Character sheet Name:: Hester Sue Moonus Age:: 21 jaar Creature: Shape Shifter
Onderwerp: Close to death??? vr nov 16, 2012 7:17 pm
De kinderen groeide lekker, maar ze had in die jaren rust gehad op de trainingen na dan, maar goed ook. Maar vader had Sue ook hard nodig om op missie‘s te gaan zoals voor ze de tweeling had gehad of haar gevangenschap bij de konng. Sue vond het niet erg en haar vader gaf haad danwl de gemakkelijkste taken, maar ook die konden gevaarlijk zijn zeker voor Shifters! Sue had haar donkerblauwe mantel om en de kappision ver over haar gezicht zodat die voor de helft te zien was. Ze moest nieuwtjes opvangen en dan nog wel bij een van de vele taverne‘s waar de hunters zich terug trokken die het redelijk voor het zeggen hadden. Sue ging aan een tafeltje vlakbij zitten met haar rug naar het toe en bestelde wat te drinken. Zo nu en dan nipte ze ervan, maar over het algemeen hielt haar oren open. ‘Volgens de koning moeten we des te harder een manier vinden om in de Abbys te geraken. Niemand kent de toegang buiten Charlie, maar die verdomt het om uit de school te klappen!‘ gromde een van de hunters. “Dat hebben we gehoort ja, hij denkt dat ie almachtig is toen Lira hem terug tot leven had gewekt, maar hij vergeet een ding. Engelen kunnen hem nog steeds doden en na ik weet heeft heer Prunax een lading sterren schoten in het wapen depo liggen.“ zei een andere. Sue bleef rustig onder deze informatie. Als Etricus die straks op zou blaen zou hij er wat van mee kunnen nemen zodat ze Charlie eindelijk opnieuw konden doden.. Zo ging het nog over en wee tot de hunters weg gingen en Sue nog een tweede glas had besteld om geen argwaan te trekken, maar de hunters of tenminste en van hen had Sue door! Na nog een kwartiertje gezeten te hebben stond Sue op en liep naar de bar waar ze voor de twee drankjes betaalde en naar buiten liep. Sue slenterde rustig richting de markt omdat ze voelde dat ze gevolgd werd en toen Sue een stukje tussen de mensen massa in liep stuurde ze een paar verschillende ilusie‘s van zichzelf me mantel over de markt, maar zelf liep ze recht toe recht aan over de markt. De andere liet ze van de markt in donkere steegjes verdwijnen en op lossen. Sue voeldee dat ze nog steeds gevolgt werd en ze herhaalde het proses nog eens en liep zelf ne een andere kant op. Toch bleef ze het gevoel behouden. Best dan verdween ze simpel weg toch? Sue stuurde voor de laatste keer wat ilusie‘s weg en verdween uit beeld. Het gevoel gevolgt te worden verdween en Sue klom op de daken zodat ze haar op de grond niet meer zouden vibden. Sue sprong over de daken wat best glibberig was na die regen van gisteren. Ze hoorde voor zich ineens een klik, maar zag niemand toch nam ze een andere route voor de zekerheid al was die klik hard genoeg geweest om de hunters alert te maken wat ook gebeurde. Drie klommen op de daken en zetten zich schrap voor hij zijn geweer klaar maakte en schoot. Sue was net op een nieuw dak gespronge toen ze een enerme klap in haar rechter schouder kreeg wat haar uit evenwicht bracht. Sue landen op haar knie‘en en greep naar haar gewonde schouder eer ze weer op stond en even snel om keek. Verdorrie die hunters waren dichterbij dan haar lief was?! Sue verdreen voor hun ogen ze had geen andere keuze, maar bij het overspringen naar een ander dak hoorde ze opnieuw een klik! Sue zetten door ze moest hier weg komen. Want het bloedspoor