Trap's!

Anouck was aan het rennen naar de richting waar ze Dregoe had horen huilen. Waarom deed hij dat net wanneer ze helemaal aan de andere kant vaan Doole was? Ze veranderde en rende verder. De meeste mesen liepen van haar weg als ze haar zagen. Ze was dubbel zo groot als een mens en ze zag er verschrikkelijk eng uit. Anouck was veranderd, zelfs haar naam. Maar dat wist nog niemand. Iedereen dacht dat ze nog steeds Isabelle noemde, maar ze zag er trouwens helemaal niet meer uit als vroeger, ookal was ze nog steeds een schoonheid. Maar ze had nog wel blond haar. Alhoewel, het was een mengeling van blond, bruin en zwart. Het enige wat nog gebleven was, waren haar heldere blauwe ogen. Uiteindelijk kwam ze aan het huisje uit van Mistake en Dregoe. Anouck veranderde weer in zichzelf, een lange slanke vrouw. Met een bleke huid en helder blauwe ogen. Haar haar viel golvend over haar schouders tot iets onder haar schouderbladen, de mix van blond bruin en zwart. Waarschijnlijk herkende niemand haar nog. Ze liep naar binnen en zag dat iedereen gewond was en er bij lag als een lijk. Haar ogen speeurde de kamer af, op zoek naar Mistake. Haastig beende ze naar Mistake. "Sorry dat ik zo laat was, ik zat helemaal aan de andere kant van Doole." Haar stem klonk melodieuzer dan vroeger.

Will had net zijn oom behandelt en zich laten naar Eva toe gedraait, maar ze reageerde pijnlijk en Razor zat net bij iemand anders om die te helpen weer te helen. Opens kwam er een andere vrouw binnen die hij nog niet kende? Ze zag er prachtig uit, maar Razor had Lily nu en daar wilde hij zich voorlopig bij houden, want anders zou hij Hope op zijn dak klrijgen en daar had hij dus geen zin in. Toen Razor klaar was draaide hij zich naar Mistake toe en zag dat ze wel gewond was, maar minder erg dan de meeste. 'al ik je wonden nu verzorgen of later?' vroeg Razor en negeerde de nieuweling even omdat ze wat aan zijn pleegmoeder wat had gevraagd en niet aan hem.

Bill had Eva net neer gelegd toen Will naar hem toe kwam en lede zijn handen op Bill's arm en begon alle verwondingen te helen die hij opgelopen had. Het duurde een kwartiertje, maar daarna ging hij naar Eva toe die kennelijk naar iets zocht waardoor ze geen kracht meer had om op te staan. Ze moest een ketting hebben die was ze kennelijk verloren in de strijd op de Fields! 'Wanneer had je hem nog om Eva?' vroeg Bill en probeere haar rustig te krijgen, maar of dat lukte wist hij nog niet.

Er kwam een vrouw binnen die Eva niet kende maar ze had te veel pijn om er te veel aan te denken. Ze werd afgeleid door bill die iets vroeg. 'Wanneer had je hem nog om Eva?' vroeg Bill en probeere haar rustig te krijgen, Ze was helemaal overstuur en begon die de ademen. Die mannen hadden haar ketting afgetrokken toen ze gevangen werd genomen, dat wist ze nog heel goed 'Ik had hem de hele tijd tot ik werd gevangen genomen, ze hebben het van me afgetrokken, het leek als of ze wisten hoe ze met mij soort moesten omgaan.' Zei ze zachtjes en voelde de tranen langs haar wangen rollen. 'in die ketting lag al mijn kracht van mijn shape shifter, me vader word woedend.' Zei ze helemaal overstuur.

Robin klonk op recht verbaasd en Dregoe had hem het liefste een dreun verkocht toen hij naast hem stond, maar behielt zijn controlle en draaide weg van Robin. 'Kennelijk hebben ze een vals bericht verzonden om jouw en ons uit te lokken!' gromde Dregoe nog steeds kwaad en liep een paar passen bij Robin vandaan en bleef even stil staan met zijn blik naar de omgeving die hij erg scherp in de gaten hielt. Het zou zomaar kunnen zijn dat ze en spoin hier ergens hadden zitten? Robin zei dat ze alles gecontroleerd hadden en hij kon een dreigende grom niet onderdrukken. Zijn blik viel op een jonge bloodhunter die hem zag kijken en snel snel weg wilde rennen, maar Dregoe teleporteerde hem naar Robin en zichzelf en spion schrok zo dat hij struikelde en plat op ijn buik viel. Dregoe greep hem bij zijn kraag en trok hem omhoog. 'Zo zo wat hebben we hier? Een vuile rat!' gromde Dregoe en dreigde zijn keel dicht te knijpen, maar hij kon nog van pas komen door wat info uit hem te knijpen!

