I need to know!

'Dan kunnen we beter nu gaan voor een van onze beide soorten ons zo ziet.' ze Dregoe en hij knikte en steeg zijn eigen paard. Die hinnikte naar de merrie en Robin klopte lachend op zijn hals. 'Ik heb zeker een kind gekregen zijn naam is Will. Misschien dat Widow dat leuk zal vinden om het te horen. Ze voelde deed nog al vreemd toen Hope net geboren was. alsof ze zich schuldig voelde...' Hij keek Dregoe aan 'Gefeliciteerd met je zoon, i khoo pdat hij net zo wijs word als zijn vader.' Zei hij en liet zijn paard draaien en stapvoets terug naar huis lopen, waar Widow en Hope waren. DAt waren zijn schatten en hij zal dan nog vertellen aan Widow over wat hij vandaag had besproken met Dregoe. Is horen wat zij er van vond.

Dregoe reed terug naar de Abbys en nam de lange route om eert nog wat fruit voor Mistake te gaan plukken zoals hij dat in het briefje had neer gezet. Zijn tijd met het spreken an Robin hadden meer tijd gekost dan dat hij verwacht had. Zijn oren vingen een beweging op die niet voor iets was dat hij eerder had gehoord of gezien. Hij had zeker iets tusen de struiken gehoort. Het Meer lag net achter hem, maar Dregoe verwachten geen problemen, maar zijn neus vertelde hem dat er iemand in de buurt was? Het rook niet naar mens nog naar een Shape shifter. Robin had vast miet gemerkt dat hij weer stil stond, maar daar had hij nu even geen idee van. Dregoe bleef kijken en zocht naar het wezentje dat zijn aandacht getrokken had? Toen hoorde hij een baby lachen die aan zijn broek hing. Met een snelle beweging viste hij het kindje op en keek naar haar. Ze leek er veel plezier in te hebben, maar waar kwam ze vandaan? 'He ben jij niet wat vergeten?' riep Dregoe en hij draaide Shade in de richting van waar Robin heen wilde rijden.

Hope was stiekem op haar vaders paard geklauwterd. Ze vond Storm heel interresant. Haar vader kwam eraan en ze had haar kleur veranderd zodat hij haar niet kon zien. Haar moeder had haar ook niet zen wegsluipen. Toen haar vader vertrok zat ze nog steeds op het paard. Ze zag een andere man staan en klom van het paard of eigenlijk viel ze half. Ze "wandelde" Heel traag het zag er nogal grappig uit omdat ze soms niet wist hoe ze haar voeten moest zeggen. Hope zag dat de andere man wilde weggaan. Ze wandelde nu wat sneller. Ze volgde de vreemde man wat best een hele klus was ze kwam in een appel veld terecht en keek tussen de takken naar de man. Waar was haar papa nu ineens? Ze veranderde weer in haar normale kleuren. Ze stond nu recht voor de grote man en keek hem aan met grote ogen. Ze was eigenlijk een beetje bang zo zonder haaar vader in de buurt. Haar blauwe ogen waren op de man gericht en haar handjes op haar rug.

HIj reed rustig terug terwijl hij nadacht hoe hij met Widow dit ging bespreken, hij hoopte dat ze niet lastig ging doen omdat hij dat deed zonder met haar iets te overleggen. Hij zuchten en hoorde toen hoe Dregoe iets riep He ben jij niet wat vergeten?' Hij draaide zich om en Zag Dregoe op hem af rijden, in zijn handen had hij een keline meisje die hij veel te goed kende, zeker die blauwe kijkers. 'Hope!' Zei hij verbaasd en keek naar zijn lieve dochter. Hoe kwam ze ineens hier? vroeg hij zich stil af en keek naar Dregoe 'Ja die is van mij maar ik vraag me af hoe ze hier komt.' Hij reed naar Dregoe en stak zijn handen naar Hope om haar over te nemen.

