hiding the pain (cody)

Lira was al een hele tijd bij Cody, ze vond het werkelijk zalig. Hij was geduldig met haar, dwong haar nergens toe en was gewoon weg de meest lieve jonge op deze hele planeet. Ze hadden geen lichamelijke liefde nodig om gelukkig te zijn dat wist Lira omdat ze er nog altijd niet klaar voor was geweest, ze wist neit hoe het kwam toen haar demoon nog bij haar was geweest had ze er nooit problemen mee gehad maar nu, nu voelde het gewoon nog niet goed. Maar de laatste weken was er een duister kantje aan deze mooie toekomst gekomen, ze merkte eht aan zichzelf, ze merkte het aan alles, haar dromen, ze werd gekweld in haar domen door eht walgelijke beest, iedere nacht, in iedere droom was hij dichterbij, groter. nee ze vertrouwde het niet. De plaats waar haar ziel gespleiten was van die van de Kyuubi, de plaats waar een zwarte afdruk stond was aan eht groeien verspreidde zich over haar lichaam, nu kon ze het nog voor Cody verbergen door haar kleren, maar wat als het bleef groeien? Ze kon eht niet blijven verstoppen, ookal moest ze dat wel. Ze wilde hem niet opzadelen met haar problemen, ze kon het niet. Ze keek naar zichzelf in de spiegel en even flitste de Kyuubi in haar door, hij was aan het terug komen, ze voelde het hij wilde zich weer in haar lichaam nestelen, ze moest iets doen maar ze wist neit wat. Ze stond in de keuken wilde wat eten maken toen het klaar was en ze de potten pakte ging er een trilling door haar heen waardoor alles op de grond viel en barste, dit was niet normaal dit hoorde niet te gebeuren, neit bij een engel. Lira trilde voelde iets branden, het teken was aan het groeien en het deed pijn toch zoveel pijn ze wilde schreeuwen maar ze kon niet, ze mocht niet...

Cody voelde zich gelukkig met Lira en hij hield altijd een oogje op Crase. Hij hield ziels veel van zijn mooi engeltjes maar hij werd bang, bang voor Lira en wat er met haar gebeurde. Elke nacht als ze gewoon rustig naast elkaar lagen voelde hij iets groeien in Lira's aura's. Cody zat heerlijk in zijn woonkamer wat verslagen aan het lezen terwijl Lira in de keuken stond, het was heerlijk om even rustig aan te doen voor hij morgen weer aan het werk ging, nu het winter begon te worden moest hij voor vele dingen regelen. Cody keek op toen hij iets op de grond hoorde komen en hij schoot overeind, wat was er gebeurd. Cody liep gauw naar de keuken waar hij lira zag trillen...Trillen, iets wat engelen niet gauw deden en op de grond zag hij ook scherven liggen. Cody schoot haar te hulp en nam haar in zijn armen als bescherming en probeerde haar te sussen, hun aura's smolten samen terwijl hij dat deed en hij voelde kwaad er in. 'Wat is er aan de hand Lira?' vroeg hij zachtjes terwijl hij haar tegen zich aan bleef drukken.

Lira voelde het in haar hele lijf alsof er inwendig een strijd in haar woedde. Nee dit wilde ze niet. Ze klemde haar kaken op elkaar en toen voelde ze 2 armen om zich heen, beschermende grote armen die haar wilde sussen, door zijn aura werd het trillen minder en verdween zelfs even. 'Wat is er aan de hand Lira?' vroeg hij zachtjes terwijl hij haar tegen zich aan bleef drukken. "Niets" Zei ze met een zachte stem waar een tikje pijn in door vloeide, pijn die ze probeerde te verbergen. Ze mocht het hem niet laten merken dan zou hij ongerust worden. Langzaam maakte ze zich van hem los en begon de dingen op te ruimen. "Ik...Ik was er gewoon niet met mijn gedachte bij." Loog ze zachtjes. toen ze verder bij hem weg was voelde ze de pijn weer opvlagen voelde ze het brandende gevoel in zich. "Blijf uit haar buurt" Kwam er grommend uit haar keel. Lira greep het tafelblad vast, zweet parelde op haar voorhoofd, nee, nee ze mocht hem niets laten merken. "Ik voel me gewoon niet zo lekker...even een luchtje scheppen zal me goed doen denk ik." Zei ze haastig terwijlz e net iets te snel de deur uit wandelde, ze wilde haar vleugels ontvouwen maar toenz e daarmee begon en merkte dat ze zwart begonnen te worden trok ze ze terug in, deze vielen te hard op, dat zou hij merken ze meost gaan wandfelen, ja ze had geen keus. Langzaam wandelde ze en merkte ze dat er zelfs al zwarte tekens tot aan haar pols zaten, deze probeerde ze te verhulllen door haar mouw lager te trekken.

