei dat het Cervius zijn zaken niet waren. Dat was ook zo, maar Cervius voelde voor het eerst sinds jaren niks voor een gevecht en probeerde het op een andere manier te benaderen. Schouderophalend keerde hij zich om, en was van plan Jenks weer bij zich te roepen om naar het paleis te terug te gaan. Maar toen Razor weer sprak wende Cervius zich weer richting de boom waar Razor in zat. 'Ik heb zo mijn redenen, die jij zou moeten weten..' zei Cervius, die even twijfelde, maar uiteindelijk bedacht hij dat zijn broertje Drake toch wel over hem had verteld dus Shifte Cervius zich in zijn menselijke gedaante. Handig klom hij op een kapotte hoek van een oude Taverne, en leunde tegen een brok steen naast zich. Zijn lange rood met zwarte haren speelden lichtjes mee in de wind, en met over elkaar gevouwen armen keek hij naar een oude klokkentoren die nog wel redelijk heel was. 'Zoals je misschien ook wel weet heeft de koning mij en de rest van de groep gevangen. Ik ben hier omdat ik me niet in de stad kan vertonen, en ik weet het, het is mijn eigen schuld..' mompelde Cervius, maar luid genoeg zodat Razor het kon horen. Jenks ging bij Cervius zijn voeten zitten en keek hem met een frons aan. 'Waarom vertel je dit? Je weet dat hij een.. een éngel is..' zei Jenks gedempt. 'Omdat ik misschien in zie dat ik het verkeerde pad heb bewandeld..' antwoordde Cervius, waarna zijn blik verzachtte. 'Je weet tenslotte dat het de leven van Evelyn heeft gekost..' vervolgde Cervius, die Razor al weer was vergeten en aan zijn eigen geliefde dacht. 'Ben je haar nog niet vergeten? Je word een softie Cerrie..' zei Jenks, die in Cervius zijn been porde met diens pijlvormige staart. 'Laat dat, voor ik hem er af bijt.' gromde Cervius. 'Bah, ik zie je wel weer als je jezelf weer bent' snoof Jenks, en verdween in een rookwolkje toen hij zichzelf teleporteerde. Ineens merkte hij weer dat Razor er ook nog zat, en het eerdere verdriet in diens stem liet Cervius weten dat Razor ook een geliefde moest zijn verloren of ergens vreselijk mee zat. Toch bleef Cervius zwijgen, even niet wetend wat hij moest zeggen en nadacht over de discussie tussen hem en Jenks.

( Aahw, wat zijn het toch een zielig stel.. )

Razor hoorde Cervius wat zeggen en keek even naar hem, maar reageerde er niet op net zoals hij niet reageerde op het gesprek tussen Cervius en Jenks, maar luisterde wel. "Wat de koning uit vreet zijn bijna net zo duister als dat wat Satan van plan is!" zei Razor, maar keek Cervius even aan. "Misschien dat Drake lang niet de enigste met gevoel is in zijn familie?" hij kon het niet laten, maar het was meer een middel om zijn verdriet te verbergen net zoals zijn afstandelijkheid. Toch keek Razor hem niet aan bij deze woorden. Zijn gedachten over Lily raasde opnieuw door zijn hoofd. Wat had Razor haar die nacht graag als eerste geholpen, maar het waren er simpel weg gewoon te veel geweest! Om hen heen verschenen verschillende gezichten die naar beide keken en zich af vroegen waarom Razor hen niet aan viel nog dat Cervius niks deed om hem te verjagen. Het enigste wat Razor even ter waarschuwing deed zonder echt te bewegen waren hel witte licht bollen even rond de boom laten zweven voor ze weer verdwenen. Ondanks dat hij om Lily rouwde ookal was ze nog spring levend bleef hij scherp en alert, klaar om een mogelijk gevecht aan te gaan als dat nodig was!

