Are you my Father?

De dagen werden al weer kouder en regenachtiger! Het was al jaren zo zolang als Syrax dat wist. Hij was inmidels al 18 geworden en wist dat zijn vader een paar weken al weer terug was al had zijn moeder het hem verboden om niet te dicht bij het paleis te komen! Syrax wilde toch eens een keertje zijn vader gezien te hebben of zelfs een keer te ontmoeten, maar het wilde hem maar niet lukken om dichtbij genoeg te komen als wilde Syrax ook niet het paleis in komen als het even mee zat? Zijn blik viel op de poort waar hij bijna elke week langs liep wat de wachters aardig begon te irriteren, maar Syrax liep ver genoeg bij hen vandaan om niet weg gejaagd te hoeven worden... Soms zag hij een of andere hoge piet door de tuinen en het pleintje lopen of rennen, maar al dat vet hobbelde met hem mee en volgens de beschrijvingen van de WOF en de BFP leden was zijn vader altetie's gebouw en niet zo'n dikke vet homp! Syrax wachten nog een minuut of vijf en zag de wachter zich verroeren voor Syrax door liep. 'Heeft je moeder je niet gwaarschuwd? Je mag hier niet eens komen!' klonk een pissige en verveelde kille stem van Blood bane zijn draak die Syrax behoorlijk dwars had gezeten tijdens de demonen plaag. 'Ik wil hem gewoon een keerje gezien te hebben niet van al te dichtbij natuurlijk, maar dan ben ik al te vreden en zal ik hier niet meer komen.' zei Syrax tegen Blood bane die zich even verveelt zijn kop op tilde en naar Syrax keek. Hij had altijd al de wens gehad om zijn vader eens te ontmoeten zins Lira hem over zijn vader verteld had, maar blood bane wilde de koning juist vermoorden en daar zat Sy niet op te wachten want dan klopte de geruchten juist en de half bloed prins van wie niemand het bestaan wist dan die de koning jaren geleden het land uit gejaagd hadden, maar toen ze de demonen verjoegen was zijn vader terug gekomen en had hen onder steunt dus misschien was zijn vader verandert? Syrax kwam bij een stuk muur waar nooit wachtposten over heen liepen en liet zijn vleugels even op komen en landen op de muur zelf. Syrax liet zijn vleugels weer verdwijnene en ging zitten en zetten zijn ellebogen op zijn knieén en liet zijn hoofd op zijn handen rusten. Hij wist dat zijn vader Shape shifters haten, maar Syrax kon het niet helpen om die drang te negeren, maar toch bleef hij nieuwschierig naar zijn vader al vanaf dat ze het voor hem verborgen hielden! Ineens klonk er ee alarm beneden hem en Syrax keek toe hoe de wachters naar buiten stroomde. Wat hadden die nu weer? Maar toen Syrax merkte dat ze op hem af kwamen voelde hij toch lichtjes paniek op komen! Syrax sprong op en wilde net van de muur springen toen hij iets zag wat hem griezelig bekent voor kwam, maar de demonen kende hem alleen in zijn drakenvorm en niet in zijn menselijke vorm! Buiten Lira en die vossen demon na dan... Syrax moest hier weg en wel zo snel mogelijk. Hij teleporteerde zichzelf naar de struiken en begon te rennen. Hij moest weg en zo ver mogelijk. Maar of hij Cervius voor kon blijven buiten zijn teleporteer stukken door was Syrax redelijk snel met het rennen. De flits van zwarte vacht beangstigde hem toch en Syrax teleporteerde zich weer een heel eind naar voren voor hij met een volgende flits een poot tegen zijn rug voelde. Syrax klapte naar voren en hij landen best hard tegen de bosgrond ondanks dat het zacht was. De hete adem van Cervius was niet verandert en Syrax gromde zacht, maar kneep zijn rode oog diht ookal wilde Bloodbane dat die juist open ging. 'Laat me los ik heb niks gedaan, maar bij jouw blijf ik graag uit de buurt!' zei Syrax en keek naar de grote zwarte kop van de helle wolf.