Er was iets goed mis met zijn lieverd maar toen hij haar aanrakte werd ze wel wat rustiger maar ze trok zich los van hem wat hij niet fijn vond. "Niets" Zei ze met een zachte stem waar een tikje pijn in door vloeide, Er was iets goed mis en Cody vond dit echt niks. "Ik...Ik was er gewoon niet met mijn gedachte bij." Cody kon ook horen dat ze loog. 'Lira, lieg niet tegen mij!' Zei hij rustig. En toen gebeurde er iets raars want Lira's ste mwas niet meer van Lira. "Blijf uit haar buurt" Kwam er grommend uit haar keel. Lira greep het tafelblad vast, zweet parelde op haar voorhoofd, Cody wou wer naar haar toe lopen om haar te onderzoeken, hij vertrouwde dit niet en hij wou gauw weten wat er aan de hand is met Lira. "Ik voel me gewoon niet zo lekker...even een luchtje scheppen zal me goed doen denk ik." Zei ze haastig terwijlz e net iets te snel de deur uit wandelde, Cody wou haar volgen en zag net hoe haar vleugels al zwart werden, er was iets niet goed, helemaal niet goed. En toen ze maar ging wandelen rende hij achter haar aan en stopte voor haar neus 'Lira! Je kunt me vertrouwen en vertellen wat er aan de hand is.' Zei hij rustig en pakte haar pols vast en keek haar doordringend aan in haar blauwe ogen.

Cody's aanraking was zo geruststellend, zo bevredigend, maar ze mocht zich niet gewonnen geven hij mocht iets weten, ze moest leigen, hem ontlopen, ze had geen andere keuze. 'Lira, lieg niet tegen mij!' Zei hij rustig. Natuurlijk wist hij dat ze loog dat wist hij altijd. "Ik lieg niet!" Loog ze wederom. ze maakte zichzelf van hem los liep de keuken uit, weg van hun huis, weg van hem. Maar het hielp niet hij kwam achter haar aan, hij haalde haar in en stopte voor haar. 'Lira! Je kunt me vertrouwen en vertellen wat er aan de hand is.' Zei hij rustig en pakte haar pols vast en keek haar doordringend aan in haar blauwe ogen. Lira's ogen waren groot, angstig. Nee Cody, dat kan ik niet. Dacht ze. Ze kon het niet zeggen, ze wist niet hoe, ze wilde niet dat hij zich zorgen om haar maakte. "Er is echt niets!" Riep ze terwijl ze haar pols losrukte en vocht tegen de tranen. Ze moest iets vinden om hem van zich weg te krijgen, iets vinden waardoor hij haar alleen zou laten. Ze beet op haar lip en keek hem aan. "Ik hou niet meer van je." Loog ze, ze wist niet of hij eht zou geloven maar ze hoopte er wel op, het deed haar pijn, zoveel pijn om deze leugen te zeggen maar eht was voor zijn eigen veiligheid, als deze demoon terug kwam mocht hij neit in de buurt zijn, dan zou hij gevaar lopen, zou ze hem kunnen doden, en dat wilde ze niet.

"Ik lieg niet!" Loog ze wederom. Alweer leugens, hoezo kon ze niet zeggen wat er aan de hand is in plaats van steeds te liegen? Lira's ogen waren groot, angstig. Wat hem nog meer deed vermoeden dat er iets niet klopte, hij bleef haar aankijken wachtend tot ze iets zou zeggen, tot ze de waarheid zou zeggen. "Ik hou niet meer van je." hoorde hij LIra zeggen en hoewel hij diep van binnen wist dat er iets niet klopte hoorde hij diep in zijn gedachten, in zijn herinnering over Alina, hoe ze hem had afgewezen...Zijn eerste liefde die gekozen had voor een demon en nu Lira...Nee dit zou hij niet kunnen overleven. Cody begon te trillen en zijn blik veranderde steeds, je zag er verschillende emotie's naar boven komen. Hij wou Lira ook niet kwijt raken, dat kon hij gewoon niet, dat zou te veel zijn voor zijn hart die eindelijk was geheeld na de vorige toestand. Het was een ramp als een engel van verdriet werd overspoeld, hij had het al eens meegemaakt en wou dat dit nog is, hoewel hij nu wist dat dit veel erger zou worden 'Zeg me dat het niet waar is...' Zei hij met ogen vol verdriet.

