Naam: Leya Windpace
Bijnaam: Ley
Leeftijd: 23
Soort: Halfbloed
Kan veranderen in: Border Collie (voor beperkte tijd)
Kracht: Color shifting (net als het veranderen is dit door haar halfbloedstatus niet wat het voor een volbloed shifter zou zijn; ze kan zich minder goed camoufleren dan zo een zou kunnen, bijvoorbeeld)
Wapens:
- Pijl en boog, is verder niets bijzonders mee, al zou ze weten hoe je een pijl vergiftigd als dat nodig zou zijn.
- Klein dolkje. Deze gebruikt ze eigenlijk eerder voor praktische zaken dan als wapen, maar ik zet hem er toch bij. Als ik een dubbelloops geweer als knoflookpers gebruik is het namelijk ook nog steeds gewoon een vuurwapen.
Vechtstijl: Bij voorkeur long-ranged, al zou ze zich close-combat ook nog wel weten te redden.
Huisdier: Een pony, Lucky
Oogkleur: Donkere mosgroene tint
Haarkleur: Donkerbruin met een lichte zweem rood
Huidskleur: Blank, maar zongebruind en met het vuil waar een reiziger niet aan ontkomt.
Lichaamsbouw: Vrij tenger en pezig
Littekens: Twee kleine littekens op haar linkerwang en een derde, eveneens klein, op haar heup.
Overige bijzonderheden: Geen.
Belangrijkste karaktereigenschappen:
- Nieuwsgierig en onderzoekend
- Kan de leiding nemen als het moet, maar is liever onafhankelijk
- Zal zich niet snel in iets mengen als ze niet kan overzien hoe het zit
- Dood niet met plezier maar heeft er ook geen moeite mee als het moet
- Is nuchter ingesteld
- Bij vrienden is ze doorgaans vrolijker en drukker dan bij vreemden, tegenover wie ze over het algemeen voornamelijk vrij serieus is.
Verder:
Leya houdt er niet van om partij te moeten kiezen. Door haar status als halfbloed lijkt het haast wel haar bestemming om zo'n twijfelaar te zijn, zo'n middle-of-the-road-stemmer. Aan de ene kant vindt ze de jacht op de shifters barbaars, maar ze beseft zich ook dat de hunters ook maar mensen zijn met ieder hun eigen doel en beweegredenen en dat er ook zeker shifters zijn met een vertroebelde visie. Ze probeert niet teveel op te vallen als deels-shifter omdat ze ook wel weet dat het anders nadelig uit kan pakken. Leya is niet bang om te vechten of de confrontatie aan te gaan, maar ze is ook zeker niet achterlijk; waarom provoceren? Wat voor zin heeft dat? Ze weet ook wel dat als een paar sterke huntes besluiten haar als doelwit te nemen dat ze zich daar echt niet uitvecht; ze mag dan enige close-combat ervaring hebben, een martial arts kunstenaar is ze zeker niet.
Ook staat Leya graag in de keuken; haar ouders hebben haar veel geleerd over voedsel en met de juiste kruiden en andere ingredienten komt ze een heel eind. Ze is geen chefkok, maar voor iemand die veel onderweg is is het genoeg.
Hoewel Leya dus redelijk serieus is bij vreemden, duurt het vaak niet lang voor dat vreemde eraf is; ze is niet echt the silent type en maakt redelijk snel oppervlakkige vrienden. Net als ieder ander duurt het wel wat langer voor er een echt stevige vriendschap ontstaat, maar dat is niets bijzonders. Ze kan in taverns een aardig grote mond hebben en kan -relatief gezien- wel redelijk goed tegen alcohol, mits de dranken niet te sterk worden; dingen als whiskey laat ze liever staan.
Leya is redelijk makkelijk in veel dingen; ze doet niet erg veel aan haar looks en wanneer ze op reis is weet ze heel goed dat hygiene nou eenmaal niet echt ruim voorradig zal zijn en daar is ze ok mee. Ze stelt prioriteiten en dingen als eten, drinken en veiligheid staan daarbij vrij hoog, schone kleding een heel stuk lager.
Achtergrond:
Leya is opgegroeid op een klein boerderijtje aan de rand van een eveneens klein dorpje. Ze is redelijk streng opgevoed en haar ouders leerden haar de basis van vechten, veehoeden, koken en verpleging. Tot op haar vijftiende bleef ze daar, waarna ze besloot naar een van de grotere steden te trekken. Al snel merkte ze echter dat reizen, ontdekken en rondtrekken haar meer lag. Ze had genoeg verdiend om een pony aan te schaffen en kocht de stevige, palominokleurige Lucky; een bergpony met een onverstoorbaar karakter. Niet erg snel, maar wel loyaal. Ze trok rond en deed de meest uiteenlopende dingen voor de kost. Ze heeft inmiddels een huisje in de City, maar is hier lang niet altijd te vinden; het reizen is een deel van haar en rondtrekken zal ze ook altijd blijven doen. Het huisje is meer een opslagplaats voor overbodige dingen die ze eigenlijk niet weg wil doen.
