I need to know!

Geplaagd door verschillende senario's die hem een dag of twee na de geboorte van hun zoontje Will weer kwamen pesten. Het was voor hem de normaalste zaak van de wereld om dingen te weten te komen. Zijn nieuwschirigheid was groot, al zins hij Widow had ontmoet. Dregoe had het vreemd gevonden dat een mens tot vriendschap met de shifters toe in staat waren. Dregoe had altijd voet bij stuk vol gehouden dat de Bloodhunters niet meer waren dan een stel lafbekken die zich achter hun wapens verscholen! Toch bleef er iets aan hem knagen het voelde vreemd en dat wilde Dregoe graag bevestigt hebben. Tijdens zijn eerste dag toen Robin hem naar de Arena had gebracht, had hij de andere Bloodhunters zo vergekregen dat ze hem moesten voeden zoals het hoorde en ook van water te voorzien. Dregoe had in die week voor Widow hem kwam bevrijden op een hoog risico geweigert om ook maar iets naar binnen te werken. Zijn blik gleed van Mistake die nog lekker lag te slapen naar Will die ook in dromenland bleek te zijn. Dregoe kleden zich aan en liep nog steeds als een halve mummie rond. Zijn wonden waren al een heel eind weg getrokken en bleven nu als littekens op zijn gespierde lijf plakken. Dregoe pakte een pen en twee velletjes papier en schreef voor Mistake dat hij fruit voor haar zou gaan plukken. Voor Robin schreef Dregoe dat iemand Robin wilde spreken onder het motto wapenstilstand. Dregoe liep naar buiten en wenkte een houtduif naar zich toe en bond het briefje aan de poot van de duif deze vloog meteen in de richting van het huisje van Robin om hem daar het briefje af te geven. Voorzichtig zadelde Dregoe zijn paard die de weg naar huis leek te hebben gevonden. Dregoe steeg op en reed zachtjes Old Home uit. Eigenlijk had Dregoe zich voor genomen om de grens van hun terretorium niet te verlaten, maar het zou verdacht zijn geweest om binnen de Abbys af te spreken. Dregoe had het Meer uitgekozen om geen verdachte omstandigheden te ontwikkelen. Dregoe had ook in het briefje staan dat Robin zonder zijn wapens moest komen, maar of hij dat ook zou doen was nog maar de vraag? Toen hij het geklater van de waterval hoorde begonnen zijn spieren zichzelf te spannen. Dregoe koos een oude eikenboom uit waar de takken lekker laag bij de grond hingen, maar ook weer niet al te laag zodat Robin niet meteen bij hem zou kunnen komen. Zijn ribben protesteerde hevig, maar dregoe schonk er geen aandacht aan en planten zijn rug tegen de boomstam. Shade begon meteen te grazen van het gras dat rijkelijk rond het Meer groeide. Zijn mond werd weer droog, zo ging dat nu steeds opnieuw wanneer zijn nieuwschirigheid bijna beloont zou worden met een of meerdere antwoorden. Dregoe zat net van het zonninge weertje te genieten toen hij hoefstappen in hun richting kwamen. Shade hinnikte luid, maar ze bleef bij de oude eik staan en doordat dat ze gehinnikt had leek het ander paard te worden gestopt. Dregoe zag hem al aankomen, maar bleef lekker tegen de stam leunen. Misschien dat Robin hem niet meteen herkende nu Dregoe een groot klauwend litteken over zijn rechterkant van zijn gezicht had die van zijn kruin tot aan zijn onderkaak had lopen. Een luide en dreigende grom steeg op uit zijn keel, die als waarschuwing bedoelt was zodat Robin niet te dichtbij moest komen. Dregoe had geen twijfels over hoe Robin tegen zijn soort gedroeg, hoewel hij Robin nog steeds niet vertrouwde. Maar een brandende verlangen was in zijn toch strenge blik te lezen. Dregoe zei nog niks, maar was aan het bedenken hoe zijn nieuwschierigheid kon formulere?

