Een moment had ze getwijfeld, maar haar vader was toch weg, dus had ze een kaki-buiten broek aangetrokken met een donker groene blouse en had ze jas van Jack uit haar kastlade gehaald. Ze moest het weten, was ze een van hen? Een van de veranderaars, van de Shape Shifters? Ze was al met dag en dauw opgestaan en had zich aangekleed, een kleine lunchpakket ingepakt en was vertrokken. Haar vossenrode haar hing op haar rug in een stoere vlecht en door de stille straten was ze haar dorp uit gewandeld. Haar in sandalen gehulde voeten raakte de grond regelmatig en vlug achterelkaar, maar Lis rende niet. De bomen van het woud flitsten voorbij terwijl ze doorliep, ze wists waar ze heen moest, als vanzelf wist ze de weg en glimlacvhte bij het zien van het bosmeer, het was prachtig. Ze zuchtte en deed de te grote jas uit en legde die met haar tas op de grond terwijl ze naast het meertje ging zitten en erin keek, ze concentreerde zich, mar ze veranderde niet, natuurlijk niet. Nogmaals staarde ze naar het spiegelbeeld in het water en sloot haar ogen een moment, er leek iets te veranderen, en ze opende haar ogen opnieuw, een flits van de rode vos, alweer. Er drongen rare dingen haar gedachten binnen en Lis zette geschokken haar handen tegen haar hoofd, de vos in het water was alweer verdwenen. Lis had weleens gehoort van ShapeShifters die de gedachten van anderen binnen kunnen dringen en die konden vast ook manupileren, dat moest het zijn, ze kon het niet zijn, haar vader was toch ook ggen Shape Shifter? Lis haalde diep adem en viste een sinaasappel uit haar tas en begon die te pellen.