just train

Aria had al de hele dag in huis gezeten en zitten vervelen terwijl ze naar tv kijk waar er zoals meestal maar weinig op te zien was. Op de een of andere manier was ze nogal in en gefrustreerde bui, iets wat tegenwoordig wel vaker tevoorschijnt kwam zonder reden. Met korte stevige passen was ze de sleutels gehaald dat in een kast lagen en toen de deur achter haar van het huis gesloten. En was gewoon stevig door gestapt tussen de verschillende mensen. Haar lang zwaard hangde strak tegen haar been in een pikzwarte schede. Haar blonde haren zwaaiden sierlijk door elkaar door de wind die ermee zat te spelen. Haar kristal helder blauwe ogen hield de omgeving strak in de gaten nam alle kleine details goed in haar op, het was een gewoonte geworden net als de trots die ze uitstraalde. Maar dat kwam merendeels doordat haar ouders dat in haar hebben gedreund, ze waren streng. Dat was waar maar ze hield van hen ook haatte ze hen. Beide gevoelens waren al jaren een strijd tegen elkaar aan het leveren diep vanbinnen bij Aria. NOg geen een van de twee had gewonnen. Wat verderop zag ze het woud opdoemen. Een sierlijke grijns kwam er op haar lippen tevoorschijnt alleen haar ogen glimlachten helemaal niet mee. Toen ze in het woud was stapte ze verder terwijl ze luisterde naar haar voetstappen dat enkele takken liet kraken door haar gewicht. Waarschijnlijk was ze al redelijk diep in het woud want toen ze rondkeek zag ze het dorp niet meer en ook geen geluid ermeer van. Zonder enige waarschuwing trok ze woedend en gefrustreerd haar zwaard uit haar schede en liet met een enorme kracht tegen een boom slaan waardoor er een diep inzat, maar die trok ze al weer er snel weer uit. Zo begon Aria midden in het woud te trainen, ze bewoog lenig en sierlijk te samen en vergat te tijd. Zweetdruppels vlogen bij iedere beweging van haar voorhoofd.

Een paar pik zwarte vleugels klapte met grote slagen door de lucht. Als men de vleugels zou zien zou men vermoeden dat ze van een zeer grootte kraai zouden zijn maar de eigenaar ervan wist beter. De vleugels zaten vast aan de rug van een 18 jarige hybride. Een mengeling tussen een kraai en een mens. Hij had de vleugels van een kraai en zijn arme en benen eindigde in klauwen. Op zich heeft een hybride zijn veel voordelen, zoals de klauwen. De klauwen zijn erg sterk en scherp. Ook de vleugels want daar kan je mee vliegen. Dave was eigenlijk in een heel goed humeur. Het ruien was juist gedaan en zijn slagveren waren hersteld. Het was het eerst in de laatste paar dagen dat Dave echt kon vliegen. Op dit moment was hij bezig met een snack te zoeken. Hij was weer eens hongerig geworden. Nog een voordeel aan een hybride te zijn is dat je de zintuigen van je dierlijke kant hebt. Hij speurde het bos af naar iets lekkers om te eten maar spote niet echt iets nu. Het hybride zijn had ook nadelen. Dave wist niet of dit aan zichzelf lag maar hij kon maar een paar uur zijn menselijke vorm houden. Daarom ontweek Dave heel graag steden en dorpen. Het andere nadeel was dat hij geen glimmende dingen kan weerstaan. Dit was echter niet grappig want hij werd erdoor aangetrokken als een mot door licht. Dave vloog nog een paar minuten door de lucht toen hij daar plots iets tussen de bomen zag glimmen. Dus natuurlijk kon hij het glimmen niet weerstaan en hij vloog er meteen op af. Juist voor hij door het bladerdek stortte zag hij waar het glimmen vandaan kwam. Het was een bloodhunter. Dave shifte vlug in een mens en viel toen op een tak in een van de bomen. Daar klom hij uit en keek naar het meisje. Ze was ongeveer een jaartje jonger dan hem gokte hij. Ze had blond haar maar haar ogen kon hij niet zien aangezien ze voor een of andere reden een boom aan het vernietigen was. “Heeft die boom jou soms iets aangedaan?” vroeg hij grinnikend.

