A new world, but with the same failures!

Ze renden het bos in, dat schaduw bood in de warme zon. Cervius was in tegenstelling tot zijn broertje al gewend aan de koudere temperatuur op de aarde. Toen ze vlakbij het meer waren merkte Cervius dat Drake niet meer achter hem liep, en toen Cervius Drake zijn gejank hoorde uitte hij een woedende brul. Zijn nek haren gingen recht overeind staan, en grommend keek hij rond. De geur van mensen bereikten zijn neus, en toen hij Drake weer in zich kreeg was die bedekt met een net waar zo nu en dan schokken vanaf kwam. Hoe graag Cervius Drake ook uit zijn benaderde positie wou verhelpen was dat misschien juist datgene wat hun belagers verwachtten. Hij voelde hoe energie uit zich vloeide, en de schaduwen van de bomen begonnen te bewegen alsof ze tot leven kwamen. De schaduwen vormden zich om tot klauwen die zich aan organismen konden vergrijpen. Het was net zoiets als de levende ketens in de hel, al kostte dit veel energie en gebruikte hij het ook alleen in dit soort situaties. De klauwen sleurden de Blood Hunters uit hun verstop plaatsen en werden vervolgens voor Cervius neer gesmeten. Ze waren met drie man, waarvan hij twee de keel simpelweg open legde met een haal van zijn klauwen en leeg liet bloeden. De derde was lijkbleek weggetrokken en keek hem met klappertanden aan. 'Haal die net van hem af, sterveling, voor ik je je ingewanden uit ruk en je laat gillen als een speenvarken.' siste Cervius terwijl de schaduw klauwen verdwenen, kokend van woede. Terwijl hij praatte kwamen er rook wolkjes uit zijn bek, gevormd door zijn hete maag, dat vrijwel alles kon verteren en er voor zorgde dat rookwolken uit kon blazen om te kunnen ontsnappen. De man deed heftig knikkend wat hem op werd gedragen, en zodra Drake vrij was liep Cervius naar de man toe. 'Sorry.. Maar je hebt te veel gezien..' gromde Cervius, en dode de man alsnog. Zijn blik ging weer naar Drake, en vernauwde zijn ogen. 'Grote kluns die je bent! Ik snap niet waarom ik je elke keer weer een kans geef en je niet eerder terug door die portal heb gesmeten. Wat mij betreft krijg je gewoon een klus als kuilen graver op de kerkhof ofzoiets, waar je je verstand tenminste niet voor hoeft te gebruiken!' tierde Cervius, waarna hij zich met een ruk omkeerde en weg liep richting het meer achter de bomen. Daar ging hij op een rots zitten die over het meer heen helde. Zijn woede ebde al vrij snel weer weg, en slaakte vervolgens een diepe zucht. Was het misschien bezorgdheid wat de reden was dat hij zo boos reageerde? Zijn broertje leek altijd in problemen te geraken, en dacht hem beter in de gaten te kunnen houden wanneer hij hem zelf mee op pad nam. Maar zelfs nu leek hij er niet in te slagen, al was het niet helemaal Drake zijn fout geweest door de verrassingsaanval. Nogmaals zuchtend ging hij liggen en staarde met zijn kop en voorpoten over de rand naar zijn spiegelbeeld in het roerloze water.

