Welkom in the WOF Etricus!

Zes rustige jarenwaren voorbij gegaan en in die tijdwas Will gaan denken aan hoe hij Etricus die test kon laten afleggen. Hij was geen shifter, maar ook geen echt mens. Dus kon hij niet van Etricus gaan verlangen dat hij geen wapen gebruiken mocht terwijl Will wel klauwen in zijn shift vorm had. Will had ze ook niet willen opjagen en wist dat zijn dochter het vreselijk vond dat Etricus nog hijzelf gewond zouden raken. De vader van Etricus was vriendelijk toch streng, maar van zijn broer kon Will geen hoogte krijgen? Toch had Will besloten Etricus op zijn vaardigheden te testen en wel met de trainings stokken te gebruiken, want Bamboe was sterk en zeer lastiger stuk te krijgen dan gewone houre stokken. Deze middag zou hij Etricus die test laten afleggn als de vader van Etricus wilde mocht hij net als de leden samen met zijn zon getuigen zijn van deze test. Will had zijn oom een stel stenen laten neer zetten waar een bewegende boomstam op werd geplaatst op een van de grasvelden rond Old Home. Daar zou hij voortaan alle nieuwkomers gaan testen! Will kuste Hope op haar lieve zachte lippen en vertrok uit hun woning naar die van Etricus. De leden die druk doende waren begroeten hem en Will begroeten hen terug. Het was heerlijk zoveel leden te hebben al was er soms wat onenigheid, maar goed dat had zijn vader ook vaak moeten oplossen! Zodra Will bij de deur van hun huisje stond klopte hij aan en wachte geduldig. Niet veel later deed Sue de deur open. ‘Goede morgen lievert is Etricus ook thuis? Want vandaag is zijn inwijding.‘ vroeg Will en Sue knikte al zag hij angst in haar ogen. Ze was natuurlijk bang dat Etricus of hij zwaar gewond zouden raken... “Etricus! Mijn vader is hier voor jouw!“ riep Sue en Rhine schoot samen met Aurnia langs haar heen nasr buiten met hun winterjassen aan. Will grijnsde even voor dat hij zijn bli weer op Sue richten die de tweeling even na keek. Etricus zou spoedig volgen en dan zou Will hem alles uitleggen vawat ze gingen doen.

(Etricus)

De jaren waren aan Etricus voorbij gevlogen, en zijn dochtertjes werden steeds groter. Van trouwen met Sue was nog niet gekomen, dat wouden ze doen als hij officieel een WoF lid was, waar hij een test voor af moest leggen. Waar of wanneer deze werd gehouden wist hij niet, maar had veel getraind onder toezicht van zijn vader. Soms worstelde hij met zijn oudere broer of andere WoF leden. Zijn vader had gelukkig goed op het nieuws gereageerd en hield van zijn kleinkinderen, al zou je niet van hem verwachten dat hij opa was. Toch was hij bikkelhard en wist precies hoe ver hij kon gaan met de training van Etricus. Veel had zijn vader over zijn carrière bij het leger niet verteld, maar Etricus was blij hem niet als vijand te hebben! Gelukkig ging alles zijn gangetje, en was hij bezig zich te scheren tot hij Sue ineens hoorde roepen. 'Ik kom er aan!' riep hij terug, en waste het scheerschuim van zijn gezicht. Opgefrist en wel liep hij naar de deur en kuste Sue even op haar wang. Ze was een goede moeder voor de tweeling, en had zich ook geen betere vrouw voor kunnen stellen. 'Ik ben er klaar voor' zei Etricus kalm, die wist waarom Will hier was. Hier had hij lang op gewacht, en was benieuwd wat Will in planning had.