De weken waren voorbij gestreken sinds Cervius zijn gevangenschap. Hij mocht het terrein tot zijn ergernis nog niet verlaten zonder het bevel, dus was die ochtend wezen trainen met zijn gaven. Toen het weer verslechterde zocht hij zijn rust bij de grote open haard in de gemeenschappelijke woonkamer. Het was een grote ruimte met banken en wat tafels, waar nu twee ridders zaten te schaken. De meesten waren zonen van adellijk afkomst en woonden in het paleis, net als de dienstmaagden. De wachters waren vaak jonger of zonen van boeren of handelaren en waren buiten hun dienst tijden thuis. Ze waren inmiddels al wat meer gewend aan de groep Hellewolven, al bleven ze op hun hoede bij Cervius. Toen ineens stampende voeten over de gang denderen en het trompetgeschal klonk stond hij rustig op. Het was vast weer loos alarm of een indringer, wat het in dat laatste geval ook was. Meestal waren het herrieschoppers of dronken mensen, maar nu was het een jongen die op de muur zat. Toen Cervius naar buiten kwam gehold dook hij net van de muur af. De wachters sprongen snel opzij toen Cervius de poort door rende en achter de jongen aan ging die zich in flitsen teleporteerde. Toch had hij ervaring met vijanden die de gave hadden, en al gouw lag de jongen onder zijn poot. 'Je breekt mijn tere hart..' sneerde Cervius sarcastisch bij de jongen zijn woorden. 'Als je niks hebt gedaan, waarom komen ze dan met toeters en bellen achter je aan?' vervolgde Cervius vragend, en nam de geur van de jongen in zich op. Dat het een Shifter was had Cervius al gemerkt aan diens gaven, maar wist niet te plaatsen wie het was.

'Zeg nou niet dat ik je niet gewaarschuw had! Zeg eens Cervius hoe komt het dat jij uit dat gebouw komt rennen?' sneerde Blood bane en stond op voor hij Syrax bijna aan de kant duwde. 'Kun jij voor een keer je bek houden!?' Snauwde Syrax in gedachten want de woorden van Bloodbane waren ook voor Cervius te horen geweest. 'Waaeom zou ik kleine etter hij heeft jouw plat en niet mij dat zal hem toch nooit lukken!' gromde Bane en duwde Syrax tegen de vlakte op het metale vlak en onderdrukte Syrax. 'Dit keer heb ik er genoeg van je kunt het misschien vol houden met eten, maar daarmee onderdruk je de ware kracht van mijn kunnen echt niet Syrax!' voegde Blood bane eraan toe en Syrax verstijfde even onder de poot van de hellewolf voor Bane hem over nam en in zijn draken vorm veranderde. Bloodbane torende hoog boven Cervius uit en kwam tot bijna bij de kruinen van de bomen met zijn schoft. 'Zo dat is veel beter!' zei de draak zich uit rekkend en keek geamuseert toe hoe de wachters dichterbij kwamen. Bane boog zijn kop naar Cervius toe en grijnsde zijn liploze bek breed uit. 'Vallen die je lastig of horen ze bij je?' vroeg Bane en zware kille toon en richten zich even tot de wachters die dachten hem klein te krijgen. Zijn brul was luid en doordringend. Syrax probeerde onbeholpen onder die massieve poot uit te komen, maar het lukte hem niet. Het rode oog straalde fel van ingehouden vreugde om te kunnen doden, maar het blauwe oog straalde juist angst uit die elk moment bewaarheid kon gaan worden!
(Oh oh Als Blood bane vrij is is dat nooit een goed teken. ^,^)

( Gehehe ^^ Ik post toch eerst maar even om inspiratie te geven )

De stem liet een belletje bij Cervius rinkelen. Was het Blood Bane? Toen de jongen onder Cervius zijn poot verstijfde stapte hij opzij, waarna Blood Bane de jongen overnam en luid brulde na zich uit te hebben uitgerekt. Een grijns kwam op Cervius zijn bek, en bleef rustig naar de wachters kijken die in grote haast aan kwamen gehold. 'Ze hebben mij en de groep Hellewolven die ik mee op reis had een paar week terug gevangen genomen en een armband om gedaan die mij en de anderen dwingt te gehoorzamen. Eigenlijk mag ik niet buiten de muren komen, maar de koning kan barsten.' zei Cervius kalm, en gromde toen de wachters dichterbij kwamen. 'Blijf daar, stelletje hamlappen, ik regel dit wel!' snauwde Cervius vervolgens, en de wachters bleven op hun hoede staan terwijl ze een paar stappen terug deden. 'Doe ze maar niets Bane, anders heb ik straks gedonder.' zei Cervius, die op keek. 'En ik weet niet of je gast lichaam het kan horen, maar je bent hier zeker om je vader te bezoeken, is het niet?' vervolgde Cervius, en grinnikte. In tegenstelling tot de meeste andere Shifters, voor zover Cervius wist, hadden Drakenshifters twee persoonlijkheden, maar Cervius had volledige controle over zijn Shift, behalve die keer toen zijn Shift los brak toen hij een overdosis drugs had gekregen dankzij een niet al te snuggere dienstmaagd.

