looking for shelter

Yue begon zenuwachtig met haar haar te friemelen. “Zou het wel nog veilig zijn als ik nog gewoon blijf rond zwerven in het bos. Ik kan niet vechten en als mijn armen gebroken zijn kan ik nauwelijks vluchten.” Tristan rilde bij de gedachten gevangen genomen te worden en keek naar haar 'Als je zorgt dat je de weg in de grotten goed kent red je het wel zolang je daarbij in de buurtblijft.' hij keek naar haar, ze had gelijk, erg veilig was het niet 'Maar je zou ook aan mijn broer kunnen vragen of je bij ons, in het dorp, mag komen wonen. Maar dan hoor je wel officieel bij WOF, en ik weet niet of je dat wil. Het is jouw keuze.' Hij keek even naar haar waarna hij een appel oppakte en er een hap van nam, de kauw beweging bracht wat rust in zijn hoofd.

Yue zag Tristan even rillen en ze nam aan dat hij aan niet zo’n leuke dingen dacht. Daarna zei hij “Als je zorgt dat je de weg in de grotten goed kent red je het wel zolang je daarbij in de buurtblijft.” Het was wel een redelijk goed idee maar het idee om onder de grond te zitten als een vogel was niet zo een leuk idee. Ze vond het al verschrikkelijk als ze niet kon vliegen, wat gaat onder de grond dan zitten zijn. Ze hoorde Tristan daarna nog iets zeggen “Maar je zou ook aan mijn broer kunnen vragen of je bij ons, in het dorp, mag komen wonen. Maar dan hoor je wel officieel bij WOF, en ik weet niet of je dat wil. Het is jouw keuze.” Dat kon ook wel maar dat wist ze niet zeker. Het zou in ieder geval beter zijn dan onder de grond. Ook zou ze daar waarschijnlijk leren vechten. “Oké,” zei ze wat aarzelend, “ik denk dat het het beste voor me zou zijn als ik met bij je broer zijn groep aansluit dan. Dan leer ik ook waarschijnlijk mezelf wat verdedigen.”

“Oké,” zei Yue wat aarzelend, “ik denk dat het het beste voor me zou zijn als ik met bij je broer zijn groep aansluit dan. Dan leer ik ook waarschijnlijk mezelf wat verdedigen.” 'De enige die kan beslissen wat het beste voor je is ben jijzelf.' antwoorde Tristan terwijl hij aanvarend met zijn hoofd knikte, 'Ik zal, als je het nog steeds wilt, mijn broer dadelijk roepen, maar hou er rekening mee dat je eerst wel een opdracht zou moeten doen, hij wil namelijk weten wat zijn leden kunnen.' Zelf vond Tristan die test nogal onzin, maar hij was de lieder van WOF niet. Hij keek naar Yue en wachtte op hara reactie.

“De enige die kan beslissen wat het beste voor je is ben jijzelf.” Antwoorde Tristan daarop terwijl hij knikte. “Ik zal, als je het nog steeds wilt, mijn broer dadelijk roepen, maar hou er rekening mee dat je eerst wel een opdracht zou moeten doen, hij wil namelijk weten wat zijn leden kunnen.” Zei Tristan er nog bij en Yue zei dat dat goed was. Zelf vroeg ze zich af wat hij met die test bedoelde. Echt veel kon ze niet behalve vliegen en vissen en het feit dat ze haar gaven niet kon herinneren maakte het er niet echt veel beter op.

Yue zei dat het goed was en Tristan knikte, hij wou haar graag helpen, en haar 'geheugenproblemen' waren vast ook niet erg fijn. Hij sloot zijn ogen en veranderde naar zijn wolf vorm. Hij opende zijn nog altijd groene ogen en keek rond, de wereld was een stuk kleurlozer, maar hij kon veel meer details zien. Hij richtte zijn kop omhoog en huilde, hij riep zijn broer in de taal die alleen de Moonnussen begrepen. Daarna veranderde hij weer naar zijn mensen vorm en zei 'Hij zal zo wel komen.'

Wil je Dregoe PM'en of hij wil reageren?