was al duidelijk genoeg om haar te kunnen volgen!!! Eeen luid gerattel zorgde er voor dat Sue even afgeleid was, maar toen ze de instalatie zag doo ze snel weg en plat op haar buik landend werd een hele lading korte kruisboog pijlen af geschoten die zich nu in een van de daken boorde. Een van de hunters had haar in gehaalt en greep Sue bij haar enkel, want van de schrik had ze haar gave los gelaten. Zijn hand leek wel een klem die zich om haar enkel sloot!!! Het deed pijn, maar Sue draaide zich wat om en trap de hunter vol in zijn maag voor deze zich dichter naar haar toe kon bewegen! Daarna sprong ze op en vluchten weg. Ze hoorde op andere daken opnieuw geratel, maar ze was blij dat die instalaties wat tijd nodig hadden om hun dodelijke lading af te vuren!!! Ze bereikte de muur rond deze stad en sprong op de balustrade. Ze wilde net naar beneden springen toen ze een nieuwe klap tegen haar lichaam kreeg! Het waren er twee eigenlijk. Eentje in haar linkerschouder en de tweede in haar been. Sue kreunde en viel buiten de muur. Ze landen met een luid gekraak. Pin gierde door haar gehele lichaam, maar Sue moest hier weg! Anders kon ze wel eens gevangen genomen worden en als druk middel voor Syrax en de gehele WOF gebruikt worden omdat haar vader nu de leiding had... Sue stond op en voelde dat ze haar pols gebroken had door de val. Ze gebruikte haar gaven ookal kosten het haar veel moeite, zolang ze de grens van de bomen maar haalde, want daar wachten Tamina op haar om hun beide weg te teleporteren naar het WOF gebied! Sue stronpelde voort en soms verscheen ze even, maar verdween al weer na een paar tellen. De hunters die haar achter na rende spande een er van zjn boog en wachten tot Sue weer verscheen. Dit gebeurde zodra ze bij Tamina was. De pijl vloog weg van de hunter en doorboorde haar lichaam en raakte nog net haar ruggengraad nog haar hart niet! Tijdens de teleportatie schreeuwde Sue het uit. Waardoor er ineens een kreet van pijn door Old Home galmde. Het was al laat op de dag en iedereen was rustig bezig met ezelligheid onder elkaar toen Sue haar kreet hun rust verstoorde! Tamina bracht Sue die ze half kon tillen door haar ar om zich heen te hebben geslagen naar Mathilda die direct naar buiten was komen rennen net als de andere geschrokken leden. Sue voelde hoe haar bloed uit haar wonden stroomde, maar die vlakbij haar hart stroomde nog niet omdat de pijl die blokkeerde. Ze zag vanuit haar troebbele ooghoeken Etricus en de kinderen uit hun huisje komen ook haar vader en Syrax kwamen aangesnelt. Sue werd door Mathilda in het helers huisje behandelt en zo nu en dan kreunde Sue, maar telkens als ze nieuwe pijn voelde verloor ze steeds meer haar bewustzijn. Natuurlijk wils iereen weten wat er loos was en haar vader zei dat hij hun snel genoeg zou informeren, maar dat Sue nu rst rust nodig had! Zelf werden hij en de tweeling samen met Syrax weg gestuurt. Etricus mocht blijven omdat Sue maar een persoon per keer op bezoek mocht hebben. Mathilda gaf Sue nog een medicijn die haar tegen de pijn hielp, maar zei dat ze nog niet stabiel was door de hoeveelheid bloed die ze verloren had. Sue raakte in een soort van coma die haar de meest vreselijkste dibgen bracht, maar hoe hard ze ook probeerde, maar Sue werd niet wakker. Ze woelde zo nu en dan zwakjes met haar hoofd. Sue vocht en vocht tegen de duisternis, maar eigenlijk vocht ze voor haar leven!!!