Een grijns kwam op Cervius zijn bek, en bleef rustig naar de wachters kijken die in grote haast aan kwamen gehold. 'Ze hebben mij en de groep Hellewolven die ik mee op reis had een paar week terug gevangen genomen en een armband om gedaan die mij en de anderen dwingt te gehoorzamen. Eigenlijk mag ik niet buiten de muren komen, maar de koning kan barsten.' zei Cervius kalm, en gromde toen de wachters dichterbij kwamen. 'Balen voor jouw kerel. Satan was een betere baas voor je die hoefte jullie tenminste geen armband om te doen zodat jullie hem gehoorzaam zouden zijn.' zei Bane en hij keek de aanstoomende hunters aan met diezelfde brede grijns op zijn bek. 'Blijf daar, stelletje hamlappen, ik regel dit wel!' snauwde Cervius vervolgens, en de wachters bleven op hun hoede staan terwijl ze een paar stappen terug deden. 'Ze zijn nog steeds bang voor je ondanks dat je dat rot ding moet dragen!' lachte Bloodbane bulderend en hij zwiepte even dreigend met zijn staart zodat er wat bomen gevelt werden en die met een donderende klap op de grond terecht kwamen. 'Doe ze maar niets Bane, anders heb ik straks gedonder.' zei Cervius, die op keek. Hij was wat teleurgestelt toen Cervius zei dat hij anders op zijn donder zou krijgen als Bane ze wat zou doen en gromde even diep en dreigend. 'En ik weet niet of je gast lichaam het kan horen, maar je bent hier zeker om je vader te bezoeken, is het niet?' vervolgde Cervius, en grinnikte. 'Alsof ik jouw dat aan je neus ga hangen rot beest!' snauwde Syrax luid en probeerde nog steeds uit die diepe duisternis te bevrijden waar Blood bane hem in gestopt had. In tegenstelling tot de meeste andere Shifters, voor zover Cervius wist, hadden Drakenshifters twee persoonlijkheden, maar Cervius had volledige controle over zijn Shift, behalve die keer toen zijn Shift los brak toen hij een overdosis drugs had gekregen dankzij een niet al te snuggere dienstmaagd. 'Ha, al zin hij gehoord heeft dat de koning terug is zit hij er al op de azen om hem opzijn minst in de verte te kunnen zien!' lachte Bane en hij wist dat de mensen hem niks deden en als ze toch te dichtbij kwamen kon hij ze gemakkelijk met zuur gespuwen. Bane ging liggen en grijnsde nog steeds. 'Jij weet ook nooit je bek eens te houden he? Je bent gewoon net zo duivels als die demonen!' gromde Syrax woedend en hij wilde graag weer de controlle pover zijn lichaam krijgen, maar eerst moest Sy de uitweg weten te vinden? 'Dat jij je net als de rest liever buiten de gevechten houden of liever in The Abbys te verblijven. Ik ben liever in het openbaar waar de mensen en shifters me vrezen en uit angst me niks aan duren te doen anders zullen ze oplossen met het goedje dat ik in mijn maag hem zitten.' grinnikte Bane en hij keek even naar de wachtende hunters, maar het geluid an hoef getrappel trok zijn aandacht en Bane was meteen alert zijn rode oo glom van opwinding en was vervult met ingehoude vreugde. Zou het dan echt eens zo zijn dat hij de grootste tiran buiten Satan zou ontmoeten en zijn blauwe oog glom even van nieuwschierigheid, maar er bleef ook een spoortje van angst in zitten. Wat als zijn vader hem zou willen vangen? Bane hoefte hij alleen het voorstel te doen om de burgers te onderdrukken en hij zou het zo wel doen zonder die armband, maar dan was hij ook niet gebonden aan de koning en kon hij zonder pardon zomaar vertrekken zonder hem wat te zeggen en Bloodbane zou ook niet luisteren als zijn naam zachtjes uit gesproken zou worden!

Sinds Charles weer terug was op zijn troon had hij veel te doen, hij moest het verantwoordelijkheid op zich nemen en alles herstellen nadat de demonen zowat alels verwoest hadden. Ove paar jaar als de volk hem weer zou vertrouwen zou hij weer zig bezig gaan houden met de shifter probleem. En sinds hij de groep hellewolven had gevangen was het eignelijk best wel handig want nu hoefde hij zijn mannen niet te gaan riskeren. Ook had hij tegenwoordig een zoon die hij neit mocht zien, nouja eigenlijk kon het hem neit veel schelen want Charles was van plan om nog lang in leven te blijven maar toen hij hoorde dat Cervius achter zijn zoon aan was gegaan die blijkbaar hier zat buiten vond Charles het interessant zou die zoon op hem lijken? Zou hij dezelfde karakter hebben als hij? HIj wist het niet maar liet wel zijn paard Zadelen en ging al snel acher de groep aan, hij reed heel rustig en toen hij in de verte een grote zwarte draak zag trok hij even zijn wenkbrauwen op en zag ook cervius 'gegroet cervius wat doe jij buiten muren.' Zei hij heel kalm.

