Io sono il figlio del diavolo

Haar lenige lichaam bewoog sierlijk door de bos heen en haar hondje volgde haar op de voet, die zeurde maar door dat dit niet een veilige plek was om te beginnen te oefenen. 'Maar ik moet het leren Ager. Als ik nu al in me slaap geesten kan terug sturen, moet ik me kracht leren beheersen.' Zei ze zeuren en keek met onschuldige ogen naar haar hondje die schudde alleen zijn hoofd en zei dat het niet veilig was. 'je weet toch dat i kde hel het ook neit veilig was maar daar leefde ik toch ook?' vroeg ze met grote onschuldige ogen die zeiden: ik kan er ook niks aan doen. UIteindelijk zei hij dat hij heel goed op haar ging op letten. Ze knitke alleen opgelucht en keek naar het water dat naar beneden viel 'ciò che è bello' Zei ze bewonderend en ging wat verder weg van die waterval zitten en probeerde zich te concertreren op haar shifter vorm. Ze moest het gewoon kunnen, dat was ze verplicht va nhaar vader. Ze moest het van hem leren anders moest ze terug. Hij heeft haar gewaarschuwd voor boze mensen die op shape shifters jaagde en omdat ze geen krachten heeft tot ze zich kan veranderen want dan pas zal ze duistere magie kunnen gebruiken van een demon. Achter haar rug hoorde ze geritsel en keek bang achter zich, bang dat er weer een dode dier naar haar toe kwam kruipen maar er was iets anders in de struiken. 'Concentreer je toch Eva.' hoorde ze een boze stem in haar hoofd en dook in elkaar, zelfs hier ko nze haar vaders stem goed horen 'm-m-maar papa ik probeer het toch' stotterde ze er uit en keek bang om zich heen. Ook al waren ze bloed verwanten vond ze hem nog steeds eng en zeker het idee dat ze de dochter va nhem was 'wat ben je voor een dochter als je je neit eens in je eerste fase kunt vernaderen?'vroeg hij boos en ze haalde haar schouders op 'Ik weet het niet vader.' Zei ze zachtjes en keek bang naar haar hondje 'Goed dan je bent ook hopeloos, je moet hulp nodig hebben. Ik laat je een plek zien waar je naar toe meot lopen daar zul je iemand tegen komen va neen groep, ik hoop dat hij je tenminste kan helpen.' Ze knikte en stond meteen op. En probeerde kijken waar ze heen moest. Haar hond rende voor zich uit. Na lang lopen zag ze in de verte een jonge man staan daar liep ze er op af.

-dregoe-

ciò che è bello= wat mooi

De huisjes bouw berliep aardig, maar nog niet zo goed als dat Dregoe het zou willen. Zijn blik ging over de spullen die ze nog nodig hadden waarvan bijna niks meer over was. Het zand uit het meer was bijna op en het gruis vanonder de waterval ook. Gelukkig lagen die twee dingen bij elkaar. Van de bessen had Dregoe voorlopig nog genoeg Dankzij Mistake die sneller plukken kon met haar racer gaven dan Dregoe het met zijn teleport gaven kon. Hij grijnsde breed terwijl dregoe met een wat grotere zak van varkensblaas in de richting van de Lake toe liep. Opeens kwam er een hondje aangerend die hij lichterlijk herkende. Het was Ager het hondje van Eva die hij had leren kennen op de Cemetery toen Dregoe daar bessjes aan het plukken was. Het Hondje rende recht op hem af en greep hem weer bij zijn broek. Dregoe begon te glimlachen en dacht dat Eva vast niet ver weg zou zijn. 'Hey Ager waar is Eva?' vroeg Dregoe en bleef Ager vragend aankijken tot hij Eva ontdekte wat verderop. Haar gezicht stond niet echt vrolijk, maar dat was bij de Cemetery net zo geweest tot Ager hem bij zijn broek had gepakt. 'Hoi Eva, leuk om jouw en Ager weer te zien.' zei Dregoe en hij bleef even Stil staan.