(Robin)

Hij was zijn pijlen aan het controleren terwijl Widow lag te slapen, sinds ze was aangevallen was hij niet mer naar de dorp geweest op iets te halen, hij hield een scherpe oog op haar, Hope lag rustig in hun wiegje te slapen en elke keer als hij keek werd hij rustig diep van binnen. Die meisje had deed iets met hem, het gaf een hoop op normaal leven met Widow en hun kind. HIj hoorde zacht getik tegen zijn ruit en Robin keek nar zijn raam waar hij een duif met een brief zag staan. Hij stond op en liep er rustig naar toe, Toen hij paar keer de brief had door gelezen probeerde hi jte bedenken of het een val is. I nde eerste geval lee khet er wel op maar aan de andere kant was zijn innerlijke stem rustig en waarschuwde niet voor gevaar. Snel legde hij zijn boog weg en liep naar de stal waar storm zijn hooi stond te eten 'Dag jonge.' fluisterde hij in de oor van zijn paard en pakte zijn halster, 'We gaan een eindje wandelen.' Zei hij rustig en liep richting het meer waar hij met zijn geheime verzender zou treffen. Toen hij bijna er was hoorde hij een gehinnik van een paard en Storm beantwoorde die, hij kreeg een vaag vermoede wie het kon zijn maar wou nog niet echt zeker weten. Toen hij een waarschuwende grom hoorde liet hij zijn paard los die meteen naar het meer toe liep om wat te drinken terwijl hij zelf bij en boom leunde war zon op scheen 'je wou me spreken Dregoe?' vroeg hij rustig en sloot zijn ogen.

De woorden van Robin klonk zo normaal, maar toch leek het erop alsof hij hem verdachten van een val te hebben uit gezet. Niet dat Dreoe hetzelfde over Robin dacht, maar zijn blik bleef op de jonge man gericht. 'Er zijn wat vragen ja, maar die kan ik zelf niet beantwoorden!' zijn stem klonk hol van wantrouwen en hij bleef in de boom zitten. Dregoe voelde zich er veel veiliger niet dat hij bang voor Robin was, maar hij behielt liever zijn afstand tegenover Bloodhunters het liefste heel ver bij hen vandaan, maar dat zou Robin vast zelf ook wel begrijpen. Dregoe vroeg zich nog steeds af waarom Robin zo vriendelijk deed? 'Jij bent niet zo als de andere toch vertouw ik je niet. Ik snap ook niet wat Widow heeft ze was eerst zo afstandelijk, maar nu...' de woorden bleven even steken, maar die zin kreeg hij niet uit zijn stort. Dregoe begreep het niet zo veel niet van wat dit mens zo verschilde als van de rest. Dregoe schudden zijn hoofd en er begonnen zich verschillende herinneringen weer door zijn hoofd af te spelen, maar hij liet het niet merken en bleef voor zich uit staren.

Hij voelde de blik branden en hoorde Dregoe zeggen 'Er zijn wat vragen ja, maar die kan ik zelf niet beantwoorden!' zijn stem klonk hol van wantrouwen, en Robin knikte dat hij begreep. Het zou nu veel fijner zijn als hij ten minste wapenstilstand had nu Hope in zijn leven was gekomen. 'Jij bent niet zo als de andere toch vertouw ik je niet. Ik snap ook niet wat Widow heeft ze was eerst zo afstandelijk, maar nu...' de woorden bleven even steken, Hij keek richting de boom en begon rustig te antwoorden 'Ja ik ben anders, ik wou vroeger nooit blood hunter worden. En wat met widow is gebeurt dat kan ik niet uitleggen. Ze was eerst bot maar ik kon het op een of ander manier begrijpen...' Hij keek weer naar zijn bruine paard die aan het grazen was. Hij zuchten en probeerde zo rustig mogelijk te ademen maar het lukte gewoon niet, hij was bezorgd hij had Widow achtergelaten thuis en hij wist van zelf dat hi jnormaal rond deze tijd de grens zou controleren dus was een briefje neit nodig 'Zulle nwe dit snel afhandelen, sinds de laatste aanval op Widow wil ik haar niet alleen laten.' Zei hij geïrriterd

Robin begon eerst rustig te antwoorden, maar open klonk hij geirriteerd en dat viel nietin goed eaarde bij hem. Dreoe wist dat Mistake Widow lastig had gevallen en daar was zijn verloofde zelf ook de dupe van geworden en Bill had haar bewusteloos moeten slaan om haar weer bij zinnen te krijgen. 'Of je er nu eentje wilde worden of niet, mensen zijn en blijven onbetrouwbaar. Dat heb ik vaak genoeg meegemaakt!' in zijn stem begon een grom zichzelf op te bouwen. Dregoe was het niet gewent dat iemand hem tegen sprak als hij nog maar net was begonnen! Zijn blik gleed van het meer naar beneden en hij keek Robin niet langer streng, maar waarschuwend aan. 'Waarom help je mijn soort wat heeft dat met jouw soort te maken?' deze vraag had al gebrand zins hij Widow was tegen gekomen en ze had beweert dat Robin oh zo vriendelijk was. Dregoe kon het niet uitstaan. De meeste Bloodhunters waren achterbaks en wilde zelf met de eer gaan strijken zelf die in de Arena liepen hielden er van om Shape shifters het leven zuur te maken!

