Who dares?

Het was een gewone dag zoals iedere andere dag, het enige verschil was dat het vandaag verschrikkelijk saai was. Het was mistig, koud en vochtig. De winkels waren allemaal gesloten en er was geen kat te zien. Zelfs de exotische planten zagen er maar miezerig uit. Ondanks dat het koud was, had ze toch gekozen voor een kleedje. Het was zwart en luchtig en reikte tot net boven haar knieën. Het was een mouwloos kleedje dus had ze er een bloedrode mantel omheen geslagen, de kap over haar hoofd. Het enige wat nog miste waren blonde haren en een gevlochten mandje. Met grote passen liep ze door het park, ze had de pest aan Lira, nu mocht ze Xanto niet meer zien. Misschien was het wel beter als ze een eind maakte aan hun relatie, Lira zat hun te hard in de weg en was veel te waakzaam. Haar huid was lijkbleek en haar lippen waren zacht en rozig. Haar zwart met blauwe lokken hingen zoals gewoonlijk over haar schouders. Haar bizarre ogen staarden wat rond. De hakken die ze aan had, tikte op de stenen. Hoe lang liep ze al door het park? Een uur? Ze was nog steeds niemand tegengekomen, was ze opeens de enige op aarde? Net toen die gedachte in haar op kwam, hoorde ze achter haar iets. Meteen bleef ze stil staan om te luisteren wat het was.

-open voor iedereen-

( Dit speelt zich nog af voor de portal zich sluit, neem ik aan ? ^^ )

Na een drukke ochtend was Cervius naar het park gegaan in zijn Hellewolven gedaante. Ze hadden de dag ervoor een dorp in weten te nemen, maar die werd stevig verdedigd door leden van het BfP en de WoF. Het onverwachte verzet had veel Demonen het leven gekost, en ook Cervius was bijna in een val gelopen. Ze hadden hem proberen te vangen om informatie los te peuteren, en als hij geen bevelen meer kon voeren werd het een puinhoop. Toch had hij het kunnen voorkomen, en zijn belagers hadden het met de dood moeten bekopen. Zijn karakter was meestal serieus maar toch ook wel hoffelijk met zo nu en dan zwart gevoel van humor, maar in de strijd was hij genadeloos. Het gevoel van medeleven en vriendelijkheid had hij niet meer nadat zijn geliefde was gedood, en nog niet eerder had hij iemand de dood bespaard die hem ook werkelijk woedend had gemaakt. Zijn menselijke gedaante leek meestal serieus en emotieloos, en een glimlach was dan ook zeldzaam. Met trage passen liep Cervius langs de vijver, waar een dikke mistlaag boven hing. Toch was een vaag bekende geur zijn neus binnen gedrongen en was hij die gevolgd. Elke Demon droeg de geur van zwavel, maar iedereen had er zijn eigen luchtje bij al kon hij deze even niet plaatsen. Toen een gedaante zichtbaar werd stapte hij er behoedzaam op af, en fronste toen hij herkende wie het was. Na Cervius zich in zijn menselijke gedaante terug had veranderd vouwde hij zijn armen over elkaar 'Falvie, wat doe jij hier?' vroeg hij, en trok een wenkbrauw op. Cervius kende haar niet goed, maar Lira had gemopperd over gedoe tussen haar en een jongen. Cervius leunde tegen een treurwilg die over het water hing, en ondanks dat hij slechts een zwarte spijkerbroek met een donkergrijze blouse en een zwarte jack aan had deed de kou hem niet zo veel als bij gewone mensen, maar had toch liever warmte zoals in de hel.

'Falvie, wat doe jij hier?' Ze draaide zich met een ruk om en zag een of andere kerel staan. Ze was hem af en toe wel eens voorbij gelopen, maar ze kende hem niet. De geur die hij droeg, deed haar vermoeden dat het een demoon was. "Hoe weet je wie ik ben?" Vroeg ze met een lichte grom erin verwerkt. Ze nam de man zijn uiterlijk in haar op. Dit was zeker, hij zag eruit als een demoon dus waarschijnlijk was hij er ook eentje. Falvie wist echter niets over de gebeurtenis, de strijd of wat het ook was. "Volgde je me?" Vroeg ze uiteindelijk. Ze had haar ogen tot spleetjes geknepen, ze vertrouwde de man niet.

Falvie draaide zich snel om, waarna hij grijnsde om haar wantrouwen waarbij zijn scherpe witte tanden uitdagend onder zijn bovenlip zichtbaar werden. Hij toonde zich ook niet vaak in zijn menselijke gedaante, dat deed hij alleen wanneer er bijna niemand in de buurt was. 'Ja, en nee.. Ik liep hier rond tot ik je geur op pikte. Ik ben Cervius Salix, ook wel bekend als roedel-leider van de hellewolven, waardoor ik je naam ook ken..' zei Cervius, en nam Falvie een momentje met een opgetrokken wenkbrauw op. Ze was tenger gebouwd, en ook niet bepaald gekleed op het weer dat regenachtig en miezerig was. Een paar zwart met rode haren hingen voor zijn gezicht. maar nam niet de moeite die weg te vegen. De rode plukken zaten er vanaf zijn geboorte al in, net als zijn broertje van natuurlijk make-up leek te dragen, wat eigenlijk behoorlijk raar was. 'Heb je het niet koud?' vroeg hij toonloos, en krabde nadenkend aan zijn kin. Hij had haar niet gezien bij gevechten, en wist voor de rest ook niet veel van haar, maar toch was er iets interessants aan Falvie.