Ze keek lachend naar Ager die naar voren rende en aan de broek weer begon te trekken 'Hey Ager waar is Eva?' Ze keek verlegen van uit het bos en stapte toen naar buiten en keek naar haar broek of het nog onder zand zat. Toen dregoe haar zag zei hij: 'Hoi Eva, leuk om jouw en Ager weer te zien.' Ze knikte en zwaaide kort. Ze voelde zich nogsteeds niet lekker bij het gevoel dat haar vader ier ook contact kon komen met haar 'hey, ook fijn om jou hier te zien.' Zei ze kort en keek hulpzoekend naar Ager maar die was zo er bezig met het broek dat hij het niet echt merkte, en hun banden waren nog neit zo sterk met elkaar. Ze dook een beetje in elkaar toen ze het stem van haar vader weer hoorde snauwen dat ze moest vragen, ze knitke onzichtbaar en keek naar de zak 'Wat doe je?' vroeg ze nieuwsierig, wat haar wel opviel toen haar vader tegen haar snauwde was Ager gestopt met trekken en haar met een schuine hoofd aan het bekijken. Blijkbaar vond hij het genoeg geweest met het broek en rende naar haar toe en vroeg of het wel met har ging. Hij hield net zo weinig van haar vader als zij maar toch wou ze goed in zijn ogen staan.

Dregoe merkte dat er iets mis was met Eva, want ze kroop lichterlijk ineen en Ager stopte ook en trok zich terug naar Eva. ijn wenkbrauwen kwamen samen toen Dregoe zijn ogen even aarwnend samen kneep. Hij had het gevoel dat er iemand was die hij niet kon zien en dat gaf hem de rillingen over zijn lijf. Dregoe's ogen gleden tussen de boomstammen door tot Eva hem wat vroeg en hij keek haar weer aan. 'Ik ben spullen aan het verzamelen om wat huisjs bij de Ruins weer op te bouwen.' zei Dregoe en wilde verder lopen tot hij gefluister hoorde niet ver bij hen vandaan. Dregoe keek opzij en zag een witte schim weg duiken achter een boomstam. Bloodhunters! Dregoe wist dat er problemen zouden komen als ze nog te lang stil zouden blijven staan en dwong Eva lichtjes zonder al te veel op te vallen in de richting van waar ze vandaan gekomen was met Ager. 'Het betaalt niet echt veel, maar wat ik krijg is handig om spullen ervan te kopen die er verder nog voor nodig zijn.' zei Dregoe op zezelfde hardheid als die hij eerder gebruikte. Dregoe hoorde dat een van de Bloodhunters vloekte en ze verdwenen weer. 'Ik haat die lui echt!' gromde Dregoe zachtjes zodat alleen Eva en Ager het konden horen, maar hij bleef doorlopen tot ze bij de Lake waren en naar het punt zocht waar hij altijd de zand en het gruis vandaan haalde.

'Ik ben spullen aan het verzamelen om wat huisjs bij de Ruins weer op te bouwen.' Ze knikte begrijpend en keek naar Ager die zijn hoofd schuin hield en naar de bosjes keek en Eva volgde zijn blik, daar was iets ze voelde het diep van binnen in haar botten. Toen ze keek zag ze een witte schim en hoorde ze haar vader tegen haar zeggen dat dit de mensen waren waar hij over had verteld. Ze liep terug naar de plek waar ze vandaan gekomen was uit eigen wil zou je kunnen zeggen als je naar haar keek maar ze voelde dat iemand dat wou dus deed ze het 'Het betaalt niet echt veel, maar wat ik krijg is handig om spullen ervan te kopen die er verder nog voor nodig zijn.' Ze keek hem ondertussen geinterresseerd aan terwijl Ager verdween in de bosjes en ging op een veilige uitkijk. Toen hoorde ze zachte gevloek en die witte schim verdween, op een of ander manier ontspande eva zich en riep Ager terug met haar gedachten. 'Ik haat die lui echt!' gromde Dregoe zachtjes zodat zij alleen kon horen met Ager die er weer bijgevoegd was bij hun en rond hem begon te rennen met een kwispelende staart, ze glimlachte naar Ager en keek toen weer naar dregoe 'Wie waren die lui dregoe.' vroeg ze voorzchtig.