Beetje bij beetje begon Cervius zijn temperatuur te stijgen, maar had het bijna niet door en negeerde de kloppende hoofdpijn. Fronsend keek hij naar Razor bij diens woorden. 'Je weet niet eens wat Satan van plan was.. Maar het doet er niet toe, het is toch over.' mompelde Cervius, maar negeerde de andere woorden. Cervius was in de war, niet meer wetend wat hij nu moest doen. Sowieso moest hij een manier vinden om van de armband af te komen, zonder zijn eigen arm er af te moeten hakken. Bovendien zou het bijna onmogelijk zijn omdat zijn botten sterker waren dan die van een mens. De enige optie was dat hij het gewoon maar moest accepteren, al haatte hij het idee. Zijn verdrietige gedachten maakten plaatst voor woede. Stroompjes zweet liepen intussen langs zijn slapen, zijn ogen waren lichtrood gekleurd en de stoom sloeg van hem af. De felle licht bollen die Razor rond de boom liet zweven deden zeer aan Cervius zijn ogen, en kermend kroop hij in elkaar. Zijn spieren leken zich allemaal tegelijk aan te spannen, zoals die keer dat hij een overdosis van de drug had gekregen. Naar adem snakkend viel hij van de muur in de restanten van de Taverne, maar Shifte snel om de klap te absorberen. Alleen zijn Shift was veranderd! Zijn poten waren half rood, net als zijn buik. Een rode streep liep vanaf zijn neus tot aan het puntje van zijn staart, zoals de kleur van zijn eigen haren in zijn menselijke gedaante. Het bizarre was dat kleine zwart met rode vleugels uit zijn schouders groeiden! De vleugels groeiden, net als zijn lichaam deed, al werd zijn bouw iets slanker zodat hij beter kon vliegen. Dit moest het werk van Satan zijn geweest, besefte Cervius. De pijn maakte hem gek, en intussen kwam Jenks weer terug die hulpeloos bleef toekijken, geen pogingen ondernemend dichterbij te komen met de kans dat hij tegen de vlakte geslagen zou worden. Na wat voor Cervius uren leek te hebben geduurd ebde de pijn een beetje weg, en zodra hij wat rustiger werd kwam Jenks omlaag gefladderd. Troostend legde de kleine Imp een handje op Cervius zijn kop, die alleen al dubbel zo groot als Jenks alleen was. 'Cerrie.. Alles goed?'mompelde de kleine Imp, wat een nogal domme vraag was. Cervius gaf geen antwoord, behalve gesmoorde geluidjes dat er half piepend uit kwam. Toen Jenks zijn hand begon te sissen van de hitte trok deze hem snel terug.

Razor merkte bijna niet dat Cervius van zijn plek af viel, maar de andere demonen kwamen niet dichterbij en gingen juist eerder weg iets wat Razor meer rust gaf en hij keek even vanuit zijn ooghoek naar de plek waar Cervius gezeten had en zag dat hij weg was! Waar was die nu weer, maar al snel hoorde hij piepende geluiden vanuit de restanten van de taverne komen. Kennelijk was hij gevallen? Razor stond op en sprong soepel naar de plek waar Cervius gezeten had. Die kerel had iets wat Razor moest weten ook dwong de goede kant van zijn engel hem naar de demon te gaan kijken dus liet Razor zich van e plek af glijden en liep naar Cervius toe. Hij was heet heel heet! Dit had Razor al eens met Lily mee gemaakt alleen had hij haar toen uit een nachtmerrie gehaalt en dit was toch weer anders. Jenks was het er kennelijk niet mee eens dat Razor erbij stond, maar Razor letten niet op hem en dacht na. Zijn zwarte vleugels spreiden zich in een neutraal gebaar, maar waren niet verdedigend nog aanvallend. Razor sloot zijn ogen en had het liet langer meer nodig om iemand aan te raken om te helpen net zoals hij zijn gaven had geperfectie\oneert door andere te verwonden, kon hij het nu ook met helen. De tekens die nog op de rug van zijn handen stonden van vroeger voor hij satan de rug toe keerde begonnen opnieuw van lichtblauw naar donkerblauw te pulseren en weer terug. Razor richten zijn blik op Cervius en bleef kijken. De pijn was hevig, toch bleef Razor door gaan. Pijn was niet nieuw voor hem, maar door dit te doen konden beide hun gedachten af speuren end aar had Razor zeker geen zin in du sloot hij het gedeelte over Lily stevig af! Het duurde lang voor Razor zeker wist dat de meeste en de hardnekkiste pijn verdwenen zou moeten zijn. Toch liet hij niet merken dat het erg vermoeiend was geweest. Razor draaide zich van beide af en liep een stukje weg voor hij tegen de nog stevige muur aan leunde hoewel hij beide demonen scherp in het oog hielt.

Langzamerhand voelde Cervius de pijn weg ebben, en zijn oren waren gestopt met suizen. Zijn draakachtige vleugels vouwden zich krampachtig in en uit, en zijn temperatuur begon weer te dalen waarna Cervius zijn ogen opende. Eerst zag hij niet veel, maar toen hij zijn kop iets op tilde merkte hij alles in een rode waas te zien al kon hij nog wel kleuren herkennen die werden belicht. Ook kon hij nu ook beter in de donkere taverne zien, waar hij een rond scharrelende muis zag lang de muur zag gaan. De spanning verdween op zijn spieren, en toen Cervius zich half op richtte merkte hij dat Razor hem genas. De vraag waarom hij het deed brandde op Cervius zijn lippen, maar wist niet meer uit te brengen dan schor gehoest, waarbij rook pluimpjes met wat vonken uit zijn bek kwamen. Het lag in de aard van Engelen anderen te helpen, maar ook Demonen die zoveel hadden misdaan? Razor leunde tegen een muur, die hen scherp in de gaten hield. Langzaam stond Cervius op, zijn poten waren wat trillerig als een pas geboren pup, maar hij wist zich staand te houden. Zo nu en dan verloor hij bijna zijn evenwicht door de vleugels, die aanvoelden als extra armen al waren ze zeker wel wennen! Nogmaals deed hij een poging te praten, wat er zwaar en schor uit kwam, maar verstaanbaar. 'Bedankt, Alucard.. Maar waarom? Na alles wat ik en de anderen hebben aangericht had ik verwacht dat je gewoon weg zou gaan en me zou laten creperen..' zei Cervius, die een betere houding wist aan te nemen door zijn poten iets verder uit elkaar te zetten, terwijl zijn vleugels zo nu en dan in en uit vouwden. Na duizenden jaren te voet zou vliegen zeker wennen zijn!