Etricus zei dat hij klaar was en Will moest glimlachen over de closeheid van het jonge stel. Ja dit had hij altijd voor Sue gewenst en zeker na die ramp met Will Hood die Sue later zelf bevroren en in duizende stukjes geslagen had. Will knikte goed keurent en Sue klemde zich even aan Etricus vast met een stevige knuffel. Ze haten het dat twee van haar geliefde elkaar pijn zouden gaan doen, masr ze wist niet wat haar vader van plan was en liet Etricus weer los om te luisteren naar haar vader. ‘Over een half uur wil ik je bij de evenwichtboom zien voor je test. Je kunt je vader ook mee laten kijken als die wil net als je broer, wan er zullen ongeetwijfelt ook wat leden komen kijken.‘ begon Will rustig en bleef Etricus net zo aankijken. ‘Zodra we beiden op de boomstam staan zul je moeten proberen mij er twee van de drie pogingen eraf te moeten zien te krijgen. Het enigste wapen dat we ggebruiken zullen bamboestokken zijn. Niet direct gevaarlijk toch kun je er lelijk mee uithalen.‘ toen Will dat zei kam er een uitdagende glimlach op zijn lippen. Will trainde vaak in het geheim zodat niemand hem storen kon met hun dagelijse probleemptjes, maar hoewel de WOF eigenlijk wapenloos was waren de meeste zeer gedreven met de bamboe stokken in het gebruik ervaan net als Will. Etricus mocht dan zijn zwaard gewent zijn door het gewicht ervan, maar probeerde die halen maar eens met die stokken te doen dan verstuikte je gemakkelijk je ellebogen! Will knikte nog even ter afscheid en liep alvast naar het veld met de evenwichtsboom die handig door Bill in elkaar was gezet. Normaal had je een bak, maar dit maakte het spannender en uitdagender. Voor de zekerheid teste Will de ligging van het nul punt van de boom en merkte dat er niet veel nodig was om de stam aan het draaien te brengen. Zeer handig dus, maar het duurde niet lang meer voor de test zou beginnen en liet zich mee rollen van de boom en wachten tot het tijd was, maar ondertussen namen shifters plaatst langs de boomstam op gepaste afstand zodat ze de test niet zouden bij invloeden!

Etricus knikte bij Will's woorden 'Ik zal ze ophalen. Dan zie ik je daar' zei Etricus met een strijdlustige blik in zijn ogen. Nog niet eerder had hij met bamboestokken gevochten, maar wel met speren, die vast niet veel anders zouden worden gebruikt. Rustig knuffelde hij Sue terug, en kuste haar teder. 'Ik zal mijn best doen, en kijk niet als je dat niet wilt. Hou de kinderen er ook bij vandaan.' zei Etricus, die Sue nog even knuffelde en losliet. Richting de stad kwam hij verschillende leden tegen die hem toe knikten en succes wensten. Toen hij in de stad kwam liep hij naar het huisje dat zijn vader en broer hadden afgehuurd en klopte aan. Even later werd de deur geopend door zijn broer Leonidas, die wolfachtig grijnsde. 'Ah, Etricus de almachtige' grinnikte deze, die een speelse dreun van Etricus kreeg 'Schei uit.. De test begint. Is pa thuis?' vroeg deze, waarna Leonidas knikte 'Pa! Het is zover!' brulde hij de trap op, waarna voetstappen klonken en hun vader Matthias naar beneden kwam met een lichte tred. 'Ah.. De beproeving.' knikte deze, en sloot de deur achter zich toen hij en Leonidas jassen aan hadden getrokken. Bij de duel-plaats aangekomen werden alle ogen op hen gericht, waarbij Etricus even een ongemakkelijk gevoel kreeg en een bamboestok toegereikt kreeg. Het was licht maar sterk, en na er een paar keer snel mee rond te hebben gedraaid besteeg hij de boomstam, die vervaarlijk begon te bewegen. Even moest Etricus zijn balans hervinden, maar toen hij recht stond hief hij de stok in de vechthouding, en knikte ten teken dat hij er klaar voor was. Even ademde hij diep uit, en wachtte tot de eerste slag.