Ager rende rondjes om hem heen en Dregoe maakte een plagende beweging naar Ager door net te doen alsfo hij hem wilde pakken, maar ging op het laatste moment weer recht staan en maakte de zakken los van zijn riem en trok zijn buis uit. Het verband dat on zijn arm en schouder zat zag er een beetje bloederig uit. Toen hij Eva's woorden hoorde draaide Dregoe zich naar haar toe. 'Dat waren Bloodhunters, Gevaarlijke lui moet je geen mot mee krijgen tenzij je tegen ze bent!' zei Dregoe waarschuwend en legde ook zijn buis op de grond. 'Eva ben je bang voor water?' vroeg Dregoe en keek Eva even aan. Zijn ribben waren bijna te tellen, maar door zijn maag steeds goed te vullen met Bloodhunter's vlees bleef er genoeg vet onder zijn huid zitten.

Dregoe deed als of hij ging uitvallen maar ging toen weer recht staan, hij plaagde Ager en dat vermaakte haar hondje heel erg. Nu zijn zusjes neit in de buurt zijn moet hij iets anders of iemand anders vinden om mee te spelen en vechten. Toen ze dregoe vroeg wie die mensen waren draaide hij zich om Dat waren Bloodhunters, Gevaarlijke lui moet je geen mot mee krijgen tenzij je tegen ze bent!' zei Dregoe waarschuwend en legde ook zijn buis op de grond. 'Eva ben je bang voor water?' Ze keek niet begrijpen naar het buis maar schudde toen haar hoofd, daarna keek ze naar Dregoe en zag zijn ribben, hij leek erg mager voro haar gevoel. Als zij zou uit hongeren zou je dat bijna niet merken aan haar lichaam en dat kwam door dat haar 'lieve' vader aan haar had geprutst 4 jaar lang, 'eeh waar voor vraag je dat?' vroeg ze voorzichtig en hoorde toen in haar hoofd weer de stem van haar vader die wat informatie gaf over hem. hij had blijkbaar een groep namens warriors of Fate die tegen de lui waren die zich noemen als blood hunters. Haar vader wou dat ze ging vragen of ze bij zijn groep mocht voegen. Toen Eva iets wou zeggen snauwde haar vader dat ze het gewoon moest doen en dat ze haar shape shifter per see moest wakker maken, en hij vond dat dit groep haar bloed dorstigheid wakker zou maken. Ongemerkt liet Eva haar schouders voor paar centimeter hangen en zocht hulp bij haar hondje. Maar die was te bezig om Dregoe uit te dagen.

Eva vroeg waarom hij dat aan haar vroeg of ze bang voor water was en grijnsde breed uit. 'Dan zou je mij kunnen helpen. Het gruis dat onder aan de waterval ligt zou je kunnen verzamelen tot je deze twee zakken vol hebt. Ondertussen duik in wat zand op uit The Lake.' zei Dregoe en wees naar de zakken die hij bij zijn bui had liggen. Dregoe merkte niet eens dat Eva met iemand sprak die hij niet kon zien, maar toch bleef er een knagend gevoel bij dat er iemand was die hij niet kon zien, maar Eva wel. Dregoe pakte een van de zakken en deed nog een nep uitval naar Ager en dook net weg voor het hondje wilde bijten en zetten zich af om in het water te duiken. Direcht zwom Dregoe door tot de bodem van het meer en pakte en rotsblok vast die het dichtsbij in de buurt van de zanderige bodem lag. Daar groef Dregoe zijn voet voor een deel onder en schepte het zand in de zak die hij bij zich had. Het duurde even en zijn longen begonnen al aardig te branden, maar toen Dregoe het zakje dicht had geknoopt trok hij zijn voet terug en liet zich naar boven drijven. Om geen belletjes in zijn longen te creéren en dat hij daar dood aan zou kunnen gaan. Eenmaal door het wateroppervlak haalde hij even diep adem en genoot van de verse lucht die hij weer in kon ademen. Dregoe za hoe het hondje blij op de kant op en neer sprong en hij grijnsde onwillekeurig terwijl hij naar de kant zwom en op de oever klom. De zak zand was in het water niet zo zwaar geweest, maar nu Dregoe hem eruit moest tillen leek het wel een kilo of tien te wegen. Daarna trok Dregoe snel een andere zak naar zich toe en gooide een plens water richting Ager voor hij weer het water in dook en de zak weer vulde met het zand dat hij gebuikte om het cement te kunnen maken.