Drake verbeet verdere pijnlijke schokken. Stroom was iets wat zijn schubben niet tegen konden houden. Al snel kwamen schaduwklauwen die de mensen uit hun verstopplaatsten haalde waarvan er twee als eerste gedood werden en de derde deed snel wat hem gezegd werd en haalde het net van Drake af. Drake schudden zich uit blij verlost te zijn van dat vreselijke ding! Maar toen zijn broer ook de laatste had gedood keerde hij zich boos naar Drake die zijn oren in zijn nek legde en in een kroop. Cervius had gelijk, maar Drake was gewoon super nieuwschierig en dat kon hij gewoon moeilijk negeren. Zijn staart sleepte over de grond en zijn kop hing bijna op zijn poten terwijl Drake zijn broer volgde die op een rotsblok ging liggen. Drake zocht een stuk op die veel zon bevatten en ging daar liggen met zijn staart over zijn achterpoten geslagen en half op gekrult met zijn kop op zijn voorpoten lag Drake voor zich uit te staren. Waar hij ook was wat voor de demonen de normaalste zaak van de wereld was verknalde hij altijd, dat was dan ook een van de redenen dat Drake zolang in de hel was gebleven! Drake keek niet naar zijn broer die hij tot 2 x toe hoorde zuchten. Hij was gekwetst al weer en dat gevoel sleep steeds dieper in zijn ziel elke keer als dat gebeurde!

In het heldere water waren vissen duidelijk zichtbaar, die Cervius zijn aandacht trokken. Nog nooit eerder had hij een gegeten, en was Drake momenteel ook even vergeten die in de zon lag. Rustig stond Cervius op en wachtte af tot een flinke karper voorbij kwam, die hij besprong met een flinke plons vanaf de steen. Het water spatte zeker enkele meters op door zijn gewicht, die net zo hoog lag als een flink trekpaard! De vis wist hem net te ontglippen door zijn onhandige plons, en door wild met zijn poten te peddelen kwam hij voort. Toen Cervius op het strandje enkele meters bij Drake vandaan aan kwam schudde hij zich uit zodat een wervelwind van waterdruppels in het rond vlogen. Zijn haren die als een soort leeuwen kraag om zijn nek lagen stonden recht overeind, wat er best komisch uit zag. Het water was ook niet al te koud, dus keek hij naar Drake, maar dit keer zonder een norse blik. 'Zal ik je leren zwemmen? Het water is niet erg koud, en jij droogt tenminste snel op. Het kan voor de toekomst misschien handig uitpakken als je misschien word achtervolgd' zei Cervius. 'En misschien kunnen we wel een vis proberen te vangen, ik heb gehoord dat ze best lekker smaken, van de binnenkant tenminste. Maar erna moeten we gaan, het zal niet lang duren voor de zon onder gaat en Satan wil een verslag..' vervolgde Cervius, wiens natte vacht glansde in de zon.

Drake was net ingedut en sliep een beetje voor hij een grote plons hoorde en verschrikt op keek waarna hij zijn broer zag die aan kwam zwemmen? Toen hij zich uitschudden zag het er best raar uit, maar Drake was totaal niet in de stemming om erom te lachen. Zijn gekwetstheid was groot en hij wilde totaal even niks doen dan stil liggen en het liefste terug gaan naar de hel! Toen Cervius heb vroeg of hij Drake zou leren zwemmen, maar Drake legde zijn oren nog verder tegen zijn geschubte hals en legde zijn kop weer neer. Maar toen hij over de vissen begon liet Drake even een kreun horen. Het enige dat hij altijd maakte als ie zich echt rot voelde en Drakedraaide wat van zijn broer af, want hij had echt geen zin omnat te worden. 'Dit is gewoon een rot plek, was ik maar nooit hier gekomen!' mopperde Drake en sloeg even met zijn staart voor hij echt opstond en terug richting het kamp op liep. Drake had geen zin om nat te worden zoals Cervius, nee Drake wildegewoon terug naar huis net zoals een kind naar huis verlangde als die op een plek kwam waar die zich niet thuis voelde. Drake liep niet zoals hij eerst gelopen had, maar met zijn kop laag bij de grond. Hij was echt teleurgestelt over wat hem over de aarde vertelt was.

