Tough times!

Terwijl de kamer voller werd met vroedvrouwen begon Sue met de bevalling. Zorgzaam stond Etricus langs het bed, dankbaar dat hij er bij mocht blijven. Toen het eerste kindje ter wereld kwam begon hij breed te glimlachen, maar deze verdween al snel weer, want er was iets mis met Sue! Het kindje werd gelijk naar een andere kamer gebracht nadat de nevelstreng was doorgeknipt en af werd geklemd, waar het werd gewassen en warme kleertjes aan kreeg. 'Wat is er aan de hand?!' vroeg Etricus bezorgd toen Sue meer begon te zweten en hij voelde hoe haar eerdere druk op zijn hand die ze omklemde verslapte. 'De tweede komt, maar er zijn complicaties. Hier, leg dit onder haar tong.' zei Mathilda, die een pil in zijn hand drukte. 'Een tweede?' zei Etricus stomverbaasd, maar deed snel wat Mathilda zei en legde de pil onder Sue haar tong, en trok zijn hand nog net op tijd weg voor hij kon worden gebeten. 'Rustig Sue.. Het komt goed, ik ben bij je..' zei Etricus bemoedigend, maar was ook erg bezorgd. Intussen wreef hij het zweet van Sue's voorhoofd met een vochtig doekje, zachtjes met zijn andere hand over de hare wrijvend.

De stemmen om haar heen begonnen vaag ver weg te klinken. Sue begreep niet wat er gaande was, maar ze wilde bij Etricus en haar twee babys zijn! Sue verslapte haar greep op de werkelijkheid werd minder, maar dankzij het pilletje waarvoor ze Etricus bijna zijn vingers voor afbeet werkte gelukkig snel.. Haar hartslag vertraagde wat zeker voor de helft en ze haalde een keer diep adem voor ze weer normaal lucht kreeg toch werkte het niet tegen de pijn. Sue kreunde, maar het bleef zwak klinken! Etricus stem vaag, maar dichtbij trok haar over de strep liet haar doorzetten tot het einde en nog verder!!! Ze voelde de baby aankomen en uiten een schorre kreet bij de laatste perswee‘en. Sue voelde hoe ze uit haar kwam en meteen begon te huen. Ze zuchten en zakte in de kussens. Ze had ze op d wereld gezet. Kapot, maar voldaan keek ze naar Etricus die het zweet van haar voorhoofd depte. ‘Ik had het je nog willen zeggen, maar er kwam steeds iets tussen...‘ mompelde Sue schor en kneep even iets harder. Amelya en Mathilda hielpen Sue rechter te gaan zitten zodat ze de kussen in haar rug had. Toen de tweeling gewassen en gekleed waren brachten ze de kleine spruiten naar haar toe. Ze huilde om het hardste van de honger. Sue opende vermoeit haar shirt en legde beide aan de borst zodat ze hun honger konden stillen. ‘Het zijn twee prachtige gezonde dochters die jullie hebben gekregen!‘ zei Mathilda en wreef even over de wang van Sue die blij imlachend knikte en later naar Etricus keek. [color=yellow]‘Daar heb jij voor gezorgd!‘[/cor] grapte Sue en keek hem even ontdeugend aan voor die blik verdween en pure moeheid uitstraalde.

Warm en nat dat was de ruimte waar Rhine nu inzat. Ze was boos er was hier nog iets wiebeligs dat haar vaak schoppen gaf. Nee ze was niet blij helemaal niet blij zelfs. Ze schopte en sloeg met haar kleine armpjes. Ze wilde weg weg uit de natte veel te krappe kamer met het schoppertje langs haar, irritant ding dat het was. Ze voelde iets het borrelde en schudde en voor ze het wist schoof ze weg. Kwam ze in een nog smallere ruimte en daarna werd alles groot, licht en koud. ze zette meteen alles open liet een heel jank arsenaal horen. nee dit vond ze al helemaal niet fijn. Ze wilde terug liever naar die krappe ruimte waar het teminste nog lekker warm was. Waarom deden ze haar dit aan?! ze wilde het niet. Ze werd opgetild en voelde weer nieuwe warme nattigheid maar dit was anders dit voelde anders. Na de warme nattigheid voelde ze iets iets dat haar vasthield en dat warm en vertrouwd was. Ja dat kende ze maar stoppen met huilen deed ze niet daar was ze veel te boos voor!

