A new life, a lost love!

Bane hoorde wat Ed zei, maar zag ook wat Ardella deed en boog zijn hoofd naar haar toe. Hij genoot van haar aanraking en hoopte dat het Syrax uit zijn isolatie halen zou? Wat Ed zei klopte ook weer, maar wat At een kind van zeven maanden? Hij vroeg zich afwie hij hier over vragen kon, Hm... Mathilda misschien? Zij zou hier vast meer over weten. Bane gromde van binnen toen Sy nog steeds niet reageerde. Fijn dan moest hij het maar zelf weten! Bane ijsbeerde rond en vroeg zich af hoe hij Mathilda hier over kon spreken, want Bane en Mathilda waren namelijk geen goede vrienden en het liefste had ze hem uit Syrax verbannen, maar dat kon ze gelukkig niet, maar hij moest anders zou Syrax dochter als nog sterven van de honger! Bane trok zich weer terug van Ardella en gaf haar weer aan Ed. 'Ik ben zo terug. Ze zal me wel niet binnen laten, maar ze is d enigste die hier info over kan geven.' zei hij en vertrok na Ara een achte streling oer haar wang ggeven te hebben. Daarna liep Bane naar buiten en richting Mathilda's huis. De leden die nog buiten waren keken hem vragend na, maar Bane negeerde ze en liep door tot hij bij het huisje van Mathilda aan kwam. Zoals verwacht had ze de deur op slot zitten. Bane kon een grom niet onderdruken, maar daar schonk hij geen aandacht aan en klopte aan de deur en wachten af.

papa reageerde nu wel gewoon op haar en daar moest Ara heel breed om glimlachen terwijl ze zijn gezichtje voelde, maar toen ze bij zijn neus kwam trok ze er aan om te kijken of het wel stevig was. De ruimte om haar heen bewoog wat haar aandacht trok en ze keek om zich heen, het zag er zo raar uit allemaal, hoezo al die vormen hier en daar? Maar al gauw werd ze weer naar haar oom gegeven en ze keek met grote verdrietige ogen naar haar vader, hoezo ging die weer weg? Ze wou niet dat hij weg ging. 'Ik ben zo terug. Ze zal me wel niet binnen laten, maar ze is d enigste die hier info over kan geven.' zei hij en ze voelde en streling over haar wang die ze leuk vond. Sommige woorden begon Ara te begrijpen en de emotie's kreeg ze ook een beetje door. Ed knikte alleen op Bane's woorden en ging op bed zitten, hij voelde zich hier niet fijn, een engel in de buurt was vreselijk en het voelde als of alles jeukte bij hem.

MAlody schuifelde aan de andere kant van de deur dat kon hij gewoon horen, maar ze weigerde bot weg om de deur los te maken. Soms kon hij dat mens wel de nek omdraaien! Ze besloot uit eindelijk hem te woord te staan, maar door de deur heen. Een kind van 7 maanden oud moest dus beginnen met groente en fruit papjes, maar had nog steeds moedermelk nodig! Bane bedankte haar voor de info en liep weer terug naar het huisje van Syrax, maar ging niet meteen naar binnen, omdat hij nadacht.

Ara bemerkte dat haar oom zich hier niet fijn vond en begon onrustig te bewegen, waar was papa? Hoezo had hij haar hier achtergelaten? Ara's ogen begonnen nat te worden en ze opende haar mond zodat er geluid uit kwam, ze wou dat haar papa haar weer nam en het gevoel in haar buikje was ook niet fijn, het knaagde aan haar wat ze niet leuk vond. Ara begon luidruchtig te huilen en merkte wel dat ahar oom haar probeerde te sussen maar het lukte niet, ze zou alleen door haar vader gesust worden!

