why no silence?

Zephyr wist dat er maar zelden nog mensen naar het oude kasteel gingen, daarom ging hij ernaar toe. Hij had weer zin om weer te transformeren maar het liefst niet waar er iemand in de beurt was, de vloek die op zijn familie ruste was verschrikkelijk. Vele die hem hadden gezien toen hij een hellehond was rende al gillend weg daarom veranderde hij niet erg graag bij mensen, en omdat hij dat hun heerlijke geur zou ruiken en waarschijnlijk aanvallen. Hij ademde diep in waardoor al de botten kraakten. Zijn vel verdween witte scherpe botten kwamen in de plaats. Toen hij helemaal veranderd was gromde hij lichtjes en rende nog geen vijf minuten en had meteen al een kilometer afgelegt. Zephyr had wat stilte nodig. Hij spring met een mini beweging over verschillende opstakels en gromde even luid dat gevolgt werd door een echo. Zijn rode ogen gleden naar de omgeving. Wat verderop zag hij een afgebrokkelde muur liggen. Hij veranderde al krakend terug in zijn menselijke gedaante en hij grinnikte. De stilte hier was goed en legde zich neer en staarde naar de lucht, hoe de wolken langzaam voorbij zweefde. Zijn donker blauwe ogen keken strak naar de lucht. Maar al snel rook hij de geur van een bezoeker. Hij zuchtte even. Nu maar hopen dat die nog maar juist geariveerd is en niet hier eerder dan hem was. En als die hem had gezien kon Zephyr desnoods die nog wel doden.



-amy-

Het was jammer dat haar trouwe paard gedood was door ene Kiba. Ze had hem eerst voor een gewone knappe jongen aan gezien gehad. Oh wat vervloekte ze toch dieschoonheid bij sommige mannen! Nu moest ze het doen met een jonge paard dan Reni die ook nog eens zeer onstuimig was. Gelukkigluisterde het dier goed naar haar, maar toch miste ze Remi vaak genoeg nog. Hij kwam haar vaak opvrolijken alsze weer eens gehuilt had, maar dit dier deed dat nog niet. Amy zetten zich voort in de richting van het oude kasteel van de andere kant af dan een ander persoon die ze niet kende en nog niet gezien had. waar ze ook heen ging altijd had Amy haar wapens bij zich. zonder erbij na te denken stuurde ze Beno een stukje rond het kasteel. Het was een oud gebouw en vervallen, maar toch had het zijn schoonheid nog. Beno brieste en Amy werd uit haar gedachten getrokken. ze keek rond en zag een knappe jongen man die hier kennelijk ook naar toe was gekomen. Meteen zwijmelde ze weer en voelde zich in de zevende hemel, maar Beno gooide roet inhet eten en bleef ineens stil staan. Rot beest! Dacht amy boos, maar ze gaf Beno even eens flink de sporen en het dier liep toch door hoewel het aarzelend was. 'Holla ook aan het genieten?' vroeg Amy en ze stapte af. Amy zag er niet zo als de meeste Bloodhunters uit die renden meestal in van die witte pakken rond. Iets wat ze niet lekker vond zitten. Haar vechttuniek gaf haar de vrijheid om aan een gevecht deel te nemen zonder belemmet te worden door haar kleding.

Toen hij de hoefstappen van het paard dichter hoorde komen grijnsde hij, voeld hoe het paard aarzelde het instinct van dat dier waarschuwde dat hij maar beter niet te dicht moest komen bij Zephyr slim beest. Ookal was hij dan in weer menselijke vorm toch heeft die hellehond nog steeds op Zephyr invloed. Zephyr verborg zijn grijns, het dier zou gewoon op hol slagen als hij nog dichter bij het paard zou komen. 'Holla ook aan het genieten?' vroeg de jonge dame en ze stapte af. Rustig zette Zephyr zich recht en keek de jonge vrouw strak aan. Door haar vechterstinue heeft hij zo het gevoel dat het een bloodhunter was. Hij moest dus oppassen. Hij had geluk dat hij niet meteen te herkennen was als een shape shifters zoals andere dat wel te zien waren." Van de stilte wel ja" Sprak hij afstandelijk en keek haar met donker blauwe ogen rechtaan. Liet zijn ogen over haar glijden, een oordeel heeft hij nog niet klaar. Hij bestudeerde iedere beweging dat ze maakte om zo te zien of hij haar zou kunnen overmeesteren als het op een gevecht zou komen. Zephyr weet dat door de shape waar hij in kan veranderen hij niet zo'n geduld heeft als een gewone hond ofzo. Nee hellehonde waren niet echt geduldig. "Dat paard ziet er nogal zenuwachtig uit" Sprak hij koeltjes en keek even naar het dier, het zag er nog jong uit.