( Hahaha, ik vind Rhine nu al grappig xD )

Uiteindelijk kwam ook Aurnia naar buiten, maar het was hartstikke koud! Binnenin was het ook niet leuk geweest, veel te klein en ze kwam er maar niet uit! Ze wiebelde onrustig heen en weer, maar toen ze er uit was vulden haar longen zich met lucht, dat ze dankbaar inademde en begon te huilen. Ze werd in een lekker warm badje gelegd en vervolgens aangekleed, waardoor ze al snel rustiger werd, maar had erge honger! Toen ze bij Sue op schoot kwam begon ze instinctief te drinken, tevreden en met haar oogjes gesloten.
Terwijl de twee dronken begon Etricus opgelucht te grijnzen, en lachte om Sue haar woorden. 'Jij hebt het meeste gedaan, Sue. Rust maar uit. Ik ben blij met de verrassing, maar nu moet er wel een wieg bij.. Maar dat zijn zorgen voor later, je hebt het zwaar gehad.' zei Etricus, die naar hun twee dochtertjes keek. 'Hoe gaan we ze noemen?' vroeg hij vervolgens.

Sue zag Etricus lachen om haar woorden en ze knikte toen hij zei dat hij het wel een leuke verrassing vond, maar dat zj het meeste werk gedaan had. Ach ja wie had er ooit gehoort dat een man door zijn ding een kind gebaart had, Sue in iedergeval nog niet... ‘Wat dacht ne van Rhine en Aurnia?‘ vroeg ze vermoeit en hoorde buiten geroesemoes op stijgen nu het stil geworden was op het huilen van haar zwart harige dochtjertje na. Ze leek Sue een beetje koppig, maar dat had ze van beide ouders wel wat van mee gekregen.

Boos, boos boos dat was wat Rhine was. Waarom was alles hier zo koud? En waarom kreeg ze geen eten meer als ze een knagend gevoel kreeg? ze huilde en huilde een poging om eten te krijgen maar er kwam niets. Toen rook ze wat ze wilde : eten. Ze vond al gauw iets waar ze eten uit kon krijgen, 't zou tijd worden verdrie. In de warme natte kamer had ze altijd meteen eten gehad nu moest ze er naar gaan zoeken. Ze dronk tot ze merkte dat er steeds minder eten haar mondje binnenkwam. Wat was daar nu mee aan de hand? rhine ging opzoek naar iets anders waar eten uit kwam en al gauw vond ze een ander plaatsje maar eerst moest ze iets anders met haar mondje wduwen. iets zat in de weg. Was dat dat irritante schoppertje? Rhine wist het niet. Maar ze hield haar mond ze had eindelijk nog wat eten en toen ook deze voedselvoorziening maar half marcheerde liet ze het los en begon ze weer te huilen. Ze had geen honger meer, nee ze had zelfs een beetje krampjes door te veel te eten. Huilen en huilen was alles wat ze deed tot het haar zo moe maakte dat ze in slaap viel.


(geheheh ze wordt nog erger XD)

( Ojee.. En wtf, Rilana; ''Ach ja wie had er ooit gehoort dat een man door zijn ding een kind gebaart had'' Hahahaha! XD )

Met een glimlach knikte Etricus bij de namen. 'Ja, die zijn prima.. Rhine vind ik wel bij de zwart harige passen, dat word nog wat met haar..' grinnikte hij toen ze gulzig aan het drinken was. Intussen viel Rhine Aurnia lastig door haar bij de borst weg proberen te duwen nadat ze de ander leeg had gedronken, maar daar was ze het niet mee eens! Ze brabbelde zachtjes, maar nadat ze weg was geduwd en er uiteindelijk weer bij kon kwam er niet veel meer uit, terwijl ze nog niet vol zat. Ze begon te zoeken naar meer, maar vond het niet, en maakte protesterende geluidjes. Ze wou meer! Terwijl haar zusje vredig in slaap viel en in Etricus zijn armen werd gelegd begon Aurnia in Sue's armen rond woelen, want slapen wou ze niet voor ze meer van dat lekkere melk kreeg! Etricus keek met een glimlachje naar het dochtertje in zijn armen, omwikkeld in doeken en met de oogjes gesloten. Voor hem werd een stoel aangereikt, waar hij rustig ging zitten. Intussen kwamen ook mensen langs om de twee te bekijken, maar niet te veel om Sue toch haar rust te gunnen. Wat Etricus wel grappig vond is dat Rhine donker haar had, maar Aurnia blond, zoals haar oma Hope. Toch hadden ze allebei wel trekjes van hun ouders.

