that supid promise

Aria keek wat verveeld naar buiten vanuit haar raam. Als haar ouders niet plotseling verdwenen waren zouden ze nu ook hier in dit dorp wonen, maar nee die zijn plots van de wereldbol verdwenen en Aria helemaal alleen achter latend. Ze snapte het niet, waar waren ze en vooral, wie heeft en ontvoerd als haar ouders wel ontvoerd zijn. Ze had op de dag van hun verdwijnen op haar verjaardag dus beloofd dat ze hen op een dag zou vinden of het nu haar leven koste of niet. Maar misschien had ze dat beter niet gedaan want die beloofde verscheurde haar van binnen, het leek alsof er ijzerenketens waren dat rond haar hart zaten en alles vasthield tot de belofde was vervoeld. Ze keek rond ging toen via de trap naar de woonkamer en stapte op haar voorraad af greep toen vlug iets om te eten en at het meteen op. De gevoelens voor haar ouders namen de overhand, onbewust nam ze iets, Aria lette neit echt op wat het was en ze smeet het door de ruit waardoor het brak en naar buiten vloog. Vermoeid ging ze zitten, het negeren dat ze wat aandacht had getrokken door dingen uit het huis te smijten. Aria leunde tegen de deur van de ingang en luisterde naar het gefluister van de mensen buiten.

Het was een mooie dag en Neku had dus geen zin om de hele dag ik een huis te zitten. Hij was momenteel daar het bos aan het rennen als een vos op weg naar een van de vele dorpen die er stonden. Hij pikte onderweg een hele hoop andere geuren op maar hij bleef er van weg, hoe aanlokkelijk het ook was om uit te zoeken wat het was. Neku bereikte al de rand van het bos en vertraagde een beetje. Uiteindelijk stopte hij en shifte zonder gezien te worden. Ondertussen was zijn bril ook weer terug gekeerd. Hij haatte die bril maar zonder kon hij zo goed als niks zien. Hij liep het dorp binnen en rook direct weer een hoop lekkere geuren. Neku zette die uit zijn hoofd en opende vervolgens zijn oren om interessante nieuwsjes op te vangen. Maar er was niet echt iets interessants vandaag dus liep hij maar gewoon verder. Plots hoorde hij iets breken en viel er iets op zijn hoofd. Geërgerd keek hij uit de richting van waar het kwam en gooide het terug. “Kun je je eigen rotzooi niet bij houden!” riep hij toen pissig in de richting van het raam.

Aria had expres voor een dorp gekozen waar er niet veel mensen bij elkaar woonde maar toch staat nu waarschijnlijk een heleboel mensen voor de deur nieuwsgierig naar degene die met dingen smijt. Meteen zat ze iets terug in haar huis vliegen. “Kun je je eigen rotzooi niet bij houden!” riep iemand pissig. Woedend sprong ze recht en smeet haar deur open."Loop dan niet verdomd voor men deur" Snauwde ze."En iedere opzouten" Riep ze naar de toeschouwers.

Vlug kwam de persoon die dus iets had gegooid het huis uit. Ze rook heel woedend en zag er ook zo uit. Neku gokte dat ze een jaar of zo ouder was dan hem. Ook rook hij dat het meisje een bloodhunter was. Dat maakte hem nu niet uit. Hij hoorde haar snauwen “Loop dan niet verdomd voor men deur ” en ze riep tegen alle toeschouwers dat die weg moesten gaan. Merendeels van de mensen liep toen ook weg maar Neku bleef koppig staan en zei pissig “Het is een vrij land, ik heb alle recht om voor deze deur te lopen.” Dit was dus niet waar. Als shapeshifter werd het beschouwd dat je geen recht had maar dat was niet aan hem te zien dat hij een shapeshifter was. De enigste tekenen ervan waren verborgen achter zijn dikte, spiegelende bril.