Steeds meer lden kwamen naar de plaatst te gelopen, maar zoals hij verwacht had kwam Sue niet kijken. Niet omdat ze Etricus niet steunen wilde, maar omdat ze het niet wilde zien nog wilde ze de kinderen er aan bloodstellen. Sue had zijn knuffel en tedere kus in ontvangst genomen en wachten gespannen af. De slagen die de stokken evroorzaakte lieten haar de rillingen over haar rug lopen. Sue ijsbeerde door het huis als een gekooide leeuw die graag wilde gaan kijken of alles goed was met haar twee geliefde, amar ze wilde de kinderen ook binnen houden anders was ze misschien wel gaan kijken? Will had zijn bamboe stok al vast toen Etricus. Loenidas en Matthias aan kwamen gelopen. Will kende de wiebbelingen van de boomstam al omdat hij deze in een kleiner vormaat vaak genoeg had gehad tijdens de trainingen, maar toch zou deze balans acnders zijn omdat deze boom zo veel groter was. Toen Etricus stond en het sein gaf dat hij er klaar voor was sierde even een vriendelijke glimlach zijn lippen voor Will op zijn beurd op de boomstam kwam via de grote stenen waar de boomstam tussen was gelegd. Shifters mochten dan geen wapen hebben ze konden prima ingewikkelde bouwwerken neer zetten of ideeén er over hebben. Will hervond zijn venwicht iets sneller dan Etricus en nam zijn balans houding in verdedering aan en zag de strijdlust in Etricus zijn ogen, maar die van hem stonden niet veel anders. Etricus had hun goed gedient in de strijd tegen de koning en in die tegen de demonen, maar toch zou Will tot het uiterste gaan en zich niet inhouden, maar zijn hoofd koel houden. Want als hij te snel zou gaan kon dat zijn balans kunnen kosten en de houding van je tegenstander moest je altijd in de gaten houden! Will schuifelde wat naar voren, maar bleef ver genoeg buiten de close combat bereik en haalde eerst met en scheinbeweging uit, Om Etricus op het verkeerde been te zetten.

De twee stonden tegenover elkaar en verloren elkaar geen moment uit het oog. De toeschouwers stonden te joelen, maar Etricus had hen buiten gesloten en concentreerde zich alleen nog op Will. Zijn vader keek strak naar hen met zijn armen over elkaar, en zijn broer smoesde met een Shifter. Langzaam schuifelde Etricus naar voren, zijn stok geheven, klaar om aanvallen te pareren of door de verdediging van Will te breken. Will deed een schijnbeweging, al leek het of hij echt wou aanvallen, maar op het laatste moment leunde Etricus naar achter waarbij de slag voor hem langs ging. Ook Etricus deed een uithaal, maar miste toen de stam wat begon te bewegen en hij zijn evenwicht moest hervinden 'Verdulleme, blijf liggen..' gromde Etricus zacht, die zijn voeten weer goed neerzette en zich bleef concentreren. Ineens sprong hij naar voren en deed een uithaal, maar draaide de stok snel zodat de andere kant Will zou raken?

Jammer hij miste, maar Etricus moest zijn evenwicht even hr vinden waardoor Will zich even vertapte om beter grip te hebben en zag hoe er naar hem uitgehaalt werd. Zijn stok tikte de uithaal weg, waardoor Will meteen een aanval in zetten. Het geroep rond hen heen maakte hem niet zeenuwachtig, nog liet Will zich er door afleiden en zetten door al bewoog de stam nu harder dan bij Etricus. Will leunde tegen en de stam rolde weer terug. Maar goed ook anders had hij er af gelegen! Daarna pareerde Will nog wat uit halen al kwamen er ook een paar door, maar dat vond hij niet erg. Het waren gelukkig geen scherpe wapens. Wel begon hij beurse plekken te krijgen. Waar Will zich over heen zetten en een sprong naar voren deed en de stam express aan het bewegen bracht om Etricus uit het lood te slaan. Will bleef mee bewegen en zetten zich zo af dat de tam de andere kant op zou rollen. Het was riskant, maar Will zou zich er niet onder laten doen en dreef de stok met kracht en in zijn snelheid tegen die van Etricus aan.