Bane wist at Syrax nog wat voedsel in potten had staan, maar of die geschikt waren om moes van te maken? Maar goed zijn gedachten werden door Ardella verstoort en snel beende Bane naar binnen. Ed had moeite met Ara te sussen, maar hij grijnsde zahtjes en ging naast Ed op bed zitten. 'In de keuken staat nog wat voedsel in potten als jij die even fijn maakt kunnen we haar voeden.' zei Bane zacht en nam Ardella over waarna hij zijn gezicht weer naar haar toe boog. 'Ardella? He niet zo huilen je hoeft niet bang te zijn we gaan heus niet weg.' fluisterde Bane zacht en zag Ed vertrekken naar de keuken duidelijk niet gedient om dingen te moeten doen die Bane ook eigenlijk had kunnen doen voor hij naar hem en de dochter van Syrax was gegaan.

Dit keer reageerde haar papa wel en kwam gelukkig ook wel. Ze werd in zijn sterke armen genomen en hield meteen op met huilen. 'In de keuken staat nog wat voedsel in potten als jij die even fijn maakt kunnen we haar voeden.' zei Bane zacht en nam Ardella over, Ed knikte alleen maar en stond op, hij had hier eignelijk geen zin in om Bane te gehoorzamen maar het moest wel. Ara raakte weer met haar handjes zijn wangen en pakte daarna meteen zijn neus vast en hoorde haar vaders woordjes. 'Ardella? He niet zo huilen je hoeft niet bang te zijn we gaan heus niet weg.' fluisterde haar vader zachtjes en daar moest ze op lachen, haar lach vervulde het hele huis, het was een kinderlijke lach. Met haar vrije hand bleef ze de ruwe wang aanraken.

Jantje huil jantje lach! Dit kind was echt onvoorspelbaar? Alles wat gebeurde was voor haar regeltjes, anders zetten ze haar luidspreker op volle sterkte en daar zat Bane niet op te wachten, hij had liever rust nu.

Ara bleef met een glimlach naar haar papa kijken terwijl alles om haar heen gebeurde, bij haar papa voelde ze zich veilig. Ed had gauw die potjes gevonden en begon alles fijn te malen, dit was nog niet zo erg, hij herrinerde zich hoe de 1e scherpe tandjes van Edana kwamen, het was een hel geweest, geen nacht konden ze oog dicht doen voor alle tanden te zien waren. Ed kwam terug met het eten en gaf het aan Syrax, hij moest hier gauw weg of hij zal gek worden van die goede energie.

Syrax glimlachte en veegde even zachtjes tegen haar handjes tot Ed terug kwam. Deze ging daarna weg. Vast omdat Razor hier woonde? Bane had er geen last van en hopelijk Ardella ook niet? Rustig voeden hij zijn dochtertje of liever gezegt het kind van Syrax.

Ara zag hoe haar papa zachtjes tegen haar handjes veegde en ze zag hoe haar oom iets aan papa gaf. Een lepel kwam naar haar toe en ze keek er wanttrouwen aan, het rook zo raar maar ook weer lekker en haar buikje knorde. Heel voorzichtig opende Ara haar mond open en voelde het spul in haar mondje komen. Het was best wel lekker en Ara glimlachte speels naar haar.

Ara keek eerst wantrouwend, maar ze nam de lepel toch wel in haar mondje en vond het kennelijk wel lekker, want ze glimlachte speels. Bane voerde haa tot ze niet meer hoefte. Daarna legde hij Ara in het midden op bed en zetten de resten in de koelkast in de keuken voor Bane terug liep en ging naast Ara liggen en sloot zijn ogen.

Het eten was best wel lekker en Ara genoot er van dat haar buikje gevuld was met iets lekkers. toen ze vol zat en geen lepel meer naar binnen kon nemen sloot ze haar mondje stijf dicht ten teken dat ze niet meer hoefde. Papa legde haar op iets zachts en liep zelf weg, Ara was bang dat hij weer lang weg bleef maar gelukkig deed hij het niet en kwam gauw naast haar liggen, Ara bleef hem vermoeid aankijken en sloot uiteindelijk ook haar ogen en viel in een diepe slaap.

Lang leven de bieb!!!