Robin bleek het kindje te kennen en noemde haar Hope. Die was lekker gegroeid! Dregoe gaf haar over en grijnsde kort. 'Ze is net zo avontuurlijk al Widow. Stiekem overal heen sluipen!' zijn klank was heel erg veranderd, maar zijn gevoelens bleven twijfel trekken bij Robin. Dregoe keek nog even naar Hope voor hij terug dacht aan zijn kleine Will die iets kleiner was dan het kindje van Widow en Robin. 'Als ze ze je nu al kan volgen mag je wel beter op haar letten. Will is nog niet stiekem.' Dregoe zag hoe Robin naar zijn dochtertje keek die hem vrolijk leek aan te staren.

Hope werd opgepakt en schrok wel even. Maar toen zag ze haar vader weer. Ze lachte en stak haar handjes naar hem uit. Papa kwam dichterbij en stak ook zijn handen uit. Ze keek ongeduldig naar de man hij moest haar aan haar vader geven. Ze raakte de bloes van de man aan en nam die kleur aan. Ze werd nu doorgegeven aan haar vader ze keek hem even lachend aan. ze lachte weer en zei haast onverstaanbaar. ''Leu-k'' Ze werd weer haar normale kleur en moest niezen. Er kwam wat vuur uit haar mond en ze sloeg haar handen voor haar ogen bang dat de man ook boos zou zijn net als mama.

'Ze is net zo avontuurlijk al Widow. Stiekem overal heen sluipen!' zijn klank was heel erg veranderd, Hij lachte en nam Hope over. 'Als ze ze je nu al kan volgen mag je wel beter op haar letten. Will is nog niet stiekem.' RObin keek naar Dregoe 'Ja maar het lastigste is dat ze color shifting heeft en dat lastiger maakt.' Zei hij en hoorde haast onverstaanbaar Hope ''Leu-k'' HIj keek lachend naar Hope 'Ja je ziet er heel leuk uit met al die kleuren. ' Zei hij tegen zijn dochter en voelde zich trots, ze heeft net haar eerste woordje gezegd. Toen moest ze weer niezen en er kwam weer vuur uit haar mondje. Toen sloeg ze haar handen weer voor haar gezicht en hij hield haar stevig tegen zich zelf.

Hope veranderde van kleur nog voor hij haar aan Robin overgeven had en hij knikte begrijpend toen hij zei dat ze Color shifting al gaven had. Toen nieste ze en er kwam vuur uit haar mondje. Ze leek zich te schamen doordat ze vuur had gespuwd. Dregoe merkte dat ze toch en Shape shifter was, maar hielt de woorden binnen dat hoefte niet gezegd te worden, want dat wisten Widow en Robin eerder dan hij dat had geweten. 'Ik moet nu echt gaan laat die kleine niet uit het oog.' zei Dregoe en draaide Shade om en reed weg. Ze kon hem nu niet meer vast pakken het kleine schaap, maar Dregoe had Hope toch weer even gezien en ze zag er goed uit. Tussen de boomtammen verdween Dregoe en reed weer over de grens naar zijn teretorium.

De man leek niet kwaad te zijn maar hij ging wel weg. Hope keek haar vader niet begrijpend aan en hield hem stevig vast. Ze lachtte nog even en geuwde toen. Ze wreef met haar vuistje door haar oog en sloot die toen ze legde haar hoofdje tegen haar vaders buik en viel inslaap die hele achtervolging was echt uitputtend geweest voor haar kleine lijfje Hope zou wel voor een paar uur slapen en dan zou ze mischien de histerische Widow niet hoeven meemaken....