Hij wist dat ze loog, dat zag ze in zijn blik. Tot ze hem vertelde dat ze niet meer van hem hield, ergens deed het haar pijn dat hij haar zo makkelijk geloofde. Die blik die in zijn ogen kwam kon ze niet aan ze zag het verdriet, de oude pijn opwaaien, wat had ze gedaan? Waarom had ze dat gedaan? Had ze echt gedacht dat ze hem zou beschermen door dat te zeggen? Nee ze moest hem op een andere manier afschudden. 'Zeg me dat het niet waar is...' Zei hij met ogen vol verdriet. Lira slikte, wat moest ze doen? Ze wilde nee schreeuwen, hem in de armen vliegen tot ze aan de demoon werd herinnerd door een brandende pijn die haar huid leek te verschroeien, nee ze moest doorzetten, ze moest liegen, hem zeggen dat ze hem niet wilde zien, alleen zo zou hij veilig zijn, ze moest uit zijn buurt blijven tot ze dit probleem had opgelost, ze had geen keuze. "Jawel Cody" Zei ze met een kille stem haar ogen zijn blik ontwijkend. Ze draaide zich om, klaar om het op een lopen te zetten toen ze door haar benen zakte van de pijn. Een dierlijke kreet kwam uit haar keel terwijl ze kronkelend in de sneeuw lach. De pijn verspreidde zich over haar hele lichaam ze hapte tevergeefs naar luucht, ze voelde het beest in zich. Ze vocht er mentaal tegen maar het lukte haa rniet, een schreeuw kwam uit haar keel, nee, nee, nee! dit mocht niet! Niet waar hij bij was! Ze moest wegkomen, maar ze kon n-iet ze kon zichzelf niet bewegen.

tekentjes die zich verspreiden --> http://browse.deviantart.com/?q=sasuke+curse+mark&offset=48#/d3hlmip

Hij wou het niet, niet weer het pijn hebben die hij jaren had geleid. Nee dit wou hij echt niet! Cody bleef met verdrietige ogen haar aankijken wachtend op haar antwoord. "Jawel Cody" Zei ze met een kille stem haar ogen zijn blik ontwijkend. Ze draaide zich om, e ntoen gebeurde er iets heel raars, ze zakte door haar benen en hij hoorde een dierlijke kreet, wat was er met haar aan de hand? Cody schoot naar haar toe en nam haar in zijn armen, rare tekens kwamen over haar huid en hij voelde diep van binnen dat er iets allarm sloeg, dit was neit goed! Hij moest haar snel naar een kerk brengen of en tempel waar hij dichter bij god was. Hij nam haar gauw in de armen e nzijn vleugels klapte open, hij steeg omhoog terwijl haar rustig probeerde te houden. Hij vloog zo snel hij kon richting de tempel.

Lira zag zijn blik ondanks haar verwoede pogingen om die te ontwijken, toen de pijn kwam en het beest in haar zich probeerde te ontpoppen, pakte hij ahar vast, werd ze wild spartelend tegen hem aangedrukt. Lira kreeg soms de bovenhand en keek naar Cody. "Cody! Laat me los! Ga weg!!" Riep ze in volle paniek. "Ga weg! Je loopt gevaar door mij!" Riep ze wanhopig waardoor er zelfs tranen in ahar ogen sprongen. Ze begon te trillen een walgelijk krakend geluid kwam bij haar ribben vandaan, die had het beest gebroken om haar stil te houden. "Laat haar los engel....Je kan niets doen..." Kwam er met een duivelse grijns, en een nog duivelsere stem uit Lira's mond. De demoon kreeg steeds meer wacht. "Waarom zou je haar helpen? Ze houd niet van je, ze heeft met je gespeeld, je voor de gek gehouden, je verraden..." Probeerde het beest hem van de kaart te brengen, Lira was mentaal helemaal uitgeteld niet in staat om nog iets te doen tegen de wrede grillen van het wezen.

Hoewel lira wild spartelde en probeerde los te komen hield hij haar stevig vast zodat ze niet naar beneden viel, hij negeerde het gekraak en zag de kerk al in de buurt komen. "Cody! Laat me los! Ga weg!!" Riep ze in volle paniek. "Ga weg! Je loopt gevaar door mij!" hoorde hij haar zeggen, maar hij zou haar niet in de steek laten. Laat haar los engel....Je kan niets doen..." Kwam er met een duivelse grijns, en een nog duivelsere stem uit Lira's mond. De demoon kreeg steeds meer wacht. "Waarom zou je haar helpen? Ze houd niet van je, ze heeft met je gespeeld, je voor de gek gehouden, je verraden..." Cody gromde en keek naar Lira 'Ik laat iemand niet in de steek die hulp nodig heeft.' zei hij boos tegen de demon en liep het kerk binnen, gelukkig was die leeg op een paus na. Cody liep naar de tafel waar normaal wijn stond en brood en gooide alles op de grond en legde haar er op, hij hield Lira stevig tegen de tafel en sloot zijn ogen 'Geliefde vader van mij en van dit wereld, ik vraag U om hulp. MIjn geliefde en 1 van Uw engelen is in nood en heeft uw hulp nodig.' Zei COdy met een krachtige stem terwijl hij zijn hand op haar hart legde en zijn kracht door haar liet stromen zodat die tegen de demon opstond en vocht, hij voelde de kracht en hoorde ook de voorwaarde waarvoor hij haar zou helpen.