. 'Dan zou je mij kunnen helpen. Het gruis dat onder aan de waterval ligt zou je kunnen verzamelen tot je deze twee zakken vol hebt. Ondertussen duik in wat zand op uit The Lake.' zei Dregoe en wees naar de zakken die hij bij zijn bui had liggen. Ze knitke en pakte die zakken. Het was wel fijn o miets te doen of ergens bezig mee zijn. Rustig liep ze met de zakken in haar handen, uit haar ooghoeken zag ze een witte schim maar daar probeerde ze er niet op te letten. Ze hoorde een duidelijke plons in het water en wist dat Dregoe i nhet water nu was. Toen ze eindelijk bij de waterval was aangekomen zag ze een man met wapens naar haar kijken, als je goed keek zag je dat de man eigenlijk een geest was want je kon de schimmen achter hem zien van voorwerpen 'Zozozo wie hebben we hier.' Zei hij vals en liep haar richting op. Dregoe zou die man niet kunnen zien omdat het voor mensen ogen onnatuurlijk was. Er kwamen meer geesten te voorschijn en ze keken haar vuil aan 'Ze is een shape shifter dat zie ik aan haar aura.' Zei iemand anders en iedereen kwam dreigend naa haar toe, Eva liep bang naar achter terwijl de andere naar haar toe naderde 'Ze moet ons helpen en vertellen dat er een groep is tegen ons.''nee ze meot mij helpen.' 'kappe nou, ze is een shape shifter tuurlijk gaat ze dat niet doen laten we liever wat lol trappen.' Zei de leider van de groep en nam zijn uiterlijk toen hij stierf aan. Zijn hele vlees was verbrand en de ogen hingen slap naast zijn wang. Er liepen rillingen over haar rug en ze gaf een hoge gil toen iedereen zijn dood uiterlijk aan nam. Ager begon als gek te blaffen en al sne lzag ze hem naast haar staan grommen. Zijn tanden en klauwen waren zwart geworden en hij begon te bijten richting de geesten die als ze gebeten werden verdwenen. Het zou vast grappig uit zien van de zijkant maar van af hier was het dood eng.

Toen Dregoe net naar boven dreef hoorde hij iemand gillen. Het klonk veel doffer dan wanneer hij boven water zou zijn. Dregoe klom net aan wal toen hij richting de waterval keek en zag hoe Ager naar de lucht stond te happen en te blaffen. Zonder er bij na te denken rende Dregoe naar Eva en Ager en pakte Eva om haar schouders. 'Eva wat is er aan de hand, waarom staat Ager zo vreemd te doen?' vroeg Dregoe en draaide haar om. Hij begreep er niks van en wilde graag weten wat er gebeurd was...

Ze voelde hoe iemand aan haar schouder pakte en werd omgedraaid 'Eva wat is er aan de hand, waarom staat Ager zo vreemd te doen?' Ze keek naar de laatste geest die met een duivels grijns verdween en schudde toen haar hoofd, Ager liep naar haar toe en probeerde haar gerust te stellen. 'Ik....' Ze brak haar zin af en keek met heldere ogen aan 'hoeweel mensen zijn hier wel niet gestorven?' vroeg ze zacht en schudde haar hoofd, vast heel veel als je naar de geesten aantal keek waren dat al 10 mensen. 'Ik word gewoon gek van dit bos, over al waar ik heen ga duiken ze wel op en beginnen aan mij iets te vragen wat ik voor hun kan doen of ze willen lol trappen door me bang te maken.'Haar stem trilde nog steeds en ze aaide agers kop 'Hij is me held, hij is diegene die me tot nu toe steeds gered heeft. Ik kan ze gewoon niet onder de controle krijgen, bij me vader kon ik dat maar heir heb ik me vorm nog steeds niet.' Zei ze tegen niemand in het bijzonder. toen hoorde ze haar vader zeggen dat dat één va nde redenen zijn waarom ze zo sne lmogelijk moet veranderen. Zijn stem was zo als altijd koud.