(Dave valt even binnen ^^)

Aria mocht dan wel zweten maar dat wilde natuurlijk niet zeggen dat ze moe was en fitloos, dat was helemaal omgekeerd. Vanaf dat ze oud genoeg was om te denken hadden haar ouders haar getraind tot ze direct na de training in een diepe slaap was gevallen. Jaren lang had dat geduurd, dus dit was iets simpels want ze had niet echt zin om hier na de training inneens in slaap te vallen van vermoeidheid. Geritsel was te horen van veraf, maar ze was zo druk bezig met het trainen dat ze al de geluiden dempte en het gewoon negeerde.“Heeft die boom jou soms iets aangedaan?” vroeg iemand achter haar grinnikend. Met een snele korte beweging draaide ze zich lenig om draaide ook met haar arm waar het zwaard in had en wees met het zwaard naar de jongen, de punt was gericht op zijn hals maar toen ze hem nu beter bekeek, zuchtte ze"Jasses"Mompelde ze en liet meteen haar zwaard zakken."Wil je dood ofzo." Vroeg ze hem verontwaardigd."En nee die boom heeft me niks gedaan, had gewoon iets nodig om frustratie af te reageren" Sprak ze schouder ophalend. Veegde toen het zweet van haar voorhoofd, stopte toen het zwaard in de schede en keek de jongen aan met haar kristal helder blauwe ogen.

Vlug draaide het meisje zich om met een korte beweging. Het zwaard, dat ze eerste gebuikte om de boom te verminken, werd nu op hem gericht met de om Dave zijn hals. Dave hield nu eerder een neutraal gezicht, het was niet de eerste keer dat iets als dit gebeurde. In de freakshow waar hij eerst zat gebeurde het de hele tijd. Het meisje zuchtte en Dave zag nu ook haar ogen, kristal helder blauw. Iets anders dan zijn bloedrode ogen. “Jasses.” mompelde het meisje en ze liet haar zwaard zakken, ze had blijkbaar biet door dat hij een shapeshifter was. “Wil je soms dood of zo.” Vroeg ze Dave. “Nee, liever niet. Ik ben nogal gehecht aan mijn hoofd.” zei Dave rustig. Daarna zei het meisje schouder ophalend “En nee die boom heeft me niks gedaan, had gewoon iets nodig om frustratie af te reageren.” Dave keek naar het zwaard van de bloodhunter. Hij vond het een redelijk mooi zwaard alleen had hij nooit echt een zwaard kunnen gebruiken door zijn klauwen. Het leek ook veel op zo’n vuur zwaard dat sommige bloodhunters gebruiken. “Mooi zwaard,” zei Dave toen “en mijn naam is Dave, wat is de jouwe?” Hij ging tegen de boom achter hem leunen en wachtte op een antwoord.

Aria keek hem rustig aan, maar dat wou natuurlijk helemaal niks zeggen, want ze was echt niet ontspanne. Ze had al direct gezien wat hij was, maar Aria is niet zoals haar ouders, die zouden meteen hem hebben aangevallen zij daar integen was zo slim om eerst na te denken voor ze haar actie's onderging.“Nee, liever niet. Ik ben nogal gehecht aan mijn hoofd.” zei Dave rustig, Aria draaide even met haar ogen en keken recht in die rode ogen van hem."Besluip me dan niet zo" Sprak ze botweg en streek enkele blonde lokken haar van voor haar ogen weg. Ze volgde zijn blik en merkte dat die op haar zwaard was gericht, automatich legde ze haar hand op het handvat en keek hem gespannen aan. “Mooi zwaard,” zei Dave toen haar en Aria keek hem met half toe geknepen ogen aan."Dankje" Sprak ze langzaam en verstevigde haar greep op het handvat. “en mijn naam is, wat is de jouwe?” Ze zweeg even. Keek verslapte haar greep niet maar sprak wel "Ik heet Aria" Ze vertrouwde hem niet, maar ze vertrouwde dan ook geen enkele shape shifter dus dat is wel logisch.