'Of je er nu eentje wilde worden of niet, mensen zijn en blijven onbetrouwbaar. Dat heb ik vaak genoeg meegemaakt!' in zijn stem begon een grom zichzelf op te bouwen. Robin keek omhoog 'nou ik ken veel mensen die ik vertrouw.' Toen hoorde hij hoe in dregoe's stem van streng naar waarschuwend over ging 'Waarom help je mijn soort wat heeft dat met jouw soort te maken?' hij haalde zijn schouders op 'me opa had alijd verhalen voor gelezen over een jonge man die mensen hielp, dat was mijn held. Ik vind jullie ook mensen en vind het oneerlijk dat jullie zo worden behandeld dus help ik jullie een handje met paar mensen die ik goed ken.' Hij keek naar Dregoe 'Een van die mensen heeft zijn hele familie kwijt geraakt door dat jullie ze hebben vermoord en hij helt jullie nog steeds.' zijn stem klonk scherp en hij keek recht in de ogen van Dregoe.

Robin bleef tegen spreken, maar hij had het over dat hij iedereen hielp ongeacht wie! Dregoe kon het niet hebben dat er peronen waren die dachten dat hij hun hulp nodig bleef te hebben. Zijn ribben kregen weer keuren en er schoven weer een paar over elkaar heen. De pijn die het deed liet hem zijn evenwicht verliezen en Dregoe viel hard op de grond. Snel stond hij op en nam zijn aftand tussen hem en Robin weer aan en probeerde zo goed en kwaad als het ging zich uit te rekken naar de kant zodat zijn ribben weer terug schoten. Toen dat gebeurde vloekte hij hard grondig en schopte kwaad tegen een kiezel die weg schoot. Zijn armen rond ijn bortkas te hebben gevouwen liet meteen zien dat hij er veel last van had. De zwarte merrie kwam naar hem toe en drukte haar snuit tegen zijn wang aan. Dregoe keek het dier vragend aan, maar richten zich later weer op en keek Robin nog steeds kwaad aan, maar hij wit even niks te zeggen.

Blijkbaar was er iets i nde boom gebeurd want hij Zag Dregoe naar beneden vliegen en hard op de grond komen, auww dat zou vast pijn doen?! Snel stond die shape shifter op en rekte zich uit, daarna begon hij hard en grondig te vloeken, robin trok en gezocht. Hij was zelf tegen vloeken. Hij zag dat Dreoge veel pijn had dus stond hi jop een floot tussen zijn tanden naar zijn paard, onder weg had hij wat dingen verzamelt om een goede zalf te maken voor Widow, Toen hi jeidnelijk vodn wat hij zocht gaf hij het aan dregoe 'hier deze helpt tegen je pijn.' hij hield een gestrekte arm naar Dregoe met Papaver zaadjes.