Ager beet nog een keer in de lucht en kwam bij Eva staan die zachtjes begon te praten, maar hij kon haar goed horen. Dus zij kon doden personen zien! Dat was nieuw voor Dregoe, maar hij wist dat hier vele gestorven waren. 'Hier zijn vele gestorven zo wel Bloodhunters als Shape shifters. Eva gaat het. Hoe lang kan jij al geesten zien?' vroeg Dregoe en ging op zijn hurken zitten zodat ze niet zo hoog hoefte te kijken. Hij maakte zich echt zorgen en wist even niet wat hij met iemand moest doen die dingen zag waar tegen hij niks kon doen!

'Hier zijn vele gestorven zo wel Bloodhunters als Shape shifters. Eva gaat het. Hoe lang kan jij al geesten zien?' vroeg Dregoe en ging op zijn hurken zitten zodat ze niet zo hoog hoefte te kijken. Ze haalde nog is diep adem om rustig te worden en keek hem recht aan wat nu wel lukte 'Dan zal ik me hele verhaal denk ik wel meoten vertellen, anders snap je er niks van.' Zei ze met een scheve glimlach 'Ik ben opgegroeid in de hell, tot me 4 jaar werd ik verzorgd door geesten omdat me moeder dood ging bij mijn geboorte... Toen ik 4 was heeft me vader in slaap gebracht en zat aan me lichaam te prutsen maar goed dat is dus niet belangerijk. na 4 jaar was ik weer wakker gemaakt en heb ik daar geleefd, nu heeft me vader me hier gedumpt zo dat ik me shape shifter vorm en zelf te leren leven...' ze keek naar Ager en maakte een kommetje in haar armen zo dat hij in haar armen sprong, ze noemande express de naam van haar vader niet want wie weet zal hij bang voor haar worden of zo iets dergelijks en dat wou ze niet.

Eva begon haar verhaal te vertellen en Dreoe snapte er even niks van, maar toen ze Ager in haar armen liet springen keek Dregoe even weg. Het was in ieder geval niet niks. De Hell kon ze ook daarmee de Arena bedoelen? Nee dan had Eva geen hondje bij haar mogen hebben! 'Dat is een heel verhaal Eva. Dus je Vader is Lucifer?' zei Dregoe bedachtzaam en woog even zijn woorden af. Met de duivel viel niet te spotten, dat wist zelfs hij. Dus er bestond wel een god en een Duivel! Dregoe grijnsde en zijn blik veranderde. Als de Duivel zijn dochter naar hem toe stuurde dan wilde hij hen vast steunen in de strijd tegen de Bloodhunters! 'Ik zal je Vaders werk steunen Eva we zullen je helpen je Shape shifters vorm onder controlle te leren krijgen zodat je niet laner meer bang hoeft te zijn voor de geesten!' zei Dregoe en knipoogde naar Eva.

'Dat is een heel verhaal Eva. Dus je Vader is Lucifer?' Ze had zijn klank heus wel gehoord in zijn stem en keek hem met een schuien hoofd aan, hij moest niet te veel van haar vader verwachten, het was al een wonder dat de duivel haar naar iemand had gestuurd die har kon helpen 'Ik zal je Vaders werk steunen Eva we zullen je helpen je Shape shifters vorm onder controlle te leren krijgen zodat je niet laner meer bang hoeft te zijn voor de geesten!' zei Dregoe en knipoogde naar Eva. Eva keek naar Ager die lichtjes knikte en uit haar armen sprong, de kleien meisje vloog om Dregoe's nek en zei blij: 'Dankje,dankje,dankje. Ik ben je echt heel dankbaar.' Toen ze naar het bos keek zag ze een vrouw staan die erg op haar leek maar na dat ze paar keer met haar wipers had geknippert was ze alweer verdwenen. Eva liet hem los en Ager pakte meteen de mouw van Dregoe vast en probeerde hem op de grond te krijgen. Toen keek ze even Dregoe aan met serieuze ogen 'Maar één ding, verwacht neit te veel van me vader.' en toen keek ze weer blijn aar Ager.

