black as the night me wings

'Kom Ager.' Riep ze blij en wenkte naar haar hond. Zelf stond ze in haar shifter vorm op een grote steen tussen de drijfzand 'kom op anders spring ik zometeen in de drijfzand en verdrink ik.' Zei ze koppig en stak ee nvoet richting het zand, haar hond bego nte grommen en wou net op een steen gaan staan, toen ze een geluid in de verte hoorde, Eva schrok zich rot en voelde hoe ze naar achter wankelde en bijna viel, haar raven zwarte vleugels vlogen open en ze vloog net een paar centimeter boven de zand, haar ogen begonnen te twinkelen 'kom mee Ager ik wil zien wat daar gebeurd.' Zai ze blij en vloog richting het geluid. Toen ze bij de moeras aankwam vliegen zag ze een bloodhunter die een stel herten aan het bedreigen was. Het waren duidelijk shape shifters en ze voelde boosheid in haar hart opborrelen. Ze hief haar hand en ee nzwarte straal kwam uit haar handpalm en de Bloodhunter viel slap op de grond. De mannetjes hert knikte dankbaar en verdween met zijn groep in de bos. Ager kwam aan rennen en rende meteen naar de slachtoffer en begon stukken te scheuren van het vlees. Eva lande zachtjes op de grond en draaide zich meteen om toen ze een geluid achter haar hoorde 'Wie is daar.' vroeg ze en keek doordringend naar de bos.

Jack liep rustig door het bos. Het was een mooie dag om als serval, soort gevlekte kat, rond te lopen. Bijna geen wolkjes aan de lucht en niet e warm of te koud, perfect weer om te gaan jagen. Hij had echter nog niet echt iets gevonden vandaag ondanks het goede weer, de dieren wisten precies dat hij aan het jagen was vandaag. Hij snoof nog eens in de lucht maar nog steeds niks. Hij zuchtte een beetje en liep verder richting het moeras. Normaal gesproken zou hij die plaats liever ontwijken omdat het daar meestal niet zo lekker ruikt maar vandaag ging hij toch zijn kansen daar maar eens proberen. Stilletjes liep Jack dus verder richting het moeras. Hij hoopte dat hij daar misschien wel een vogel of zo zou vinden, hij zou geen probleem hebben met die te vangen. Hij zou even goed elk dier dat hij tegen kwam kunnen stoppen met telekenetic en het zo naar zijn mond kunnen laten zweven maar daar heb je geen plezier aan. Hij kwam steeds verder in het moeras toen hij eindelijk een geur oprook. Het was niet de geur van een gewoon dier maar die van shapeshifters en een bloodhunter. Even kreeg Jack zin om om te wisselen naar het jagen op de bloodhunter in plaats van andere dieren. Hij schudde stevig met zijn kop en zei tegen zichzelf dat hij dat niet moest doen, maar het werkte niet en zijn andere persoonlijkheid nam het over terwijl hij stilletjes richting de bloodhunter sloop. Hij kwam steeds dichterbij en de geuren werden steeds sterker. Hij zag de bloodhunter al tussen de struiken staan toen die plots werd geraakt door een zwarte straal. Een beetje uit het veld geslagen staarde Jack naar de bloodhunter die levenloos daar lag, daar ging zijn kans om echt iets te vangen. “Maar net goed.” Dacht de mindere moordlustige kant van hem “Hoe toch je kop” kreeg die kant daar als reactie op. Nu zag hij ook dat een hond het lijk van de bloodhunter aan het verscheuren was en Jack zuchtte, van plan zich op te draaien als hij niet plots iemand hoorde zeggen “Wie is daar.” Jack shifte weer in een mens, liep het struikgewas uit en zei “Iemand die van plan was die bloodhunter” hij wees naar het karkas, “zelf te doden.”

liep het struikgewas uit en zei “Iemand die van plan was die bloodhunter” hij wees naar het karkas, “zelf te doden.” Ze haalde haar schouders op en veranderde zelf weer i nhaar menselijke vorm, haar vleugels verdwenen en haar zwarte haar werd blauw net als haar bloed rode ogen groen, 'Nou dan moet U sneller zijn.' Zei ze simpel en keek met walging toe hoe Ager van rauw vlees zat te genieten. Ze schdude haar hoofd toen ze daar naar keek en keek toen weer naar de jonge man die ouder was dan ze zelf, het was een shape shifter anders was hij niet op een bloed Hunter gaan jagen. De enige vraag was welke vorm hij had 'Mijn naam is Eva en die van U?' vroeg ze beleefd en glimlachte.