Hope had pijn maar ze hield zich op de achtergrond will was druk bezig en vele waren gewond een nieuwe vrouw kwam binnen en Hope keek er evern naar ze moest hier weg Dregoe ging naar haar vader wat als hij hem iets aandeed?! Hope sloop weg en werd onzichtbaar ze vloog met haar pijnlijke vleugels en zag toen haar vader en Dregoe dregoe was erg kwaad maar ze verschool zich achter een boom kompleet onzichtbaar maar haar geur of het geluid van haar ademhaling kon ze niet verdoezelen.

'Kennelijk hebben ze een vals bericht verzonden om jouw en ons uit te lokken!' gromde Dregoe Dregoe was blijkbaar vreselijk kwaad en Robin probeerde zich rustig te houden. 'Dregoe, mijn groep zit zelf ook in de problemen, blood hunters zoeken ons huis en het word voor ons lastiger om aan voedsel te komen.' Zei hij boos en keek naar de kant waar Dregoe naar keek en zag een jongen staan. Dregoe teleporteerde hem naar Robin en zichzelf en spion schrok zo dat hij struikelde en plat op ijn buik viel. Dregoe greep hem bij zijn kraag en trok hem omhoog. 'Zo zo wat hebben we hier? Een vuile rat!' gromde Dregoe en dreigde zijn keel dicht te knijpen, Robin zag dat dit fout ging en liep naar Dregoe toe 'Dregoe, hij kan informatie hebben die we nodig hebben.' Zei hij boos en keek hem aan. 'we hebbe nniks aan hem als hij dood gaat.' Zei hij nu eindelijk gekalmeerd.

Eva zei dat ze haar ketting kwijt was geraakt in het gevecht en daar moest dat ding dus nog zijn? 'Eva laat me je wonden even verzorgen dan zul je minder pijn hebben?' zei Will en probeerde haar weer aan te raken, maar ze sloeg hem weg. Will miste Hope meteen al toen hij rond keek, maar ze was vast bezorgd om haar vader en die van de zijne. Will probeerde Eva te helen, maar dan koest ze het wel toe laten?

Robin liep naar Dregoe toe en zei dat hij hen voor info kon zorgen. Dregoe gromde dreigend, maar hielt op met knijpen en trok de spion dichter naar zich toe. 'Wie heeft je gezonden!' gromde Dregoe dreigend en de jonge knaap keek verbaasd naar hem en Robin. Die twee werkte samen? Een gezochte Shape shifter en een gezochte Bloodhunter die hun soort doden en bestal? 'Komt er nog wat van of moet ik je villen!' zijn geduldt was bijna ten einde en Dregoe begon zijn greep weer op de keel van de spion te zetten!

ER gebeurde zoveel om haar heen Mistake werd er wat duizelig van Will was aan het helen Hope was weggeslopen Dregoe zat ergens met Robin Eva was ernstig gewond Razor zag er ook niet echt goed uit maar hij kwam wel naar haar toe en vroeg ze keek hem aan en glimlachtte een beetje. Dat is niet nodig lieve schat ga jij maar rusten ik zorg wel voor mezelf Zei ze terwijl ze de pijl uit haar huid trok ze gaf geen krimp en keek op toen een ombekende vrouw voor haar ineens stond ze keek haar een beetje argwanend aan. Wie ben jij? Vroeg ze met samengeknepen ogen.

Mistake keek haar wat argwanend aan. Dit had ze al verwacht. "Wie ben jij?" Anouck draaide met haar ogen. "Ik ben Isabelle, ik ben een beetje veranderd. Mijn naam is nu ook Anouck... Ik behoor al lang tot deze groep." Ze zuchtte maar keek toen bezorgt de kamer rond. "Het spijt me dat ik te laat was, ik zat helemaal aan de grens en het was een heel eind rennen. Maar ik kan nog wel vechten als je wil. Ik heb al mijn energie nog." Ze glimlachte vrolijk. Ze had wel zin in een knokpartijtje.