Dregoe droeg net wat stenen naar het huisje dat ze voor Hope en Will aan het bouwen waren. Het was inspannend werk, maar het gaf voldoening en het hielt je spieren goed op peil door de gewichten van de stenen. Toen Dregoe de stenen net had neer gelegd ving hij een huil naar hem op. Het kwam van Tristan af en hij vroeg zich af waar zijn broertje hem voor nodig had buiten hun terretorium. Dregoe knikte naar Bill die verder ging met de bouw en Dregoe veranderde in zijn shape vorm en begon in de richting van de huil te rennen. Zijn contitie was weer goed op peil dus lange afstanden rennen was geen enkele moeite meer. De grens kwam in zicht en Dregoe paseerde die even voorzichtig, maar hij rook geen Bloodhunters en schoot vooruit. Soms teleporteerde hij zichzelf verder als hij wel die geur rook tot aan de Caves waar de huil vandaan was gekomen. Dregoe zag zijn broertje en een onbekent meisje die jonger was dan zijn zoon. Dregoe kwam bijna in zijn Shape vorm tot de schouders van Tristan, want in zijn menselijke vorm was Dregoe al lang, maar in zijn shape vorm was hij ook erg groot. Dregoe keek even naar Tristan en daarna naar de onbekende. Dregoe veranderde van vorm omdat hij in zijn shape vorm erg dreigend kon overkomen. Dregoe rechten zijn rug en liep verder naar hen toe. 'Je hab geroepen broertje?' vroeg Dregoe met een vriendelijke glimlach hij was erg benieuwd naar wat ze van hem wilde?

Yue zag dat Tristan in een wolf veranderde en iets huilde. Ze nam aan dat hij zo zijn broer riep. Daarna veranderde Tristan weer in een mens en zei “Hij zal zo wel komen.” Yue knikte en wachtte af tot de broer van Tristan zo verschijnen. Na een tijdje wachten hoorde Yue iets aankomen en keek in de richting van het geluid. Uit die richting kwam een gigantische wolf, maar echt gigantisch voor haar want ze was maar een anderhalve meter hoog. De wolf veranderde vlug weer in een mens maar was nog altijd wel groot tegen over haar. Met een vriendelijke glimlach zei de persoon “je hab geroepen broertje?” Yue dacht dat ze de uitleg maar beter aan Tristan kon overlaten.

(Yue kent hem dan ook nie meer ^^)

Al snel verscheen de zwart-bruine wolvengedaante van Dregoe en Tristan glimlachte, hij was redelijk dreigend want hij was veel groter dan Tristan als wolf. 'Je hab geroepen broertje?' zei Dregoe en Tristan knikte 'Ja,' zei hij 'en je weet dat je me niet mag kleineren!' hij glimlachte, hij was altijd de jongste geweest, en Dregoe was de op een na jongste. 'Dit is Yue.' stelde hij het meisje voor aan zijn broer 'Yue, dit is mijn broer, Dregoe. Dregoe, ze wil lid worden van WOF.' zei hij en wachtte op reactie van zijn broer.

Toen Tristan het meisje voorstelde begon hem iets te dagen. Jaren geleden had hij ook een meisje gezien bij het kekhof dat Yue heten, want daar had hij Eva en Ager voor het eerst ontmoet. Dregoe knikte toen hij zei dat zij zich bij de groep wilde aansluiten en Dregoe liep naar Yue toe en bekeek haar. Ze was slank gebouw net als Mistake en zou dus de Racer gaven kunnen hebben, maar daar was dregoe nog niet zeker van. ['Waarom zou je ik onse groep willen komen?' vroeg Dregoe haar simpel weg. De huisjes waren opgebouwd op enkele nadan, maar ze hadden meer dan genoeg spullen om die af te maken dus moest Dregoe nieuwe manieren zien te vinden waarmeehij de nieuwkomers mee zou contronteren.

“Ja, en je weet dat je me niet mag kleineren!” hoorde Yue Tristan tegen de veel grotere jongen zeggen met een glimlach. Daarna stelde hij Yue voor en stelde Tristan zijn broer, Dregoe ook voor. Lichtjes herinnerde Yue nu de persoon die voor haar stond. Ze had hem ooit op een kerkhof gezien maar dat was maar voor een paar minuten. Na die herinneringen weer naar boven gehaald te hebben had Yue door dat Dregoe haar nu even bekeek en vroeg toen waarom ze zich bij zijn groep wilde aansluiten. “Nou,” begon ze stilletjes, de voornaamste reden is dat ik niet gewoon in het bos gevangen zou willen worden door een bloodhunter terwijl ik daar niks aan kan doen. Ik zou graag sterker willen worden zodat ik mezelf ook kan verdedigen.” Ze hoopte dat dat al goed was en wachte nu af.