De jongen zei dat hij hier was door de stilte om daar van te genieten. Amy kniktehet was hier inderdaad stil en goed om tot rust te komen. Toen hij aar Beno vroeg keek ze even naar haar paard die gek genoegniet van het gras begon te eten? 'Hij moet nog veel leren, mar andere benaderen of het nu mensen of shifters zijn vind hij nog moeilijk, jammr genoeg!' gaf ze toe, maar keek even boos naarhaar vos kleurige paard dat nu zich een paar passen achteruit genomen had. Amy liet hem maar even begaan want hij liep gelukkig niet weg, tenminste niet zolang daar geen reden voor was!

Het dier zou waarschijnlijk nog goed smaken doordat het nog zo jong is, het zou simpel te doden zijn. Zephyr sprak zichzelf streng toe. Waarom rende dat beest gewoon niet weg vanzelf zonder dat hij daar voor moest zorgen. Waarschijnlijk als hij naar het paard zou stappen zou die wel vluchtend maar zo trekt hij ook wel de achterdocht van de bloodhunter hier. Gelukkig was het nog geen zomer dus handschoenen dragen was nu niet vreemd, maar hij zal wel een oplossing moeten zoeken om in de zomer iets te dragen zodat hij niet iemand perongelijk aanraakt. Die gave was gewoon een tweede vloek. 'Hij moet nog veel leren, mar andere benaderen of het nu mensen of shifters zijn vind hij nog moeilijk, jammr genoeg!' gaf ze toe, maar keek even boos naarhaar vos kleurige paard dat nu zich een paar passen achteruit genomen had. Hij grinnikte lichtjes. Zijn spieren spande lichtjes op. Ren toch gewoon weg dier: sprak hij in zijn eigen gedachten. "Dan is hij waarschijnlijk nog nieuw in het vak" Hij keek nog even kort naar het dier maar keek toen weer met zijn blauwe ogen naar de jonge dame. "Ik heet trouwens Zephyr" stelde hij zich rustig voor terwijl hij zijn handen met zijn handschoenen aan in zijn zakken stopte.

De jongen stelde zich voor als Zephyr en Amy knikte begrijpend. 'Mijn naam is Amy.' stelde zij zichzelf voor, maar ze begreep een ding niet. hoe kon het zijn dat ze zich niet op haar gemak voelde? Ze liep even bij Zephyr weg en rommelde wat in de zadeltassen, maar voor ze had wat ze zocht duwde Beno zo hard dat ze bijna haar evenwicht verloor en zag hem weg galoperen tot op een veiligere afstand. 'Wat mankeert jouwnu weer!' riep ze boos naar Beno. ach laat ook maar zitten! Dacht Amy en wilde net terug naar Zyphyr toe lopen, maar hij stond bijna achter haar toen zij zich omdraaide. Waarom had Beno zo'n moeite met hem of was dit toch ook een shifter?

'Mijn naam is Amy.' stelde zij zichzelf voor.De hele tijd leek hij ontspannen, maar dat was Zephyr eigenlijk niet. "Aangenaam" Sprak hij rustig. Je moest altijd met Bloodhunters oppassen, dat wist hij uit ervaring vooral zijn ouders. Zijn moeder die koudbloedig werd vermoord door hen en zijn vader die moest toekijken en toen werd gemarteld en voor dood werd achtergelaten. Zephyr had nog geprobeerd hem te redden door zijn pijn te manipuleren maar hij stierf uiteindelijk toch aan zijn wonde ook al voelde hij het niet meer. de jonge dame die Amy heette zocht iets in haar zadeltassen. Onbewust zette Zephyr een stap dichter bij het dier, dat had hij beter niet gedaan want het paard werd te bang duwde Amy weg en galoppeerde weg. 'Wat mankeert jouwnu weer!' riep ze boos naar het dier. Met nog steeds zijn handen in zijn zakken keek hij het angstige dier na en schudde met zijn hoofd. Amy draaide zich naar hem om. "Als ik het was sorry" zei hij, liet niet merken dat hij het niet meende, hij kon goed liegen en natuurlijk was hij het dat wist hij gewoon. Nonchalant keek hij naar het paard dat kleiner en kleiner werd.