srr flutjes

Toen Syrax begon te schelden moest Cervius slechts even lachen. 'Woorden doen geen pijn, ettertje' zei Cervius grinnikend. Toen hoefgetrappel klonk keek Cervius richting de poort, waar de koning al vandaan kwam, gezeten op zijn ros. Toen deze arriveerde gromde Cervius kort, en legde zijn oren plat bij de koning zijn vraag. 'Wat denk je zelf? Die lomperds schrikken al als ik 'boe' roep. Ze kunnen nog niet eens een kreupele slak bij houden!' snoof Cervius humeurig, blij weer eens buiten de muren te zijn met wat sensatie. Zo nu en dan mocht hij alleen op commando een dorp aanvallen om Shifters te doden, op hen die de Demonen geholpen hadden na, maar werd het ook beu omdat hij liever wou gaan en staan waar hij wou. Wat hij niet zei is dat de draak Syrax was, en dat Syrax Charles zijn zoon was. Een brede grijns verscheen weer, en liet het hen gewoon zelf uit zoeken. Rustig ging hij onverzettelijk zitten, toekijkend hoe ze zouden reageren op elkaar en of ze er achter zouden komen.

Bloodbane dacht dat het een hoge officier was die zich ermee kwam bemoeien en hoorde Cervius zijn reactie. Kennelijk had deze man veel macht binnen deze muren, maar toch die geur er was iets mee. Iets wat Bane niet kon plaatsten , maar in het begin toen Syrax net geboren was al had geroken iets bekents! Bane liet de grond trillen door een donderende grom die elk dier in zijn buurt liet vluchten tenzij de ruiters hun rijdieren goed in de hand hadden tenminste. Zijn verschijning als liggende draak was nog steeds groter dan Cervius was, maar hij nam het zekere voor het onzekere en stond weer op waarna hij zijn kop richting het mens bewoog. “Shifters horen vrij te zijn of ze nu van menselijke aard zijn of die van de demonische kant!“ bulderde zijn stem door het hoofd van de man die Cervius zo had aan gesproken. Bloodbane had deze man het liefste meteen gedood, maar iets diep in hem hielt Bane tegen en dit keer was het Syrax niet die hem als een vervelende vlieg voor kwam. Nee er was iets anders waardoor hij de man niet doden!

Cervius legde zijn oren plat maar Charles keek hem zonder enige angst aan. 'Wat denk je zelf? Die lomperds schrikken al als ik 'boe' roep. Ze kunnen nog niet eens een kreupele slak bij houden!' snoof Cervius humeurig, Charles keek hem lang aan 'wat gebeurd is is gebeurd.' Zei hij en richte zijn blik naar de draak, ja je zag geen angst op zijn gezicht of ergens anders en toen de grond trilde door een donderlijke grom. Zijn paard bleef rustig staan en hinnikte neit eens. “Shifters horen vrij te zijn of ze nu van menselijke aard zijn of die van de demonische kant!“ bulderde zijn stem, Charles keek hem kil aan 'en wie ben jij om dat te besluiten wat i kwel of niet moet doen?' Zei hij met een kille stem.

Toen de twee begonnen te bekvechten hoorde Cervius iets in de struiken achter de bomen ritselen 'Psst' zei een zacht stemmetje. Langzaam stond hij op en liep wat naar achter toen de anderen waren afgeleid. Iets klom op zijn rug en ging vervolgens in zijn nek zitten, waarna kleine handjes zijn linkeroor beet pakten. 'Goed je weer te zien Cerrie, maar wat doe je bij die lui?' klonk het stemmetje weer, die Cervius maar al te goed herkende, al leken ze allemaal behoorlijk op elkaar. Toch hadden alle Imp's net als andere Demonen een andere geur. 'Jenks? Wel alle donders, wat doe jij hier?' siste Cervius gedempt. 'Mijn werk, de boel in de gaten houden, zoals je me opdroeg' zei Jenks*. Jenks was de leider van de Imps die nog over waren. Imp's waren de kleinste Demonen en stonden bekend om hun ondeugendheid en sluwheid. Ze kwamen tot ongeveer de knieën en waren altijd rood met hoorntjes en een puntige staart. De vleugeltjes hadden blauwe binnenkanten, maar hun ogen waren verschillend van kleur. 'Hoe staat het er voor?' vroeg Cervius, maar voor Jenks kon antwoorden klonk er een kreet. 'Mijn hemel, wat is dat?' riep een van de ruiters, wijzend op Cervius met de Imp op zijn kop. 'Ehh, verkeerd moment' zei Jenks, die weg teleporteerde in een rookwolkje. 'Aanvallen!' klonk het schrille stemmetje van Jenks ineens weer, die bovenop de helm van een wachter zat. Voor Cervius er tegenin kon gaan sprongen een stuk of veertig Imp's uit de bosjes en stormden op de wachters en de cavalerie af, sommige rennend op hun korte beentjes en anderen wild klapperend met hun vleugeltjes. De paarden begonnen in paniek te bokken, en binnen een paar tellen was het een grote chaos. Verbouwereerd keek Cervius toe, die vervolgens onwillekeurig in een deuk lag van het lachen. De Imp's konden niet doden, tenzij ze mesjes bij zich hadden, maar hun beten zorgden er voor dat je begon te hallucineren. Al gauw waren er meerdere wachters die verdwaast om zich heen stonden te kijken. Het had zelfs effect op Demonen, al konden die er beter tegen.