Het meisje haalde haar schouders op en Jack zag dat een 2 zwarte vleugels op haar rug verdwenen; dat haar haar blauw werd en haar ogen groen. Hij nam aan dat dit haar shapeshifter vorm was had nog nooit van zo een vorm gehoord. De meeste shapeshifters hadden meestal een dierlijke vorm en niet iets dat nog een mens was maar dat betekent niet dat die er niet zijn. Jack werd echter uit zijn gedachten getrokken toen het meisje zei “Nou dan moet U sneller zijn.” Jack keek haar even aan en zei toen zelf “Het maakt mij niet meer uit. Je zou kunnen zeggen dat ik zelfs blij ben dat je hem heb gedood.” Jack hate het als hij zich zelf plots niet meer onder controle kon houden en dat gebeurde steeds vaker maar nu deze bloodhunter hier dood lag was hij weer zichzelf geworden. Hij zag het meisje glimlachen en zeggen “Mijn naam is Eva en die van U?” Jack glimlachte terug en zei “Mijn naam is Jack, fijn je te ontmoeten Eva.” Hij keek even rond en zag dat de hond die Eva bij had het karkas van de bloodhunter al helemaal verscheurd had. Jack had het niet zo op honden, kwam waarschijnlijk omdat hi deels kat was.

“Het maakt mij niet meer uit. Je zou kunnen zeggen dat ik zelfs blij ben dat je hem heb gedood.” Ze keek hem niet begrijpend aan, hoezo ging je nou op een blood hunter jagen als het je toch niet uitmaakte dat iemand anders hem had gedood? Raar jongen was dit, vond ze. “Mijn naam is Jack, fijn je te ontmoeten Eva.” Ze knikte vriendelijk naar Jack en voelde warm vacht tegen haar been, ze keek naar beneden en glimlachte, har demonen wolf die ze vaak als een grote hond aan zag was klaar met eten en begon te grommen tegen de manger gedraag je!’ ze streng en keek onschuldig naar Jack t spijt me maar hij is niet zo erg op vreemdelingen, hij houd eigenlijk helemaal niet zoveel van mensen of Shape shifters.’rs oren bewogen heen en weer terwijl hij naar de bos keek, zij volgde zijn blik en haar ogen werden rood en een tatoe op haar schouder begon licht te geven, daar in de moeras bos stond een vrouw met blauw haar naar haar te kijken, een normaal iemand zou het niet kunnen zien of je moest iets met geesten hebben te maken. Eva knipperde paar keer met haar ogen en hoorde hoe Ager begon te blaffen. Een man keek hun kant op en dit keer was het wel een normale mens. Hij was wit gekleed en had een wapen in zijn hand. Ze keek naar Jack met haar groene ogen aan die weer normaal waren geworden n Blood hunter let op ons, hij gebruikt een zwaard als wapen en als u nog honger hebt is dat uw kans.’ ze zachtjes zodat alleen de jonge het kon horen en Jack zonder haar lippen te bewegen. wat doet u voor werk?’eg ze weer op een gewone toon en hield de man scherp in de gaten van uit haar ooghoek.

Jack keek naar de grote hond die langs Eva haar been liep. Daarna gromde hij wat naar Jack en jack kreeg zin om terug te sissen naar de hond maar Eva zei dat de hond, die blijkbaar Ager noemde, zich moest gedragen. Eva zei “t spijt me maar hij is niet zo erg op vreemdelingen, hij houd eigenlijk helemaal niet zoveel van mensen of Shape shifters.” “Dat maakt niet zo veel uit, veel honden doen zo tegen mij.” Zei Jack daarop. Het was waar dat veel honden zo deden tegen hem, ze konden het katten gedeelte van hem waarschijnlijk ruiken. Hij zag dat de hond ergens naar keek in het bos. Eva keek er ook ondertussen naar en Jack vroeg zich af waar ze naar keek maar toen hij zelf keek zag hij niks. Hij merkte ook op dat Eva haar ogen van kleur waren verandert en iets op haar schouder wat licht gaf. Jack dacht dat het iets te maken had met haar shift dan maar hij zou toch graag willen weten wat Eva zag. Even daarna begon Ager te blaffen en Jack zag nog iemand wat verder staan. Hij was wit gekleed en hield een zwaard in zijn hand. De geur verraadde dat het een bloodhunter was als het zwaard dat al niet deed. De ogen van Eva waren weer groen toen ze zeer zachtjes zei “n Bloodhunter let op ons, hij gebruikt een zwaard als wapen en als u nog honger hebt is dat uw kans.” Jack knikte bijna onzichtbaar en antwoorde op het volgende wat Eva zei “Ik maak uurwerken maar nu ik er aan denk ik met er nog wat gaan afwerken.” En hij liep terug naar waar hij vandaan kwam tot hij uit het zicht van de bloodhunter was. Daar shifte hij in een serval en klom in een van de bomen die er stonden. Stilletjes sloop hij door de bomen naar de Bloodhunter. Hij zag het zwaard hangen en maakte het met Telekenetic. Zacht liet hij het zwaard weg zweven en wat verder geluidloos neerkomen. De man zelf had niks door en bleef maar naar Eva kijken. Hij zag de nak van de bloodhunter nu en sprong uit de boom waarna hij met een slag een slagader door sneed. De bloodhunter viel neer en maakt nog wat gorgelende geluidjes voor hij echt dood was. Jack shifte weer en zei “Nu zijn we weer van een bloodhunter af.”