Dregoe had hem niet een horen fluiten naar het paard die Robin bij zich had. Hij was zo druk bezig geweest om de pijn te verzachten... Waarom moet dat nu net hier gebeuren waar Hij notebene bij aanwezig was?! Net toen Robin was gevonden had werd de pijn houdbaar en nam Dregoe een andere houding aan. Vol ongeloof keek hij van Robin naar zijn hand en zag er een soort zaadjes er lagen. Het liefste had Dregoe zijn hand weggeslagen.Maar hoe klein ook Dregoe wilde het automatisch aannemen, maar begon toen te ijsberen. Dat hielp hem vaak bij dingen om er over na te denken, maar het leek wel alsof er iets aan hem probeerde te ontkomen en waar Dregoe nu nog geen fat op kreeg net zoals toen in de arena en zijn instincten dreven de spot met Dregoe. Hij schudden zijn hoofd en begon alles weer van voor af aan te bekijken, maar hij bleef op hetzelfde punt uit komen, Waarom? Wat voor baat had Robin er aan zich steeds in dienst van andere die het dan nodig hebben zijn hulp konden aannemen ook al was het hem verteld dat de persoon je niet vertrouwde. Net voor Dregoe weer terug wilde lopen galmde er een ijselijke gil tussen de bomen door. De kreet was nog te ijl om voor menselijke oren te horen te zijn en Dregoe vergat voor even dat Robin nog niet zo ver bij hem in de buurt stond. Dregoe had zich in de richting van de gil gedraaid en zag na een paar minuten een knaapje van een jaar of 10 a 12 tussen de bomen door hun kant op rennen. Er zaten twee wolven achterna die zich normaal in het territorium van de W.O.F. aangetroffen zouden worden zaten achter het knaapje aan. De jongen herkende Dregoe nog van uit een van de gevechten uit de Arena. De jongen probeerde bij de wolven vandaan te blijven en Dregoe herkende het knaapje niet meteen, maar hij richten zich tot de twee wolven en gaf ze een snauw in de taal der wolven. Het was een rauwe toon geweest die de twee achter volgende wolven meteen lieten stoppen alsof het zijn honden waren. Nog even gromde Dregoe en verbood het hen om hier met Bill over te praten, want het waren twee van de roedel zwarte wolven die zich in de Abbys op hielden. Dregoe bleef ze even na kijken. Het kind was gelijk nadat Dregoe zo tegen de twee wolven was uit gevallen door geschoten naar Robin. Dregoe wist dat het een mensen kind was, maar Kinderen deed hij niets, daar had hij zich al vanaf het begin aan te houden. Twijfel speelde hem nu echt parten en de zwarte merrie leek er genoeg van te hebben dat Dregoe het standpunt kennelijk nog steeds niet zag. Ze stapte expres achter hem door. Het stel stond niet echt dichtbij elkaar, maar ook niet ver van elkaar af. Shade gaf Dregoe een flinke duw naar voren zodat hij er zelf ook van schrok en niet begrijpend naar zijn rijdier keek. Paarden verstaan was niet zijn sterkste punt geweest, maar het leek Dregoe toch lichtjes door te dringen dat deze strijd mogelijk niet alleen gestreden kon worden? Die gedachten leek hem zo absurd dat Dregoe zijn hoofd schudden en bij de twee mensen even een stukje weg liep en in het gras neer plofte met zijn rug naar hen toe. Shade liep achter Dregoe aan en zetten druk met haar snuit op een van zijn schouder tot Dregoe haar weg wilde slaan, maar ze was te snel weg om haar goed te kunnen raken. Waarom? Dat woordje kwam steeds weer terug en de merrie begon nu echt haar geduld met hem te verliezen. Ze wiemelde met haar snuit langs zijn oren en probeerde er een van te pakken Dregoe duwde haar steeds weer weg en probeerde na te denken tot Shade uit eindelijk een van zijn oren echt vast had en er hard aan trok. Het was niet meer dan een felle maar kleine pijn scheut geweest en Dregoe keek haar kwaad aan. Nog voor hij wat boos tegen haar kon zeggen hinnikte ze luid tegen hem. Dregoe bleef haar even aankijken en boog toen zijn hoofd. Misschien zag het er niet uit als een gesprek, maar voor het eerst verstond hij de merrie, maar hij kon er zelf niet over beslissen!

Blijkbaar was Dregoe aan het twijfelen en begon te ijsberen, onder tussen aaide hij de kop van zijn trouwe dier en fluisterde er lief kozelijke woordjes er naar hem. De paard beantwoorde het met kleine hinnikjes. Met dit dier leeft hij al de helft van zijn leven en hij kent Storm door en door en storm kent hem ook heel goed, ze vertrouwen elkaar blindelings aan zijn elven aan hem. Van uit zijn ooghoek zag hij hoe Dregoe zich naar een richtign draaide en automatisch vloge nzijn handen naar een plek waar normaal zijn boog zou zitten maar die plek was leeg, Zijn wapen lag nog thuis en het enige wat hij bij zich had waren die netten maar die zouden niet veel werk doen. HIj zag een jonge uit de bos rennen met 2 wolven op zijn hielen, Robin keek naar de jonge. Waar kende hij hem? vroeg hij zich stil af terwijl hij keek hoe Dregoe naar de wolven snauwde die meteen halt hielden als of ze honden waren van hem. Ontdanks dit toestand moest hij toch even grinniken en bedacht zich hoe invloed baar shape shifters op dieren waren, nog een rede om ze te bewonderen. De jonge kwam meteen naar hem toe rennen en Robin trok hem dicht naar zich toe terwijl hij op zijn hurken ging zitten waardoor ze even groot waren, het was een jonge van 10 a 12 jaar en hij kende deze jonge omdat zijn vader de buurman was van zijn opa. Robin suste hem en zei zacht dat het allemaal goed zou komen en dat alles voorbij was en die wolven neit meer achter hem waren. In tussen tijd was Dregoe bezig met zijn zwarte merrie die hem iets duidelijk probeerde te maken, hier merkte Robin weer dat Dregoe geen goede band had met zijn paard. Storm was helemaal bezig met het kelien jonge eer blij maken en daar was Robin blij om hij kon altijd op hem vertrouwen. 'Hoor is Bart, ik kan je nu neit weg brengen maar Storm kent de weg dus kan hij je ook weg brengen, ik wil dat je nu naar huis rijd en daar rustig aan gaat doen.' Zei hij tegen de jonge die hem even bang aan keek maar toen knikte. Bart kende Storm wel en wist dat hij op he mmeost vertrouwen. Toen dat was geregeld hielp hi jde jonge op te stijgen op zijn paard en fluisterde in storms oor dat hij naar zijn Opa moest rijden, met veel tegen zin hinnikte het paard en verdween richting de dorp.