Etricus
Aantal berichten : 409 Gulden : 150 Registratiedatum : 12-07-12
Character sheet Name:: Etricus Torath Age:: 22 Creature: Blood Hunter
Onderwerp: Re: Close to death??? vr nov 23, 2012 4:46 am
Na een ochtend trainen met Rhine, die steeds beter leek te worden in het messen werpen, bracht hij wat tijd door met Aurnia. Sue was op een missie in de stad gegaan, tot Etricus zijn ongemak. Ze was een ervaren vechter en de groep had zulke mensen nodig, maar ze was wel in de stad, waar veel Hunters haar zouden herkennen wanneer ze een glimp van haar gezicht onder de mantel opvingen. Zijn gedachten moesten worden afgeleid dus reden Aurnia en hij door het altijd groene bos, hijzelf op zijn grote voskleurige hengst Orion en Aurna op de witte pony Nova, die het grotere paard dribbelend bij hield. De pony had ze na lang zeuren eindelijk mogen hebben van haar ouders, die van een boer was wiens dochter er te groot voor was geworden en er niet meer naar om keek. Om hen zo gelukkig mogelijk te houden werd Aurnia en Rhine nooit precies verteld wat er buiten het gebied gebeurde en wat hun moeder precies voor missies deed. Het bos deed Etricus de zorgen toch even vergeten en ademde de frisse boslucht diep in zich op. 'Papa, wat is dat?' vroeg Aurnia, die halt hield bij een boom, waar de pony gebruik van maakte om een paar grassprietjes op te peuzelen. Ze wees op een mestkever die een bolletje mest wegrolde met zijn achterpootjes. 'Dat is een mestkever, die verzamelt de mest om eitjes in te leggen, voor zover ik ooit heb gelezen..' legde Etricus uit, die hartelijk moest lachen om Aurnia haar gezichtsuitdrukking. 'Iewl! Wat is dat ranzig zeg!' kirde ze, en dreef haar pony aan, die lekker koppig gras bleef eten. 'Toe Nova, luister eens!' mopperde ze, en dreef harder aan. De pony tilde briesend haar hoofd op en liep uiteindelijk verder, maar bleef na een paar meter weer staan. Haar vader moest weer lachen, en dreef zijn paard voor de hare. De pony dribbelde er achteraan omdat deze niet alleen wou worden gelaten, en zo reden ze nog even verder zonder iemand tegen te komen. Ook Aurnia genoot er van, die rustig om zich heen keek en zo nu en dan vragen stelde over dingen. Ze leerde snel en nam dingen in zich op, maar zo nu en dan was het best vervelend de stroom van vragen aan te horen. Toch was Etricus geduldig en beantwoorde alles, tot ze uiteindelijk weer bij Old Home kwamen. Sue was nog niet terug toen de paarden op stal stonden en ze thuis kwamen. Met een kopje thee in de handen liep hij naar buiten, waar ineens een hartverscheurende kreet klonk. Het was Sue! Snel zette hij zijn kopje thee weg, waarbij wat van de inhoud over zijn hand kwam. Vloekend haastte hij zich de deur uit, gevolgd door Aurnia, maar waar Rhine uit hing wist hij niet? Aurnia werd echter opgetild door de buurvrouw, een vriendelijke vrouw die zelf een zoontje had die iets ouder was dan haar. 'Wat is er met mama!?' riep ze met tranen in haar ogen, maar werd weer naar huis gebracht onder sussende woorden. Intussen was Etricus met een dokter in gesprek die de toestand waar Sue in verkeerde uitlegde. Met een brok in zijn keel werd hij de kamer waar ze in lag toegelaten, waar haar wonden waren verbonden. Haar oogleden trilden, en toen Etricus Sue haar hand pakte voelde deze koud aan. 'Sue.. Alsjeblieft..' kwam er gesmoord uit, maar verder kwam hij niet. Huilen deed hij nooit, maar nu stond hij op het punt het te doen! Toch was het ook woede die door hem heen gierde. Gezeten op een stoel pakte hij haar handen tussen de zijne, die hij beet hield alsof hij haar nooit meer wou verlaten met zijn hoofd gebogen. 'Alsjeblieft Sue.. Blijf bij ons.. Ik zal ze laten boeten, dat zweer ik.. Maar dat kan ik niet zonder jou..' zei Etricus bijna fluisterend, die zijn hoofd weer op hief, zijn rode ogen gevuld met de woede en verdriet, wat hij op dat moment voelde.