Ze luisterde aandachtig en knikte toen anouck klaar was met sreken. Het maakt niet uit anders hadden we nu nog een gewonde. Maar ik moet je teleurstellen we gaan vandaag niet meer vechten teveel moeilijkheden Dregoe is met onze informant gaan praten. Zei ze rustig ze keek met een gepijnigd gezicht rond de groep zag er vreselijk uit.

Mistake stuurde hem met rust en trok zelf de pijl uit haar lichaam. Razor haten het om niks te kunnen doen en pakte een doek om zijn hals bloedvrij te krijgen. De wond was al geheelt en hij pboende tot hij geen bloed meer van zijn huid veegde. Het zag er erger uit dan dat het was, maar Razor had niks geen verwonding daar meer en zag hoe moeilijk Will het had om Eva te helen. Zelf ging Razor op een stoel zitten en gromde even, maar naar niemand in het bijzonders en keek voor zich uit.

Het maakt niet uit anders hadden we nu nog een gewonde. Maar ik moet je teleurstellen we gaan vandaag niet meer vechten teveel moeilijkheden Dregoe is met onze informant gaan praten. Anouck knikte. Maar ze had het gevoel dat er iets op weg was naar het huis. "Ik zal het huis nog even bewaken, je hoort me wel huilen als ik iets gevonden heb. Ik ren in een straal van één kilometer rondjes rond het huis om te controleren." Voor Mistake kon tegenspreken, ging Anouck al naar buiten. Ze veranderde in haar vorm. Het leek op een soort weerwolf met iets rat achtigs in zich. Haar ogen gaven een fel blauwig licht. Anouck begon meteen te patrouileren. Ze concntreerde zich op de geuren en rook dat er in de buurt blood hunters waren, maar het zou nog een uur duren vooralleer ze hier waren. De geur was niet sterk dus ze waren niet echt met veel, maximum tien. Anouck rende rustig de cirkels terwijl de geur steeds meer naderde. Dat groepje zou ze met gemak alleen aan kunnen. Opeens hoorde ze voetstappen en bleef ze verstard staan. De blood hunters waren er. Zoals belooft huilde Anouck zodat ze wisten dat er Blood Hunters in de buurt waren. Natuurlijk kwamen de domme mensen op haar af. Ze grijnsde en rende naar de blood hunters toe. Ze maakte ze allemaal met gemak een kopje kleiner, ze hing onder het bloed en had enkel een kleine snee op haar rechter voorpoot. Het was een groepje van acht, niet veel dus. Maar opeens begon de grond te daveren en kwamen er wel dertig blood hunters op haar af. Ze schrok even, maar concentreerde zich toen weer. Ze brulde even een vechtkreet en rende daarna op de mannen en vrouwen af. Ze was dubbel zo groot als de mensen. Met haar klauwen sneed ze mensen in tweeën. Opeens voelde ze een zwaard in haar rug en ze brulde even. Ze verplaatste de man de lucht in en liet hem daarna vallen. verder ontweek ze zonder moeite al de andere zwaarden en pijlen. Ondertussen moorde ze de groep verder uit. Uiteindelijk was ze omringd met lijken. Ze had er meer dan dat ze dacht vermoord. Het waren er wel vijftig. Hijgend stond ze trillend op haar poten. Maar ondanks al die blood hunters, had ze maar één snee, in haar rug. Het deed niet veel pijn. Ze sloot haar ogen en concentreerde zich erop niet door haar poten te zakken.

De vrouw ging weg nog voor Mistake haar had kunnen tegenspreken ze liet Razor even naar haar wonde kijken maar ze stond wel meteen op toen ze een huil hoorde ze liep er naartoe in haar eenhoorn vorm en zag een monsterlijk wezen bij de lijken van vele bloodhunters staan. Mistake vond het een knappe prestatie en vroeg zich af of anouck mischien ook in de arena had gezeten? Ze wandelde op har hoeven naar het beest toe en rook duidelijk dat het anuck was ze keek even rond. Waar heb je dat geleerd? Vroeg ze rustg ze vertrouwde het niet helemaal.