Ze lachtte nog even en geuwde toen. Ze wreef met haar vuistje door haar oog en sloot die toen ze legde haar hoofdje tegen haar vaders buik en viel inslaap. Hij aaide nog even haar kopje en reed richting hun huis, Hij hoopte nu maar dan hun compromis zou lukken en Hope veilig zou zijn en niet bang hoefde te zijn voor andere shape shifters. Hij glimlachte naar de kleine hoopje die lag te slapen, ze was echt zo schattig en het maakte hem niks uit of ze nou een draakje was of niet. Ze zou altijd zijn kleine meisje zijn van wie hij hield. Toen ze eindelijk bij hun huis waren steeg hij samen met Hope van zijn paard en liep hun huis in...

Widow werd gek van ongerustheid. Robin was niet thuis en Hope was verdwenen ze was wel in het bos gaan zoeken maar kleine Hope was niet te vinden. Widow's ogen waren rood van het gehuil toen ze Robin zag binnen komen met een slapende Hope in zijn armen. Widow sprong meteen naar hen toe en keek niet begrijpend, overstuur en kwaad naar Robin. "Waar was je naartoe? En waarom heb je Hope zomaar meegenomen ik werd gek van ongerustheid!" Ze riep nu bijna en ze werd helemaal rood van opwinding.

Toen hij binnenkwam werd hij toch zo gezellig begroet thuis... "Waar was je naartoe? En waarom heb je Hope zomaar meegenomen ik werd gek van ongerustheid!" Ze riep nu bijna en ze werd helemaal rood van opwinding. HIj keek goed naar zijn lief die rode ogen had van het huilen en hij legde eerst Hope in haar wieg 'Als éérst te was ik aan het kijken of de grens veilig was en als 2e Hope was perongeluk mee gegaan omdat ze weer is bij Storm op de rug was en zich zelf heeft aangepast bij haar omgeving waardoor ik haar niet zag.' Zei hij rustig en omarmde Widow, ze zag er echt zielig uit, zo met die rode ogen.

Hij bekeek haar even goed en legde Hope in haar wieg. 'Als éérst te was ik aan het kijken of de grens veilig was en als 2e Hope was perongeluk mee gegaan omdat ze weer is bij Storm op de rug was en zich zelf heeft aangepast bij haar omgeving waardoor ik haar niet zag.' Zei hij rustig en omarmde Widow Ze sloeg haar armen om zijn middel en gaf hem een kus. "Sorry dat ik de laatste tijd zo kwaad op je ben ik maak me gewoon zo'n zorgen. Ik wil niet dat Hope het zelfde meemaakt als ik." Ze had het moeten weten dat Robin hope niet zomaar zou meenemen.

( Een stukje uit van waarneer Dregoe terug is in The Old Home!)

Dregoe had net zijn gesprek met Robin gevoerd en reed nu naar Fruit garden om wat fruit voor Mistake te gaan plukken. Dregoe ou later nog even bij de oudtse langs gaan om ht voorstel van Robin en hemzelf bij hen voor te leggen. De zadeltas was snel gevuld doordat Dregoe het teleporteerde. Daarna reed hij terug naar Old Home. Zijn lichaam had echt een boot gekregen door wat Mistake met hem gedaan had, ookal hadden twee van zijn ribben hem even getreiterd door over elkaar te schuiven, maar daar had hij bijna Robin's hulp aangenomen door die zaadjes aan te nemen, maar uit gewoonte had Dregoe dat niet gedaan. Ze waren tot een compromie gekomen, maar die moet hij eerst de oudte voorleggen. De huisjes van Old Home kwamen in zicht en Dregoe reed eerst naar zijn huisje en zag Mistake op de veranda zitten samen met Will. 'Hoi!' zei Dregoe vrolijk en tapte bij de veranda af en liep naar Mitake toe nadat hij de tas van het zadel had gehaalt en kuste haar op der voorhoofd. Will keek hen aan met zijn ogen en ze waren oranje/ geel van kleur. 'En hoe is het mt mijn kleine manneke!' zei Dregoe en zetten de tas neer om Will op te pakken en tilde hun zoontje op. Will gierde van het lachen en Dregoe grijnsde breed uit. Daarna zetten hij will weer neer zodat hij verder kon gaan pelen met waar hij mee bezig was. Dregoe draaide zich naar Mistake om en zag haar strenge blik. Helaas zouden ze het leukste uit moeten stellen tot Dregoe bij de oudste was geweest. 'Mistake ik weet dat we iets leukst gingen doen, maar ik heb nog iets met de oudste te bespreken dat heeft voorrang.' zei Dregoe en hij wilde net weg lopen toen ze hem tegen hielt.

Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en nam Will even vast. Toen hij hem weer neer had gezet wilde hij weer weggaan. Dat liet ze niet gebeuren ze racete en ging voor hem staan ze keek hem aan met gekruistte armen. "Ten eerste waar ben je geweest? En waarom heb niets laten weten? Een briefje ofzo?! En ten tweede waarom moet je zo dringend naar de ouderen? Het is al dagen rustig." Haar stem was nogal kil en haar houding stijfjes ze vond het niet leuk als hij dingen voor haar verborgen hield.

Mistake stond ineens voor hem en begon vragen te stellen. 'Ik weet dat het rustig is, maar de rest van de uit leg moet even wachten ik wil weten wat de oudtse er van vinden. Echt Mistake ik ind het ook niet leuk om tegen je te liegen, maar ik had een briefje op tafel neer gelegd.' zei Dregoe nel en hij zag wel haar strenge blik, maar hij moet het eerst de oudste voorleggen. Dregoe verdween voordat Mistake hem vat kon pakken in een licht flits en liep het huisje van de oudste binnen na op de deur geklopt te hebben. De vijf oudste van het dorp zaten lekker ezelli rond de tafel toen ze Dregoe binnen zagen komen. Uit respect voor hun ouderdom boog hij voor hen. De vijf vroegen waar ze de eer aan te danken hadden en hoe het met Mistake en Will ging. 'Met hun gaat het goed, maar ik wil jullie iets oorleggen van wat ik net met iemand anders van buiten af mee gesproken heb.' zei Dregoe op serieuse toon en planten zijn handen op tafel. daarna begon hij uit te leggen hoe het kwam dat hij Robin ontmoet had. De vijf witen dat zijn nieuwshierigheid nooit vrede had als er dingen onbeantwoord bleven. Ze luisterde aanachtig toen ze op het punt aankwamen dat Dregoe uit de boom was gevallen en Robin hem toch nadat Dregoe hem had gezegd dat hij hem niet vertouwde wilde helpen. Dregoe voelde zijn verwarrin en twijfel weer op spelen, maar hij bleef bij zijn verhaal en vertelde door tot ze bij de compromis aan kwamen en de deal van het duiven verzenden als ze iets van elkaar wilde weten of dat er een otnmoeting zou aankomen tusen hem en Robin. Toen Dregoe klaar was met vertellen keken de oudste even naar elkaar n toen weer naar Dregoe zelf. 'Wet Mistake hier wat vanaf?' vroeg Brana de oudste van de vijf. Dregoe schudden zijn hoofd en voelde zich even al een klein kind dat mischien zodadelijk op zijn kop zou krijgen. 'Nog niet, want ik wilde het eerst aan jullie voorstellen.' zei Dregoe n hij keek alle vijf een voor een aan. het bleef even stil tot Brana weer wat ging zeggen. 'Als je even buiten wilt wachten dan kunnen we overleggen of het wel zo'n goed idee is?' zei Brana en Dregoe vertrok zonder een woord te zeggen. Het liefste was hij natuurlijk gebleven, maar eenmaal buiten begon hij te ijberen. Wachten was niet zijn sterkste punt dus bleef hij rond lopen tot dat een van de oudste hem weer naar binnen zou roepen.