Etricus stemde in met de namen en Sue was er te vrede mee. Rhine mopperde dat ze vogens haar te weinig kreeg, maar Aurnia had te weinig. Dat vond ze zielig, maar kon er verde weinig aan doen. Mathilda kwam langs en gaf haar een kruid die de melkproductie zou vergroten zodat de tweeling genoeg melk ieder zou krijgen. Sue nam het kruid aan en kauwde erop .

(Will)

Dagen achtereen hadden Will en Etricus alles lopen plannen om een mooie sfeer te maken voor zijn aanstaande schoonzoon zijn dochter ten huwelijk zou vragen. De shiftes kwamen met dol blije gezichten terug en Willwist dat Sue Ja zou hebben gezegd. Het bleef nog even rustig totdat denderende paardenhoeven door Old Home galmde. Het eerste waar Will aandacht was dat ze werden aangevallen en hij rende naar buitenGelukkig het was alleen Etricus met een gillende Sue? De baby!!! Will sprkng van de veranda af en rende naar het huisje van Mathllda. Sue‘ ijzingwekkende kreten werden al gauw zwakker. Wat als ze het niet haalde?, maar Will mocht niet naar binnen en maakte zich grote zorgen! Uiteindelijk werd alles stil zelf het baby gehuil stopte en ze mochten naar binnen. Willwenste dat Hope er ook was, maar goed die zou later wel de baby zien, maar tot zijn verbazing waren het er twee??? “Gefeliciteerd jellie twee. Wie had dat gedacht een tweeling?“ zei Will en kuste Sue op haar nog bezweten voorhoofd en schudden zijn hoofd toen Will weer weg ging. Ja dat had Will echt niet verwacht!

Oe daar kon ze dus echt pissig van worden eerst schopte dat irritante schoppertje haar maandenlang en nu wilde ze haar voedsel nog niet eens delen : niet tof. Maar zij won en dronk alles lekker op. Ha lekker pech schoppertje! Ze werd wakker door het gewoel van het irritante schoppertje. Kon iemand dat ding hier weghalen?!aah eindelijk ze werd opgetild. die nieuwe plaats was veel steviger maar voelde ook vertrouwt. Ze stopte met mopperen en nestelde zich wat beter. Ze begon net weer in slaap te vallen toen er meer lawaai kwam. hmmm hield het dan nooit op?! Rhine werd zelfs zo boos dat haar hoofdje een beetje rood werd en haar gifgroene ogen opengingen. Alles was nog een beetje wazig en ze trok een vies gezicht. Waar was ze in godsnaam? Wel in iedergeval blij werd ze er niet van. Ze keek naar de man die haar vasthield. Vreemde vreemde man was het. en waarom was hij zo groot? Waarom was alles hier zo groot? waren het allemaal reuzen? Weer zette ze het op een brullen. Boos, boos, boos dat was ze!

Toen haar vermoeidheid bezit van Aurnia nam dommelde ze weg, en kroop lekker weg in de dekens op Sue's schoot. Ze sliep gewoon door al het geluid heen, zelfs het gebler van haar zus die in hun vader zijn armen lag. Het was dan ook een hele toestand geweest, en dan ook nog die zus van haar die zich vol vrat!Etricus keek op toen bezoek binnenkwam, en bedankte Will die hun feliciteerde. Maar hij bleef niet lang, waarschijnlijk omdat hij het druk had? Maar Sue had het ook zwaar gehad, en de rest van het bezoek zou waarschijnlijk pas komen wanneer ze weer thuis zaten en Sue wat was uitgerust van de zware bevalling. Toen Rhine echter begon te huilen fronste Etricus even 'Sssh, ga maar weer slapen.. Papa is hier' mompelde Etricus, die niet begreep waarom. Ze had toch genoeg drinken gehad? Met een zucht wreef hij zacht langs een wangetje, met zachte geruststellende geluidjes, en leunde achterover in de stoel. Toen zijn blik naar buiten ging was de zon al weer op zijn weg terug naar de horizon, en ook hij begon honger te krijgen. Alsof ze zijn gedachten konden lezen werden er wat kommen met lekker ruikende soep neer gezet op een kastje naast Sue. Nog steeds zo nu en dan geruststellende woordjes mompelend bracht hij Rhine naar een wieg, en pakte haar lekker in. Ook Aurnia werd opgetild door een vroedvrouw, al kreeg ze er niet veel van mee, en werd in een wieg naast Rhine gelegd zodat Sue kon eten als ze wou?