Character sheet Name:: Hester Sue Moonus Age:: 21 jaar Creature: Shape Shifter
Onderwerp: Re: Close to death??? vr nov 23, 2012 4:29 pm
Sue vocht zo goed als ze kon, maar steeds leek het alsof ze terug getrokken werd door duizende beklauwde handen die Sue in haar vlucht belemmerde. Sue werkte zich steeds uit de klauwen van deze wezens van wie ze de gezichten niet kon zien, maar hun hijgende ademhalingen en rode lichtgevende ogen voorspelde niet veel goed, plus dat ze nog haar shift nog haar kracht niet kon gebruiken. Nee Sue moest alles doen op eigen kracht, maar haar lichaam had veel bloed verloren en wed steeds kouder en kouder. Ze kon voelen dat Etricus in haar buurt was, maar ze kreeg haar ogen niet open en zocht een plek waar die monsters van de duisternis haar niet konden berijken? Sue begon zachtjes te ijlen, maar er zaten ook flarden bij van wat ze gehoort had. Sue probeerde de informatie nog door te geven, maar kwam niet hoog genoeg om alles goed te vermelden. Ineens klemde een van die monsters zijn klauwen om haar enkel en Sue viel lang uit voor over met een kreet die zelf uit haar mond kwam. Sue stond doodsangsten uit en wilde nog niet sterven!!! Ze probeerde zich vast te klemmen, maar er was niks! Niks wat Sue ook maar enige steun kon geven door haar handen daat omhee te klemmen. Sue voelde meerdere klauwen naar haar grijpen en haar vast pakken of hun messcherpe nagels in haar mentalehuid boren. Sue kreunde en bewoog haar hoofd van links naar rechts, maar kon zich niet bevrijden! Automatische koelde ze sterk af tot op ijzige temeraturen. Haar lichaam ondervond hierdoor geen schade en zou haar verwondingen stoppen met loeden al had Etricus hier geen ervaring mee begon het bed te bevriezen en hulde Sue zich langzaam in een cocon van ijs. Ze kon zich nu niet meer bewegen waardoor ze zichzelf nog andere pijn zou kunnen doen! Haar gekreun was echter nog steeds duidelijk te horen!!! Sue voelde een soort pin vlak naast haar mentale hart gestoken te worden ze had zich gelukkig net de juiste richting op bewogen anders had ze kunnen sterven. Sue gilde het mentaal uit van de pijn, maar kon zich nauwelijks bewegen doordat die pin haar in der bewegingsruimte blokkeerde. Sue kwam omhoog en probeerde de pin eruit te trekken, maar dat ding zat muurvast... Sue heeg zwaar en dreigde in te geven, maar toen kwamen de herinnerinhen op spelen. ESyrax, Etricus, Rhine en Aurine ze waren een gelukkige familie! Sue pakte de pin nog steviger vast en rukte er met volle kracht aan. De pin verschoof, maar bleef zich aan haar vast houden net als de klauwen zonder gezichten die Sue nog steeds met hun mee probeerde te trekken. Sue kreeg dat laatste stuk van de pin er eindelijk uit en gebruikte de meters lange als wapen en vocht nu met meer felheid tegen deze duistere wezen! Het duurde en duurde, maar Sue kon niet op geven niet voor wie ze lief had!... eindelijk werd het stil en rustig, maar Sue liet haar wapen niet los en ze zakte bij haar draak ineen. Ze was zo moe te gaan slapen, te moe om uit te rusten. Gelukkin Gaf haar draak Sue de bescherming die ze nodig had. Toch was Sue nog steeds niet buiten gevaar, want haar lichaam moest genoeg bloed aanmaken en dan op gang brengen. Sue raakte van het ijs gebruikk doordat het haar de kans gaf zichzelf te om bij te komen...