Het meisje voelde precies alsof hij naar het zwaard keek want ze legde er beschermend haar hand op. Ze bedankt Dave voor wat hij over het zwaard had gezegd en zei dat ze Aria hete. Ze zag er nogal gespannen uit en Dave veronderstelde dat ze wel door zou hebben dat hij een shapeshifters was. Hij bleef zich afvragen hoe bloodhunters dat altijd zo vlug door hadden. Een shapeshifter kon het makkelijk weten want die hadden meestal ook betere zintuigen dan een normaal mens. Een shapeshifter kon bijvoorbeeld de geur van de shift van een shapeshifter ruiken. Een bloodhunter kon dat niet maar die waren waarschijnlijk getraind om een shapeshifter te herkennen. Maar Dave leek echter een normaal mens als hij niet in zijn andere vorm was dus vroeg hij zich toch af hoe ze dat konden. “Is er soms iets dat je zo gespannen bent? Ik ben niet echt een dreiging.” zei Dave neutraal. Het was waar dat hij op zich geen dreiging was, hij zou nooit iemand aanvallen als die persoon hem niet eerst aanviel. En zijn kracht was ook niet echt dodelijk op zich. Het vertraagde alleen maar de tijd. Het werd we; dodelijk als dan een van Dave’s scherpe klauwen in de buurt kwam maar nu wachtte Dave af wat er zou gebeuren.

Even liet Aria haar ogen naar de omgeving glijden maar keek toen toch weer naar Dave voor haar. Gelukkig was ze nu wel uitgehuigt en ademde ze weer normaal, rustig diep in en weer uit. Doordat ze geen Shape shifters vertrouwde was deels te danken aan haar ouders die het bij haar erin had gestampt beter gezegt gedrilt. “Is er soms iets dat je zo gespannen bent? Ik ben niet echt een dreiging.” zei Dave neutraal. Aria moest erom lachen."Je weet maar nooit, iemand onderschatten is heel gevaarlijk." Legde ze schouder ophalend uit. Het was helemaal niet slim om direct al te denken dat diegene voor je ongevaarlijk was. "Een gewoonte van me om niemand te vertrouwen" Sprak ze schouder ophalend en keek even kort rond en ging toen op een steen gaan zitten."stond je al lang te kijken" Vroeg ze rustig en keek hem recht aan.

Aria moest even lachen om wat Dave had gezegd en zelf zei ze “Je weet maar nooit, iemand onderschatten is heel gevaarlijk.” Dave knikte daarbij. Nooit een shapeshifter ouderschappen, zelfs niet met rising sun had hij gezien. Niet dat elke gaven zo handig was. Bevoorbeeld was futer view op zich niet zo handig als het waar was wat hij had gehoord. Blijkbaar werkte die visioenen ervan niet echt mee. Tussen zijn gedachten door hoorde hij het meisje zeggen dat het een gewoonte was dat ze niemand vertrouwde. Dave vertrouwde ook niet echt veel mensen maar hij vertrouwde shapeshifters eerder dan bloodhunters. Shapeshifters hebben meestal het zelfde probleem van dat er bloodhunters zijn op hen jagen. Dave zag dat Aria op een steen ging zitten. Zelf klom Dave in een boom en ging op een laaghangende stam zitten zodat Aria niet echt veel te hoog moest kijken. Hij hoorde dat Aria vroeg of hij al lang stond te kijken. Dave grijnsde en zei “Nee niet echt. Ik vroeg me alleen af wat die boom gedaan zou hebben om zijn schors eraf getrokken te laten worden.”

(Mag ik er bij komen?)

Langzame passen waren nauwelijks te horen tenzij je een Shape shifter was natuurlijk. Eer grote weerwolf sloop tussen de struiken door. Dit was niet langer meer The Abbys, nee hij was nu in het terretorium van de Bloodhunters. Iedereen kenden zijn gezicht inmiddels wel door de posters die verspreid waren en het feit dat hij de leider van de WOF was. Zijn zwarte vacht glom zachtjes in het schamele licht dat hier doordrong. Dregoe richten zijn blik naar voren net als zijn ogen die twee personen hun stemmen op vingen. Dregoe hoorde dat het een vrouw en een man moest ijn, maar wist nog niet welke van de twee een shifter was en de andere een bloodhunter. Dregoe sloop dichterbij en zijn felle gele ogen staarde tussen de struiken door. De vrouw was dus de Bloodhunter, want zij had een zwaard op haar heup en de jongen droeg geen enkel wapen. Voor alle ekerheid veranderde Dregoe naar zijn menselijke vorm en bleef op zijn hurken zitte toe kijken. Info vergaren was een ding, maar ongezien blijven was een andere.