Woedend wachtte ze af en keek iedereen die haar recht aankeek een vernietigende blik die je meteen zou kunnen doden als blikken dat natuurlijk konden doen, jammer genoeg niet. Merendeels van de mensen liep toen ook weg maar de gast die met haar spullen meteen had terug gesmeten bleef koppig staan en zei pissig “Het is een vrij land, ik heb alle recht om voor deze deur te lopen.” Met een ruk keek ze hem rechtaan met haar helder blauwe ogen." In drie lange korte passen stond ze voor hem."Dit gebied heb ik gekocht dus ik ben hier de baas en ik zeg dat je net als de rest van mijn grond afgaat." Siste ze met haar hand op het handvat van haar zwaard.

Het meisje keek hem direct aan na wat hij had gezegd. Hij kon makkelijk zien dat ze er niet zo blij mee was wat hij gezegd had. Met een paar vlugge stond het meisje voor hem en sissend zei ze "Dit gebied heb ik gekocht dus ik ben hier de baas en ik zeg dat je net als de rest van mijn grond afgaat." Neku zag dat het meisje ook haar hand op het handvat van haar zwaard had`gelegd. Dat maakte hem niet zo veel uit en hij ging koppig zitten en zei extreem rustig "Ik zit nu op de straat vóór je huis en dat huis is blijkbaar je eigendom dus ik mag hier gewoon blijven zitten." Hij keek haar uitdagend aan.

de jongen ging koppig zitten en zei extreem rustig "Ik zit nu op de straat vóór je huis en dat huis is blijkbaar je eigendom dus ik mag hier gewoon blijven zitten." Hij keek haar uitdagend aan. Ze leek bijna letterlijk te trillen van woede, ze mocht hier dan maar juist wonen en wou liever niet als een heethoofd gezien te worden maar deze gast haalt echt het bloed vanonder haar nagels vandaan."Ga toch iemand anders irriteren rot mens" Snauwde ze en mepte hard in zijn gezicht, niet als bloodhunter want dan zou hij allang op de grond liggen met een bloedrode kaak maar ze sloeg gewoon als haarzelf waardoor toch stillaan haar handdruk erop tevoorschijnt kwam. Ze draaide zich pissig om en was van plan om terug naar binnen te stappen.

De geur van woede nam toe en Neku zag dat het meisje stond te trillen van de woede nu. "Ga toch iemand anders irriteren rot mens" snauwde het meisje en ze sloeg Neku in zijn gezicht. Daarna draaide het meisje zich zichtbaar pissig om en ze wou ook terug naar binnen gaan. Neku stond zuchtend op en zei rustig "Ik heb al veel pijnlijkere dingen meegemaakt dan dit." Dat was waar. Het is een stuk pijnlijker om tegen een boom te lopen de hele tijd door zo een chip die je kan controleren of het gif van zo'n pijltje in je ogen krijgen.

Hopenlijk zou dat mens nog weg gaan ook als ze er geen aandacht meer zou aangeven maar die hoop was maar van korte duur toen ze hem hoorde zuchtten. "Ik heb al veel pijnlijkere dingen meegemaakt dan dit." hoorde ze hem zeggen. Even draaide Aria overdreven met haar ogen. En draaide toen geirriteerd weer op."Doe toch normaal man, het was niet bedoeld marteling hoor" Sprak ze bot" En het was niet de bedoeling om je te laten huilen, mooie handafdruk trouwens" Sprak ze sarcastich. "Als ik je pijn had willen doen had ik heel anders geslaan hoor" Legde ze uit."Nu je hier toch staat me te irriteren kun je van mij part even goed zeggen of je ramen kunt maken of niet. Zo ja maak je dan maar wat nuttig." En ze wees naar haar gebroken raam. Aria geloofde niet echt dat hij ramen kon maken daarom hoopte ze dat hij weg zou gaan want zij had zich al weer omgedraaid en naar binnen gegaan terwijl ze haar sleutels op de tafel smeet en iets in haar voorraad zoch om voor een tussendoortje te gebruiken.

