What the.....!

De ochtendstralen wekte haar zonder mededogen. Mani lag naakt naast de hare en ze genoot even van de gedachtenaan gisteravond. Hoe wel de jonge shape shifter zich graaag terug getrokken had gehad, deed hij toch alles wat Amy hem vroeg om haar gunstig te stemmen in de hoop ooit weer vrij te komen. Mani was een knappe jonge man die haar aandacht trok, want Amy had nu eenmaal een zwak voor knappe charmante mannen. Je kon haar eigenlijk een verzamelaar noemen, maar de meete mannen waren er niet van gedient, maar dat kon haar weinig schelen. Amy behandelde Mani heel anders dan de overige Shifters die in het kasteel vanhaar oom Charlie leefde. haar oom was omgekomen door een Shifter die nog 14 andere had weten te doden. ze stond op en gaf Mani nog een kus op zijn voorhoofd voor ze naar de badkamer liep en zich daar waste. Daarna droogde zij zich af en kleden zich aan in haar gevecht tuniek . Mani werd kreunend wakker en Amy zag hem even slaperig kijken.'Blijf nog maar even liggen als je wilt en neem een bad als je weer wakker word.' zei Amy op vriendelijke toon en vertrok zelf. Mani liet zich nog even terug zakken in het kussen en viel weer in slaap. Amy liep nog even langs de kerker waar ze de broer van Dregoe voorlopig gevangen had gezet. Hij was koppig en liet zijn menslijkekant niet zien, maar daar kwam toch wel verandering in, ze zou hem een paar keer latenvechten in de Arena zodat het ding voor eens en altijd zou laten luisteren. Ja Amy vond hifters dingen als ze niet luisterde! Amy grijnsde even vals bij de gedachten en liep daarna naar de stallen om haar paard te zadelen. Toen ze op de rug van Remi zat gaf ze hem de sporen. De zwarte hengst stoof vooruit en al snel waren ze de poort uit gereden en landen ze in het bos. Amy ging nooit weg zonder wapens, want je wist maar nooit wie je eegen zzou komen. Amy was voor nu opzoek naar kruiden die ze tegen Tristan gebruiken kon, maar daarvoor moest ze tot diep in het bos wezen en vanThe Dark Road af gaan! Niet dat Amy bang was, maar deze kruiden groeide nu eenmaal niet langes de weg... Remi stapte van de weg af en Amy legde zich plat tegen zijn hals om niet door de takken eraf getrokken te worden. Ze tuurde over de grond en zocht naar de kruiden, maar toen ze bij een enorm grasveld aankwamen groeide die kruiden volop. Amy liet Remi los lopen en het paard begon te grazen van het malse gras en zocht zijn geschutting tussen de verwilderde bomen. Terwijl Amy druk bezig was de kruiden af te snijden met een dolk. Ze ging door tot een reusachige schaduw over haar heen gleed. Snel keen Amy naar bovenmaar kon hem niet meer zien. Wie kon zo'n grote schaduw veroorzaken? Amy had te maken gehad met verschillende soorten Shihfters, maar als dit er eentje was had ze nog nooit zo'n grote gezien! Amy bleef nog even rond kijken, maar de schaduw kwam niet terug en ze ging door hem de kruiden bij elkaar te verzamelen tot een stem haar aandacht trok. Amy draaide zich om en keek in een stel ogen.

(Kiba)

Hij was in drakenvorm en vloog hoog boven de wolken terwijl hij naar beneden keek op zoek naar een prooi. Opeens trok een jonge vrouw in het grasveld zijn aandacht. Toen ze koortsachtig rond begon te kijken, teleporteerde hij zich het bos in. Tijdens zijn teleportatie, was hij in een mens veranderd. Hij wreef in zijn handen en glimlachte vals. Kiba ging naar de open plek, hij rook de geur van het paard en de vrouw al. Het was lang geleden dat hij nog eens iemand aangevallen had. Het paard kon hij als toetje gebruiken. Maar wandelen ging hem te traag, hij verscheen opeens op het grasveld. Zijn stem was rustig en aangenaam. "Goedemorgen, weet U toevallig de weg naar het dorp?" Hij glimlachte zijn stralende, honingzoete lach. Een klein briesje liet zijn haar dansen.