Aria had uiteindelijk wel weer haar hand van de handvat gehaald niet omdat ze hem vertrouwde maar omdat het nogal ongemakkelijk was als ze zat. Haar benen waren over elkaar gekruist en haar handen langs haar zij. “Nee niet echt. Ik vroeg me alleen af wat die boom gedaan zou hebben om zijn schors eraf getrokken te laten worden.” Hoorde ze hem zeggen waardoor ze even lichtjes moest grinniken. "Zal me straks wel veronschuldigen aan de boom."Sprak ze sarcasties en draaide overdreven met haar ogen. Meteen werd haar aandacht getrokken door iets in de struiken. Aria twijfelde, misschien kon het gewoon één of ander diertje zijn maar het leek er te groot voor. Ze kneep haar ogen langzaam half dicht probeerde zo door haar wimpers te kijken, normaal zou ze er meteen op afstappen. Maar ze wou zien wat het was. dus keek ze vlug naar Dave en keek hem vragend aan, om te zien of hij ook door had dat er iemand hier was, nouja hij kon het ruiken, en ze moest eerlijk zijn Aria haatte het te worden bespioneerd, dus als die niet snel zichzelf bekend zo maken zou ze uitvliegen. Nouja iemand anders bespieden deed ze ook wel maar zelf bespied worden haatte ze.

Dave zag Dat Aria haar hand van haar zwaard had gehaal en grinnikend maar sarcastisch zei ze “Zal me straks wel verontschuldigen aan de boom.” “Dat doe je ook maar beter.” zei Dave met gespeelde serieusheid. Ondertussen hoorde Dave vaag iets in de struiken maar de geur vertelde wel iets ander. Er zat een shapeshifter in. De geur van wolf was bijna onmiskenbaar maar er zat nog iets in die geur, iets vaag bekend. Het deed hem een beetje aan de geur van Will denken. Hij had geen idee waarom maar het maakte hem niet echt veel uit. Hij zag dat Aria ondertussen vragend naar hem keek en Dave, die die andere shapeshifter niet wou verklappen, beantwoorde die blik met een verbaasde blik. Hij vroeg “Is er soms iets?” Hij was niet van plan een andere shapeshifter te verraden.

Dregoe merkte de verandering op. De vrouw had door dat hij er at, maar het was een bessenstruik dus kon hij gemakkelijk net doen alsof hij bessen aan het plukken was. De kleine rukjes aan de struik waren zachtjes maar Dregoe kon dat maar beter doen dan straks gepakt te worden door spionage. De buidel die hij bij zich had vulde zich langzaam en Dreoe bleef naar hen kijken. De shifter in de boom erried hem niet en dat was mooi meegenomen! Maar wanneer een Bloodhunter je door had kon je maar beter met een smoes komen of ze namen je woord niet serieus!

Aria was nu helemaal gespannen, haar instinct nam het bijna helemaal over, waarom moesten mensen altijd wel andere gesprekken bespioneren. Het begon haar vreselijk te irriteren. “Dat doe je ook maar beter.” hoorde ze Dave zeggen waardoor ze hem rustig aankeek, een kleine korte glimlach kwam op haar gezicht tevoorschijnt maar dat verdween al weer snel. Hij vroeg “Is er soms iets?” Even zuchtte ze gefrustreerd, ze wist dat hij wel weet wie er hen bespioneerd maar hij was volgens mij niet echt een klikker van zijn eigen soort."Weetje dat ik liegebeesten niet zo mag." Sprak gevaarlijk kalm en keek hem met haar kristal blauwe ogen strak aan. Met wat tegenzin omdat ze goed zat stond Aria recht en stapte met drie korte snelle passen naar de bessenstruik. "Waarom bespioneer je mij of ons het kan me helemaal niet schelen welke van de twee." Sprak ze nog steeds kalm maar er zat nu toch wel een kille ondertoon in haar melodieuze stem. Haar hand lag al op haar handvat van het zwaard."Wel " Vroeg ze lichtjes ongeduldig, normaal was ze heel geduldig maar ze heeft het gewoon niet zo op bespioneren.