Terwijl Dregoe met Shade bezig was geweest had Robin het jongetje naar zijn opa gestuurd. Na een zacht gesteun kwam hij weer overeind en draaide zich van Shade af die weer was gaan grazen. Dregoe liep terug naar Robin en twijfelde nog even voor hij begon te spreken. 'Ik blijf het vreemd vinden, maar het lijkt alsof ik Widow begin te begrijpen. Toch kan ik je nu geen uitslag geven.' zei Dregoe met een wat neutralere stem en hij keek Robin ook minder dreigend aan. Het was vreemd genoeg dat hij steeds weer met slechte mensen te maken had gehad en dat er dan eentje er zo tussen uit sprong als Robin. Het was niet goed te verwerken, maar dat zou Dregoe de oudere eerst voor moeten leggen! 'Er zal eerst overlegt moeten worden dan zul je meer horen.' voegde Dregoe er aan toe voor hij zich afvroeg dat Robin het nog steeds niet slecht was geworden, had hij zich dan zo vergist in dit mens??????

'Ik blijf het vreemd vinden, maar het lijkt alsof ik Widow begin te begrijpen. Toch kan ik je nu geen uitslag geven.' zei Dregoe met een wat neutralere stem en hij keek Robin ook minder dreigend aan. Hij knikte begrijpend. Er waren weinig mensen van de goede blood hunters dus was het logisch dat hij hem niet vertrouwde. 'Er zal eerst overlegt moeten worden dan zul je meer horen.' Weer knitke robin en sprak met een neutrale stem 'Ik begrijp dat je over me je eigen twijvels hebt, maar hoe je vriendin er buiten, i kben blij dat er toen niks gebeurd was met Hope en Widow was alleen bij haar hoofd geraakt maar als ze zo door gaat zal ik me boog gebruiken ook al doe ik dat liever niet, ik wil veiligheid voor me familie en ik denk dat jij dat kunt begrijpen. Als het goed is heb jij toch ook een kind gekregen?' Zijn stem was rustig en hij wou zeker niet dreigen over komen, hij maakte zich alleen als gek zorgen om Widow.

Robin knikte op zijn woorden en begon toen over het voorval met Widow te praten. Dregoe gaf niet aan alsof hij van niks wist, want hij had Mistake meteen door gehad toen ze zogenaamd wilde gaan wandelen. 'Dat is een ding dat ik je verzekeren kan. Mistake zal haar niet meer lastig vallen. Het zijn vast de uitwerkingen van haar hormonen geweest. Niet dat ik het goed keurde. Ze heeft er zeker vier uur last van gehad.' zei Dregoe op zijn woorden en snoof even kort Mistake had zich laten gelden toen, maar ze had niet moeten bijten daarvan was ze bijna gek geworden. Het was dat Dregoe Bill achter haar aan gestuurd had. Als hij hem mocht geloven was ze toen zeer sterk geweest voor het geen wat ze anders niet was. Dregoe schudden zijn hoofd toen hij er aan terug dacht.

Blijkbaar wist Dregoe daar alles van 'Dat is een ding dat ik je verzekeren kan. Mistake zal haar niet meer lastig vallen. Het zijn vast de uitwerkingen van haar hormonen geweest. Niet dat ik het goed keurde. Ze heeft er zeker vier uur last van gehad.' HIj knikte en haalde een van zijn handen door zijn haar 'Dan geloof ik jou op woord Dregoe maar wat wou je van mij behalve me uithoren.' Zo als gewoonlijk was zijn stem rustig en ook zijn houding. Hij keek vragend naar Dregoe maar bekeek van uit zijn ooghoeken zijn paard, het was ee nprachtige merrie die zwart was 'Ik merk dat je niet zo een goede band heb met je paard?' Zei hij en richte zijn volle blik op die prachtige dier. Hij was opgegroeid tussen paarden en andere dieren en de meeste vonden zijn aura leu kwant ze hadden hem nooit aangevallen of genergeerd.