Een knappe jonge man stond nog niet zo ver bij haar vandaan en vroeg de weg naar het dorp. Zijn glimlach liet haar hart smelten ze als de meeste mannen die knap en charment waren. Amy draaide helemaal bij zodat ze hem beter kon zien. Ja hoor het was weer zo ver! 'Als je hier recht door gaat kom je op de weg uit en dan ga je naar rechts.' zei Amy zo neutraal mogelijk, maar er lag een vleugje zwijmelheid in. Maar toen Remi raar begon te doen schrok ze wakker. Haar paard deed nooit zo wanneer een mens haar wat vroeg! Dit moest dus een shifter zijn?

'Als je hier recht door gaat kom je op de weg uit en dan ga je naar rechts.' Hij glimlachte en knikte. Opeens begon het paard vreemd te doen, dat beest had hem toch niet door hé? Hij keek vluchtig rond, maar er was nergens een dier om de schuld te geven. Opeens kreeg hij een idee. Het handige aan Liliana was wel dat zijn geur wat verdoezeld was, de meeste roken het niet echt. "Er is hier ergens een shape shifter! Waarschijnlijk is ie ontzichtbaar!" Hij was helemaal in paniek en rende naar Amy toe terwijl hij zich achter haar verschool. "Waarom komen ze toch altijd als ik mijn wapens vergeet?" Hij klonk licht geërgerd.

De jongen voor haar raakte in paniek toen hij zei dat er een shifter rond liep dor mogelijk ontzichtbaar wasen hij renden naae haar toeen ging achter Amy staan. Vreemd genoeg vertrouwde ze op zijn woord, maar Remi bleef vreemd doen en galopeerde naar haar toe en wurmde zich tussen haar en de jongen. Amy werd naar voren geduwd zodat ze bijna haarevenwicht verloor. 'Remi wat...!' gromde ze boos, maar Remi luisterde niet en probeerde de vreemdeling bij haar weg te houden.

Hij zag het paard op hem aflopen en duwde hem weg van de vrouw. 'Remi wat...!' Het paard bleef hem maar duwen, nu had hij er genoeg van. Hij gromde kwaad en beet met zijn hoektanden in de hals van het paard, hij was nu wel geen vampier, maar af en toe had hij wel eens behoefte aan bloed. Hij zoog het bloed uit het dier en het beest viel creperend op de grond. Opeens zag hij de vrouw hem aankijken, waarschijnlijk ging ze hem nu aanvallen... Hij teleporteerde zich hoog in een boom achter haar. Hij maakte zich verschrikkelijk klein zodat hij bijna niet zichtbaar was. Voorzichtig veegde hij zijn mond proper. Het paard lag ondertussen op stervende. Eigen schuld, dikke bult. Dacht hij grijnzend.

Remi bleef de jongen weg duwen toen hij gromde wist ze meteen dat dit geen gewone jongen was, maar een shifter. Toen hij haar paard beet viel het dier bijna dood tegen de grond en Amy werd woedend. Ze liet haar messenverschijnene en wilde naar hem uithalen maar miste omdat hij ineens weg was. Jammer dat ze nu helemaal alleen was tegenzulke type's kon je beter nietalleen vechten, maar om te vluchten was zo ook weer te trost voor en Amy keek behoedzam rond.

Kiba vond het best grappig hoe ze daar bleef staan. "Moet je niet wegrennen?" Hij grijnsde. Net toen ze hem zag, teleporteerde hij naast een boom aan haar rechterkant. "Het is hier heel erg gevaarlijk..." Wanneer ze hem zag, verdween hij weer, nu zat hij aan de andere kant in een boom. "... Want ik ben overal en nergens." Ze keek weer naar hem en hij teleporteerde vlak achter haar. Hij tikte op zijn schouder en verdween meteen daarna weer. Schuin achter haar stond hij tegen een boom te leunen, wat verveeld. "Je weet toch dat ik je met gemak kan ontwijken hé?" Hij grijnsde, dit kon best grappig worden.