Dave zag dat Aria nu erg gespannen was. Blijkbaar vind ze het niet zo leuk dat ze bespied word. Hij hoorde dat ze gefrustreerd zuchtte en zei “Weetje dat ik liegebeesten niet zo mag.” Hij had al zo een gevoeld dat ze hem niet zou geloven maar na jaren gelogen te hebben kan je er wel wat van “Wat bedoel je nu weer met liegebeest? Het is wel erg gemeen om iemand te veroordelen zonder bewijs en waar zou ik nu over liegen?” Hij wist heel goed dat hij over een paar dingen aan het liegen was maar hij bleef ter alle tijden een neutraal gezicht hebben. Hij zag dat Aria recht stond en naar de bessenstruik liep. Dave bleef gewoon zitten zonder argwaan te wekken. Hij hoorde haar zeggen “Waarom bespioneer je mij of ons het kan me helemaal niet schelen welke van de twee.” Het maakte Dave niet uit als hij gespioneerd werd, hij was toch niks speciaals van plan. “Tegen wie heb je het, beschuldig je nu ook al die struik van iets.” zei Dave kalm. Hij zag dat het meisje haar hand op het handvat van haar zwaard zat. Als het uit de hand zou lopen zou hij de tijd wel doen stilstaan. “Wel” zei Aria nog ongeduldig. “Ik denk dat struiken niet kunnen spreken.” Zei Dave nog even.

De vrouw zei dat ze niet tegen liegbeesten kon net zo min als tegen bespioneert te worden. Hij waardeerde de poningen van de shifter, maar Dregoe kon niet langer meer doen alsof hij bessen aanhet plukken was. Hij richten zich wat op enkeek haar rustig aan. 'Ikben niemand aan het bespioneren alleen wat bessen aan het plukken.' zei Dregoe meteen stem die niet neutraler had kunnen klinken en hielt het zakje met de bessen even op. zijn vingers zagen blauw van het sap dus kon je zien dat hij ze geplukt had. Dregoe stond op en was erg lang tegenover haar. Zijn gespierde lichaam stak duidelijk af onder zijn strakke T-shirt, maar de losse broek viel soepel en zat niet in de we voor als er een gevecht zou uit breken met deze vrouw. ' Ze zijn erg lekker hoor, niks mis mee. Maar hou voortaan je beschuldingen voor je?' voegde Dregoe er aan toe en hij keek haar vriendelijk aan.

Aria had wel meteen geweten dat er iemand in die struiken zat toch bleef Dave het ontkennen, dat was wel te verwachten als het net zo'n shape shifter was als hem. Aria zou waarschijnlijk ook wel niet de bloodhunters veraden. Ze negeerde te ontkenningen van Dave en wachtte ongeduldig. Zo te zien besloot hij toch uiteindelijk recht te staan vanuit de bosjes. Aria moest wel haar hoofd een heel klein beetje opheffen maar dat kon haar niks schelen.'Ikben niemand aan het bespioneren alleen wat bessen aan het plukken.' zei hij, Aria snoof even maar ging er niet op in. "Ze zijn erg lekker hoor, niks mis mee. Maar hou voortaan je beschuldingen voor je?' voegde hij eraan toe. "Nou als jij je eerder bekend had gemaakt dan zou ik je nergens van beschuldigd hebben" Kaatste ze meteen kalm de bal terug, en keek hem met samen geknepen ogen aan."En ik weet dat ze lekker zijn" SPrak ze nog koppig verder, maar haalde ondertussen met wat tegenzin haar hand van haar handvat, toch niet er zo ver vandaan.