Ze hoorde hoeven naderen en haar ogen schoten open. Grommend draaide ze zich om. Maar de eenhoorn rook naar Mistake, ze kalmeerde meteen. "Waar heb je dat geleerd?" Anouck ging zitten en keek naar de grond. "Ik weet het niet, ik was gewoon opeens ut het niet boos en ik heb ze allemaal een kopje kleiner gemaakt. Waarschijnlijk had ik me ingebeeld dat het de ridders waren van Rusland die me kwamen halen." Opeens sloeg ze haar poot tegen haar mond en haar ogen werden groot. Ze had iets teveel gezegd. Nu moest ze het wel opbiechten want Mistake haar blik was vragend. "Ik leefde in Rusland, een land waar men geen shape shifters kende. I-ik was de prinses van Rusland." Haar stem werd steeds stiller en stiller. "Maar iemand had gezien wat ik was en nu hebben ze me uit het land weggehaald en van de troon af gestampt, anders was ik nu nog steeds een prinses." Op het einde was haar stem bijna onhoorbaar. Ze schaamde zich er eigenlijk voor. Dat een prinses zo gruwelijk kon vermoorden, ookal was ze het niet meer.

De vrouw noemde zich Anoek en ze heten dus eerst Isabelle! Razor schudden zijn hoofd en kon begrijpen die soms zo vreemd deden? Anoek vertrok en Mistake liep naar hem toe en liet door hem naar haar verwondingen naar onnodige dingen hoefte Razor niet naar kijken. Hij had net de wond geheelt toen de huil van Anoek op klonk en Mistake renden in haar shape vorm naar buiten en Razor liet zichzelf terug zakken een de stoelen en keek rond.

'Eva laat me je wonden even verzorgen dan zul je minder pijn hebben?' zei Will en probeerde haar weer aan te raken, maar ze sloeg hem weg. En toen kwam Ager aan, hij was dus blijkbaar haar ketting wezen zoeken maar toen ze hem hopend aan kee kschudde haar zijn hoofd en Eva''s moed zonk weg. Haar wolf kwam naast haar en ze gaf hem een aai over zijn kop, ze liet Will nu met rust, hopelijk zou haar Vleugel gewoon herstellen dan had ze tenminste 1 ding die ze zich herrinerde van har shape shifter, maar als de vleugel weer is geheelt zou ze weer terug veranderen in een mens en niet meer in een demon kunnen veranderen. Ze hielt haar kaken stevig op elkaar toen ze het brandend pijn voelde.

Dregoe gromde dreigend, maar hielt op met knijpen en trok de spion dichter naar zich toe. 'Wie heeft je gezonden!' gromde Dregoe dreigend en de jonge knaap keek verbaasd naar hem en Robin. Die twee werkte samen? Een gezochte Shape shifter en een gezochte Bloodhunter die hun soort doden en bestal? 'Komt er nog wat van of moet ik je villen!' Hij zag dat zijn gedult aan het einde was dus nam Robin het woord ''jongeman, Het zou veel makkelijker zijn om ons antwoord te geven zodat we je vrij kunnen laten gaan en des te sneller zul je naar je baasje terug kunnen rennen om alles te vertellen.'' zei Robin op en rustige toon. Toen de jongen niks zei haalde hij zijn schouders op en knikte naar Dregoe ''Hij is van jou.'' Zei hij eenvoudig, is zien of dit man nog zou breken wanneer hij zijn dood dichterbij ziet komen?

Hope zat nog steeds achter de boom en ze zag hoe Dregoe een jongen bijna vermoorde. Ze kende die jongen hij was degene die haar aventoe eten gaf toen ze in de arena zat er ging een shock door haar heen toen haar vader zijn goedkeuring gaf ze kon het niet geloven! Ze moest iets doen en in een reflex werd ze draak en duwde Dregoe tegen de grond de jongen rolde over de grond en liep weg Hope werd weer mens en keek naar de grond ze wist dat ze nu in de problemen zat.