'Ja, en nee.. Ik liep hier rond tot ik je geur op pikte. Ik ben Cervius Salix, ook wel bekend als roedel-leider van de hellewolven, waardoor ik je naam ook ken..' Ze maakte een 'hmm' geluidje. 'Heb je het niet koud?' Een grijns verscheen om haar lippen. "Het is warm." Zeker nu jij er bent, dacht ze er achter. Niet zo lang geleden, had Xanto het uitgemaakt, de idioot. "Dus jij bent een roedelleider hé? Pittig jobje." Ze grinnikte. Ze bestudeerde hem, ja, hij mocht er wel wezen. Niet dat ze zo geïnteresseerd was in hem, maar hij trok wel haar aandacht.

-ugh, had niet veel inspi >.<-

(Maakt niet uit, ik verzin wel even wat )

Even trok Cervius een wenkbrauw op toen Falvie zei dat het warm was, maar hij zei verder niets 'Het is niet niks nee..' mompelde hij als antwoord op haar volgende woorden. Ze nam Cervius op, die roerloos bleef staan, leunend met zijn armen over elkaar tegen de brede treurwilg die over de vijver gebogen hing. Even keek Cervius op toen snelle vleugelslagen klonken, die van Jenks, de aanvoerder van de Imp's, afkomstig kwamen. Op zijn gemakje fladderde hij om een paar takken heen waarna hij nieuwschierig naar Falvie keek. Een brede grijns verscheen op zijn rode koppie, en ging voor haar gezicht hangen. 'Hé moppie, alles goed?' zei hij, met een vleiende toon, zoals hij althans probeerde. Jenks vloog nog een paar rondjes om haar heen om vervolgens op een tak te landen waar hij ging zitten, en keek vervolgens grinnikend naar Cervius. 'Stoor ik je met je nieuwe liefje?' vroeg Jenks pesterig, die een pissige blik toegeworpen kreeg van Cervius. 'Hou je muil ellendige rode fladderende kabauter' gromde Cervius, waarop Jenks slechts even lachte. 'Komop, het is al eeuwen geleden dat Ev is ge..-' zei Jenks, maar werd met een flinke klap van een stok het water in geslagen door Cervius. Toen zijn woede wat was bedaard wende hij zijn blik weer naar Falvie. 'Sorry voor zijn gedrag, ik weet dat hij soms niet uit te staan is..' zei Cervius excuserend. Bijna alle Imp's hadden eigenwijs en onbeleefd gedrag, maar waren erg handig bij spionage door hun lengte en sluwheid. Toch was Jenks bevriend met Cervius, al ging ook hij soms te ver!

'Het is niet niks nee..' Ze gniffelde. Opeens kwam er een Imp aangevlogen die Cervius wat begon te pesten. Een kleine grijns verscheen op haar gezicht. Ze kon een klein lachje niet onderdrukken toen Cervius de Imp het water in sloeg. 'Sorry voor zijn gedrag, ik weet dat hij soms niet uit te staan is..' Ze keek nog steeds naar het water waar de Imp uitgeklommen kwam. "Ik denk dat hij nu z'n lesje wel geleerd heeft. Ik snap niet hoe je het met dat ding kunt uithouden..." Zelf had ze een klein draakje, het werd niet groter dan 2m. "Maarja, maakt niet echt uit... Ik heb veel gemist de laatste tijd, is er nog wat nieus gebeurd? En dan heb ik het over iets belangrijks." Ze keek vragend naar Cervius.

Jenks kroop uit het water, waarna hij zich als een hond uitschudde en nors van Cervius en vervolgens naar Falvie keek toen ze hem een ding noemde. Toen ze vroeg of er nog iets belangrijks was gebeurd vloog Jenks op, en ging weer op de tak zitten 'Ik ben geen ''ding'' trutje, maar een Imp, en mijn naam is Jenks.' zei Jenks, wiens pijlvormige staart heen en weer bewoog en zijn armpjes die niet groter waren dan een mensenvinger over elkaar vouwde. 'En als je het waagt me nog eens te beledigen sluip ik s'nachts bij je in je kamer en..-' vervolgde Jenks, maar werd boos onderbroken. 'Jenks! Hou nu verdulleme die klep!' gromde Cervius, wiens ogen vuur spuwden, die dezelfde blik teruggeworpen kreeg. Toen Jenks zijn gezicht uiteindelijk afwende en begon te mokken als een klein kind keek Cervius weer naar Falvie. 'Hij is nog niet zo gewend in de mensenwereld, daarom is zijn gedrag denk ik zo.. Maar goed, om bij je vraag terug te komen; er zijn inderdaad wat dingen gebeurd, onder andere aanvallen op dorpen die we overgenomen hebben. Zo nu en dan lijken de groepen van de BfP en de WoF zich er mee te bemoeien, maar hun aantal is sterk verminderd sinds de oorlog met de inmiddels verbannen koning..' zei Cervius, en haalde zijn schouders op. 'Voor de rest gaat het zijn gangetje.. Mijn broertje Drake lijkt het alleen niet zo makkelijk te hebben met het feit dat hij een Demon is, en het in onze aard ligt te vechten..' mompelde hij vervolgens, en trok zijn jack wat strakker om zich heen. Bah, wat is die aardse temperatuur toch koud!