Wat Dave ook zei, aria wou hem niet geloven, wat hij wel snapte. Niemand verraad graag zijn eigen soort. Ze negeerde ook alles wat Dave zei maar dat maakte hem niet zo veel uit. Toen stond de persoon in de bosjes. Het was een jongen en hij was duidelijk wat jaren ouder dan Dave was. Dave grijnsde even toen Aria haar hoofd wat omhoog moest houden omdat de shifter zo groot was. Dave dacht dat hij waarschijnlijk zelf een centimeter of 3 kleiner was maar hij wist het niet zeker. “Ik ben niemand aan het bespioneren alleen wat bessen aan het plukken.” Dave grijnsde even toen de shapeshifter dat zei. Zijn handen waren inderdaad blauw van de bessen maar hij had toch zo een licht vermoede dat hij hun wel bespioneerde, niet dat het hem veel uitmaakte. De shifter zei ook nog dat de bessen wel lekker waren en dat Aria haar beschuldigingen voor zich moest houden. Daarna hoorde hij Aria kalm zeggen “Nou als jij je eerder bekend had gemaakt dan zou ik je nergens van beschuldigd hebben.” Ze voegde er nadien ook nog aan toe dat ze wist dat de bessen lekker waren. “Die bessen moet ik dan toch maar eens proeven.” Zei Dave toen grijnzend en sprong uit de boom waarna hij wat van die bessen proefde. “Zo lekker zijn ze niet. Mijn naam is Dave trouwens.” Zei hij nog vlug even. De bloodhunter wist toch zijn naam al dus het maakte niet veel uit als de shifter het ook wist.

Dregoe haalde zijn schouders op toen ze dat zei en zag hoe de jongen wat van de bessen nam en ze op at. Dregoe grinnikte toen hij zei dat ze niet zo lekker waren, maar deze bessen moest je ook egrns bij mee eten of jemaakte er een likeur van zoals hij dat normaal deed. 'Aangenaam Dave mijn naam is Dregoe. Deze bessen moet je ook ergens bij eten, maar ik maar er een likeur van.' zei Dregoe en zag hoe de vrouw haar hand van het handvat haalde. Zijn blik gleed even over haar heen en zag dat ze ongeveer even oud was als zijn zoon Will. 'Je bent veel te gespannen meisje, als jij je meer zou ontspannen sta je ook niet zo op springen.' zeiDregoe een stuk vriendelijker, maar hij bleef op zijn hoede.

Aria hield degene strak in de gaten, ze was niet dom om haar concentratie te verslappen, haar ouders hadden goed genoeg in haar oren geduwd dat ze altijd moest oppassen. “Die bessen moet ik dan toch maar eens proeven.” Zei Dave, waardoor ze haar half omdraaide en naar Dave keek “Zo lekker zijn ze niet. Mijn naam is Dave trouwens.” Zei hij nog vlug even. Aria vond dat het nog best lekker was maar dat kwam ook doordat het niet de eerste keer is dat ze er van eet. 'Aangenaam Dave mijn naam is Dregoe. Deze bessen moet je ook ergens bij eten, maar ik maar er een likeur van.' zei de gast die dus Dregoe heette. Aria had niet echt zin om haar naam te zeggen tegen die Dregoe want ze had toch nog steeds het vermoede dat hij niet alleen besjes aan het plukken was, maar natuurlijk had ze er geen bewijs van maar toch. 'Je bent veel te gespannen meisje, als jij je meer zou ontspannen sta je ook niet zo op springen.' zei Dregoe een stuk vriendelijker. Aria keek hem meteen weer strak aan."Meisje?" Vroeg ze verbaasd en keek hem strak aan. Ze moest zich niet opwinden dat wist Aria maar dat was makkelijker gezegt dan gedaan."Wat jij wilt, maar ik heb zo mijn redenen om gespannen te zijn" Sprak ze wat kribbig en sloeg haar armen koppig over elkaar."Aria" Stelde ze zich met een lichte tegen zin voor. Meer zei ze niet. Vooral haar achternaam niet.

“Aangenaam Dave mijn naam is Dregoe. Deze bessen moet je ook ergens bij eten, maar ik maar er een likeur van.” zei Dregoe toen. Dus van deze bessen maken ze likeur. Hij had dat maar een keer eens gedronken en dat was toen hij het had gestolen van een van de mensen bij de freakshow. Hij grinnikte even bij de gedachte eraan. Nu zag Dave ook dat hij echt maar een centimeter of drie kleiner was dan Dregoe. Dave keek even naar Aria en zag dat ze nog altijd even gespannen was als voor dat Dregoe zich had voorgesteld. Blijkbaar had Dregoe het ook gezien want hij zei “Je bent veel te gespannen meisje, als jij je meer zou ontspannen sta je ook niet zo op springen.” Meteen na dat Dregoe dat had gezegd keek Aria hem aan en zei een tikkeltje verbaasd “Meisje?” Dave moest even grinniken. Aria zei daarna dat ze zo haar reden had om gespannen te zijn en daarna sloeg ze haar armen over elkaar wat redelijk koppig overkwam dacht Dave. Ze stelde zich ook snel voor aan Dregoe en Dave bespeurde dat er wat tegenzin inzat. Het gesprek was nu ondertussen wat aan het stilvallen dus zei Dave “Terug kerend op die bessen, ik zou die likeur wel eens willen proeven.”