Zijn slag werd ontweken, waarna Will de aanval weer inzette zodat de stokken tegen elkaar leunden. De stam rolde vervaarlijk en Etricus moest zijn best doen er niet af te kieperen. Ook Will had zijn evenwicht weer snel hervonden, waarna Etricus en hij weer op elkaar af gingen. De stokken bewogen snel en soms slaagde hij er in Will te raken, al brak deze niks, maar toen deze de stam expres begon te laten rollen staakte Etricus zijn aanval en spreidde zijn armen wat om tegen te leunen, waar Will gebruik van maakte en Etricus zijn stok uit de handen drukte. Deze wierp zich snel op de stam om de stok te pakken, waarbij beelden van Sue en de kinderen door zijn hoofd schoten. Hij wilde niet verliezen! Hij deed dit voor hen! Razendsnel stoof Etricus overeind, plaatste zijn handen in het midden van de stok en hield deze naar voren en onder een kreet dook hij op Will af om deze er af proberen te duwen.

Etricus verdedigde zich kranig al kon Will zijn evenwicht prima behouden op de stam toch lukte het hem de stok uit Etricus zijn handen de werken. Een volgende aanval werd ontweken doordat Etricus zich op de stam wierp en zijn stok nog op kon rapen. Will deed wat stappen achteruit om Etricus als nog van de stam te werpen, maar Etricus was dit keer sneller en Will stond nog niet helemaal al deed deze zijn best om zijn uitval te blokkeren, maar de stam rolde en nu kreeg hij het niet voor elkaar om zijn evenwicht weer te herinden door Etricus zijn aanval als het rollen van de stam. Will liet zich gaan en landen op zijn voeten na een door rollende beweging te maken zodat hij geen schade op liep en grijnsde breed. 'Niet slecht.' zei Will uitdagend en liep naar het uit einde van de stam en klom er weer op voor Will zijn positie wer in nam en erop gebrand was om Etricus nu echt van de stam te rammen. Nadat Will weer dichtbij genoeg was gebruikte Will een reeks bewegingen die hij van een hunter had gespot die en speer handeerde al stak Will niet toe, maar gebruikte draaiende bewegingen en werkte de stok onder de dekking van Etricus waardoor hij gevaarlijk dicht bij zijn polzen kwam. Will maakte een duikende beweging om zo Etricus een beentje te lichten?

Uiteindelijk kreeg Etricus Will uit balans, waarna hij van de boomstam viel en door rolde. Toen Will weer overeind kwam en op de boomstam ging viel hij gelijk weer aan. Zijn tactiek was echter veranderd, en viel nu anders aan. De meeste slagen wist Etricus wel te blokkeren of te ontwijken, maar op gegeven moment drong Will zijn stok onder te zijne door waardoor Etricus zich niet meer kon verdedigen. Toen Will meer druk zette had Etricus geen evenwicht meer. Zijn voeten gleden onder hem weg, en met een behoorlijke smak landde Etricus op zijn rug op de stam. De lucht werd uit zijn longen geperst, en toen Etricus zich naar adem snakkend overeind werkte bewoog de stam weer waardoor hij er af gleed en op de grond viel. Met een grimas werkte hij zich overeind. 'Zeker niet slecht..' grinnikte Etricus, die ook weer op de stam klom en de bamboe stok snel in een hand rond liet draaien. 'Was dat het, of wil je nog een pak slaag?' vroeg Etricus met een brede grijns, die het wel weer fijn vond een geduchte tegenstander tegenover zich te hebben, maar hem klein krijgen kon niemand.