Cervius herstelde best snel, maar hij wankelde nog zo nu en dan. Razor har herzelfde mee gemaakt alleen d niet op vier poten. Toen Cervius vroeg waarom nadat hij hem bedankt had gleed zijn oude manikale grijns weer een over zijn lippen. “De andere zijn kinderspel, met wie zou ik ander mee lol kunnen trappen? Er zijn niet zo veel uitdagingen in Doole.“ zei Razor simpel en zijn blik verschoof even, maar voor een paar seconden voor Razor weer naar Cervius keek. Buiten sommige demonen om waren er niet veel sterke teven standers.

Met een maniakale grijns zei Razor dat de ander kinderspel waren en met wie hij anders lol zou moeten trappen. Cervius snoof, waarbij kleine rook wolkjes uit zijn neus op stegen dat best kriebelde. 'Ah, dus je ziet het als een lolletje?' het was niet echt een vraag, maar Cervius zei het op een serieuze toon. Toen Cervius zijn vleugels in had weten te vouwen en zijn evenwicht had gevonden liep hij naar Razor toe, en blies een rookwolk in diens gezicht. 'Ondanks dat je me geholpen hebt houd niet veel me tegen je aan die muur vast te pinnen, maar mijn gevoel voor eer weerhoud me er van, tot nu toe.' vervolgde Cervius, in wiens bloedrode ogen geen emotie af te lezen was, maar op zijn bek lag een speelse grijns waarbij zijn hoektanden even ontbloot waren. Vervolgens wendde hij zich van Razor af waarna bij afgebrokkelde taverne uit liep en op het pleintje ervoor kwam. Zijn verlangen om proberen te vliegen waren momenteel groter dan een gevecht aan gaan met Razor, maar hield hem nauwkeurig in de gaten, en niet in de gaten had dat er een groepje mensen verborgen zaten achter een muur enkele huizen verderop! Dit kwam mede doordat ze uit de wind zaten, wat aangaf dat ze ervaring hadden met dit soort situaties, anders had Cervius ze wel geroken. Zo nu en dan vouwde Cervius zijn vleugels in en uit, om de bewegingen voor het vliegen dat hij vaak bij Jenks had gezien door te krijgen. Hij was er zo mee bezig tot een zacht schuivend geluid rechts van hem kwam, dat zijn instincten meteen alarmeerde, want Jenks was te licht en Razor zat daar niet. Ook Demonen waren niet meer in de buurt, dat hij anders zou hebben aangevoeld door mentaal contact. Nog geen seconde later werd een peil, die doordrenkt was met Engelen-tranen, op hem af gevuurd. Met een zijwaartse beweging wist Cervius de peil te ontwijken, die vervolgens door een oude venster in een ruïne verdween. Voor er nog een nieuwe afgeschoten kon worden was Cervius de tegengestelde richting van waar de peil heen was gegaan gevolgd met flitsende bewegingen, waarna hij op twee priesters stuitte, gekleed in witte lange gewaden en eroverheen een schoudermantel met kappen die hun gezichten half verborgen. Ook hadden ze een monnik met een donkerbruine mantel bij zich. Eerst was Cervius verbaasd, maar herinnerde zich al gauw de verhalen over een paar Demonen die niet door de portal waren gezogen of gevangen verdwenen waren op onverklaarbare wijze. Jenks had het nog niet zo lang geleden verteld, wie al het nieuws buiten het paleis aan hem overbracht, want Jenks en zijn groep Imps waren meesters in spioneren door hun kleine formaat. Woede maakte zich van Cervius meester, want het waren duidelijk de priesters die er verantwoordelijk voor waren geweest! Vlammetjes flakkerden uit zijn bek, die al gauw meer werden en vervolgens schoot een steekvlam richting de drie belagers. De eerste priester werd bijna compleet levend verbrand, en de tweede rende er met brandende kleren vandoor. De laatste, en duidelijk nog maar een knaap die de volwassen leeftijd nog nauwelijks had bereikt, keek Cervius strak aan. Angst was in de jongen zijn ogen te zien, maar hield zich toch groot en pakte een dolk tevoorschijn. Op de scherpe rand lag een laagje wei water, dat Demonen vrijwel meteen in slaap zou brengen, wat ook aangaf dat ze Cervius niet wilden doden, want de kleine dolk was niet voldoende om Cervius fataal te raken. Het was waarschijnlijk hun bedoeling geweest hem te ondervragen, wat men eerder heeft geprobeerd in een dorpje dat hij samen met de andere Hellewolven aan moest vallen. De jonge monnik kreeg geen kans toe te slaan, want Cervius beet hem in de arm waardoor de jonge monnik de Dolk los liet. Cervius zette zijn tanden nog even stevig in het vlees tot hij een bot hoorde kraken en de jongen het uit schreeuwde. Meteen liet Cervius weer los, en drukte de jongen omver met een poot, waarvan hij de nagels door de dunne kleren in de borstkas van de jongen plantte. 'Zeg op, ellendig rotjoch, waarom doen jullie dit?' snauwde Cervius grommend, wiens bloedrode ogen op de jongen gericht waren en Razor compleet vergeten was. De jongen bleef zwijgen, maar jammerde zacht toen Cervius zijn nagels dieper in de borstkas zette en deze wat omlaag haalde waardoor diepe krassen de buik van de jongen open kliefden. De jongen schreeuwde het weer uit, en zei zachte woordjes over God wat leek op bidden. 'Ik vraag het niet nog een keer!' siste Cervius, die niet door had dat Jenks naast hem was geteleporteerd, maar niet waagde Cervius te onderbreken! De jongen bleef zwijgen, en Cervius begon zijn geduld te verliezen, mede doordat de monnik langzaam begon dood te bloeden en Cervius antwoord wilde!