Eindelijk werd hij weer naar binnen geroepen en Dregoe liep meteen naar binnen. De vijf oudste zaten no even wat te bespreken en toen Dregoe binnen kwam stopte ze met praten. Het werd stil en Dregoe wachten tot en van hen wat zou gaan zeggen. 'Het is een goed op gezetten compromis, maar hoe zullen de andere leden reageren?' zei Amely en ze keek Dregoe vragend aan. 'Dat weet ik niet, maar er zullen we zeker een paar zijn die het mischien niks vinden, maar het zou best nog eens kunnen gaan lukken. Dan zouden er meerdere Shape shifters hier heen kunnen komen zodat ze zich veiliger voelen. Robin weet ook dat als de Bloodhunter zich in ons terretorium komen we ze zulen doden en daar staan Robin, Widow en Klein hope buiten.' zei Dregoe en herhaalde nog even van wat hij eerder vertelt had. Hij wilde zelf ook graag zijn familie en gein heel houden en als dit zo goed ging zou dat alleen maar beter zijn! De vijf oudtse keken elkaar weer aan en Brana stond wankel op. 'Wie is voor het compromis?' roeg Brana toen en ze stak zelf haar hand op. Dregoe wachten geduldig en zag dat Amely en Brandon ook hun hand op staken amen met Erick en Liano. Dregoe slaakte een klein zucht van verlichting toen hij dat zag en de oudste knikte vriendelijk naar Dregoe. Nu was het een kwestie van het de leden te vertellen, maar hoe zou Mistake daarop reageren, zij moet het, het eerste weten voor de rest. Want hij had het voor haar te lang verbrogen gehouden. Dregoe boog diep uit dankbaarheid en hij voelde zich gesterkt nu de oudste van het dorp het met hem eens waren. Hij vertrok en liep terug naar hun huisje en zag Mistake op de veranda zitten zonder Will die dus lekker weer lag te slapen in zijn bedje. Dreoe bleef even stil staan en herpakte zijn moed bijeen. Toen hij voet op de veranda zetten kwam ze meteen op Dregoe af nog voor hij wat gezegt had!

( Lekker lang en ik heb er een klein stukje van bij staan van Mistake.)

Ze sloeg haar armen om zijn middel en gaf hem een kus. "Sorry dat ik de laatste tijd zo kwaad op je ben ik maak me gewoon zo'n zorgen. Ik wil niet dat Hope het zelfde meemaakt als ik." Ze had het moeten weten dat Robin hope niet zomaar zou meenemen. Hij gaf haar een kus 'Ik snap wat je bedoelt, ik maak me ook zorgen.' Zei hij zacht en genoot van de rust die om hun heen was, na een tijdje schraapte hij zijn stem 'Ik had net met Dregoe gesproken en we wille neen compromis sluiten door dat ik hun met rust laat als zij ons met rust laten, daarom was ik zo lang weg.' Zei hij zachtjes in haar oor en wachte op haar reactie.

Hij gaf haar een kus 'Ik snap wat je bedoelt, ik maak me ook zorgen.' Zei hij zacht en genoot van de rust die om hun heen was, na een tijdje schraapte hij zijn stem 'Ik had net met Dregoe gesproken en we wille neen compromis sluiten door dat ik hun met rust laat als zij ons met rust laten, daarom was ik zo lang weg.' Zei hij zachtjes in haar oor en wachte op haar reactie. Widow verstarde even en keek hem toen recht in zijn ogen. "Was je bij Dregoe?....ALLEEN?!" Zei ze wat ongerust. Toen dacht ze na over wat hij gezegd had. "Wie is er met dat idee gekomen?" Vroeg ze wat voorzichtig. Dus dregoe wilde haar familie geen kwaad meer doen...

Widow verstarde even en keek hem toen recht in zijn ogen. "Was je bij Dregoe?....ALLEEN?!" Zei ze wat ongerust. Toen dacht ze na over wat hij gezegd had. "Wie is er met dat idee gekomen?" Vroeg ze wat voorzichtig. Dus dregoe wilde haar familie geen kwaad meer doen... HIj keek haar aan 'We waren gewoon aan het praten, we wouden allebei dat onze familie's veilig zouden zijn dus heb ik zo iets bedacht. HEt is voor ons onze veilig heid en die van Hope.' Hij kuste haar voorhoofd.