Eva was erg blij dat Dregoe haar wilde helpen en Ager sprong uit haar armen en ze slog haar armen om zijn hals en bedankte hem uitvoerig. Dregoe grijnsde zachtjes en hij had nog een glimlach op zijn lippen toen Eva hem weer los liet en vertelde dat hij niet veel van haar vader mocht verwachten. Dregoe knikte begrijpend, maar vond het al mooi dat hij zijn dochter naar hem toe gezonden had. Arger greep naar zijn mouw en probeerde hem op de grond te krijgen, maar dan moest hij nog even door groeien! 'kom laten we deze zakken nog even vullen met gruis dan neem ik je mee naar onze schuilplaatst!' zei Dregoe op zijn normale stemtoon en greep Arger vast zodat hij voor even nergens meer heen kon en kietelde hem even voor Dregoe het hondje weer los liet en de zakken een voor een te vullen met het gruis van onder de waterval. Toen ze klaar waren teleporteerde Dregoe de zakken naar de Ruins waar zij zich bij de rest voegden. Daarna keek Dregoe Eva even aan en begon in de richting van de verwoeste woningen te lopen, maar sommige zagen er goed, maar andere zagen er half af gebrokkelt uit.

! 'kom laten we deze zakken nog even vullen met gruis dan neem ik je mee naar onze schuilplaatst!' zei Dregoe op zijn normale stemtoon en greep Arger vast zodat hij voor even nergens meer heen kon en kietelde hem even voor Dregoe het hondje weer los liet en de zakken een voor een te vullen met het gruis van onder de waterval. Ze hielp hem mee en toen ze klaar waren teleporteerde Dregoe hen ergens heen en liepen ze samen met een hondje die braaf naast haar liep en probeerde te bedenken hoe hij Dregoe voor elkaar kreeg om hem tegen de grond te duwen. 'probeer het maar niet Ager.' Zei ze zachtjes tegen hem toen ze zijn gedachten las. Toen ze eindelijk kwamen ze aan en ze keek aandachtig naar de huizen.

Het was een klein uurtje lopen, maar ze kwamen bij The Old Home uit. Het lag midden in The Abiss een groot en donker woud die voor Bloodhunters zeer slecht begaanbaar waren, door de vele doornstruiken die er groeide. Dregoe en elke andere Shape shifter die hier geboren was wist de weg en glipte zo waar tussen deze gemene stekers door. De huisjes van The Old Home zagen er niet uit er waren er nog zat die gerepareert moesten worden, maar dat konden ze nooit allemaal in een keer doen en daar was Dregoe zich ook bewust van. Toen Eva iets tegen Ager zei keek hij hen even aan en stopte midden op de hoofdstraat van het dorpje. 'Dit Eva is The Old Home. Het oude dorp waar ik geboren en getogen ben. Het ziet er misschien nog niet uit, maar er stonden hier echt waar prachtige huizen die we weer op zullen bouwen en die dan voor de leden van de W.O.F. zijn. er wonen ook nog een stuk of vijf ouderde die hier niet weg willen en ik heb hen toestemmig gegeven hier te mogen blijven wonen. Het is hun eigen recht in hun geboorte huizen te wonen, dus verwacht ik van mijn leden ze met respect te behandelen net zo als iedereen respect voor iemand moet hebben die ouder zijn dan zijzelf.' zei Dregoe en gebaarde met een arm naar het vervallen dorpje. De huisjes die er nog redelijk uitzagen woonde de oudste van het dorp in die zeker nog ouder waren dan Dregoe. Hij bleef even wachten tot ze reageerde en liep daarna verder met Eva en Ager die het hier misschien wel prettig zou vinden?

'Dit Eva is The Old Home. Het oude dorp waar ik geboren en getogen ben. Het ziet er misschien nog niet uit, maar er stonden hier echt waar prachtige huizen die we weer op zullen bouwen en die dan voor de leden van de W.O.F. zijn. er wonen ook nog een stuk of vijf ouderde die hier niet weg willen en ik heb hen toestemmig gegeven hier te mogen blijven wonen. Het is hun eigen recht in hun geboorte huizen te wonen, dus verwacht ik van mijn leden ze met respect te behandelen net zo als iedereen respect voor iemand moet hebben die ouder zijn dan zijzelf.' zei Dregoe en gebaarde met een arm naar het vervallen dorpje. eva knikte ort en liet haar blik over de vervallen huisjes gaan, hier zouden vast veel dode liggen en bij die gedachten slikte ze. 'Is goed Dregoe, bij mij thuis heb ik geleerd mensen te respecteren.' Zei ze rustig en liep achter Dregoe aan. Van uit har ooghoeken zag ze wat geesten die haar met opgetrokken wenkbrouwen bekeken.