Goed Etricus viel meteen aan, maar hij stond steviger dat zijn tijdelijke tegentander waardoor Etricus zichzelf uit balans bracht en Will hem net dat Extra duwtje hoefte te geven waardoor Etricus uit eindelijk van de stam af gleed bij zijn poging om overeind te komen. Will grijnsde breed bij de woorden van zijn toeknistige schoonzoon en grinnikte vrolijk. ‘Mocht je willen er zo snel onderuit te komen!‘ lachte Will. Het was fijn om zo nu en dan alles te geven tijdens het sparren op zo‘n manier, maar het was nog leuker om nieuwelingen toe te laten dan hoefte Will zich niet in te houden! Will bleef dezelfde techniek aanhouden om Etricus zo goed mogenlijk zjn aanvallen te beantwoorden. Ze vielen beiden aan en beiden verdedigte zich in vol contact met de stokken die ze tussen hen in hielden. Will vergroten de druk met zijn stok op die van Etricus, maar ook bamboe had zo zijn grenzen. Het was al beginnen te scheuren en spleten te trekken... Will duwde Etricus richting het einde van zijn stam toen zijn stok met een luid knappend geluid door midden brak. De druk verdween onmiddelijk waardoor Etricus vrij spel hebben zou! Will stond te dichtbij om de resten weg te gooien en aan nieuwe stok aan te pakken, maar was gedwongen door te gaan met de oude gespleten en gebroken stok. Will werkte de stokken tussen hem en de stok van Etricus in en verhoogte de druk opnieuw, maar haakte een er van onder de stok door in de hoop Etricus te kunnen ontwapenen...

Terwijl ze door vochten merkte Etricus dat de bamboe stokken begonnen te splijten, en sloeg expres op de zwakkere delen van Wil zijn stok om deze kapot te krijgen. Zijn voeten stonden niet ver van het einde van de stam af, maar toen hij er nog een paar passen van verwijderd was brak Will zijn stok. Met een brede grijns probeerde Etricus Will nog een keer van de stam te meppen, maar deze werkte de restanden van zijn stokken voor en achter die van Etricus, die zijn stok stevig vast hield toen Will hem probeerde te ontwapenen. Door de druk brak uiteindelijk ook Etricus zijn bamboestok, maar dat zou nog niet het einde betekenen. Snel pakte Etricus de schouders van Will en zette zich af, waarbij hij Will gebruikte om over hem heen te komen en achter zijn rug weer op de stam te landen. Deze bewoog nog wel even link, maar Etricus had zijn evenwicht al weer sneller hervonden nu hij er wat meer aan gewend was en had weer meer ruimte. Zo snel hij kon haalde hij naar Will zijn enkel uit met zijn voet, wat een kwetsbare plek was, maar niet zo hard dat deze zou kunnen breken maar hem alleen uit evenwicht zou halen als deze raak zou zijn?

Etricus had zijn bamboe stok beter vast dan Will had gedacht en uieindelijk brak ook deze doormidden. Goed het ging best lekker, maar nog oor Will Etricus erder kon bewerken begruikte deze hem om in zijn sprong achter Will te komen. Etricus wankelde net als hijzelf om in evenwicht teblijven, maar Etricus had zijn evenwicht sneller gevonden de tik op zijn enkel was pijnlijk, maar Will gaf niet in en draaide zich hinkend om, maar bleef staan en haalde uit met de restanden van de stok. Hij draaide zich half in zijn bewegingen en hoopte Etricus zo pijnlijk op zijn ribben te kunnen raken? Toch miste hij jammer genoeg en voelde zelf een van de stokken van Etricus in zijn ribben porren. Twee van de ribben schoven daardoor over elkaar en het was best iets wat je niet mee wilde maken. Will wilde zich wat respijt gunnen, maar de boomstam wankelde en draaide opnieuw waardoor hij gedwongen was het uit te stellen, maar het beperkte hem in zijn bewegingsvrijheid wat eerder een voordeel voor Etricus zijn zou!