Robin nam het woord en Dregoe hielt weer even op met het dood knijpen van deze spion, maar toen Robin zijn goedkeuring gaf en Dregoe net zijn vrije hand in die van een weerwolvenpoot had veranderd om de jongen man los te halen werd hij omver geduwd door Hope die snel van hem af ging en hij haar even kwaad aan keek, maar de jongen nog net vanuit zijn ooghoek zag en teleporteerde zich voor hem en greep de jongen opnieuw bij zijn keel voor hij zich terug teleporteerde naar Robin en Hope. Zijn woede was echt groot en hij gaf Hope een harde duw, maar niet te hard om Robin niet op te jutten. 'Wil je wel eens zeggen waarom je het opneemt voor een spion als deze?' zei Dregoe luid genoeg om iedereen in de buurt het kon horen en hij zwaaide even met de spion voor de neus van Hope. 'En jij gaat nu praten, ik ben het zat om steeds weer achter jullie aan te moeten gaan en jullie op jullie nummer te moeten zetten!' sneerde Dregoe en smeet de jongen hard tegen een van de bomen. De klap kwam hard aan, maar niet zo hard dat hij bewusteloos zou raken. Dregoe liep naar hem toe en brak opzettelijk zijn been door met zijn voet hard op de scheen te trappen. De jongen schreeuwde het uit van de pijn en greep naar zijn been. Tranen biggelde uit zijn ooghoeken, maar dat deed Dregoe helemaal niks. Zijn arm was nog steeds als die in zijn shape vorm en ging daarmee naar het gezicht van de jongen. 'In ben gestuurt door de man die Charlie Hood opvolgt!' piepte de jongen achtig en Dregoe hielt halt. Dus ze hadden een opvolger gevonden! 'Wat wilde hij te weten komen?' gromde Dregoe vragend en hij bleef ijn klauwen in de richting van de jongen gericht houden. 'Hij wilde weten waar de WOF hun Informatie vandaan kregen, doordat jullie zijn plannen steeds dwarsboomde...' de stem van de jongen bleef piepend en Dregoe stond op en keek naar Robin. 'Wist jij daar van?' vroeg Dregoe nog steeds scherp, maar zijn blik stond anders dan wanneer hij naar de jonge spion keek die toch nergens meer heen kon dan alleen te blijven zitten en zijn handen rond zijn gebroken been te sluiten.

Dregoe was kwaad wat wel te verwachten was hij ging achter de jongen aan en duwde haar hardhandig aan de kant ze viel op de grond en had best pijn maar ze liet het niet te hard merken. Ze stond weer op en gromde naar Dregoe toen hij de arme jongens been brak hij leek helemaal niet in te zitten met de arme jongen hij gooide hem zelfs hard tegen een boom en Hope trok het niet langer toen Dregoe zich op haar vader richtte liep Hope naar de jongen toe en legde hem wat comfortabeler. Ze scheurde een stuk stof af en hield dat tegen zijn bloedende achterhoofd. De jongen glimlachtte een beetje naar haar en ze zag de glazige blik in zijn ogen hij had veel meegemaakt en verloor nu zijn bewustzijn Hope werd er echt kwaad door en stond op ze duwde hard tegen dregoe en keek hem razend aan. Hoe kunt u zo wreed zijn?! Ziet u dan niet dat deze jongen al genoeg gemarteld is! Dat hij gestraft is omdat hij míj geholpen heeft toen ik in de arena zat?! En nu behandelt u hem zo?! Hij heeft het alleen gedaan uit pure angst! U zou precies hetzelfde hebben gedaan als u met die gasten te maken kreeg! Schreeuwde ze terwijl ze weer langs de jongen neerknielde ze streelde door zijn haar. Het komt wel goed Mason ik zorg wel voor je. Fluisterde ze.

Hope liep naar naar de jongen toe en verlegde hem een beetje. Dregoe behielt haar in de gaten en gromde even dreigend toen ze tegen hem uit viel. 'in tegenstelling van jouw heb ik de Bloodhunters gedood die mijn kooi binnen kwamen in de Arena! De persoon die mij hielp kon dat tenmijzte nog verbergen zodat ze het niet uit konden vinden!' snauwde Dregoe tegen Hope hij had het al nooi gehad op Bloodhunters en als er dan eentje zo dom was om zich te laten betrappen op wat hij deed was die wel heel erg dom bezig geweest. 'Het kan me niet bommen wat hij allemaal heeft meegemaakt Bloodhunters buiten je vader en de groep die hij leid zijn niet te vertrouwen! Voormij part laten we hem hier liggen hij komt ons gebied niet in!' gromde Dregoe en bleef Hope nijdig aankijken. Waar een spion was waren er meer dat had hij altijd geleert gehad voor Dregoe de WOF had opgericht. Zijn gehoor en ruik vermogen bleven op scherp staan en pikte een geur op van een tweede Bloodhunter die niet ver bij hun vandaan zat. Dregoe lokaliseerde de geur en verdween in een lichtflits en stond al snel achter een vrouwelijke Bloodhunter die met een gil schrok toen hij achter haar stond. Dregoe greep haar vast en boorde zijn klauwen diep in haar hals. Daarna teleporteerde hij zich terug naar de andere waar hij eerder nog gestaan had en ramde haar hard tegen de grond waar Dregoe half gehurkt bleef zitten. 'Waarom willen jullie toch steeds slaag!' het was geen vraag, maar Dregoe gromde dreigend en was helemaal niet langer meer uit op info, maar toch behielt bij de kalmte!