* Jenks

Spoiler:

'Eentje die weet waar hij het over heeft!' grauwde Bloodbane en zijn kop zakte verder tot hij vlakbij de koning was. Met paard en ruiter paste ze beiden in zijn grote oog. De blauwe straaldeen sombere indruk uit, maar de rode was fel en vol woede te bespeuren. Toen zijn aandacht door een rood schepsel op een van de wachters zat tilde Bane zijn kop op enkeek toe hoe Imp's de wachters aanvielen na een kreet van hun leider. Cervius moest erom lachen en Bloodbane zag hoe de wachters even later verdwaast om zich heen keken. 'Kennelijk denken die kleintjes er net zo over. Jullie mensen zijn een schande en stellen allen in werking om je zin door te drijven. Dat hoor niet en het is hier lekker rustig geweeest tot hij weer kwam opdagen!' zei Bloodbane eerst goed keurend, maar zijn toon verviel al snel weer naarhet kille. Syrax probeerde nog steeds een uit weg te vinden, maar was nog steeds in duisternis gehult, maar hij kreeg wel alles kwa geluid mee van wat er gezegd werd.

Eentje die weet waar hij het over heeft!' grauwde Bloodbane en zijn kop zakte verder tot hij vlakbij de koning was. Met paard en ruiter paste ze beiden in zijn grote oog. Charles keek naar deogen, het ware n2 verchillende kleuren, eentje die rood was en de andere dof blauw. Hi jvond dit uitzodnerlijk interessant. Charles keek po toen hij iets hoorde schreeuwen en zag hoe kleine rode beestjes op hun afvlogen, zijn paard was over de dollen maar 2 keer op zijn nek kloppen was hij meteen rustig, Cervius lag in de deuk en sommige krijgenrs gingen om hem heen stan zodat hij niet werd aangevallen. 'Cervius handel dit af.' Zei Charles en keek nar de draak die weer sprak 'Kennelijk denken die kleintjes er net zo over. Jullie mensen zijn een schande en stellen allen in werking om je zin door te drijven. Dat hoor niet en het is hier lekker rustig geweeest tot hij weer kwam opdagen!' zei Bloodbane eerst goed keurend, maar zijn toon verviel al snel weer naarhet kille. Charles trok zijn wenkbrauwen op 'Ik geloof dat het eerst heel rustig was tot de sata nde wereld probeerde te krijgen maar ja, als hij er niet was geweest was hier iedereen dood dus denk daar maar over na.' Zei Charles en keek naar de wachters die niet zo goed leken maar dat kon hem niks schelen, hi jgaf neit veel om zijn krijgers.

(Sorry voor mijn beurd, maar ik kon het niet laten)

Syrax moest lachen om zijn reactie en de lucht trilde van zijn plezier en zijn grijns werd groter door zijn plezier. Tussen zijn tanden door sijpelde groenig spul dat op de grond viel en het siste toen het in contact kwam met het levende organisme en er bleef niks anders over as. 'Satan is een betere leider dan de koning ooit zou zijn! Niet dat ik naar hem ook maar zou luisteren, toch zal ik me er niet bij neer leggen de mensen te doden!' zei Bloodbane en hij richten zich tot de wachters die onbeholpen rond begonnen te lopen. Bane haalde lichterlijk adem en spuwde een zuurstraal naar hen. Het gekrijs van de wachters klonk als muziek in zijn oren. 'Ha, niemand komt in mijn buurt als ik dat niet wil! Maar ik ga mijn tijd niet met jouw verdoen. Het is balen dat Cervius gevangen is genomen, maar daar is alles dan ook mee gezegd!' lachte Bloodbane tot hij dreigend grommennd eindigde en zijn vleugels met een leerachtig geluid opende. [color=cyan]'Toch zal de koning uit moeten kijken, want hij zal niet lang van zijn terug komst kunnen genieten daar zal ik zelf we[ voor zorgen!'/color] uiten Bloodbane de dreiging voor hij zijn vleugels naar sloeg en zich afzetten. Bane zou alleen niet weten dat hij deze dreiging nooit waar zou kunnen maken! Bane vloog vergenoeg weg voor hij weer landen vlakbij het dorp en zich terug shifte om Syrax weer het commando over te laten nemen. Syrax voelde de regen neer vallen en Syrax was blij dat hij weer terug kwam en dat Bane hem juist weer toe liet? Hij hadzeker een plan of zoiets?