Nadat Beno verscheidende meters tot stilstand kwam hoorde hem wat zeggen.Maar Amy reageerde er niet op. Dat paard moest echt een flinkaangepakt worden tijdens de trainingen! 'hij schrok vast ergenns van!' zei amy droogjes voor ze nog even naar Beno keek. het vervloekte beest kon ook nooit eens luisteren dat was met Remi wel anders, maar die as dood en kwam niet meer terug. 'heb je koude handen of zo, waarom sta je constant met je handen in je zakken dat staat echt voor geen meter?' zei ze half geamuseerd en half vragend. ze mocht hem op de een of andere manier niet Beno was er niet zomaar vandoor gegaan, want de angst die hij in zijn ogen had gehad verrieden meer dan ze wilde geloven. Dat kwam vat doordat hij zo onweerstaanbaar knap was?

Zephyr streek even door zijn ravenzwarte haren. 'hij schrok vast ergenns van!' zei amy droogjes. "Je hebt het dier waarschijnlijk nog niet lang" Vroeg hij in plaats van erop in te gaan. Hij haald even zijn schouders op. straks zegt hij nog iets waar ze over zou kunnen nadenken. Nouja niet dat hij het erg vond weer in een gevecht belanden, het was de adrenaline dat goed voelde, maar zolang Amy niets merkte was hij voldaan. . 'heb je koude handen of zo, waarom sta je constant met je handen in je zakken dat staat echt voor geen meter?' zei ze half geamuseerd en half vragend. Zephyr spande zijn spieren op en keek haar met samen geknepen ogen aan. "Daar heb ik zo mijn reden voor" Sprak hij schouder ophalend en stapte iets naar achter en keek even naar de omgeving.

'Nee hij is pas bij ons binnen gekomen, maar met wat training zal het straks vast beter gaan.' zei Amy en keek nog even naar haar paard die in de verte stond te grazen. Toen Zephyr weer wat zei keek ze naar de jongen en luisterde. Nuurlijk hij had zo zijn reden, maar het zag er gewoon niet uit. Maar waarom bleef ze het vreemde gevoel houden en nu Beno ver van hen afstond werd dat gevoel alleen maar erger. Amy stapte in de richting van haar paard en bedacht iets. 'Houd je ogen goed open er is een Shifter door gedraait en valt iedereen aan die ze tegen komt!' zei ze met een lichte waarschuwing in haar stem voor ze verder liep en toen ze in de buurt kwam pakte ze de teugels vast en gromde even boos tegen Beno, maar deed verder niks en stapte weer op. Haar paard leek nu rustig te zijn, maar zodra het naar Zyphyr keek brieste het paniekerig. Amy keek even bedenkelijk naar hem, maar had meer te doen dan hier rond te blijven hangen. Ze draaide hem en reed terug in de richting van kasteel van haar oom.

Zephyr keek haar rustig aan maar was toch even lichtjes gespannen, het paard maakte hem echt moeilijk om ongezien te blijven. Desnoods dood hij dat paard wel, de vrouw is niets zonder het paard. 'Nee hij is pas bij ons binnen gekomen, maar met wat training zal het straks vast beter gaan.' zei ze en keek naar het paard, Zephyr volgde haar blik. ”Ja dat merk ik” Sprak hij kalm. En streek even vluchtig door zijn ravenzwarte haren. Amy stapte in de richting van haar paard en bedacht iets. 'Houd je ogen goed open er is een Shifter door gedraait en valt iedereen aan die ze tegen komt!' zei ze met een lichte waarschuwing in haar stem. Zephyr knikte. Maar al zijn spieren waren helemaal gespannen ”Maak je maar geen zorgen, ik kan voor mezelf zorgen.” Sprak hij lichtjes sarcastich en een lichtte spanning was te horen.. Ze draaide het dier en reed terug in de richting van het kasteel. Hij wachtte tot ze ver genoeg was. Voelde hoe zijn botten weer luid begonnen te kraken. Uiteindelijk verdween zijn huid en kwamen er spierwitte botten in de plaats. Zephyr gromde even hongerig toen hij het dier rook, probeerde zich in te houden. En draaide richting het vervallen kasteel. De geur van het paard was verleidelijk natuurlijk. Toch zette hij al snel een lichte vaart naar het oude kasteel. Hij lachtte, hij had goed geacteerd zo te zien.