De twee bleven op elkaar in gaan, en Etricus wist snel door Will zijn blokkeringen te breken en hem te raken tegen zijn ribben. De bewegingen van Will had Etricus al snel in zich op genomen en bewoog mee met zijn tegenstander zijn aanvallen. Het ging als een waas voorbij, en Etricus ging volledig in zijn tegenstander op. De restanten van de stokken werden langzaam kleiner, en uiteindelijk waren het alleen nog wat pluimpjes die hij vast had. Aangezien het nutteloos was geworden gooide Etricus het weg, en balde zijn vuisten om daar mee uit te halen. De stam begon weer te bewegen toen Will wat respijt wou krijgen, maar deze liet zijn dekking vallen waarbij Etricus gebruik maakte en meteen toe dook. Met een kreet sprong hij richting Will in een poging die er nogmaals af te rammen!

F*cking hell! Ericus was echt snel?! Will probeerde om hem bij zijn ribben weg te houden, maar een keer wist hij nog door te breken wat explose bij de twee gehaakte ribben uit barsten. Etricus en ook Will zelf hadden niks meer aan de vernielde bamboe en gooide die weg. Will blokkeerde Etricus zo goed als zijn ribben het toe lieten, maar net op het moment dat zijn boven lichaam zo draaide om een vuiststoot uit te delen toen Etricus naar voren stormde schoten zijn ribben met kracht van elkaar waardoor een volge de pijn golf door zijn lichaam ging!!! Will greep Etricus bij zijn polzen vast om hem tegen te houden en hoewel Etricus een flinke snelheid had duwde hij Will toch twee stappen achter zetten. Will grijnsde, maar voelde dat de pijn hem grotendeels van zijn energie gevreten had! Will haakte snel zijn been ahter die van Etricus en trok er hard aan, misschien kon hij Etricus nog een keer van de boom krijgen en dan zou het voor Etricus heel lastig worden om nog van hem te winnen, maar Will had de situatie verkeert in geschat door deze beweging verschoof ook de boom en Will stond maar op een been!!!

De vuiststoten wist Will goed te ontwijken en vervolgens zelfs zijn polsen te grijpen. Hij haalde Etricus vervolgens onderuit toen Will een voet achter de zijne haakte en naar zich toe trok. Toch begon de stam toen te rollen, en Etricus landde dan ook behoorlijk hard op zijn rug. De lucht werd uit zijn longen geperst, maar hij zag dat Will ook begon te wankelen en op nog maar één been stond. Met een grimas werkte Etricus zich half overijnd en voelde een steek in zijn rug, maar toch zette hij zich er toe nog een keer naar Will zijn enkel uit te halen en zette er nu wat meer kracht achter om hem er nu wel af proberen te krijgen, maar als hij miste was het ook niet moeilijk hemzelf er af te krijgen, want zijn rug protesteerde hevig bij elke beweging, maar ook Will had duidelijk ergens last van. Ze waren erg aan elkaar gewaagd, en de menigst keek dus ook met spanning toe wie er als eerst af zou liggen.

Gelukkig kreeg Will Etricus plat op zijn rug. Mar door de stam in evenwicht proberen te houden voelde hij dat Etricus in zijn wankele moment tegen zijn enkel an trapte! Het deed pijn ja, maar ondanks dat probeerde Will zich nog op te vangen wat ook leek te gaan lukken, maar de stam bewoog opnieuw waardoor Will weg gleed en val de stam viel. De tijd tussen het weg glijden en het landen was te kort geweest om zijn val te breken! Will landen half op de plek waar zijn ribben eerder over elkaar geschoven en weer eraf geschoten waren. Het deed zeer en een explosie aan pijn gierde door zijn lichaam heen. Toch werkte hij zich licht kreunend over eind en keek naar Etricus. Hij had zich kranig geweert en zeker een meer dan waardig lid voor de WOF getoont. Een nieuwe steek liet hem ineen krimpen, maar deed het niet te ver en zuchten beverig. ‘Goed gedaan Etricus. Welkom bij de WOF!‘ zei Will en gunde hem een tevrede glimlach.