( Maakt niet uit )

Terwijl het bekvechten door ging werden steeds meer wachters gebeten die als kippen zonder kop rond gingen lopen. Het was behoorlijk komisch om te zien, al zou het effect niet ontzettend lang blijven. De wachters die nog wel helder waren schoten met peilen en sloegen met hun zwaarden naar de Imp's, maar die waren razendsnel tot frustratie van menige. Uiteindelijk werd Cervius het bevel gegeven ze te stoppen, en hoe graag Cervius de mannen ook nog even wou laten lijden, moest hij doen wat hem opgedragen werd. Bane had al een paar bespuwd met zuur, maar dat leek de koning niets te doen. Cervius vroeg zich af hoe lang de wachters nog trouw aan hem zouden blijven voor ze hun wapens neergooiden en het nakijken gaven. 'Oké, zo is het wel weer genoeg' brulde Cervius toen Bloodbane was weggevlogen tot Cervius zijn frustratie. Het was fijn iemand van buitenaf gesproken te hebben, op Jenks na, die weer in zijn nek ging zitten terwijl de andere Imp's weg vlogen. 'Dat was dikke lol! Als je mijn hulp weer nodig hebt weet je me te vinden.' zei Jenks. 'Ik denk dat dat er door die armband even niet in zit kleine vriend, ze houden me, zeker vanaf nu, meer in de gaten en opgesloten binnen.' zei Cervius gedempt, en legde zijn oren weer plat. Hij haatte het de koning zijn dienaar te zijn tegen zijn wil, maar legde zich er al langzaam bij neer. De enige manier om vrij te komen was door alle Shifters te doden, maar hoe zou dat ooit mogelijk zijn? Ook hield hij nog teveel van het leven om ook te sterven wanneer de koning dat deed aan ouderdom, want Cervius was in Demonenjaren rond te twintig. Toch zou hij er alles aan moeten doen zijn plicht te volbrengen en de koning te beschermen tegen elke gevaren. Jenks trok weer aan Cervius zijn linker oor. 'Geen zorgen Cerrie, we komen dan wel naar jouw toe.. Al zal het wel even duren voor we je vinden in dat grote paleis.' zei Jenks. 'Kamer 10, bijna bovenin de rechter toren. Als je vliegt kun je door de schoorsteen naar binnen komen.' zei Cervius nog steeds gedempt. Toen soldaten die zojuist waren gearriveerd vanuit de barakken aan kwamen verdween Jenks in een rookwolkje. 'Jullie zijn weer eens veel te laat.' zei Cervius verveeld, die weer richting de poort liep, achtervolgd door Soldaten met de speren op hem gericht die niet in gingen op zijn opmerking. Eenmaal binnen ging hij weer bij de open haard zitten, en verwachtte ieder moment een preek van de koning.

Die draak spuugde wat van een groen spul en Charles trok zijn wenkbrauw nieuwsgierig op. 'Satan is een betere leider dan de koning ooit zou zijn! Niet dat ik naar hem ook maar zou luisteren, toch zal ik me er niet bij neer leggen de mensen te doden!' zei Bloodbane en hij richten zich tot de wachters die onbeholpen rond begonnen te lopen. Bane haalde lichterlijk adem en spuwde een zuurstraal naar hen. Het gekrijs van de wachters klonk als muziek in zijn oren. 'Ha, niemand komt in mijn buurt als ik dat niet wil! Maar ik ga mijn tijd niet met jouw verdoen. Het is balen dat Cervius gevangen is genomen, maar daar is alles dan ook mee gezegd!' lachte die draak en Charles keek hem na, interessant, zo een sterke krijgen meost hij hebben voor zijn leger. Chalres keek naar Cevius die met 1 van de lelijke kleine beesten zat te praten en toen de 2e groep arriveerde rolde Charles met zijn ogen en reed richting het paleis, hij liet zijn paard afzadelen en liep naar binnen en zag cervius bij de kachel liggen, Charles ging in een stoel zitten en keek hem lang aan 'dus het was jou schuld zo een beetje dat we werden aangevallen?' vroeg Charles rustig.