Ze keek met haar wazige ogen naar de man die tegen haar sprak, de man die haar vader wel moest zijn. Toen hij haar wang aanraakte had ze gewild dat ze tanden had zodat ze hem lekker in zijn vinger kon bijten. Pfu dat hij zijn eigen wangen maar ging strelen, van de hare moest hij afblijven. Slapen, hoe moest ze nu slapen met al dat licht en lawaai? Nee slapen kon ze niet en zeker neit nu haar buikje vreemd deed. had ze dan toch teveel gegeten? Blijkbaar dus wel. Ze werd opgetild en ergens ingelegd. Aah dit lag lekker haar ogen werden iets kalmer totdat ze merkte dat het irritante schoppertje hier ook was. Fijn geraakte ze dan nooit van dat ding af? Rhine zuchtte inwendig en viel uiteindelijk toch in slaap. dat deed ze een paar uurtjes tot ze wakker werd door iets plakkerigs tegen haar poepje. tja als je zoveel at kon er natuurlijk een grote boodschap uitkomen. Nee dit vond ze niet fijn. Het was warm kleverig en het rook vies. Tijd om alarm te slaan en daar gingen we weer Rhine huilde, ja ze had echt zeer goede longen dat werd nu maar weer eens bewegen


(muhahaha wat heb ik toch een lol XD)

(Vet hilarys!)
Haar vader kwam ook even langs en Sue knikte zwijgzaam. Rhine kwam bij Etricus te liggen en Aurine bleef bij Sue liggen tot Mathilda de tweeling op pakte en in de wieg legde. Sue was moe, maar ze had ook honger en pakte de soepkom aan en at rustig haar soep op. Ze voelde zich al wat beter na e soep en gaf de lege komweer terug voor ze ging liggen om even te gaan slapen. Ze keek Etricus met een gelukzalie limlach op haar gezicht voor ze haar ogen sloot en haar vermoeitheid haar in slaap liet vallen.

Samen begonnen Sue en Etricus te eten terwijl de tweeling eindelijk sliepen. De laatste paar druppeltjes van de soep slurpte hij op, en glimlachte terug toen Sue dat naar hem deed voor ze in slaap viel. Ook Etricus sloot even zijn ogen, maar dommelde slechts even, al was dat voor een paar uurtjes tot Rhine weer begon te huilen. Aurnia sliep er gelukkig doorheen, waar Etricus wel blij om was. Zijn gezicht vertrok toen hij de poepluier rook terwijl hij over de wieg boog, en haalde Mathilda op die hem voor deed hoe luiers moesten worden verwisseld en de billetjes werden schoongemaakt. Bij het zien van zijn gezicht moest Mathilda lachen 'Welkom in het leven van een vader' Zei ze met een brede glimlach, waarop Etricus alleen even scheef grijnsde. Dat er zo veel bij kwam kijken had hij niet verwacht, maar het was het ook zeker wel waard. Nadat hij Rhine in de wieg terug legde kreeg ze een speen, en terwijl Sue rustig door sliep regelde hij nog een wieg voor in hun eigen huis. Gelukkig was de kamer al helemaal af en behoorlijk groot, dus veel last van elkaar zouden ze hopelijk niet hebben.