De vrouw heten dus Aria en Dregoe knikte bij het horen van haar naam. Toch bleef Dregoe het vreemd vinden dat deze Bloodhunter nog nooit van hem gehoord had, want de meeste kende hem al van gezicht of anders schrokken ze wel van zijn naam? Dave kwam weer binnen vallen nadat ze had gezegd zo haar redenen te hebben. 'Dat zal best, maar die heb ik thuis staan. En het duurt drie maanden voor hij echt goed is. JE kunt best eens over komen als je wilt. ik leef dichtbij de fruitboomgaard.' daar was geen woord van gelogen, maar Dregoe vermeed express de naam van de plaatst te noemen, want niemand wilde te dicht bij The abbys komen! 'Dan kun je gerust eens van de bessenlikeur proeven als je wilt.' voegde Dregoe er aan toe en zag hoe koppig Aria deed, maar dat intersserde hem geen biet. Zelf was hij nog koppiger!

Aria keek gespannen, toch probeerde ze wat relaxer te zijn maar dat zouden die twee gasten waarschijnlijk ook niet zijn als ze met minderheid waren bij de bloodhunters, hier was zij de minderheid, niet dat ze zwak was maar ze wou liever het nog overleven. Toch leken deze twee niet echt meteen kwaad in zin hebben, toch paste ze op haar ouders hebben geleerd dat ze dan zo vriendelijk moge zijn er toch oppeens onverwacht iets zou kunnen veranderen. “Terug kerend op die bessen, ik zou die likeur wel eens willen proeven.” hoorde ze Dave zeggen waardoor ze haar ogen even kort naar hem liet glijden. 'Dat zal best, maar die heb ik thuis staan. En het duurt drie maanden voor hij echt goed is. JE kunt best eens over komen als je wilt. ik leef dichtbij de fruitboomgaard.' ZWijgzaam luisterde Aria mee. 'Dan kun je gerust eens van de bessenlikeur proeven als je wilt.' voegde Dregoe er aan toe. Aria stond nu toch wel lichtjes ontspannen maar toch was ze aandachtig bij alles dat bewoog."Dave, dat heb je toch wel al geproefd?" Vroeg Aria verbaasd terwijl ze haar zwaard wat verschoof zodat het niet de hele tijd tegen haar heup zou duwen.

Dave zag dat aria een poging deed om minder gespannen te doen. Het maakte Dave niet echt uit wat ze nu deed want hij had geen zin in vechten vandaag. Mij dacht ook dat Aria hen waarschijnlijk niet ging aanvallen, aangezien zij in de minderheid was maar hij kon het altijd fout hebben. Waarschijnlijk zou hij dan weg vliegen op een gevecht te vermijden. Dave hoorde daarna Dregoe zeggen “Dat zal best, maar die heb ik thuis staan. En het duurt drie maanden voor hij echt goed is. JE kunt best eens over komen als je wilt. ik leef dichtbij de fruitboomgaard.” Even zweeg Dregoe voor hij weer verder sprak. “Dan kun je gerust eens van de bessenlikeur proeven als je wilt.” “Dat zou ik wel eens komen doen als ik tijd heb.” zei Dave daar grijnzend op. Dave zag dat het Aria ondertussen was gelukt wat meer ontspannen te worden maar ze leek nog steeds erg alert op wat er rond haar gebeurde. Verbaasd hoorde Dave Aria vragen “Dave, dat heb je toch wel al geproefd?” Dave grijnsde en zei daarop “Ik heb dat nog maar een keer geproefd, en dat had ik toen gestolen. De plaats waar ik vandaan kwam stond het niet echt toe dat je dat er dronk.” Het maakte hem op zich niet zo veel uit dat ze dat wist. Echt handige info kon je dat niet echt noemen.