Yue zei dat ze voornamelijk niet in het bos door Bloodhunters gevangen wilde worden terwijl ze daar niks aan kon doen. Vreemd als kind leerde een shifter al met zijn gaven om te gaan, hoe kwam het dan dat zij die niet wist? dregoe keek even naar Tristan die zich stil hieltl. Hij vroeg zich af waarom Yue haar gaven dan niet kon gebruiken. 'Sterker worden willen we allemaal net als niet gevangen te worden door die Bloodhunters dat klop, maar hoe kan het zijn dat jij je weerloos opstelt? Iedere geboren shifter kent zijn gaven van kindsaf aan al,maar jij lijkt hem nooit gebruikt te hebben?' zei Dregoe nadenkend en had zin om te gaan ijsberen en zijn hoofd hier op te breken, maar daar had hij nu geen tijd voor. 'Hoe zie je het voor je om bij ons te komen?' stelde Dregoe een andere vraag en bleef Yue vragend aankijken. Het liet hem niet los dat ze zich niet kon verdedigen!

Yue zag dat Dregoe naar Tristan keek die zich wel erg stil hield en zei daarna “Sterker worden willen we allemaal net als niet gevangen te worden door die Bloodhunters dat klop, maar hoe kan het zijn dat jij je weerloos opstelt? Iedere geboren shifter kent zijn gaven van kindsaf aan al,maar jij lijkt hem nooit gebruikt te hebben?” Yue keek nu naar de grond en had geen zin om daarop te antwoorden, ze wist het gewoon niet. Ze hoorde Dregoe ook nog zeggen “Hoe zie je het voor je om bij ons te komen?” “Ik weet het niet echt,” zei ze stilletjes, “ik hoopte gewoon dat ik ergens mijn geheugen zou kunne opfrissen. Ik kan me niks meer herinneren wat er is gebeurd want ik ben mijn geheugen verloren. Daarom weet ik mijn gaven niet.” Ze haatte het echt dat ze haar gaven niet wist, ze haatte het gewoon dat ze geheugen verlies had.

Yue klonk oprecht en dat wadeerde Dregoe zeervan zijn leden. Hij zag dat ze het er erg moeilijk mee had om over haar te kort komen te spreken, maar Dregoe reageerde niet boos of verontwaadrigd op wat ze hemvertelde. Dregoe liep naar haar toe en legde zijn hand troostend op haar schouder. ' Je geheugen zal het geen barst verder helpen, maar met wat training kun je best je gaven te weten komen. Ik ken verschillende metodes die per toepassing komen en zullen effecttief zijn! Maar voor ik je in de groep opneem moet je eerst nog wat doen Yue. Tristan is geen sterkevechter dus zul je ook geen echte moeite hem hem hebben, Maar als je mij een snee weet te bezorgen zal je vrij toegang hebben en je een WOF lid mogen noemen!' legde Dregoe aan haar uit. Hij was sneller geworden, maar dat had hij tedanken ande trainingen met Mistake samen. Dregoe liep naar buiten en rook niemand. Hij nam de juiste afstand van zowelYue als van de grot. Dregoe zakte wat door zijn knie'en en wachten haar eerste aanvallen af die Dregoe moeiteloos blokeerde.

Zijn broer wendde zich als snel daarna tot Yue en Tristan hield zich op de achtergrond tijdens hun gesprek. Uiteindelijk gad zijn broer natuurlijk een opdracht, een redelijk simpele voor Tristan, maar voor Yue waarschijnlijk toch behoorlijk lastig. Hij liep achter het tweetal aan naar buiten. Hald in de grot leunde Tristan tegen de rots wand en zag zijn broer door zijn hurken zakken. 'Je kan het.' zei Tristan bemoedigend en keek naar wat komen ging.