Robin zei dat hij zijn woord dan maar geloofde, maar Dregoe was er nog steeds niet uit of hij zijn woord wel vertrouwen kon. Hij had hem die zaadjes willen geven, maar uit gewoonte had hij die nog steeds niet aangenomen. Robin begon over zijn merrie te spreken en Dregoe keek er even naar die hem ook even aan keek en pesterig met haar hoofd begon te zwaaien. Nee zo lang als Robin had hij haar niet. 'Klopt, maar ik heb haar bij een fokkerij vandaan gekocht heel in het begin. Ze is een koppig beest dat soms doet waar ze zelf zin in heeft als ze los loopt. Verder is het een goede kameraad. Al versta ik haar nog niet helemaal, maar paarden zijn ook niet de dieren waar ik normaal mee spreek.' Het was iets dat hij niet snel deed toegeven! De merrie stopte met zwaaien toen hij haar een koppig beest noemde en ze brieste boos. niet dat hij daar aan toe gaf dat deed ze wel vaker. 'Als ik vragen heb wil ik die graag beantwoord hebben. ik loop niet graag in het donker zonder te weten wat er om me heen gebeurd en wat de reden er vaak van is.' beantwoorde Dregoe de vraag van Robin toen hij vroeg waarom hij hem hier heen had gevraagd. Dregoe draaide zich om en liep een stukje naar de eikenboom toe en bleef zo nog even staan voor hij zich weer naar het mens omdraaide. 'Als je zo om andere geeft zoals je beweerd waarom stuurde je me dan naar de Arena?' zijn vraag kwam er wat feller uit dan hij bedoelt had, maar dit was weer iets van zijn eigen koppigheid die de kop weer opstak.

'Klopt, maar ik heb haar bij een fokkerij vandaan gekocht heel in het begin. Ze is een koppig beest dat soms doet waar ze zelf zin in heeft als ze los loopt. Verder is het een goede kameraad. Al versta ik haar nog niet helemaal, maar paarden zijn ook niet de dieren waar ik normaal mee spreek.' Het was iets dat hij niet snel deed toegeven! De merrie stopte met zwaaien toen hij haar een koppig beest noemde en ze brieste boos. niet dat hij daar aan toe gaf dat deed ze wel vaker. 'Als ik vragen heb wil ik die graag beantwoord hebben. ik loop niet graag in het donker zonder te weten wat er om me heen gebeurd en wat de reden er vaak van is. HIj knikte en leunde weer tegen een boom 'Als je zo om andere geeft zoals je beweerd waarom stuurde je me dan naar de Arena?' Hij zuchte en keek naar Dregoe 'Die week moest ik weg en omdat jij een gevaar vormde voor Widow dus had ik je wel ergens moeten weg brengen.' Hij ging met zijn rug tegen de boom op de grond zitten, terwijl hij genoot van het weer met zijn ogen dicht.

Daar zat wat in Dregoe was toen heel erg boos op Widow geweest, maar toen hij had gehoord dat Robin haar vrij gelaten had was Dregoe zo nieuwschierig geweest dat hij wilde weten waarom. Toen hij haar huilend in de grot had gezien had Dregoe er spijt van gehad en wilde zijn excuses maken, maar toen was Robin er tussen gekomen. Dregoe draaide zich weer van Robin af en gromde geergert. 'Misschien dat het er anders eruit had gezien toen jij ten tonelen verscheen, maar ik had haar willen zeggen dat het me speet van wat er toen hier gebeurd was.' de woorden waren eruit voor Dregoe er zelf erg in had, maar hij reageerde er niet op en begon weer te ijsberen Zonder ergens in het bijzonders over na te denken. Hij wilde zijn verwarde gevoelens en flaterend van verschillende gedachten orden. Dit was vreemd voor hem zo vaak en op een plek toegeven wat hij normaal glashard over loog. Dregoe wilde niks liever dan Robin op zijn woord geloven, maar hoe zat het met de rest van de W.O.F. er zaten erbij zoals Bill, Mistake en Tamina die door de Bloodhunters het leven zuur gemaakt waren en dan zijn twee andere broers niet te vergeven die ook door Bloodhunters toen die dag mee genomen waren. Ergernis borrelde in hem op en voor het eerst kon hij zich niet in houden. Het moest eruit hoe dan ook of hij zou er gek van worden. Dregoe bleef bij Robin uit de buurt en schreeuwde luid genoeg om alle vogels te laten schrikken. Twijfel en verwarring dat waren dingen die hij het meeste haten!