Na een knallende Ruzie tusen hem en Mistake moet hij even alle op een rijtje zetten dus liep Dregoe in de richting van Fruit garden. Hij was er echt kapot van dat ze zo had gedaan, maar egrns begreep hij haar wel, maar ton spookte de teleurgestelde gezichten van de Shape shifters die nog gevangen zaten in de Arena hem weer door zijn hoofd. Dreoe probeerde zich af te sluiten en had kennelijk bijna de halve dag daar gezeten, want Mistake kwam naar hem toe toen het al schemerig was geworden. Na een met tranen beladen goed making liepen ze allebij naar hun huisje weer terug. Nu was het no een kwestie de andere leden het te vertellen. Nu voelde Dregoe zich nog was ongerust, maar hij had de steun van de oudtse van het dorp en de belangrijkste steun die hij krijgen kon die van zijn verloofde. Haar goed keuring was ook bedoelt voor hen maar ook voor alle Shape shifters die zich nog bij hen aan zouden sluiten. Na Will in zijn wieg gelegd te hebben gingen ze zelf ook het bed in. De dag die nog kwam zou ook lastig zijn en voor al zwaar!

HIj keek haar aan 'We waren gewoon aan het praten, we wouden allebei dat onze familie's veilig zouden zijn dus heb ik zo iets bedacht. HEt is voor ons onze veilig heid en die van Hope.' Hij kuste haar voorhoofd. Widow werd overspoeld door blijdschap en ze gaf hem een lange passionele zoen ze keek hem aan en streelde de achterkant van zijn hoofd. "Ow Robin ik ben zo blij dat ik je ontmoet heb en dat jij de vader van mijn kind bent! Je bent zo'n goed en zorgzaam persoon." Ze keek hem aan en uit haar ogen rolden zelfs een paar tranen over haar wangen hij maakte haar zo gelukkig en dan te bedenken dat ze hem eerst probeerde te vermoorden ze was zo opgelucht dat dat uiteindelijk niet gelukt was.

Widow werd overspoeld door blijdschap en ze gaf hem een lange passionele zoen ze keek hem aan en streelde de achterkant van zijn hoofd. "Ow Robin ik ben zo blij dat ik je ontmoet heb en dat jij de vader van mijn kind bent! Je bent zo'n goed en zorgzaam persoon." Ze keek hem aan en uit haar ogen rolden zelfs een paar tranen over haar wangen, hij weegde die tranen weg en lachte breed naar haar 'maar het leukste aan vandaag was dat ik de eerste woordje van Hope heb gehoord, ik vond het echt zo jammer dat jij er niet bij kon zijn.' Zij hij en keek naar Zijn lieve Dochter Hope waar hij de eerste woordje van had gehoord.

hij weegde die tranen weg en lachte breed naar haar 'maar het leukste aan vandaag was dat ik de eerste woordje van Hope heb gehoord, ik vond het echt zo jammer dat jij er niet bij kon zijn.' Zij hij en keek naar Zijn lieve Dochter Hope. Widow slikte even had ze haar eerste woordje gemist? Wat vreselijk! Ze was even niet bij Hope en dan zegt ze haar eerste woordje ze voelde een barst in haar moederhart. Ze probeerde wat te glimlachen maar het ging moeilijk. "E..en wat was haar eerste woordje?" Vroeg ze met een zachte stem terwijl ze hem door zijn haar bleef strelen.