Etricus
Aantal berichten : 409 Gulden : 150 Registratiedatum : 12-07-12
Character sheet Name:: Etricus Torath Age:: 22 Creature: Blood Hunter
Onderwerp: Re: Close to death??? zo dec 02, 2012 9:04 am
De tijd verstreek, en Sue vocht mentaal door terwijl Etricus de wacht naast haar hield. Zijn oogleden werden zwaarder toen de uren verstreken, maar dwong die open te blijven. Toen hij echter merkte dat Sue haar handen kouder werden begon hij zich steeds meer zorgen te maken en haalde er een dokter bij. Toen ze terug kwamen zat Sue echter volledig onder het ijs! 'Sue!.. Wat heeft dit te betekenen?!' vroeg hij aan de dokter terwijl hij naar haar toe liep. Toen hij zijn handen op de ijs cocon legde haalde hij deze er ook gelijk weer af voor zijn handen er aan vroren. 'Ik heb eigelijk geen idee, maar het kan zijn dat het een automatische reactie is van haar lichaam zodat ze sneller herstelt, wat ook gebeurd in ijs, zolang het lichaam er tegen kan. Haar element is ijs, dus zal het herstel alleen maar bevorderen. Wij kunnen helaas niets meer doen, maar jij hebt wel twee kinderen die thuis wachten. Kijk maar even bij ze, ik blijf zolang wel bij haar..' antwoorde de dokter, waarna Etricus even knikte en weg liep na nog een blik op Sue te hebben geworpen. Thuis plofte hij op de bank en staarde voor zich uit, tot hij een briefje zag liggen, waar op stond dat de tweeling bij de buurvrouw waren. Ergens was hij er wel blij mee, want hij had geen idee hoe hij het de twee meisjes uit moest leggen. Hij leunde met zijn ellebogen op zijn knieën en hield zijn gezicht in zijn handpalmen terwijl hij nadacht. Zo spoedig mogelijk zouden ze het wapendepot op moeten blazen, voor er nog meer ongevallen als dit zouden gebeuren! Toen hij zijn geduld niet langer meer had ging hij weer bij Sue kijken, waar hij op de stoel naast haar bed in slaap viel, al hield hij zijn oren op scherp.
Character sheet Name:: Hester Sue Moonus Age:: 21 jaar Creature: Shape Shifter
Onderwerp: Re: Close to death??? zo dec 02, 2012 9:51 am
Het ijs helde haar verwondingen sneller dan dat ze anders zouden hebben gedaan wanner ze niet in de ijs cocon had gezeten. De kreet van haar geliefde had ze duidelijk gehoort, maar Sue kon er nog niks aan doen. Het zou nog zeker een of twee volle dagen duren voor ze herstelt zijn zou. Sue bewoog naast haar draak die zich over haar ontvermde en alle duisternis bij haar weg hielt door beschermend over Sue te gaan staan en alles aan te vallen die in hun buurt kwamen. Sue kon zich niet bewegen in het ijs en daar waar haar mond en neus zaten was een luchtgat vrij gebleven zodat ze kon ademen. Soms zag je een ijzige wolkje adem omhoog komen die door de afkoeling veroorzaakt werd. De tijd verstreek en het ijs begon te smelten, maar niet zo snel dat het eerder verdwenen zou zijn. Sue oelde de warmte haar lichaam vullen en ze kon zijn geur ruiken. Etricus was dichtbij daar was ze zeker van. Zachtjes en bijna onopvallend kreunde ze lichtjes, maar meer geluid zou ze nog niet kunnen uit brengen. Tegen de avond ontwaakte Sue in haar mentale staat en zag hoe haar draak haar verdedigte. De dood was kennelijk nog steeds dichtbij en dat maakte haar bang zo bang dat ze het als nog niet halen zou? Haar draak zag er