Dregoe draaide zich weer van Robin af en gromde geergert. 'Misschien dat het er anders eruit had gezien toen jij ten tonelen verscheen, maar ik had haar willen zeggen dat het me speet van wat er toen hier gebeurd was.' Hij keek neit begrijpen naar de ijsberende Dregoe en vroeg zich stil af of het echt waar kon zijn en dat hij het verkeerd gezien had, maar Widow wou zelf dat hij naar de Area werd gestuurd. Natuurlijk wist hij niet wat hij had gedaan maar die tijd leek het een van de beste keuzes die je kon maken. Hij moest nu zijn hoofd er bij houden en kiezen voor de beste en dat was iets bedenken zodat hij en Dregoe niet elkaar zouden vermoorde elke keer als ze elkaar zagen, ze meosten een compromis zien te vinden. Hij schrok uit zijn gedachten toen hij hoorde hoe Dregoe schreeuwde. Alle vogel kraste geschrokken en vlogen weg. Robin stodn op en liep de richting heen 'We moeten een compromis zien te sluiten. Dat is het beste voor ons allebei.' Zei hij toen Dregoe uit geschreeuwd was.

Ja dat luchten op! Soms was het handig om je eens in de zo veel keer de longen uit je lijf te schreeuwen niet dat het zijn ribben nu nog goed deed! Robin stond op van waar hij gezeten had en liep naar Dregoe toe en zei dat ze een compromis zouden moeten sluiten. Dat was best voor hem, maar of zijn leden zich daar ook aan zouden houden? Misschien een andere regel er aan toe voegen... Dregoe bekeek Robin even, maar zei er verder nog niks over voor hij de woorden gevonden had die hij zocht. Hij was even leeg geweest na die uitbrander die hij de wereld in gegooid had. 'Zoals?' was enkel wat er in hem op kwam. Dregoe liet het niet merken, maar op het moment kreeg hij niet veel woorden eruit, maar als Robin met iets goeds zou komen zou het veranderen.

Hij zag dat Dregoe naar hem keek en uiteindelijk zei 'Zoals?' HIj haalde zijn schouders op 'Weet ik veel, dat ik niet een van jou leden jaag en dat jij mij en me familie met rust laat. Ik zal ook kijken of ik kan zorgen dat de blood hunters het zoeken naar jou groep aan mij overlaten.' Hij keek naar de lucht waar geen een vogel te zien was en lachte even 'Je hebt we leen krachtige stem.' In de verte hoorde hij hoeven die tegen de grond sloegen en draaide zich om en zag Storm aan komen galoperen, blijkbaar was de jonge al thuis dus kwam storm weer terug, hij remde voor hem en Robin klopte op de nek 'brave jonge.' Zei hij zacht.

Het voorstel van Robin was nog niet zo geheel slecht. Dregoe had zijn leden al vertelt dat Widow geen bedreiging meer voor hen vormde dus dat zou al een ding om minder te hoeven te vertellen. Dregoe had ze gezegd dat het beter was om binnen de grenzen van hun terretorium konden blijven. Dregoe nam aan dat Robin het niet zo slecht deed onder de andere Bloodhunters die hij misschien onder zich had staan daar wist Dregoe verder niks vanaf, dus liet hij dat gedeelte maar al te graag aan hun over. Dregoe knikte op de woorden van Robin. 'En het zou handiger zijn als we elkaar willen spreken we eerst een duif sturen.' stelde Dregoe ook voor zo voorkwamen ze de volgende misverstanden.

Dregoe knikte op de woorden van Robin. 'En het zou handiger zijn als we elkaar willen spreken we eerst een duif sturen.' Hij knikte, dat zou wel handig zijn. 'Goed dus we hebbe neen afspraak, ik alles proberen te doen voor dat me vader naar de stad komt. Ik ben een van de invloedbare hunters maar als me vader hier heen komt hebben we zeker een probleem.' Hij wreef over zijn slaap terwij lhij nadacht wat hij moest vertellen aan de raad zodat ze ophielden met zoeken naar deze groep. HEt zou duidelijk neit makkelijk wordenen er zal veel geld nodig hebben, gelukkig maar dat hij nog wat over had. Robin stak zijn hand uit naar Dregoe. 'ik zal ook kijken of me oom nog een van die zeldzame duiven heeft zodat we die altijd kunnen herkennen.' Zei hij daarna