(Hahaha, dit gaat echt leuk worden als die twee ouder zijn xD)

aah eindelijk iemand kwam haar verlossen van dat stinkende plakkerige zooitje tegen haar billetjes, beslist geen aangenaam gevoel moest je weten. Ze was al iets minder boos toen het stank spul verwijderd was maar blij kon je haar niet noemen. Ze zag een vrouw of nja iets dat op een vrouw leek. 't was moeilijk te zeggen omdat ze meer rimpels had dan een ongestreken jurk. Jakkes wat deed die heks hier? Blij werd Rhine er niet bepaald van. Ze was opgelucht toen haar vader haar bij dat enge mens weghaalde maar ze werd weer knorrig toen ze merkte dat ze weer langs het kleine irritante schoppertje werd gelegd. Hield het dan nooit op? En het toppunt! Haar vader stopte iets in haar mond. Rhine had het eerst willen uitspuwen en weer gaan huilen om hem haar ongenoegen duidelijk te maken tot ze merkte dat ze het ding in haa rmond toch best fijn vond. Ja het was leuk om mee te spelen en zo viel ze weer in slaap.

(Dat word inderdaad nog wat met die twee! XD)
De geur van poep drong haar neusgaten binnen al had ze het gehuil van Rhine niet gehoort en langzaam aan opende Sue haar ogen en keek even gedesorienteerd rond, maar zag Mathilda naast de wieg van de tweeling liggen en glimlachend rekte zij zich uit. 'Hoe gaat het met de tweeling?' vroeg Sue half geeuwend en voelde dat haar buik slap hing. Dat werd weer flink wat buikspier oefeningen doen! "Naar omstandigheden gaat het goed. Rhine is de eerste die we de luier hebben moeten verschonen." zei Mathilda en zag Sue uit bed komen. Ze wankelde nog lichtjes, maar hielt zich staande en slenterde naar de wieg waar beide baby's lekker rustig lagen te slapen. 'Wat een schatjes zijn het toch? Het zal een stuk lastiger worden hun op te voeden dan toen met Syrax...' mompelde Sue en keek Mathilda aan die haar toe knikte. Etricus was vast bezig met de tweede wieg, maar hij zou een super goede vader voor deze twee dames zijn daar was Sue van overtuigt, maar hoe zou de vader van Etri hier op reageren????

Uiteindelijk had Etricus een wieg weten te bemachtigen, maar moest grotendeels nog wel in elkaar gezet worden. Na een uurtje zat het stevig in elkaar, en hij grijnsde voldaan. Hij deed zijn best een goede vader te zijn, hoe moeilijk het ook zou worden. Zijn eigen vader wist echter nog van niets, maar Etricus wist zelf ook niet hoe zijn vader zou reageren. Na de bedjes te hebben opgemaakt en de open haard te hebben aangezet zodat het wat warmer werd ging hij terug naar Mathilda haar huis. Het deed hem goed toen hij zag dat Sue al weer stond, en kuste haar teder in de nek. 'Zullen we gaan? Ik heb een tweede wieg neer gezet. Zo kunnen ze ook wennen aan het huis.' zei hij, en keek naar de tweeling die vredig sliepen. 'Je kunt ze het beste nog even laten slapen, anders worden ze misschien weer wakker.' zei Mathilda. 'Volgens mij slaapt Aurnia in ieder geval wel overal doorheen' lachte Etricus, maar ging toch weer zitten en bedacht hoe hij zijn vader en broer het nieuws moest vertellen. Met zijn moeder had hij eigenlijk niet zo veel contact meer.

Etricus kwam na een tijdje weer binnen en kuste haar teder in de nek. 'Zullen we gaan? Ik heb een tweede wieg neer gezet. Zo kunnen ze ook wennen aan het huis.' zei hij, en keek naar de tweeling die vredig sliepen. 'Je kunt ze het beste nog even laten slapen, anders worden ze misschien weer wakker.' zei Mathilda. 'Volgens mij slaapt Aurnia in ieder geval wel overal doorheen' lachte Etricus, maar ging toch weer zitten en bedacht hoe hij zijn vader en broer het nieuws moest vertellen. Met zijn moeder had hij eigenlijk niet zo veel contact meer. 'Je bent echt een schat, maar Mathilda heeft gelijk zodra ze weer wakker worden is het beter ze te verplaatsten anders zullen we s'nacht's wakker blijven doordat de kleintjes dan wakker zijn.' zei Sue instemmend met wat Mathilda zei en Sue ging naast Etricus zitten en kuste hem liefde vol. Ze was echt heel blij dat hij haar ten huwelijk gevraagd had, want ze kon zich geen andere indenken die haar vertrouwen beter verdiende en haar liefde dan Etricus.