verschrikkelijk uit en zat onder de mentale verwondingen! Haar vleugels waren gebroken, lange klauwachtige verwondingen over haar lichaam verspreid en ze miste een voorpoot voor de helft!!! Sue werd razend en wilde in leven blijven ze stond op en vocht tegen de schapsels die de dood op haar afgestuurt hadden, maar na een kleine 5 minuten zo gevochten te hebben vertrokken die schepsels en zakte haar draak door haar poten. "Blue!" riep ze in haar mentale staat en aaide haar draak zachtjes. Ze hadden in het begin nooit een goede samen werking gehad, maar nu dachten ze vaak als 1 maar vaak genoeg hadden ze zo hun menings verschil al duurde dat nooit lang omdat haar draak geen dominate draak was. Sue voelde haar hart moeizaam pompen en wist dat het tijd was zich uit die ijs cocon te bevrijden omdat het anders te lang zwaar op haar lichaam zou drukken! Sue dacht na over hoe ze wakker wilde worden en het ijs begon luid te kraken waarbij de barsten in het ijs sprongen. Eerst dunne scheuren, maar die werden steeds groter en groter tot het ijs in brokken van het bed vielen. De doffe ploffen waren duidelijk te horen al wist ze dat het ijs niet haar grootste problm zijn zou, maar nu moest ze nog wakker worden door eerst warm te worden en dat ging zo gemakkelijk nog niet...
Etricus
Aantal berichten : 409 Gulden : 150 Registratiedatum : 12-07-12
Character sheet Name:: Etricus Torath Age:: 22 Creature: Blood Hunter
Onderwerp: Re: Close to death??? do dec 13, 2012 3:36 pm
De ploffende geluiden van het vallende ijs op de vloer wekte Etricus uit zijn sluimerige slaap. Fronsend stond keek hij toe hoe Sue weer ontdaan werd van ijs, en haalde verpleegsters er bij die Sue controleerden. Met een vemoeide en ook verdrietige blik keek hij toe hoe ze Sue onderzochten. Ze was nog steeds in een soort Coma, maar leek er volgens de dokters al iets beter aan toe te zijn. Het was opgelucht niews voor Etricus, die haar ijskoude hand pakte. Sue werd bedekt met dekens en verwarmd door kruiken met een kacheltje naast haar bed in een poging haar temperatuur omhoog te krijgen. Teder wreef Etricus over haar hand, die veel kleiner was dan de zijne. Zachtjes streelde hij wat haar uit haar gezicht, en staarde naar buiten, waar het al donker werd. Zijn maag begon te knorren, maar hij negeerde het. Er kwam weer een brok in zijn keel toen hij naar Sue keek, bleek, met nog steeds paarse lippen en wallen onder haar ogen. De vraag was of ze het zou halen, maar Etricus zal alles voor haar doen om haar bij zich te houden. Nog geen kwartier later kwam Mithilda binnen met een bord warme soep, die ze in zijn handen drukte en bij Sue ging kijken. Met een zucht liet hij zich neer zakken op de stoel naast Sue haar bed en begon zonder smaak aan zijn soep. 'Hoe is het met haar.. Komt ze.. Komt ze de nacht door..?' vroeg Etricus, die een beetje begon te glimlachen toen de heelster dat ook deed toen ze klaar was. 'Ze is een vechter. Ze is bijna buiten levensgevaar, maar ze moet het allemaal zelf doen. Ook zal ze waarscheinlijk geen blijvend letsel behouden.' zei ze, en liep de kamer weer uit, Etricus in een betere stemming achter latend. Toch wou hij de nacht bij Sue doorbrengen, maar zou de volgende dag gelijk weer naar de kinderen gaan.