( Sorry dat het hier even duurde )

De haard verwarmde Cervius zijn dikke zwarte vacht, en langzaam begon hij weg te doezelen en viel uiteindelijk in een waakzame slaap. De voetstappen die zo nu en dan over de gang klonken kon hij volgen, en uiteindelijk naderden iemand, en Cervius zag dat het Charles was toen hij een grote gele oog opende. Nu zal het wel komen.. dacht hij, maar de koning leek in gedachten een poosje naar hem te staren, en vroeg vervolgens of het Cervius zijn schuld was dat ze werden aangevallen. Cervius verschoof zijn kop wat op de zachte tapijt om de koning met beide ogen aan te kijken, maar bleef voor de rest roerloos liggen. 'Niet helemaal.. De Imp's vielen uit zichzelf aan, aangevoerd door Jenk's die je samen met mij zag. Wat Bane betreft heb ik ook niks te maken, die gaat zijn gangetje..' mompelde Cervius, en geeuwde, waarbij zijn hoektanden die langer waren dan een menselijke hand even ontbloot werden. Na zich uitgestrekt te hebben ging hij rustig zitten terwijl hij op de koning neer keek die rustig op de stoel zat. Ze hadden tot nu toe nog geen andere manier gevonden om hem de drug toe te dienen nadat Cervius ziek was geworden door een overdosis nadat hij had gegeten en hij dus niet meer at tot het eerst was getest! Doordat hij nog niet veel van de drug had gekregen had hij geen verlangen om de Drug weer te nemen, waardoor hij vaak niet luisterde zoals daarstraks door simpelweg de poort uit te rennen. 'En nu, gaan je met je soldaatjes achter hem aan nadat hij jullie heeft aangevallen? Want ik mag toch niet buiten de poorten komen, is het niet?' gromde Cervius geërgerd, die zijn ogen vernauwde en op Charles gericht hield.

Cervius was bijna in slaap gevalle nhad hij gezien maar dat kon he meven niks schelen, hi jwou antwoord. 'Niet helemaal.. De Imp's vielen uit zichzelf aan, aangevoerd door Jenk's die je samen met mij zag. Wat Bane betreft heb ik ook niks te maken, die gaat zijn gangetje..' mompelde Cervius, Charles knikte terwijl hij nadacht over zijn worden. 'En nu, gaan je met je soldaatjes achter hem aan nadat hij jullie heeft aangevallen? Want ik mag toch niet buiten de poorten komen, is het niet?' gromde Cervius geërgerd, die zijn ogen vernauwde en op Charles gericht hield. Charles schudde zijn hoofd 'nee dat is zonde van de soldaten, ik ben geen tiran en dat weetje Cervius.' Zei Charles met een scheve glimlach en schudde toe nzijn hoofd 'vertel is, over die draak, ik heb begrepen dat je hem kent?' vroeg Charles rustig, zijn ogen twinkelde an nieuwsgierigheid.

De woorden van Charles deden Cervius in een bulderende lach uitbarsten. 'Maak dat de kat wijs' snoof Cervius, die nog diep na grinnikte. 'Je leek geen krimp te geven toen de soldaten werden verbrand door het zuur van Bane.' vervolgde Cervius afkeurend, al kon het hem eigenlijk ook geen bal schelen, maar dat kwam omdat hij hier ook gedwongen vast zat. Als het een van de andere Hellewolven of Hellehonden onder zijn bevel aan zou worden gevallen zou hij alles in de strijd gooien. Maar hij had nu eenmaal een hekel aan mensen, al zou hij de koning wel moeten beschermen voor de gevaren van buitenaf om zelf niet te sterven. Cervius zuchtte, en ging weer liggen met zijn kop op zijn poten. 'En wat Bane betreft, hij is een Shifter, maar zijn echte naam is Syrax.. Bane heeft de touwtjes meestal in handen zoals je daar hebt gezien.. Voor de rest kan ik je alleen vertellen dat hij ons geholpen heeft de steden te vernielen..' zei Cervius, die eerst verzweeg dat Syrax eigenlijk Charles zijn zoon was, maar was nog niet uitgesproken of een van de bolle raadgevers van Charles kwam binnen, wiens brede hoofd rood was en bedekt met zweet. Even bleef hij uit hijgen, voorover leunend met diens handen op de knieën. 'Ah, majesteit, hier bent u.. Ik h..-' begon de man toen hij een beetje bijgekomen was, maar werd onderbroken met een boze grom van Cervius. 'Zie je niet dat we in gesprek zijn?! Kom later maar terug, voor ik je open rijt en laat krijsen als een vette zeug om je vervolgens op te vreten!' snauwde Cervius, die weer half overeind was gekomen. 'Nu ik het zeg.. Ik heb behoorlijk veel honger..' vervolgde Cervius nog dreigend, met een brede grijns en een bloeddorstige blik in zijn ogen. De man deed geschrokken een paar stappen terug, wiens blik even snel tussen Charles en Cervius heen en weer ging. 'Ehh.. Ik.. Kom later wel.. terug..' stotterde de man, keerde weer om na een korte buiging te hebben gemaakt, en hobbelde snel weg. Cervius gromde nog even, waarna hij zijn blik weer op Charles richtte. 'Is er nog wat vlees in de keuken over?' vroeg Cervius, alsof er niks gebeurd was.