Dregoe liep naar Yue toe en legde troostend zijn hand op haar schouder en zei dat ze met wat training ze waarschijnlijk weer zou weten. Ook zei hij dat Yue hem een snee moest bezorgen voor ze lid kon worden. Yue knikte dat ze het begreep en zag dat Dregoe naar buiten liep en door wat door zijn knieën zakte. Yue keek even naar Tristan en die zei bemoedigend “Je kan het.” Daar twijfelde ze toch aan. Vervolgens shifte ze want als mens zou ze niet veel kunnen uithalen en dacht toen even na wat ze kon gaan doen. Ze had het voordeel van dat ze kon vliegen dus zou ze dat maar beter gebruiken nu. Ze ging uit de grot zodat ze plaats had om har vleugels fatsoenlijk uit te slaan. Na een paar slagen kwam ze in de lucht en bleef stijgen. Hoogte hebben was altijd een voordeel. Toen ze de juist hoogte had bereikt vouwde ze haar vleugels samen en liet zich snel vallen. Maar het maakte niet veel uit want Dregoe blokkeerde dit dus begon ze met haar vleugels te slaan en met haar poten te kresten en vervolgens ging ze in een van de bomen zitten.

Tristan sprak Yue nogeven bemoedigend toe en zag Yue haar Shape vorm aan nemen voor ze opvloog en zich later uit de lucht liet vallen. Ze bereikte vrij weinig want Dregoe stapte opzij en ontweek haar krabbende poten. Yue vloog weer iets op en ging in een boom zitten. Ze was echt heel onzeker vond Dregoe, maar ze moest wel door zetten! 'Met deze instelling kom je dus nooit ver Yue!' riep Dregoe streng en probeerde haar express kwaad te krijgen. Ze moest door zetten en zichzelf meer vertrouwen ookal mocht ze dan haar geheugen verloren zijn. Het instinkt om te overleven bleef altijd aanwezig! Dregoe wachten niet tot ze weer aan zou vallen en teleporteerde zichzelf naar haar toe. Ze moest zich overgeven aan de overlevingsdrang anders zou ze ooit gevangen genomen worden. Dregoe duwde Yue uit de boom en sprong zelf achter haar aan, maar maakte geen aanval naar haar. zij moest hem immers aanvallen!

Zoals ze al had gedacht had ze zeer weinig uitgehaald, niks zo ja eigenlijk kunnen zeggen. Dregoe was gewoon opzij gestapt dus maakte het niet zo veel uit. Ze hoorde Dregoe streng zeggen “Met deze instelling kom je dus nooit ver Yue!” Dat wist ze zelf ook wel, maar het leek alsof Dregoe haar kwaad wilde maken. Veel geluk, dacht ze daarbij. Ze werd niet zo vlug kwaad, ze werd hooguit pissig als iemand haar jonger noemde dan ze was door haar lengte. Plots zag ze Dregoe niet meer staan maar had snel door dat hij zich achter haar had geteleporteerd. Hij duwde haar uit de boom maar voor Yue de grond raakte sloeg ze snel een paar keer met haar vleugels en vloog toen weer omhoog. Ze zag dat Dregoe achter haar aan gesprongen was. Snel draaide ze zich om naar hem en vloog met haar snavel uitgestoken vlak langs hem door.

Yue's reactie was verbazend vooral omdat ze haar gaven niet wist. Ze draaide zich om en stak haar snavel naar hem uit. Dregoe probeerde weg te duiken met zijn hoofd, maar merkte wel dat ze hem net geraakt had. Misschien niet altijd handig om achter je tegenstander aan te gaan, maar in dit geval moest het wel zodat ze haar zelfvertrouwen op zou bouwen! Dregoe tikte haar licht genoeg onder haar kaak weg zodat ze uit haar baan geraakte en landen op de grond. Hij ging mee en rechten later weer zijn rug en keek toe hoe Yue opnieuw naar hem toe kwam. Dit keer liet hij haar niet zo gemakkelijk weer weg gaan en stapte opnieuw opzij en greep haar bij der vleugels en drukte die tegen haar lijfje aan. Waarna hij haar op de grond zetten. Druppeltjes bloed sijpelde uit de kleine snee die haar snavel had gemaakt op zijn jukbeen en dregoe grijnsde vrolijk. 'Goed gedaan Yue, maar wanneer jij meer zelfvertrouwen opbouw ga je er voor en stel jij je niet langer meer als een klein bang kind op.'Zijn woorden waren lovend en er zat totaal geen spot in. Dregoe veegde de schamele bloeddruppels weg ener was nu alleen nog een klein sneedje te zien die niks voorstelde, maar een snee was een snee!