De shifter bespotten haar, maar Amy liet niet zo snel los! Steeds als ze hem zag verdween hij weer tot haar grote ergernis. Toen hij haar op der schouder tikte had ze er genoeg van en haalde met veel geweld uit, maar hij verdween opnieuw weer. Amy gromde en zag hem staan tegen een boom aanleunend. 'Misschien, maar je bent wel heel laf om niet gewoon te blijven staan en dan je poten uit te steken!' riep Amy woedend en ze zag niet hoe hij reageerde. Een teleporteerder uitdagen in je uppie was al geen slimme zet, maar misschien kon ze hem verleiden tot een gewoon gevecht zonder dat teleporteer gedoe?

'Misschien, maar je bent wel heel laf om niet gewoon te blijven staan en dan je poten uit te steken!' Kiba begon hard te lachen. "Hmm, misschien is het laf, dat geef ik toe. Maar het is gewoon hilarisch om te zien hoe hard je je er aan ergert." Hij was nog steeds aan het lachen. Trouwens, als ik wil verpletter ik je helemaal, maar dan heb ik blood hunter moes aan mijn poot hangen, dan moet ik je er nog helemaal afschrapen, daar heb ik ook niet bepaald zin in." Hij grijnsde en teleporteerde zich voor de verandering weer eens naar de andere kant. Hij leunde weer tegen een boom. "Je bent echt grappig als je boos bent." Hij glimlachte.

'Verpletteren zo groot zijn Shape shifters niet!' riep ze kwaad voor hij weer verdween en op een andere plek weer tegen een boom aan leunde en ze werd nog kwaaier dan dat ze al was en ritse haar heuptasje los. daar had ze zelf gemaakte stikstof bolletjes in zitten die ze tegen de grond wierp. Meteen begon het te roken en verdween Amy voor even. Ze hielt een van haar Blade's erin en die bevroor gedeeltelijk voor ze op de jongen afstormde. jammer genoeg miste ze hem en schaampte de boom met haar aanval. Amy draaide zichmeteen om, om te zien waar hij nu weer heen was.

'Verpletteren zo groot zijn Shape shifters niet!' Hij grinnikte. Er doemde een soort 'mist' op en hij wist niet waar ze naartoe ging. Hij teleporteerde zich maar een boom in. Hij lachtte toen ze in de boom onder hem knalde. "De meeste zijn niet zo groot, maar sommige wel, draken bijvoorbeeld." Hij grijnsde en zijn oogen werden reptiel achtig. Hij teleporteerde zich achter haar en nam het zwaard uit haar handen. Daarna verdween hij weer naar een andere plek. Hij gooide het zwaard dieper het bos in. "Veel plezier met de zoektocht, ik moet gaan." Hij lachte. Ze was best grappig om te irriteren.

De jongen zei dat draken wel groot waren, maar tegenover draken had ze het nog nooit opgenomen. Toch bleef ze kwaad op hem doordat hij haar paard gedood had. ze keek hem nijdig in die reptielen ogen en liet niks van angst er door heen komen of verwarring. Ineens stond hij achter haar en trok de blade uit haar hand voor hij weer verdween stopte ze een van de electiese netten in zijn riem en drukte op het knopje. het zwaard werd dieper het bos in gegooit. Amy wenste dat het net nu meteen zou uit klappen, hij mocht dan wel een draak als shape vorm hebben, maar ze zou hem toch proberen te vangen! 'Als je nu gaat ben je pas echt laf!' gromde Amy boos en ze deed een paar stappen in zijn richting....

'Als je nu gaat ben je pas echt laf!' Ze deed een paar stappen zijn richting uit. Kiba lachte luid en vals. "Dan ben ik dat maar, ik zal niet braafjes jou bevelen gaan opvolgen en een stomme armband aandoen." Daarna verdween hij, naar huis. Thuis ging alles zijn gewone gangetje verder en zei hij er nooit iets over.

-kiba uit-