Robin vroeg of ze een afspraak hadden, maar daar bleef het bij Dregoe toch nog even steken. 'daar kan ik nog geen goed uitsluitsel over geven. Het moet ook met hen besproken worden. en ik denk dat ik daar een harde dopper aan zal hebben!' zei Dregoe die even op zijn achterhoofd krabte. Vooral Mistake zou een heikel punt kunnen zijn, maar het was ook in het belang van zijn gezin en dat moest ze dan ook probeerden te begrijpen? 'Als het lukt zal er zeker een afspraak zijn, maar als ze de Abbys durven te betreden zal het hun eigen dood zijn waar ze dan voor getekend hebben. Jij en Widow staan daar samen met jullie dochtertje buiten.' voegde hij er snel aan toe, want hij had Robin wel zien kijken en had geen zin om hier en nu met hem te gaan staan bekvechten. Dregoe hoorde dat Robin ook zeldzame duiven wilde gebruiken. Die werden vast ook gebruikt bij de koning als die dieren echt zo zeldzaam waren. Dregoe schudden zijn hoofd. 'Die worden vast ook gebruikt bij die hoge heren van jullie. Dat zou te veel op vallen. We kunnen beter gewone doorsnee duiven gebruiken. Widow kan die vast ook oproepen. Duiventaal is een van de gemakkelijkste dingen om te leren voor kinderen pikken die het snelste op.' gooide Dregoe er tegen in. Als hier zeldzame duiven zouden gaan rond fladderen zou dat vast binnen de kortste keren ontdekt worden. Dregoe wilde geen opmerkelijke duiven gebruiken als dat zo was als Robin vertelde was het vast door een reiziger zo gezien en dan hadden ze zeker een probleem en misschien nog wel sneller dan ze dachten...

'daar kan ik nog geen goed uitsluitsel over geven. Het moet ook met hen besproken worden. en ik denk dat ik daar een harde dopper aan zal hebben!' Hij knikte begrijpend en trok zijn hand terug. 'Als het lukt zal er zeker een afspraak zijn, maar als ze de Abbys durven te betreden zal het hun eigen dood zijn waar ze dan voor getekend hebben. Jij en Widow staan daar samen met jullie dochtertje buiten.' Hij knikte als goed keuring, 'Die worden vast ook gebruikt bij die hoge heren van jullie. Dat zou te veel op vallen. We kunnen beter gewone doorsnee duiven gebruiken. Widow kan die vast ook oproepen. Duiventaal is een van de gemakkelijkste dingen om te leren voor kinderen pikken die het snelste op.' gooide Dregoe er tegen in. Hij schudde zijn hoofd 'die hogere mensen pakken altijd die goede rassen maar dit was een kruising tussen paar duiven maar goed. Een normale duif is ook goed.' Hij lachte naar hem.

-faal-

'Dan kunnen we beter nu gaan voor een van onze beide soorten ons zo ziet.' zei Dregoe toen Robin ermee in stemde. Hij moest zich nog voor gaan bereiden om alle leden toe te spreken, maar eerst wilde hij de goed keurig van de oudste van het dorp hebben, want met hun steun was het gemakkelijker om de andere over te halen! Dregoe had het paard van Robin ook terug horen komen en op de vraag die hij eerder gesteld had wilde Dregoe hem nog even een antwoord op geven. 'Ik heb zeker een kind gekregen zijn naam is Will. Misschien dat Widow dat leuk zal vinden om het te horen. Ze voelde deed nog al vreemd toen Hope net geboren was. alsof ze zich schuldig voelde...' Dregoe wist eigenlijk niet wat Widow toen gevoelt had, maar hij wist dat het met Mistake te maken had gehad. Anders had ze hem niet uit de Arena helpen ontsnappen! Dregoe liep naar Shade toe en stapte op. De merrie keek hem even vreemd aan, maar ze weigerde niet toen hij haar de sporen gaf. Hij moest nu eerst de oudste spreken en later de leden die het hem vast moeilijk gingen maken. Dregoe voelde zich al wat lichter nu hij wist waarom Widow en Robin hem toen naar de Arena hadden gestuurd het was in het belang van hun gezin geweest zonder kwaad in de zin, misschien dat hij daarom Widow toen niet had laten stikken doordat hij besefte dat het nooit haar bedoeling was geweest hem te laten leiden en zijn groep!