Het meisje draaide zich geïrriteerd om "Doe toch normaal man, het was niet bedoeld marteling hoor. En het was niet de bedoeling om je te laten huilen, mooie handafdruk trouwens" Neku bespeurde wat sarcasme in die laatste zin maar hij negeerde het gewoon. "Als ik je pijn had willen doen had ik heel anders gaslaan hoor. Nu je hier toch staat me te irriteren kun je van mij part even goed zeggen of je ramen kunt maken of niet. Zo ja maak je dan maar wat nuttig." Het meisje wees naar haar gebroken raam. Neku keek er naar ook al wist hij er niks vanaf. Als hij nu moest gaan jagen, dat zou beter uitgekomen zijn. "Nope, daar kan ik je niet mee helpen."

Wat pissig at ze een appel op en ging bij de voordeur staan. "Nope, daar kan ik je niet mee helpen." Hoorde ze hem zeggen waardoor Aria moest lachen, niet dat ze hem uitlachte maar het leek er toch wel op. Als hij maar neit weer koppig voor haar huis zou gaan zitten want desnoods gaat ze hem van haar grond sleuren als ze niet anders kan. "Dan zoals ik daarstraks al zei kun je oprotten als je niks nuttigs kunt doen." Sprak ze sarcastich en keek hem afwachttend af.

Het meisje kwam weer terug naar de deur en Neku zag dat ze een appel aan het op eten was. Ondertussen begon hij ook wel zin in een appel te krijgen maar hij had nu niet echt iets bij op er een te kopen. Hij zou op de terug weg wel eentje vinden en dan kon hij die opeten. Hij hoorde ook dat het meisje aan het lachen was na was hij had gezegd en hij begon wat pissig met zijn tanden te knarsen om te voorkomen dat hij nu iets ging zeggen wat zich in zijn hoofd vormde. Vervolgens zei het meisje op een sarcastische troon. "Dan zoals ik daarstraks al zei kun je oprotten als je niks nuttigs kunt doen." Neku moest even grijnzen. Hij kon wel wat nuttigs doen, de toekomst zien bijvoorbeeld maar dat ging hij hier niet rond gooien want dan was hij vrij zeker dat hij weer een arm band zou om krijgen. "Ik kan waarschijnlijk kan ik niet echt iets nuttigs doen voor jou maar,"'hij zette een paar stappen achteruit zodat hij op de weg stond, "Nu sta ik ook niet meer op jou grond dus wat dacht je van gewoon te praten zonder bedreigen naar elkaar te gooien?"

Opnieuw nam ze een grote hap van haar appel, ondertussen keek ze de jonge gast afwachtend aan. Ik kan waarschijnlijk kan ik niet echt iets nuttigs doen voor jou maar,"'hij zette een paar stappen achteruit zodat hij op de weg stond, even draaide ze met haar ogen om zijn woorden. "Nu sta ik ook niet meer op jou grond dus wat dacht je van gewoon te praten zonder bedreigen naar elkaar te gooien?" Even dacht Aria over het voorstel na."Wat jij wilt" Sprak ze schouder ophalend en stapte van haar deur weg en ging twee meters van hem staan."Aria is de naam" Stelde ze zich voor en vervolgde toen." Trouwens jij begon wel met...laat maar" nam nog een hap van haar appel.

Schouder ophalend zei het meisje "Wat jij wilt"en ze stapte naar buiten. Ze bleef 2 meter voor Neku staan en zei toe "Aria is de naam" Neku liet de naam even doordringen en luisterde toen verder naar hoe Aria verder sprak "Trouwens jij begon wel met...laat maar" Even grinnikte Neku en stelde zichzelf daarna ook voor. "Mijn naam is Neku, aangenaam kennis te maken. En ik hoop dat je een goede rede had om die dingen naar buiten te gooien." Nu hij er aan dacht, ookal had hij dat ding terug naar binnen gegooid hij had niet gekeken wat het was, op zich maakte dat niet echt iets uit.