Cervius zei terwijl hij naar hem toe liep eneen rookwolk in zijngezicht blies dat hij Razor zondere enige moeite tegen de muur kon pinnen. Razor grijnsde daar alleen maar om. Gevechten hadden hem altijd al geboeit en zelfs nu nog al zag Razor overduidelijk dat Cervius daar nu geen zin in had. Niet dat Razor dat echt erg vond, maar een ding was zeker nu kon hij langer genieten als ze zouden gaan vechten! Cervius liep het vervallen gebouw uiit en Razor wachten nog even, maar toen hij buiten kwam hoorde hij dat Cervius iemand aan het ondervragen was. Razor kon voelen dat het de priesters van eerderwaren en hij had hen nog zo gewaarschuwd nu ja als ze niet wilde luidsteren? Razor had geen drang dit keer om dat stel te hulp te komen. Wie niet luisteren wilde moest maar voelen! Zelf liep Razor de andere kant op en vond de priester wiens kleren in de hens gestaan hadden. Deze vroegof Razor hen niet wilde helpen. [color=cyan]['Ik had jullie gewaarschuwd en wie niet luisteren wil zal op de blaren moeten zitten.'/color] zei Razor en liep lange de man heen voor hij zijn vleugels spreiden en weg vloog. De jongen onder Cervius zijn poot zou spoedig sterven en daar had hij nu geen moeite mee!

De jongen bleef zwijgen, en nog even drukte Cervius zijn nagels in diens vlees. 'Ik.. Weet niet veel..' begon de jongen haperend. 'Ik was slechts mee.. Omdat ik goed.. Boog kan schieten..' vervolgde hij, waarna Cervius zijn poot van de jongen af haalde. 'Best.. Ik spaar je, zodat je weet dat je niet met mij of andere Demonen moet lopen dollen want de volgende keer verhang ik je aan je eigen darmen als je al niet aan deze verwondingen bezwijkt.' gromde Cervius dreigend, die de ruïne weer uit liep en de creperende jongen acher liet. Razor zag hij weg vliegen, en ook de priester, die op zijn handen steunde en ongelovig naar de hemel staarde. 'Waarom helpt u ons niet, o heer..' hoorde Cervius de man mompelen, die met zijn ogen draaide en weer richting het paleis liep. Jenks ging weer op zijn gebruikelijke plekje in Cervius nek zitten 'Ik snap niet waarom Alucard hen niet hielp.. Misschien dat hem inderdaad iets vreselijk dwars zit.. Zal ik hem volgen om te kijken? Misschien vinden we zo een zwakke punt..' zei Jenks 'Goed idee.. Ondanks dat de Koning ons nu in zijn macht heeft weerhoud niets me er van later nog met Alucard en de anderen af te rekenen. Maar blijf ongezien, anders moet ik je komen halen. Ondanks dat je je kunt teleporteren zijn er genoeg middelen om dat te verijdelen.' zei Cervius, waarna Jenks weer op vloog en Razor volgde.