Hij bleef rustig kijken hoe Dregoe de jongen wou ondervragen toen plots Hope hem wegsloeg zodat de jongen weg kan rennen, maar dat kan hij mooi vergeten. Robin greep hem vast en duwde hem richting Dregoe Die zijn dochter ee nduw gaf, hij voelde woede opborrelen met wat Hope heeft gedaan maar ook wat Dregoe doet. Toen Dregoe de jonge blood hunter begon te ondervragen. En toen Dregoe net naar ijn gezicht wou uithalen beon de jongen te praten. 'In ben gestuurt door de man die Charlie Hood opvolgt!' Hij viel bijna om en liep naar hem toe, dus Will was weer beter? Zijn eigenbroer die en hand kwijt was zou nog minstens een week liggen dutten. 'Hij wilde weten waar de WOF hun Informatie vandaan kregen, doordat jullie zijn plannen steeds dwarsboomde...' Toen Dregoe zich naar hem omdraaide en hem vroeg of hij het wist, Hij schudde zijn hoofd en net voordat Hope naar hem toe kwam gig Robin voor hem zitten 'We hebben genoeg slaapmiddel gegeven aan Will zodat hij nog 1 week tenmiste slaapt, hoe kan hij dan nu al wakker zijn?' Vroeg Robin zacht en toen de jongen. 'Will laat alles voorproefen nadat zijn vader dood is.' Zei de jongen piepend en toen liet hij Hope maar haar gang gaan, al hun plannen gaan naar de boeg. Toen de jongen zijn bewustzijn verloor werd Hope boos en duwde Dregoe en begon hem te beschuldigen. HIj hield zich buiten het gebeuren van Dregoe en Hope en dacht sne lna, als zijn broer wakker is dan zou het lastiger zijn om hem dood te krijgen. Robin schrok uit zijn gedachten toen er ee nvrouw gilde en Dregoe terug kwam met haar. 'Dregoe, als je nog harder gaat schreeuwen trekken we andere blood hunters op ons af en dat hebben we neit nodig, dus maak de vrouw snel af, we hebben geneog aan de jongen.' Zei Robin op een rustige toon en keek naar zijn dochter 'EN jij zou toch beter weten wat de andere blood hunters met ons doen.'

Dregoe was echt razend op haar en ze zag hoe hij een vrouwelijke bloodhunter traag doodde. Dus haar oom zat hier achter?! De zweepslager ze gromde toen haar vader het over hem had ze had nog altijd littekens van die gast! Maar ze schrok wel erg toen haar vader ook kwaad op haar bleek te zijn ze keek hem eerst verward maar toen kwaad aan. Ze stond op en ging voor hem staan haar blik stond woest en verwijtend. Hij is niet zoals de andere bloodhunters! Hij is niet zoals de mannen en vrouwen die jouw proberen te doden! Hij wilde zelfs al lang naar jouw toekomen je dingen vertellen! Maar hij was bang en zoals je kan zien is hij niet erg sterk! Ik snap het niet vader! Van Dregoe verwacht ik die harteloosheid maar van JOUW?! Die jongen is één van de redenen dat ik nog in leven ben als hij me geen eten was komen brengen me niet was komen troosten was ik al veel langer bezweken aan de vuile troep die jouw soort me daar toediende." Zei ze met opgespanne spieren. Ze richtte zich op Dregoe. Zeg maar tegen Will dat ik een tijdje niet naar huis kom. Zei ze kalm ze wilde Will niet straffen maar ze wilde Dregoe even niet meer zien. Ze richtte zich weer op haar vader. Je moet hem helpen pap dat ben je hem verschuldigd of beekent mijn leven helemaal niets voor jouw?!" Zei ze nog steeds gekwetst.