-Mischien sws Hope wat ouder maken en dan een topic met Robin en Hope?-

Hi jzag dat ze er vredritig om was en keek haar troostend aan "E..en wat was haar eerste woordje?" die glimlach lukte niet echt 'Leuk, washaar eerste woordje maar Widow ik weet zeker als ze haar eerste stapjes zet jij het eerst zou zien.' Hij keek naar Widow en voelde een verlangen naar haar. De hele dag zonder haar was vreselijk en hij snapte maar niet hoe hij vroeger zonder haar kon leven, zonder Widow leek er neit eens leven bestaan. Hij streelde haar haar en kuste haar op de mond, het was een lange intense kus, zijn ene hand gleed naar haar dij en de andere drukte zich haar wat dichter bijer.

-ja vind ik wel prima -

'Leuk, washaar eerste woordje maar Widow ik weet zeker als ze haar eerste stapjes zet jij het eerst zou zien.' Hij keek naar Widow. Ze knikte daar mag je zeker van zijn schat. Zei ze met een liefdevolle stem. Hij streelde haar haar en kuste haar op de mond, het was een lange intense kus, zijn ene hand gleed naar haar dij en de andere drukte zich haar wat dichter bijer. Ze schrok wel even. Sinds hij terug was van zijn missie was hij veel heviger. Widow kustte hem mee en ging wild me haar handen door zijn haar. Ze lostte hem even en liep naar de slaapkamer deur daar bleef ze even staan en keek hem glimlachend aan. "Kom je Robin? Hope slaapt nog wel even."Zei ze terwijl ze de kamer in liep en languit op het bed ging liggen ze sloot haar ogen en wachtte grinnikend op hem.

Ze schrok wel even. Sinds hij terug was van zijn missie was hij veel heviger. Widow kustte hem mee en ging wild me haar handen door zijn haar. Ze lostte hem even en liep naar de slaapkamer deur daar bleef ze even staan en keek hem glimlachend aan. "Kom je Robin? Hope slaapt nog wel even."Zei ze terwijl ze de kamer in liep en languit op het bed ging liggen ze sloot haar ogen en wachtte grinnikend op hem. Hij wou net de kamer binnen lopen toen hij plots hoorde hoe zijn paard allarm sloeg en hij een andere paard hoorde naderen, verstoord keek hij naar Widow en schudde toen zijn hoofd. Hij ging naar buiten en keek naar de onverwachte bezoeker. HIj groete hem beleefd en keek naar zijn partner va nde missie die er nog al moe uit zag 'Robin ze willen je spreken bij de Blood hunters verzameling, we hadden je duif ontvangen dat je iets moest over leggen nou ze willen je meteen zien.' Zei hij hijgend, 'Nu meteen!?' zei hij half boos en keek naar de vermoeide reiziger die knikte 'Goed dan wacht even ik pak me boog en dan gaan we.' HIj liep de kamer binnen en pakte meteen zijn jagers boog Sorry schat maar die mensen wete nwanneer ze me moeten hebben.' Hi jgaf nog snel en kus en verdween daarna buiten, hij sprong op zijn paard en samen reden ze weg.

De ochtend had Dregoe de compromis aan de andere leden uit gelegd en er was even onenigheid, maar dat viel al snel weer weg en dat was sneller dan verwacht. Dregoe had op meer tegen werking gerekend, maar Mistake was daar de enige geweest die hem echt had weten te raken en Dregoe zo gekwest gehad de dag er voor, maar gelukkig was dat allemaal weer goed gekomen. De Leden van de W.O.F. stemden ermee in en Dregoe besloot de vergadering. Daarna liep hij terug samen met Mistake en hun zoontje Will naar hun eigen huis en daar pakte Dregoe een briefje en schreef: 'We zijn het eens de Compromis is geldig verklaart!' Daarna tapte Dregoe naar buiten en riep een duif bij zich. Daar deed hij het briefje aan de poot en stuurde hem naar het huisje van Robin zodat ook hij zou weten dat de Compromis als een huis stond. Daarna ging Dregoe wat leuks met zijn gezinnetje doen.