Just passing through

Hayden hield van aandacht die ze kreeg, ze moest bij andere aandacht krijgen het is net als roken, een verslaving. Haar moeder stierf bij haar geboorte en haar vader verliet haar. Hayden liep door het woud waar de bomen de zon amper lieten schijnen op de donkere aarde van het woud. Haar hoge haken bleven bij elke stap meer in de aarde steken. Hayden haar lange bruine haren volgde elke stap die ze deed, het dunne en lichte haar zweefde. Elke gedachte ging uit naar haar vader, die haar had verlaten om leuk en gezellig in zijn eentje rond te zwerven op deze aardbol. Ze was hem gaan haatten, haar haat en verdriet verdween helemaal wanneer zij aandacht kreeg waar naar ze verlangde. Ze stond vaak bekend als makkelijk. Haar lederen handschoenen werden zweterig van de zon die fel scheen tussen de enkele bladeren door

De enige in de wereld die ze wilde doodden was haar vader, hij had haar leven verpest door haar achter te laten. De meeste mensen zeggen dat ze een vloek over zich heen heeft, Hayden zelf noemde het een gave. Een gift, het was zo bijna te makkelijk mensen manipuleren. De simpele zielen waren al makkelijk met haar lengte en uiterlijk, ze had een heel lief uiterlijk tot ze haar andere vorm aan naam, een black demon. het was niet dat ze gemeen en vals was, ze shifte er eigenlijk nooit in.

Het kleine meisje van net anderhalve meter keek op toen de struiken geluid maakte en voetstappen dichterbij klonken. Hayden keek de kant op waar het geluid vandaan kwam en wachtte op wie er te voorschijn zou komen.


bam leef je uit >.< beetje bagger postje