HIj hoorde hoe Cevius in lachen uitbarsten. 'Maak dat de kat wijs' snoof Cervius, die nog diep na grinnikte. 'Je leek geen krimp te geven toen de soldaten werden verbrand door het zuur van Bane.' vervolgde Cervius afkeurend, Charles glimlachte lichtjes en haalde zijn schouders op 'Soldaten zijn pionen in het spel en als je steeds om je pionnen geeft zal je verleizen omdat je dan zwak bent, het belangerijkst is dat ze denken dat je om hun geeft.' Zei Charles met een klein scheef glimlachje. Cervius zuchtte, en ging weer liggen met zijn kop op zijn poten. 'En wat Bane betreft, hij is een Shifter, maar zijn echte naam is Syrax.. Bane heeft de touwtjes meestal in handen zoals je daar hebt gezien.. Voor de rest kan ik je alleen vertellen dat hij ons geholpen heeft de steden te vernielen..' zei Cervius, Charles knitke en nam al het informatie op, dat was heel handig dat hij dit wist, hij wou net iets gaan zeggen toen 1 van zijn raadgevers binnen kwam hijgen wiens brede hoofd rood was en bedekt met zweet. Even bleef hij uit hijgen, met diens armen op de knieën. 'Ah, majesteit, hier bent u.. Ik h..-' begon de man toe hij een beetje bijgekomen was, maar werd onderbroken met een boze grom van Cervius. 'Zie je niet dat we in gesprek zijn?! Kom later maar terug, voor ik je open rijt en laat krijsen als een vette zeug om je vervolgens op te vreten!' snauwde Cervius, die weer half overeind was gekomen. 'Nu ik het zeg.. Ik heb behoorlijk veel honger..' vervolgde Cervius nog dreigend, Charles grijnsde naar Cervius, hij wist wel dat hij neit veel om mensen gaf maar hij vond het fijn dat hij werd beschermd door cervius. De man schrok zich blijkbaar dood 'Ehh.. Ik.. Kom later wel.. terug..' stotterde de man, keerde weer om na een korte buiging te hebben gemaakt, en hobbelde snel weg. Charles grinnikte toen hij dat zag. 'Bedankt joh, ik haat die lui maar ik heb ze nodig soms hebben ze goede raden ook al is hun buik groter dan hun hersens.' Zei Charles en keek naar Cevius. Is er nog wat vlees in de keuken over?' vroeg Cervius, alsof er niks gebeurd was. Charles knikte 'zolang je van mijn bediende afblijft mag je de hele koelkast leegvreten.' Zei Charles en stond zelf op 'Als je het niet erg vind ik meot naar het ziekenhuis afdeling.' Zei Charles en knikte ten afscheid en liep richting de deur.

Bij Charles zijn woorden over dat de soldaten moesten denken dat je om hen gaf knikte Cervius alleen even. Toch gaf hij wel werkelijk om de groep Hellewolven, die hechter met elkaar waren dan andere soorten Demonen. De Bannelingen, zombie achtige Demonen met grijze huiden en waarvan sommige vleugels hadden, vraten elkaar soms zelfs op! Vervolgens stond Charles weer op en liep naar de deur na verteld te hebben dat Cervius de koelkast leeg mocht eten en hijzelf naar de Ziekenhuis afdeling moest. 'Dankje.. Maar van die bediendes blijf ik wel af, dat laat ik wel lekker aan jou over..' zei Cervius, die diep grinnikte. Vervolgens keek hij op toen twee mooie vrouwen langs Charles heen binnen kwamen gewandeld. De zwavelachtige geur die ze met zich meedroegen verried dat ze Demonen waren, waardoor wachters ondanks de dromerige blikken die ze hadden als ze naar hen keken op afstand bleven. 'Ah, Zafina en Avelin, goed jullie te zien..' zei Cervius, die ook terug was geshift in zijn menselijke gedaante. De tweeling waren zijn onderofficieren omdat ze slim waren en hadden ook nog de Beast gaven, dat je niet van hen zou verwachten door hun tengere bouw. 'Hallo Cer.' zeiden ze tegelijk terwijl ze hem omhelsden waarna Cervius een arm om ieder heen sloeg. 'Kom, dan gaan we wat eten. Misschien dat de anderen ook wel wat willen, maar het lijkt me geen goed idee als we hier met de hele groep binnen komen wandelen, vooral omdat sommige niet kunnen Shiften' zei Cervius, die hen mee naar de deur leidde en vervolgens richting de keuken ging. De koks voelden zich duidelijk niet op hun gemak met drie Hellewolven in de buurt, al waren ze in hun menselijke vormen. Toch stemden ze in een diner voor hen te maken, dat ze samen met de andere Hellewolven die konden Shiften op aten in de grote eetzaal, terwijl bedienden naar de andere Hellewolven die niet konden Shiften liepen.