Ze had Dregoe net geraak, maar net maar ze had hem geraakt. Maar toen duwde Dregoe haar zachtjes weg en lande ze vlug. Ze zag dat Dregoe vervolgens zijn rug rechte. Yue liep opnieuw op hem af, er vrij zeker van dat hij er niet opnieuw in ging trappen, en dat gevoel was juist. Toen ze naar hem liep zette hij een stap opzij en pakte haar vast bij haar vleugels waarna ze haar op de grond zette. Nu zag Yue de snee die ze had gemaakt en zag Dregoe grijnzen. “'Goed gedaan Yue, maar wanneer jij meer zelfvertrouwen opbouw ga je er voor en stel jij je niet langer meer als een klein bang kind op.” Zei hij maar niet spottend of zo maar eerder lovend. Vervolgens knikte ze en stond ze weer op. Ze had geen idee wat nu te doen of te zeggen dus dacht ze dat ze maar haar vishengel ging halen die nog in de grot lag. Snel richte ze zich naar de grot en liep naar de plaats waar ze Tristan eerder die dag voor het eerst had gezien. Eenmaal daar zag ze de vishengel liggen. Ze shifte terug in een mens en pakte de vishengel en ging weer naar de uitgang van de grot.

Nadat ze geknikt had stondze op en liep de grot binnen. Dregoe keek even niet begrijpend, maar ze kwam al snel de grot weer uit met een vishengel bij zich. ' Ik mag hopen dat je daar niet mee deBloodhunters van je af hebt weten te houden?'vroeg Dregoe grijnsend en hij stoten Tristan even aan die stilletjes naar hen had staan kijken. Hij wist dat je eenhengel daar wel voor gebruiken kon, maar het dan net zo weinig effect als dat je met een dood gewone tak zou gaan rond slaan. Dregoe keek weer naar Yue. 'Goed je bent geslaagt, maar ik moet je een waarschuwing geven Yue. Het pad dat wij nemen is niet zonder gevaar. The Abbys is een zeer gevaarlijk oord. Er leven vele verschrikkingen in die niet gestoort willen worden. Volg ons en je zult geen last van ze hebben.' vertelde Dregoe op serieuze toon, want Dregoe meende wat nu zei en dat was geen kattenpis. Vooral de insekten die daar leefde waren uiters gevaarlijk. Waar Will er eentje als vriend van had.

Natuurlijk lukte het Yue eerst niet om Dregoe te raken, ze had te weinig zelf vertrouwen, merkte Tristan op. Maar Dregoe stookte het jonge meisje erg op en op een gegeven moment wist ze een kleine snee te maken. Dregoe sprak enkele lovende woorden uit, ze waren tot dezelfde conclusie gekomen, Yue moest meer zelfvertrouwen krijgen. Dregoe waarschuwde haar ook voor de Abby's en Tristan glimlachte, als kind had zijn vader hem ook altijd uit de abby's weg moeten houden, maar toender tijd waren die nog minder gevaarlijk. 'Je klinkt als pa.' zei Tristan plagend tegen Dregoe terwijl hij naast zijn broer ging staan.

“Ik mag hopen dat je daar niet mee de Bloodhunters van je af hebt weten te houden?” vroeg Dregoe grijzend toen Yue uit de grot kwam met haar vishengel. Ze moest ook even lachen. Daar gebruikte ze deze hengel niet voor. De hengel lag bij haar toen ze wakker was geworden dus nam ze aan dat het belangrijk was voor haar maar de voornaamste reden dat ze die bijhield was dat ze gewoon van vissen hield. Yue werd uit gedachten getrokken toen ze Dregoe op een serieuze toon hoorde zeggen “Goed je bent geslaagt, maar ik moet je een waarschuwing geven Yue. Het pad dat wij nemen is niet zonder gevaar. The Abbys is een zeer gevaarlijk oord. Er leven vele verschrikkingen in die niet gestoord willen worden. Volg ons en je zult geen last van ze hebben.”Yue knikte en wachte tot wat er daarna ging gebeuren.