Character sheet Name:: Hester Sue Moonus Age:: 21 jaar Creature: Shape Shifter
Onderwerp: Re: Close to death??? do dec 13, 2012 7:12 pm
Sue hoorde twee stemmen over en weer praten voor de rest was het complete stilte op wat stof geschuif na. Ze kon bjna voelen dat ze haar lekker instopte met warme kruiken en warme dekens ook het kacheltje naast zich begon ze stil aan beter beter te voelen. Sue bleef dicht bij haar draak om veilig te zijn. Haar draak beschermde haar mer alles wat haar shift in zich had! Etricus voelde zo dichtbij!!! Maar ze kon hem maar niet berijken? Ze probeerde maar kreeg haar gedachten niet op hem gericht. Waarom dit zo was wist Sue niet. De nacht stroomde voort en ze voelde de verdoving wat de hunters gebruikte tegen haar en bemerkte dat haar gedachten snel weer onder controlle had en richten zich tot haar geliefde Etricus. ‘‘Etricus liefste?‘ vroeg Sue met haar mentale stem die ze nog met enige moeite omdat ze nog niet helemaal bevrijd en ze probeerde het zo goed mogelijk in stand te houden, maar al snel verbleekte hun contact...
Etricus
Aantal berichten : 409 Gulden : 150 Registratiedatum : 12-07-12
Character sheet Name:: Etricus Torath Age:: 22 Creature: Blood Hunter
Onderwerp: Re: Close to death??? za dec 22, 2012 8:06 am
Een nog wat langere tijd verstreek, en Etricus zat in gedachten bij Sue haar bed. Leunend op zijn handen staarde hij naar het flakkerende vuur in het kacheltje dat een gloed op zijn gezicht wierp. Ineens voelde hij alsof er een gedachten langs de zijne wreef, en even zag hij een beeld van Sue en haar drakenshift. In zijn hoofd hoorde hij de stem van Sue, die mentaal contact met hem maakte, maar dat al snel weer verdween. 'Rust maar uit Sue, ik ben bij je..' fluisterde Etricus met zowel zijn gedachten als zijn stem, maar had nog nooit eerder mentaal contact gehad, dus vroeg zich af of ze het hoorde. Zacht wreef hij over haar wangen die al wat meer kleur kregen. Het was dat ze er nu goed af was gekomen, maar Etricus zou er alles aan doen dat ze niet nog eens op zulke missies werd gestuurd! Wat moest hij zonder haar? En de kindderen, die hadden dan geen moeder meer. Het was dat hij het leger terrein kende door zijn vader die er jaren had gewerkt, anders had hij de missie ook niet op zich genomen. De risico was groot dat ze gesnapt konden worden, maar als ze niets deden viel elke Shifter buiten het gebied slachtoffer aan de medogenloze wapens. Etricus geeuwde, en voelde zijn oogleden zwaar worden. Langzaam viel hij weer in slaap, half leunend op het bed naast Sue.
Character sheet Name:: Hester Sue Moonus Age:: 21 jaar Creature: Shape Shifter
Onderwerp: Re: Close to death??? za dec 22, 2012 8:25 am
Sue glimlahte in haar metale staat en ze had nog net zijn gedachten gehoort voor deze verdwenen. Het was fijn zijn stem te horen en Sue nestelde zich nog strakker tegen haar draak aan om de dag en de nacht lekker door te slapen. Ze begon zich steeds beter te voelen en kracht groeide weer in haar dankzij dat de drug's uitgewerkt was. Ze opende haar ogen en zag Etricus naast zich op het bed leunen. Een achte glimlach verscheen op haar lippen terwijl ze zijn slapende gezicht zag. Sue tilde haar hand op en legde die tegen zijn gezicht aan die nu warmer oelde door de vele warmte die de kamer vulde. 'Etricus, liefste.' zei Sue zacht en ze kwam omhoog om hem een kus op zijn wang te geven voor ze terug zakte. Ze had de energie nog niet om meteen recht te gaan zitten en keek haar geliefde met een grote glimlach aan.