Drake reageerde slechts met een kreun die aangaf dat hij zich gekwetst voelde. Toch zou hij gewend moeten zijn dat Cervius erg kwaad kon worden, vooral als het ging om fouten die in de strijd een leven zouden kosten. Nadat Drake zei het een rot plek te vinden liep die weg richting het kamp. 'In de hel is het meestal geen bal aan. Hier is tenminste wat vermaak.' wierp Cervius tegen, doelend op de oorlog die aan de gang was, terwijl hij Drake volgde. De twee broers waren totaal verschillend van elkaar, al was Cervius voor hij zijn geliefde verloor minder snel boos. Toch was de band van broederschap nooit helemaal weg, hoe erg Cervius zich ook aan zijn broertje kon ergeren. 'Morgen geef ik jullie training om gaven meer onder controle te krijgen, erna mag je doen wat je wil. Ik ga zo verslag bij Satan geven, en zal het gedeelte van daarstraks weg laten.' zei Cervius, in een poging Drake toch nog wat op de beuren. Voor ze bij het kamp aan kwamen liep Cervius richting de portal, waar hij soepel in sprong en aan de andere kant op de rotsachtige grond landde. De portal wachter boog, en met een knikje liep Cervius door richting het paleis van Satan. De warmte was eerst wel weer wennen, maar ondanks zijn zwarte dikke vacht maakte het voor hem niet veel verschil met de Aarde omdat hij als Hellewolf tegen de warmte kon. Uiteindelijk kwam hij bij de troon, waar Satan in zetelde met een drietand in zijn rechterhand en een vorstelijke houding. 'Cervius, goed je te zien..' zei Satan, wiens stem door de zaal galmde nadat Cervius zijn kop iets had gebogen. 'De training ging goed, al moeten er een paar aan sommige dingen werken. Ik heb Drake op patrouille door de stad vlakbij de portal genomen, waar ik één van de wachters dode die ons schaduwden en leken te weten van onze aanwezigheid daar. Hij had een brief bij zich met een rode zegel, afgebeeld met een kroon, dat aangaf dat die van de verbannen koning zelf zou kunnen zijn. De rest zal ik uit zoeken wanneer de kans zich bied.' zei Cervius, waarop Satan knikte, en zelfs een kleine glimlach weergaf. 'Je verricht goed werk, Cervius. Ik wil je daarvoor belonen met iets wat je goed van pas zal komen, al is het nog in de maak.' zei Satan tevreden, waarop Cervius weer boog. 'Bedankt, mijnheer.' antwoordde hij, en was toch wel een beetje nieuwsgierig wat Satan zijn beloning was. Toch vroeg hij er niet na, anders had Satan het wel gezegd. 'Goed.. Nadat je klaar bent met de stad geef ik je opdracht met een grote groep naar de andere kant van het land te trekken. Het is een belangrijke opdracht, dus weet wie je mee neemt. Kom nog een keer voor je vertrekt zodat ik je de beloning kan geven.' sprak Satan weer, waarna die gebaarde uitgesproken te zijn. Cervius keerde weer naar de aarde via de portal, en bij het kamp aan gekomen waren de meesten al in slaap. Rustig vleide hij zich neer op een kapotte hoek van een oude kerk, die uitzicht bood op de ruïnes.

(Vette spoiler!)

Drake hoorde zijn broer zeggen dat er in de hel nooit wat te doen was en hier juist wat vermaak! 'Noem jij dit vermaak? Nee dank je ik heb zo mijn eigen vermaak die tenminste niks te maken heeft met in gevaar komen!' zei Drake en liep een andere kant op toen ze het kamp bereikte en hij Cervius niet door het portaal zien vertrekken. Drake zocht de zon weer op en zag dat meer dan plan hadden en vond nog een plekje aan het andere einde van het kamp. Drake hoorde hoe sommige patserig over kwamen door flink op te scheppen, maar Drake was het zat en stond op. Hij wilde lol beleven en geen gevechten met deze wezens! Drake liep het kamp weer uit en omdat niemand op hem letten kon Drake ongezien weg glippen en rende nadat hij op gehoor afstand was richting een stadje waar hij Alina tegen zou komen waarneer hij eenmaal op het dak zou zitten.

(Topic uit voor Drake.)