Ze keek hem met haar helder blauwe ogen strak aan. Even grinnikte de jongen en stelde zichzelf daarna ook voor. "Mijn naam is Neku, aangenaam kennis te maken. En ik hoop dat je een goede rede had om die dingen naar buiten te gooien." Ze draaide even met haar ogen en snoof toen verontwaardigd."Moest even me ergens op af reageren" sprak ze schouder ophalend meer zou ze er niet over zeggen."Waarom moest je eigenlijjk zo nodig koppig op mijn grond blijven zitten." Vroeg ze lichtjes geamuseerd toen er weer aan terugdacht.

Verontwaardigd snoof Aria en zei schouder ophalend "Moest even me ergens op af reageren" Daarna vroeg het meisje blijkbaar lichtjes geamuseerd "Waarom moest je eigenlijk zo nodig koppig op mijn grond blijven zitten." Neku grinnikte en zei toen "Dat is mijn karakter, koppig zijn." Hij zweeg weer even en vroeg daarna "Waarom moest je me eigenlijk slaan? dat was toch niet nodig."

Neku grinnikte en zei toen "Dat is mijn karakter, koppig zijn." Hij zweeg weer even en vroeg daarna "Waarom moest je me eigenlijk slaan? dat was toch niet nodig." Aria moest door zijn vraag luidop lachen."Ik moet jammer genoeg bekennen dat ik nogal een opvlieger temperament heb, en iemand neermeppen of gewoon slaan kalmeert me wel een beetje" Lachtte ze, haar ogen keken even naar zijn wang waar ze had gemept."Oh wat jammer mijn handafdruk op je gezicht vervaagt al" Maar ze glimlachte er wel bij. En ze porde op zijn wang." Ah ja." grinnikte ze.

Aria lachte luidop door de vraag die Neku had gesteld. "Ik moet jammer genoeg bekennen dat ik nogal een opvlieger temperament heb, en iemand neer meppen of gewoon slaan kalmeert me wel een beetje" zei Aria lachend en Neku zag dat ze naar zijn wang staarde. "Oh wat jammer mijn handafdruk op je gezicht vervaagt al" zei ze nog met een lach en ze porde zin wang. Neku sloeg de hand weg. "Ah ja." grinnikte het meisje. "Tja dat gevoel ken ik wel, soms wil ook ;e ook wel eens uit reageren op iets als ik kwaad word." Hij grinnikte even. "Maar wil je nu pls van pijn wang afblijven?"

Aria had toch niet zo hard geslaan, toch was er een mooie afdruk achter gebleven. Een mooie rode. "Tja dat gevoel ken ik wel, soms wil ook ;e ook wel eens uit reageren op iets als ik kwaad word." Hij grinnikte even. "Maar wil je nu pls van pijn wang afblijven?" Aria grijnsde draaide zich toen om en stapte weer richting haar deur. "Kom gerust binnen" Sprak ze rustig en zonder nog naar hem om te kijken stapte ze naar haar woonkamer. Het was zijn keuze of hij binnen wou of niet."Sorry van je wang trouwens" Riep ze vanuit de woonkamer en zette zich toen gemakkelijk in een van de zetels.

Het meisje grijnsde en liep daarna weer naar de deur van haar huis. Rustig zei ze "Kom gerust binnen" en zonder nog terug naar hem te kijken stapte ze naar binnen. Even aarzelde hij, binnen gaan in het huis van een bloodhunter, maar daarna besloot hij dit aanbod maar niet f te slaan. Hij stapte binnen en hoorde Aria nog roepen "Sorry van ja wang trouwens" Toen Neku de woonkamer binnen kwam zag hij dat aria was gaan zitten in een van de zetels. Neku zette zich in een andere en zei "Dat van mijn wang maakt nu niet meer uit, wat gebeurd is is gebeurd en ik voel het niet eens meer." waarna hij wat grijnsde.